Πολιτική και οικονομία (βλέπε φορολογούμενοι), καλούνται να συμπράξουν ώστε να στηρίξουν συγκεκριμένες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις κατά κλάδο ώστε αυτές να αποκτήσουν το ικανό εκείνο μέγεθος που θα τις κατατάξει ανάμεσα στις σημαντικές επιχειρήσεις σε ευρωπαϊκό και ίσως παγκόσμιο επίπεδο. Και μετά η οικονομία στο σύνολο της θα αναπτυχθεί γύρω από τους «πρωταθλητές» που θα εξασφαλίζουν την ευμάρεια όλων, στο βαθμό που όλοι θα εξασφαλίσουν την ευμάρεια των «πρωταθλητών». Στο παρελθόν η εφαρμογή αυτής της θεωρίας επιχειρήθηκε μέσω των τραπεζών που ανέπτυξαν τις δραστηριότητες τους στα Βαλκάνια με σκοπό να αποκτήσουν εύρος και διεθνές μέγεθος. Στόχος: να βοηθήσουν μέσω της επέκτασης του ελληνικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου την επέκταση και του βιομηχανικού κεφαλαίου και εν τέλει την δημιουργία «πρωταθλητών» και στον δευτερογενή τομέα.  Η κατάρρευση αυτής της θεωρίας ήρθε από τους ίδιους τους φορείς που κλήθηκαν να την υλοποιήσουν καθώς κράτος, τράπεζες και βιομηχανίες τροφοδότησαν το ίδιο πελατειακό σύστημα που τους τροφοδοτούσε. Η γιγάντωση των «πρωταθλητών» έγινε κρατικοδίαιτα και επενδύθηκε στην ανάπτυξη του πελατειακού, τραπεζοκεντρικού και κρατικοδίαιτού καπιταλισμού που με τη σειρά του τροφοδότησε με παροχές και φοροαπαλλαγές τους «πρωταθλητές» και ούτω καθεξής. Ακόμα χειρότερα η επέκταση του συστήματος και η διεθνοποίηση του έγινε με πολιτικές στοχεύσεις του 19ου αιώνα στα Βαλκάνια και την Τουρκία (κατά την παιδεία των εμπνευστών της θεωρίας),  χωρίς διαβάθμιση κινδύνων, χωρίς γνώση των σύγχρονων τάσεων του καπιταλισμού. Και τα χρόνια πέρναγαν με την  ισορροπία του συστήματος συγκεντροποίησης του πλούτου σε κλειστά κυκλώματα περί τους «πρωταθλητές» να εξασφαλίζεται από τον υπερδανεισμό της χώρας και την τροφοδότηση της μεσαίας τάξης με φρούδο πλούτο από τα δάνεια των τραπεζών. Έτσι ισορρόπησε το σύστημα των εθνικών πρωταθλητών. Βάζοντας τις βάσεις της κρίσης και της εθνικής κατάρρευσης που αποκαλύφθηκε περίτρανα με τις υπερβολές του 2007 και 2008 και την επέκεινα ανικανότητα διαχείρισής της.

Σήμερα επιχειρείται μία από τα ίδια.. και μάλιστα ομολογείται και δημοσίως. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει η δυνατότητα να ισορροπήσει η συγκέντρωση του πλούτου στα κλειστά κυκλώματα περί τους «πρωταθλητές» καθώς δεν υπάρχει περιθώριο για δανεισμό της μεσαίας τάξης και παραγωγή ψευδο-ευμάρειας. Η οικονομία και η κοινωνία θα εισέλθει σε μια κατασκευή ακραίας οικονομικής και κοινωνικής πόλωσης. Όσοι κινούνται γύρω από τους «πρωταθλητές» θα έχουν παρόν και μέλλον. Οι άλλοι, στη φτώχεια, το περιθώριο ή την μετανάστευση συμμετέχοντας στον κύκλο που θα τροφοδοτεί την παρουσία των «πρωταθλητών». Στον κύκλο της ανεργίας που θα εξασφαλίζει χαμηλό κόστος εργασίας ανεξαρτήτως ποιότητας και εκπαίδευσης του εργατικού δυναμικού.. για να συντηρεί την ανταγωνιστικότητα των «πρωταθλητών». Μια κοινωνία δύο ταχυτήτων σε συνεχή πολιτική αστάθεια που θα εκβιάζεται για τη συντηρητικοποίηση των πολιτικών επιλογών της ενόψει της όποιας οικονομικής ανάκαμψης, ενόσω η ίδια αυτή ανάκαμψη θα εντείνει την κοινωνική ανισορροπία και την πολιτική αστάθεια.. Ένας φαύλος κύκλος κοινωνικής και οικονομικής περιθωριοποίησης των πολλών, πολιτικής αστάθειας και ανάπτυξης για λίγους..και όσο αντέξει.. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr