Αυτή η εναλλακτική γεωπολιτική προσέγγιση του προβλήματος των ΑΟΖ πρέπει να είναι διαφορετική και ξέχωρη για την Ελλάδα και για την Κύπρο, ως εξής:

Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Η Τουρκία έχει δίκιο να θέλει να υπερασπίζεται τα οικονομικά συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων ζητώντας μερίδιο στην ΑΟΖ της ευρωζωνικής Κυπριακής Δημοκρατίας. Φυσικά η εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή από τηνΤουρκία του μισού σχεδόν μέρους της Κυπριακής επικράτειας είναι ένα απαράμιλλο γεωπολιτικό έγκλημα, το οποίον δυστυχώς υφίσταται ακόμα κάτω από την ομπρέλα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και τηςεξίσου εκμεταλλευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ειδικά της Ευρωζώνης.

Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να αφοπλίσει την κατηγορία ότι «κλέβει» τα οικονομικά δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων και ταυτοχρόνως να φωτογραφίσει την πλήρως παράνομη τουρκική κατοχή προτείνοντας να μοιραστεί με τους Τουρκοκυπρίους άμεσα και μακροπρόθεσμα όλα τα κέρδη από τον υποθαλάσσιο πλούτο που έχει αρχίσει την προετοιμασία για να νέμεται. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει το ηθικό καθήκον να παραδεχθεί ότι ένα ορισμένο ποσοστό του υποθαλάσσιου πλούτου που θα καρποφορήσει στην επόμενη γενιά, αναλογεί και στους Τουρκοκυπρίους, με μία προκαθορισμένη αναλογία, ίσως την αναλογία ανάμεσα στους δύο πληθυσμούς, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Εάν η αναλογία αποφασιστεί με αυτόν τον τρόπο, τότε θα πρέπει να υπάρξει μία μέτρηση των δύο πληθυσμών από διεθνή οργανισμό, έτσι ώστε η μετά την εισβολή μετανάστευση στα κατοχημένα εδάφη τούρκων πολιτών να μην συνυπολογιστεί, διότι αυτοί οι Τούρκοι μετανάστες πρέπει να χαρακτηριστούν παράνομοι, ως έχοντες εισέλθει στην Κυπριακή επικράτεια παράνομα, λόγω του καθεστώτος κατοχής.

Η Κυπριακή Δημοκρατία, αφού δημοσιοποιήσει την απόφαση της ότι ο Τουρκοκύπριος πληθυσμός δικαιούται απόλυτα το μερίδιο του από τα έσοδα και κέρδη του υποθαλάσσιου πλούτου, πρέπει επίσης, σε γεωπολιτική συνεννόηση με την Ευρωζώνη, να θέσει το μερίδιο που αναλογεί στον τουρκοκυπριακό πληθυσμό σε ένα escrowaccount, στον οποίον οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν την δυνατότητα πρόσβασης μόνο μετά την λήξη της Τουρκικής κατοχής,με την δικαιολογία ότι τα λεφτά αυτά δεν μπορούν να παραδοθούν στους Τουρκοκυπρίους στον παρόντα χρόνο διότι οι τελευταίοι βρίσκονται, από την Τουρκική εισβολή και μετέπειτα, σε καθεστώς ξένης κατοχής, και ένεκα τούτου οι Τουρκοκύπριοι δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν και να επωφεληθούν πλήρως των περιουσιακών των στοιχείων.

Με αυτόν τον τρόπο, ο οποίος πρέπει να έχει συμφωνηθεί και επικυρωθεί από την ηγεσία της Ευρωζώνης, η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει εξασφαλίσει τα εξής γεωπολιτικά ατού. 1. Επικυρώνει και θέτει σε άμεση εφαρμογή την τίμια της πρόθεση να σεβαστεί και να υποστηρίξει το δίκιο και τα συμφέροντα της τουρκοκυπριακής μειονότητας και αφαιρεί ταυτόχρονα αξιοπιστία από την Τουρκική προσπάθεια να «υπερασπιστεί» τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων. 2. Επικυρώνει την εξουσία και την νομιμότητα της Κυπριακής κυβέρνησης σαν την μόνη νόμιμη πολιτική ηγεσία και εξουσία στην επικράτεια της νήσου. 3. Δημιουργεί ένα σοβαρό κίνητρο για τους Τουρκοκυπρίους να προσέλθουν σε συζητήσεις για την λήξη του κατοχικού καθεστώτος και για μία συμφωνία για μία ενωμένη και ανεξάρτητη Κύπρο.

Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το γράμμα ενός νόμου βρίσκεται ενίοτε σε ατυχή και άδικη αντιπαράθεση με το πνεύμα του ιδίου νόμου. Σε αυτές τις ατυχείς περιπτώσεις η προσωπική ηθική του γράφοντος επιλέγει να νομιμοποιήσει το πνεύμα του νόμου εις βάρος του γράμματος του νόμου αυτού.

Μία τέτοια περίπτωση νομίζω ότι έχουμε στο διεθνές δίκαιο σχετικά με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου από τις διάφορες χώρες, και την περίπτωση της αντιπαράθεσης Ελλάδας και Τουρκίας γύρω από την ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο. Κατά την γνώμη του γράφοντος, λόγω της γεωγραφικής και ιστορικής γεωπολιτικής ιδιαιτερότητας των χιλιάδων ελληνικών νησιών, το γράμμα του διεθνούς δικαίου αντιτίθεται στο πνεύμα του, αδικώντας την Τουρκία, μία χώρα που έχει ένα ατελείωτο Αιγιαλό στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο, αλλά της οποίας η ΑΟΖ κατακρεουργείται από το γράμμα του νόμου μέσω των πολλών ελληνικών νησιών που περικλείουν ασφυκτικά την τουρκική παραλία.

Το γράμμα του ΑΟΖ είναι έτσι φτιαγμένο ανά την υφήλιο, διότι στόχο έχει να μοιράσει την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου δίκαια ανάμεσα σε όλα τα κράτη. Σαν κάθε καλοφτιαγμένο νόμο, στην συντριπτική πλειοψηφία του πιάνει αυτόν τον στόχο με επιτυχία, και επιτρέπει σχεδόν σε όλα τα κράτη να επικυρώσουν και να εκμεταλλευτούν το δίκαιο μερτικό τους στην εκμετάλλευση του θαλασσίου πλούτου που βρίσκεται μέσα στην ΑΟΖ των 12 μιλίων. Δεν είναι παράξενο, ούτε τυχαίο, ότι η Τουρκία είναι από τα πολύ λίγα κράτη ανά την υφήλιο που αρνήθηκε να υπογράψει αυτόν τον νόμο του διεθνούς δικαίου, για δύο απλούς λόγους, διότι το γράμμα του νόμου την αδικεί τρομερά, και διότι η χώρα έχει το γεωπολιτικό βάρος και την στρατιωτική δύναμη να προσπαθήσει να βρει το δίκιο της με άλλους τρόπους.

Σαν αποτέλεσμα και με ένα απλό casusbelli, η Τουρκία έχει αποτρέψει επί πολλά χρόνια την Ελλάδα να ερευνήσει τον ενεργειακό πλούτο του Αιγαίου, ο οποίος φημίζεται ως σημαντικός, και ταυτοχρόνως έχει θέσει την στρατιωτικά και γεωπολιτικά μικρή Ελλάδα με την πλάτη στον τοίχο με δύο τρόπους. Από την μία μεριά ο ελληνικός λαός και η ηγεσία του βρίσκονται εδώ και γενεές σε συνεχή υπαρξιακή αγωνία και φοβία για τις κατακτητικές ορέξεις της γείτονος, (και όχι αδίκως), και από την πλευρά της η Ελλάδα, με την «ευγενή» και εγκληματικά εκμεταλλευτική συμπαράσταση της γερμανογαλλικής ηγεσίας καταξοδεύεται σε στρατιωτικές δαπάνες, κερδίζοντας την πρώτη θέση παγκοσμίως σε στρατιωτικές δαπάνες σαν ποσοστό του ΑΕΠ, οι οποίες δαπάνες τον καιρό των παχιών δημοσίων δανείων πλησίαζε τα 4,5% του ΑΕΠ. Μιλάμε δηλαδή για τελείως πεταμένα λεφτά, την στιγμή κατά την οποία η ζάπλουτη και περίτρανη Γερμανία, οχυρωμένη όπως είναι κυριολεκτικά στο μέσον της Ευρώπης, και προστατευμένη πίσω από διάφορες άλλες χώρες ανάμεσα σε αυτήν και σε μία Ρωσία, σε μία Τουρκία, η στον μεταναστευτικό κατακλυσμό της Μεσογείου, ξοδεύει για στρατιωτικές δαπάνες μόνο 0,6% του δικού της ΑΕΠ.

Στόχος της ελληνικής προσέγγισης που προτείνει η στήλη είναι ακριβώς η περαιτέρω κατοχύρωση, νομιμοποίηση, επικύρωση και εξασφάλιση της ελληνικής εθνικής επικράτειας, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα θα δεχθεί να διορθώσει από μόνη της και μέσω διακρατικών συμφωνιών την οικονομική αδικία που υφίσταται η Τουρκία από το γράμμα του διεθνούς δικαίου περί της ΑΟΖ.

Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να προσφέρει στην Τουρκία να μοιραστεί, κατά το ήμισυ, όλα τα έσοδα από τον θαλάσσιο πλούτο που υπάρχει και θα βρεθεί κατά μήκος όλου του τουρκικού αιγιαλού, σε πλάτος 12 μιλίων από τις τουρκικές ακτές, και όπου τυχαίνουν να βρίσκονται δεκάδες ελληνικά νησιά, που μπλοκάρουν την τουρκική ΑΟΖ των υποτιθέμενων 12 μιλίων. Η προσφορά θα είναι απλώς οικονομική, σαν μία προσφορά τύπου «καλού γείτονα», και η προσφορά θα συνδυάζεται ακριβώς με την επικύρωση της εθνικής επικράτειας σε όλα τα νησιά, συμπεριλαμβανομένου του Καστελόριζου. Η προσφορά θα είναι για το μοίρασμα του «οικονομικού κέρδους» από την εκμετάλλευση της «κοινής» και αιωνίως αμφισβητημένης από την Τουρκία ΑΟΖ, και όχι για ένα μοίρασμα χρήσης, και πολύ λιγότερο, για ένα μοίρασμα εθνικής κυριαρχίας.

Σε μία τέτοια διακρατική οικονομική συμφωνία, που θα αναγνωρίζει την ελληνική εθνική επικράτεια, αλλά και την γενναιόδωρη μοιρασιά των κερδών, θα πρέπει να εμπεριέχει και τις υπογραφές της Ευρωζώνης και της Αμερικής για εξασφάλιση της γεωπολιτικής επιβίωσης της συμφωνίας. Και για να γίνει η πρόταση και πιο αρεστή στην Τουρκία, μπορεί η συμφωνία να εμπεριέχει μία προσφορά από ένα κράτος του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα, σε ένα άλλο κράτος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία, την ειδική άδεια της Ελλάδας προς την «φίλη» Τουρκία του ελεύθερου περάσματος τουρκικών σκαφών, εμπορικών και μη, μέσα από τα χωρικά ύδατα της αμφισβητούμενης ΑΟΖ, αλλά πάντα υπό την ευγενή κυριαρχική παραχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης. Με μία τέτοια συμφωνία, η Ελλάδα θα έχτιζε και μεγαλύτερα επιχειρήματα να απαιτήσει από την εγκληματική ευρωζωνική ηγεσία την αναγνώριση του Αιγαίου Πελάγους σαν τα νόμιμα σύνορα της ζώνης του ευρώ, για πρώτη φορά.

Με αυτό τον τρόπο, η Ελλάδα έχει μία κάποια πιθανότητα και να μπορέσει να εκμεταλλευτεί άμεσα τον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου, και να διασφαλίσει μία ενισχυμένη περίοδο ειρήνης με την φοβερή γειτόνισσα Τουρκία, κάτι που θα της επιτρέψει να σταματήσει να συντηρεί και να πλουτίζει τις βιομηχανίες πολέμου της Γερμανίας και της Γαλλίας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr