Κανείς δεν οργίζεται με τη βλοσυρή υπεροψία της τρόϊκας που απροκάλυπτα επιδιώκει να ταπεινώσει παραδειγματικά την κυβέρνηση της Ελλάδας, δηλαδή, τους πολίτες της, επειδή θέλουμε να σταματήσουν τα πειράματα πάνω στην πλάτη μας και η διαιώνιση της λιτότητας;

Και ποιος άραγε, δε βλέπει ότι οι παρακμιακοί εκπρόσωποι του παλαιού κόσμου που βυθίζονται τώρα μέσα στους στυφούς αφρούς της αποτυχίας, ποντάρουν στη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε, κατ΄ επέκταση στην ήττα της χώρας, προκειμένου να δικαιωθεί η επιλογή τους; Απελπιστικά λίγοι…

Ίσως είναι καιρός να αναλογιστούμε, μήπως, εκτός από απελπισμένους άνεργους, ξενητεμένη και άπραγη νεολαία και ανθρώπους που σκαλίζουνε τα σκουπίδια ή στοιχίζονται με συστολή στις ουρές των συσσιτίων, αξίζουμε κάτι καλύτερο…

Αυτοί οι τιμητές…

Έβγαλε το σύστημα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ανθρώπους στη σύνταξη απ΄ τα 45 τους χρόνια, με παχυλά εφάπαξ και συντάξεις (τι να λέμε τώρα για Λογιστήρια και Ισολογισμούς στις ΔΕΚΟ…), ρήμαξε την Παιδεία και την Υγεία, ανέδειξε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, μαθημένους σε χαμηλά ρίσκα και στα απάνεμα υπόστεγα του κράτους, σίτισε αφειδώς στο Πρυτανείο χιλιάδες συνδικαλιστές, προκειμένου να επιβιώσει, καταλήστευσε τον ιδρώτα των ευσυνείδητων πολιτών κι όσων από επιλογή τουτέστιν, είναι έντιμοι ή δεν ημπορούν να κάνουν κι αλλοιώς, σε τούτην τη μητριά πατρίδα, στήριξε ανενδοίαστα κάθε πλάγιο συμφέρον που παρέκαμπτε συστημικές διαδικασίες, βόλεψε στρατειές πολιτικά φερέοικων μισθοφόρων, πήρε τις μίζες του γι΄ αυτό από τους κάθε λογής Χριστοφοράκους, «φτιάχτηκε» προδίδοντας αισχρά τη λαϊκή εμπιστοσύνη, κατασπατάλησε πολύτιμους πόρους για βραχύβια κομματικά οφέλη, καθήλωσε τη χώρα σε έναν πνευματικό «σουσουδισμό», ανάξιο των καιρών, καταχρεώθηκε στο τέλος και το ίδιο στην αποδρομή του και μας άφησε μπατήρια και απόκληρους στο φινάλε, στην άκρη του δρόμου.

Δεν έχει αρχή και άκρη, αυτός ο καταστροφικός απολογισμός της εθνικής καθυστέρησης…

Ποιος υπερασπίζεται αυτήν την παρακμή;

Η πλειοψηφία των ελίτ της χώρας, είναι βαθειά διαβρωμένη, ανεπαρκής κι ανυπόληπτη. Καπνίζουνε τα ρούχα της, από ιδιοτέλεια και εκδουλεύσεις. Με τη διαφορά ότι ο λογαριασμός γυρίζει, ως συνήθως, πάντοτε σε μας.

Σε όσους εν κατακλείδι, αποτελούμε το χάλκινο γένος της ευθύνης και φτάνουμε από φιλότιμο να παίρνουμε προσωπικά τις προσβολές της τρόϊκας απέναντι στους «φτενούς» πολιτικούς μας εκπροσώπους.

Εμείς διάολε στην τελική, που σώσαμε τις τράπεζές τους! Και κανείς φορολογούμενος από τη Γερμανία, ως την πιο φτωχή χώρα, δεν έχασε από μας.

Αλλά, είμαστε εμείς τώρα, όλοι μαζί (!) υπόλογοι, στο βήμα της φοβερής απολογίας. Να μας εγκαλεί ο πάσα ένας Σόϊμπλε και η κυρία Λαγκάρντ που έχουμε ξεπληρώσει τρεις φορές το χρέος μας στο Ταμείο της, ότι ζούμε εις βάρος των Σλοβένων!   

Είναι αλήθεια όμως ότι η εικόνα είναι ραγισμένη. Γιατί στις σκοτεινές μέρες μας, η πολιτική αναίδεια αυτής της νεόπλουτης Ελλάδας, της Εκάλης και των Ντα Κάπο, που ξερνάει κατάστηθα πάνω μας το ευτελές μεταπολιτευτικό ήθος της αστακομακαρονάδας, έχοντας ενδιαμέσως και ερήμην μας, καταντήσει τη χώρα περιφερόμενο παρία, κλαυθμηρίζει πως θα μας πέσει τάχα, ο ουρανός στη γκλάβα μας, άμα τύχει και πούμε κάποια στιγμή ένα αμετακίνητο «ΟΧΙ» στους ωμούς εκβιασμούς του αμετανόητου γερμανικού πυρήνα που λογαριάζει πάλι από τα ερείπια των μεγάλων πολέμων να ανασυστήσει, οικονομικά αυτήν τη φορά, τη «Μεσευρώπη»! Το πράγμα δεν πάει παρακάτω…   

Αλλά, εδώ αρχίζουν άλλες πνευματικές και πολιτικές περιπέτειες…

Μην έχοντας τι άλλο να πει μετά από ένα πεντάμηνο ψυχόδραμα εικονικής εν πολλοίς, διαπραγμάτευσης, την έκβαση της οποίας πληροφορούμασταν κυρίως από non paper και από σκόπιμα διοχετευμένες πληροφορίες στα διεθνή μέσα που εκτελωνίζονταν  εν συνεχεία στη χώρα, ο Α. Τσίπρας προκήρυξε δημοψήφισμα για την επόμενη Κυριακή. Αλλά, γιατί; Πάνω σε ποιαν πρόταση;.. Όπως αποδείχθηκε, πρόκειται για αιφνιδιαστικό πολιτικό διάβημα χωρίς ούτε καν, υποτυπώδη προετοιμασία. Τα κοινωνικά μέτωπα δε χτίζονται με βολονταριστικά παραγγέλματα, ούτε και με ηθικοπλαστικά κηρύγματα περί εθνικής αξιοπρέπειας… Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, κοινώς.

Ξημερώματα της Κυριακής, από τη Βουλή, ο πρωθυπουργός ζήτησε από τους πολίτες ένα «πάνδημο ΟΧΙ» στις, πράγματι τελεσιγραφικές, αξιώσεις των άκαμπτων δανειστών, προκειμένου να γυρίσει ενισχυμένος στο τραπέζι, αποφεύγοντας όμως, να αναπτύξει τις δικές του προτάσεις, οι οποίες, αν κρίνουμε από τα όσα έγιναν γνωστά, απέχουν μόλις μισό δις ευρώ από αυτές της τρόϊκας και περιέχουν πολλά υφεσιακά μέτρα, διαιωνίζοντας συνεπώς, την ίδια, αέναη λογική των Μνημονίων.  

Ποια είναι αλήθεια όμως, η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης; Οι 47 + 8 σελίδες επαχθών μέτρων; Και πώς να πάρει κανείς υπεύθυνα θέση, όταν απουσιάζει η αντιδιαστολή σε κάποιο ουσιώδες δίλημμα;

Ένα Δημοψήφισμα έχει νόημα, όταν κανείς έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο καθαρές προτάσεις.

Όχι στο έδαφος της ίδιας όχθης, έστω, με μικρές παραλλαγές…

Ο πρωθυπουργός μας ζητά αυτήν την ώρα, να πούμε ΟΧΙ για να επιστρέψει πιο δυνατός στην διαπραγμάτευση. Ας πούμε πως έχει καλώς.

Δε μας εξηγεί στο μεταξύ, ποιο είναι το σχέδιό του. Προφανώς επειδή δεν έχει. ‘Η, ίσως,  επειδή θεωρεί ότι τα 8,1 δις ευρώ των δικών του μέτρων, όπως το υπαινίχθηκε άλλωστε στη Βουλή, είναι πιο εύπεπτα από τα 16 δις (με βάση τους συντελεστές για το πρωτογενές πλεόνασμα, όπως τα υπολογίζει) της πρότασης Σαμαρά. Άρα συμφέρει κι ίσως έτσι αποτραπούν κι οι εκλογές, τις οποίες στην περίπτωση του «ΝΑΙ» στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, θεωρούν αναπόφευκτες.

Απλοί άνθρωποι όμως, στο μεταξύ, πολιορκούν τις τελευταίες ώρες τα ΑΤΜ των Τραπεζών για να βγάλουν λίγα χρήματα. Και η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, παρακολουθεί αμήχανη τις αυθόρμητες εκδηλώσεις αυτού του κόσμου, τον οποίον καθόλου δεν είχε προετοιμάσει για ρήξεις και μάλλον δεν τον είχε περιλάβει στις προτεραιότητές της.

Δεν είναι αυτά ο «πόλεμος της κατσαρόλας» που λένε απαξιωτικά οι κομματικοί ιμπρεσάριοι… Είναι οι διπλανοί μας, αυτοί οι μονίμως ταπεινοί κι ανασφαλείς, που αρνείται να καταλάβει η βολεμένη υπεροψία του ηγετικού 4% των ρετιρέ της Κουμουνδούρου…   

Κυριακής χαράματα στη Βουλή, ο κ. Τσίπρας, εξαντλήθηκε στο πρώτο μισό της ομιλίας του σε ηθικοπλαστικές αναφορές και σε πληκτικές υποσημειώσεις  περί της πολεμικής αρετής των Ελλήνων, οσάκις αντιμετωπίζουν υπέρτερους αντιπάλους. (σ.σ: άμα δεν έχεις μάθει ποτέ, ότι οι βασικοί πυλώνες της Αριστεράς, είναι ο Πατριωτισμός κι η Αλληλεγγύη, μιλάς υπηρεσιακά, σαν Γυμνασιάρχης επαρχιακού σχολείου σε Εθνική Επέτειο…).

Και στη συνέχεια αναφέρθηκε ακροθιγώς και στις δυσκολίες των διαπραγματεύσεων. Εκεί που όπως ανεπίτρεπτα και αφοπλιστικά αναγνώρισε, «βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο»…Πλην όμως, κανείς δε γίνηκε σοφότερος απ΄ τα λόγια του…

Για να μη μακρηγορούμε…  

«Συνέχιση της αιματηρής Λιτότητας ή Όχι;» είναι η θεμελιώδης ερώτηση. Κι εκεί να δώσουμε την εύψυχη απάντησή μας, συσπειρωμένοι. Όχι απρόθυμα. Ούτε στοιχημένοι με το ζόρι.

Και, παρακάτω: «Ρήξη με αυτό το πρότυπο που κάνει την Ελλάδα αποικία χρέους, με αλλαγή πορείας εκτός και ευρώ, ή Συμφωνία πάση θυσία;».  Τα διλήμματα αυτά, που δεν υπάρχουν στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι απλώς ενδεικτικά.

Άλλος θα μπορούσε ίσως, να τα διατυπώσει καλύτερα.

Έτσι κι αλλοιώς, εμείς οι αείποτε οπαδοί των ΟΧΙ στη ζωή μας, δεν τρέφαμε ιδιαίτερες ψευδαισθήσεις για τις αντοχές του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Γι΄ αυτό και πάψαμε, από απελπισία, να φανατιζόμαστε.   

Και γιατί, κατά βάθος γνωρίζουμε ότι, προκειμένου να διατυπώσει κανείς ερωτήματα σαν αυτά, πρέπει πρώτα να είναι σε θέση να σηκώσει το βάρος των απαντήσεων…

Γιώργος Ηλία Χατζηδημητρίου

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr