Το πόσο αλλοπρόσαλλη είναι η κατεστημένη εξωτερική πολιτική της Αμερικής, αναδεικνύεται από το γεγονός ότι όταν ο εξίσου αλλοπρόσαλλος πρόεδρος της αποφασίζει να αποτραβηχτεί από ένοπλες γεωπολιτικές επεμβάσεις που κατά παγκόσμια ομοφωνία έχουν αποδειχθεί καταστροφικές για τα εν λόγω κράτη όσο και απόλυτα αρνητικές για την Αμερική την ίδια, σύσσωμο το αμερικανικό, όσο και το ευρωπαϊκό κατεστημένο, ξεσπάει σε τρόμο με την τεράστια αλλαγή, με αυτό το επιχειρούμενο κλείσιμο καταστροφικών λαθών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Δύο είναι οι παράγοντες που χάνουν άμεσα από μια παρόμοια απόσυρση αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης. Ο ένας παράγων είναι η βιομηχανία πολέμου της Αμερικής, και κατά δευτερεύοντα λόγο αυτή των ευρωπαϊκών κρατών. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η γεωπολιτική σκοπιμότητα του Ισραήλ, το οποίο και έχει μέσω του ισραηλινού λόμπι επιβληθεί στις επιλογές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής όσο αφορά την Μέση Ανατολή.

Ο Τραμπ, με το πανούργο μυαλό του, έχει προβλέψει για τις αντιδράσεις αυτών των δύο παραγόντων, που είναι φυσικό να αντιτίθενται σε αυτήν την παύση εχθροπραξιών στην Μέση Ανατολή. Στην μεν αμερικανική βιομηχανία πολέμου χάρισε έναν τεράστιο μπουναμά από τον πρώτο μήνα της θητείας του, επαυξάνοντας τον αμυντικό προϋπολογισμό της χώρας κατα 50 δισεκατομμύρια δολλάρια, δήθεν διότι το απλησίαστο οπλοστάσιο πολέμου της χώρας του χρειάζεται ανανέωση, και στο δε Ισραήλ, μέσω του γαμπρού του και της κόρης του, προωθεί την εκπλήρωση όλων των γεωπολιτικών επιλογών του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή, ξεκινώντας με την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα του Ισραηλινού κράτους και ακυρώνοντας την ετήσια χρηματική βοήθεια στους Παλαιστινίους.

Αναρίθμητες είναι οι πολιτικές αναλύσεις ανά την υφήλιο που έχουν επί πολλά χρόνια στηλιτεύσει τις γεωπολιτικές επεμβάσεις της Αμερικής στην Μέση Ανατολή, επιφέροντας τεράστιες καταστροφές σε κράτη όπως το Αφγανιστάν, Λιβύη, Ιράκ, Συρία και Υεμένη, και στις κοινωνίες αυτών των κρατών.

Και όμως , μόλις βρεθεί ένας ηγέτης να θέλει να τραβήξει τελειωτική γραμμή πίσω από αυτά τα πολλαπλά, καταστροφικά λάθη, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα του Δυτικού Κόσμου, εισέρχεται σε παροξυσμό, για το θανάσιμο λάθος του προέδρου και τον θανάσιμο κίνδυνο που αυτό το λάθος δύναται να ενέχει.

Και η αρχιυποκρίτρια, η Ευρώπη, η οποία μέσω του ΝΑΤΟ, με τον ένα ή άλλο τρόπο, πότε αγκομαχώντας και διαρκώς διαμαρτυρόμενη ,ακολουθούσε το αμερικανικό πρόσταγμα και συμμετείχε και συμμετέχει σε όλες αυτές τις παρεμβάσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εναντιώνεται τώρα εναντίον αυτής της παύσης εχθροπραξιών.

Ακόμα και οι χειρότεροι εχθροί του Τραμπ δυσανασχετούν αλλά παραδέχονται ότι αυτός ο απόλυτα χαοτικός, αλλοπρόσαλλος, πλουτοκράτης, ψεύτης, ίσως και κλέφτης, ίσως και εγκληματίας, ανάλογα με τις εξελισσόμενες ποινικές έρευνες στην Αμερική, έχει αποδειχθεί απόλυτα συνεπής στις προεκλογικές του υποσχέσεις στον αμερικανικό λαό που τον ψήφισε στη προεδρία, έστω και με μειοψηφία της λαϊκής ψήφου.

Ο Τραμπ πολεμάει απεγνωσμένα να υλοποιήσει τις κυριότερες εκλογικές του υποσχέσεις, δηλαδή να ελέγξει πλήρως την παράνομη μετανάστευση , να αλλάξει τις εμπορικές συμφωνίες με άλλα κράτη προς όφελος της χώρας του, να κάνει συμμαχία με την Ρωσία και να σταματήσει να την τοποθετεί στο εχθρικό στρατόπεδο, και να αναγκάσει την Ευρώπη να αναλάβει τον σωστό της ρόλο που της αναλογεί,  στην συμμαχία του ΝΑΤΟ.

Όλες αυτές οι προεκλογικές  υποσχέσεις και προεδρικές προσπάθειες  του Τραμπ είναι σωστές και δίκαιες κατά την γνώμη του γράφοντα. Και είναι ιστορική τραγωδία το γεγονός ότι αυτές οι πολύ βασικές αλλαγές που θα βοηθούσαν τόσο τον αμερικανικό λαό, όσο και ολόκληρη την υφήλιο, επιχειρούνται από ένα άτομο στην προεδρία της Αμερικής, που, δίκαια λόγω των χαρακτηριστικών της προσωπικότητάς του, έχει καταστεί το όνειδος και ο τρόμος του μισού αμερικανικού λαού και της υπόλοιπης υφηλίου.

Ακόμα και το επίκεντρο της ποινικής επίθεσης του αμερικανικού κατεστημένου εναντίον του Τραμπ, η μακροχρόνια έρευνα για το εάν ο Τραμπ συνεργάστηκε με την Ρωσία στην προεκλογική εκστρατεία εναντίον της αντιπάλου του, Χίλαρη Κλίντον, είναι κατά βάθος ένας απίστευτος τραγέλαφος, στηριζόμενος σε νομικά πλαίσια τα οποία όμως στερούνται πολιτικής ουσίας.

Το αμερικανικό εκλογικό σύστημα αποτελεί το όνειδος και η ντροπή του Δυτικού Κόσμου. Πέραν των πολλαπλών και επαναλαμβανόμενων κατηγοριών για παράνομες παρεμβάσεις και νοθεία στο καταμέτρημα των ψήφων, και των αέναων προσπαθειών να δυσκολέψουν την πρόσβαση στις κάλπες σε διάφορες , κυρίως ανίσχυρες μειονότητες, το εκλογικό σύστημα επιτρέπει εδώ και πολλά χρόνια, δια νόμου, για οιονδήποτε παράγοντα οικονομικό, να ρίχνει απεριόριστα ποσά στους εκλογικούς αγώνες, εναντίον ή υπέρ συγκεκριμένων υποψηφίων, και μάλιστα να μπορεί να το κάνει κανείς ανεξέλεγκτα και ανώνυμα. Τέτοια είναι η εκλογική ασυδοσία που επικρατεί έννομα στην Αμερική.

Το συγκεκριμένο λοιπόν θέμα για το οποίο κατηγορείται ο Τραμπ, είναι ότι ο Πούτιν και η Ρωσία, επειδή προτιμούσαν τον Τραμπ από την Κλίντον, έκλεψαν πολλά email από το δημοκρατικό κόμμα προεκλογικά, και τα δημοσίευσαν μέσω WikiLeaks, παραθέτοντας σε δημοσιότητα την αθέμιτη συνομωσία του δημοκρατικού κόμματος να μην επιτρέψουν στον Σάντερς, δημοκρατικό αντίπαλο της Κλίντον , να κερδίσει την δημοκρατική υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές. Και μάλιστα αυτή η ανήθικη απάτη του δημοκρατικού κόμματος λάμβανε χώρα την στιγμή που ο Σάντερς κέρδιζε σε όλες τις δημοσκοπήσεις τον Τραμπ για την προεδρία, την ίδια ώρα που η Κλίντον ερχόταν πάντα ισόπαλη με τον Τραμπ στις ίδιες δημοσκοπήσεις. Έβγαλε δηδλαή το δημοκρατικό κόμμα τα ίδια του τα μάτια, προωθώντας αθέμιτα την υποψηφιότητα της συστημικής Κλίντον εις βάρος του επαναστάτη Σάντερς.

Αυτό δηλαδή που παρέδωσε στην δημοσιότητα η Ρωσία, σύμφωνα με την κατηγορία, ήταν ότι έδειξαν στον αμερικανικό λαό την ανεντιμότητα της Κλίντον και την αθλιότητα του δημοκρατικού κόμματος.

Θα έλεγε κάποιος, που πιστεύει στην αλήθεια, ότι ο αμερικανικός λαός, σύσσωμος, θα δήλωνε υποχρεομένος σε όποιον του άνοιγε τα μάτια με αυτόν το πολύ οδυνηρό αλλά αληθινό τρόπο.

Αντί αυτού, και εδώ διαφαίνεται η αθλιότητα του αμερικανικού κατεστημένου, συμπεριλαμβανομένων και των εμπεδωμένων ΜΜΕ, σύσσωμη η Αμερική βρίσκεται έκτοτε σε παροξυσμό διότι η Ρωσία προσπάθησε να αλλοιώσει τις προεδρικές εκλογές.

Όταν στραβώσει το αμπέλι, τίποτα δεν βγαίνει σωστό. Αυτό συμβαίνει την σήμερον εποχή με το αμερικανικό κατεστημένο, υπό την διπλή επιβολή της πλουτοκρατίας και της βιομηχανίας πολέμου. Όπως η στήλη έχει ξανααναφερθεί, ο αείμνηστος πρόεδρος Άιζενχάουερ το προέβλεψε τρεις γενεές πριν, “ προσέξτε την επιρροή του Βιομηχανικού/Στρατιωτικού Συμπλέγματος” (Beware of the Military-Insustrial Complex). Αυτά ειπώθηκαν από τον Αμερικανό πρόεδρο την δεκαετία του 1950, που είχε την τύχη να είναι αρχιστράτηγος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Είχε δηλαδή άμεση γνώση των δύο αυτών πανίσχυρων παραγόντων της αμερικανικής πολιτικής.

Και τα αποτελέσματα τα βλέπει κανείς με ανοικτά μάτια και χωρίς γυαλιά την σήμερον εποχή. Με καταλύτη τον Τραμπ, έναν απόλυτα ασύδοτο Νάρκισσο, αρκετά τρελλούς να εναντιωθεί εναντίον του πανίσχυρου αμερικανικού κατεστημένου.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr