Συχνά με πιάνει το παράπονο, όταν βλέπω τα αμέτρητα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους γεμάτους κίνηση δρόμους. Γιατί από όλα αυτά τα αμάξια δεν φτιάχνουμε ούτε τις ζάντες; Δε θα μπορούσαμε, άραγε, να φτιάχναμε κι εμείς το δικό μας, το ελληνικό αυτοκινητάκι;
Μετά, φαντάζομαι, αν το φτιάχναμε το ελληνικό αυτοκίνητο, πώς θα ήταν αυτό. Τότε η διάθεσή μου αλλάζει τελείως. Γιατί είμαι σίγουρος πως το ελληνικό αυτοκίνητο θα είναι φρικτό στην οδήγηση, τελείως αναξιόπιστο και πανάκριβο. Στις λακκούβες θα χοροπηδάει σαν καγκουρώ, θα έχει απαίσια κιβώτια ταχυτήτων και αναρτήσεις από άχυρο. Και αν είναι δυνατό, αντί για βενζίνη ή ντίζελ, θα καίει λιγνίτη!
Αν προσπαθήσουν να το κάνουν γρήγορο θα καίει απίστευτα και πάλι θα είναι πιο αργό από τα  αυτοκίνητα του ανταγωνισμού. Αν πουν πάλι «δε μας ενδιαφέρει η ταχύτητα, αλλά η χαμηλή κατανάλωση», το αυτοκίνητο θα πηγαίνει πιο αργά από λεωφορείο. Τα περιοδικά για αυτοκίνητα στην Ελλάδα θα διχαστούν σε έντυπα «πατριωτικά» (που θα βγάζουν τα ελληνικά αυτοκίνητα, στις δοκιμές τα καλύτερα στον κόσμο) και σε «προδοτικά» (που θα λένε ότι τα ελληνικά αυτοκίνητα είναι μάπα).
Παράλληλα, σε οικονομικό επίπεδο, οι ελληνικές αυτοκινητοβιομηχανίες θα έχουν τεράστιες μαύρες τρύπες. Θα ζητούν συνέχεια επιδοτήσεις από το κράτος, γιατί και καλά συνεισφέρουν, προσφέροντας στην ελληνική κοινωνία αυτοκίνητα, που κανείς δεν τα θέλει. Όλα τα αστυνομικά και τα λοιπά κρατικά αυτοκίνητα- εκτός από αυτά των πολιτικών φυσικά, που δεν γίνεται να στερηθούν στις γερμανικές τους λιμουζίνες- θα είναι ελληνικά και θα χαλάνε συνέχεια. Το πιο πιθανό, μάλιστα, είναι όλες οι εγκαταστάσεις των ελληνικών αυτοκινητοβιομηχανιών να μεταφερθούν στα Βαλκάνια, για να   πληρώνουν κανέναν φόρο- ποτέ! Άρα, ούτε την οικονομία θα ωφελούσε σε τίποτα!
Αυτά φαντάζονται -υποπτεύομαι- όλοι. Γι’ αυτό κανένας δεν τολμά ούτε τόλμησε ποτέ να επενδύσει στο ελληνικό αυτοκίνητο, το οποίο θα ήταν η καταστροφή του!
Βέβαια, πέρα από την πλάκα, πρέπει να πω ότι όλες οι χώρες που φτιάχνουν αυτοκίνητα στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Κορέας, έχουν πληθυσμό πολλαπλάσιο της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει πως έχουν τη δυνατότητα, μέρος της παραγωγής τους να το διαθέσουν στην εγχώρια κατανάλωση και να έχουν τζίρο, ακόμα κι αν δεν πάνε καλά οι εξαγωγές. Κι αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να βελτιώνουν συνέχεια το προϊόν τους, μέχρι να το κάνουν ελκυστικό και στο εξωτερικό. Η μικρή σε πληθυσμό Ελλάδα δεν έχει τέτοιες δυνατότητες. Αλλά ανεξαρτήτως πληθυσμού, η Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς  στερείται σε μεγάλο βαθμό την τεχνογνωσία και την βιομηχανική παράδοση. Αυτό την καταδικάζει να είναι μόνο χρήστης και όχι δημιουργός της τεχνολογίας.