Όπως και να΄ χει, ταιριάζει ασορτί με το χρώμα αυτών των αντιφατικών ημερών.

Από τη μια, τα μεγάλα αστικά κέντρα στο καμίνι του θέρους στενάζουν κάτω από το βάρος των εκτεθειμένων σκουπιδιών, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο την ήδη ανυπόφορη ζωή μας. 

Κι από την άλλη, η Ελλάδα, μετά από χρόνια ασυγχώρητης κυβερνητικής απραξίας αποκτά το δικό της οικόπεδο στο Διάστημα, 39 μοίρες ανατολικά του Γκρίνουιτς (χοντρικά πάνω από την περιοχή της Κένυας), με την εκτόξευση του δορυφόρου Hellas Sat 3 τον οποίον θα διαχειρίζονται Έλληνες μηχανικοί από τις διαστημικές εγκαταστάσεις στο Κορωπί.

Γελάνε κάμποσοι και χλευάζουν γι΄ αυτό το σημαντικό γεγονός που είναι ό,τι σπουδαιότερο έχει συμβεί στον τόπο εδώ και πολλές δεκαετίες και προσπαθούν με φτηνό χαβαλέ και με χαμηλής ποιότητας αστεία να το υποβαθμίσουν, διότι έλαχε να συμβεί επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ.

Όλοι αυτοί είναι μικρόψυχοι, αξιοθρήνητοι, μίζεροι και καρμίρηδες. Γιατί κανονικά κερδίσαμε λίγες πολύτιμες στιγμές υπερηφάνειας και ανάτασης, που έστω μετά από πολυετή αδιαφορία και καθυστέρηση των προηγούμενων κυβερνήσεων, η χώρα εγγράφεται στον διαστημικό χάρτη διευρύνοντας τα όρια της εθνικής ανεξαρτησίας, αλλά και τις στρατηγικές της δυνατότητες, όχι μόνο στην Ασφάλεια και την Άμυνα, αλλά και στην Οικονομία, τις Επικοινωνίες, τη Γεωργία μεταξύ άλλων όπως επίσης και τις νέες τεχνολογίες και διαστημικές υπηρεσίες που αναπτύσσονται ραγδαία.

Όπως έγραψε στην «Καθημερινή»ο κορυφαίος παγκοσμίως φυσικός και αστρονόμος Διονύσης Π. Σιμόπουλος επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου:

«ο δορυφόρος αυτός θα είναι ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός δορυφόρος σε τροχιά, με μέγεθος ενός λεωφορείου, βάρος 5,8 τόνους, χωρητικότητα 50% μεγαλύτερη απ’ ότι ο προηγούμενος, με 44 αναμεταδότες και 100 τηλεοπτικά κανάλια, ενώ ο κορυφαίος πάροχος κινητών δορυφορικών τηλεπικοινωνιών παγκοσμίως Inmarsat θα τον χρησιμοποιήσει για την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στους επιβάτες των αεροσκαφών που κινούνται πάνω από την Ευρώπη με βάση την επίγεια δορυφορική υποδομή του ομίλου ΟΤΕ στη Νεμέα».

Η Ελλάδα λοιπόν μπορεί. Όμως λιγοστεύει και μαραίνεται στα χέρια μιας ανίκανης πολιτικής ελίτ που αδυνατεί να προτάξει το γενικό καλό και ενδιαφέρεται μονάχα για την αέναη αναπαραγωγή της, υπακούοντας στον σιδερένιο κανόνα του πολιτικού κόστους.

Αδιάφορη για τη μοίρα του ασυνάρτητου και αλλοπρόσαλλου τόπου, υπηρετεί τις αδίστακτες ομάδες συμφερόντων που έχουν συναρθρωθεί γύρω από το κράτος-λάφυρο και νέμονται τη λεία με όρους μαφίας, παραχωρώντας σε αντάλλαγμα πολιτική ισχύ.

Δεν χρειαζόμασταν κανένα μνημόνιο για να χωροθετηθούν νέες περιοχές απόθεσης και επεξεργασίας με σύγχρονη τεχνολογία -και όχι την καύση- σκουπιδιών, που αποτελούν μια χρυσοφόρα πηγή πρώτων υλών. Σχέδιο για τα απλά χρειαζόμαστε και πρακτικούς ανθρώπους.

Μπαφιάσαμε από μεγαλεπήβολους στόχους που θα κάνουν την Ελλάδα κέντρο του σύμπαντος κόσμου. Μπορούμε να΄ χουμε μερικές παραπάνω νόμιμες χωματερές με συμφωνία όλων των κομμάτων, ώστε να πάψουμε να πληρώνουμε πρόστιμα αλλά και να μην ανοίξει ρουθούνι κι αρχίσει πάλι ο γνωστός κλεφτοπόλεμος στα περιαστικά χωράφια «εξεγερμένων κατοίκων με τα ΜΑΤ»;

Από τα σκουπίδια, στο διάστημα λοιπόν…Ανάμεσα στους δύο πόλους αυτού του διχασμένου εκκρεμούς πηγαινοέρχεται αμήχανη, αναζητώντας το πραγματικό της πρόσωπο η σημερινή Ελλάδα.