Οι συντρέχοντες λόγοι είναι οι εξής.
Πρώτον και κυριότερο, η επιβίωση του Πούτιν στην ηγεσία της Ρωσίας εξαρτάται κυρίως από τον λαό της Ρωσίας, και αυτός διατίθεται βασικά υπέρ της προστασίας των ρωσόφωνων κοινοτήτων εκτός της Ρωσικής επικράτειας. Σαν κάθε πολιτικός, βλέπε Μέρκελ, το πρώτο και τελευταίο μέλημα ενός πολιτικού είναι η πολιτική του επιβίωση, και αυτή εξαρτάται πιο άμεσα από το να κερδίσει την συμπάθεια του λαού του, παρά να υποχωρήσει στις διαταγές του Ομπάμα και να εξευτελιστεί μπροστά στα μάτια των Ρώσων.
Επί πλέον, τα σοβαρά οικονομικά αντίποινα που οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν αρχίσει εδώ και μήνες θα πάρουν αρκετούς μήνες, εάν όχι χρόνο, μέχρι να επιφέρουν σοβαρά αρνητικά αποτελέσματα στην οικονομία της Ρωσίας και να φτάσουν στον μέσο πολίτη. Αντιθέτως, η εισβολή στην ανατολική Ουκρανία θα επέλθει μέσα σε μέρες ή εβδομάδες, εάν είναι να πραγματοποιηθεί καθόλου, διότι η αντίσταση των ρωσόφιλων δεν φαίνεται να επιβιώνει για πολύ. Το πατριωτικό συναίσθημα του λαού της Ρωσίας βρίσκεται σε εξέγερση, αυτήν την στιγμή, ενώ η ανησυχία για την εξέλιξη της ρωσικής οικονομίας, είναι προς το παρόν κάτι αρκετά αφηρημένο για τον μέσο Ρώσο πολίτη.
Επίσης, ο Ομπάμα κάνει λάθος να υποτιμά τον προσωπικό και τον εθνικό εγωισμό του Πούτιν σε αυτήν την συγκυρία στην Ουκρανία, όπου τα συμφέροντα, οι ανάγκες και οι ιδεολογικές επιθυμίες της σημαντικής ρωσόφωνης μειονότητας στην Ουκρανία είναι ηχηρά και βρίσκουν αντίκτυπο και στον Ρωσικό λαό και στον ηγέτη τους, όσο καλός ή κακός να είναι ο τελευταίος. Ο εξευτελισμός που υπέστη ο ρωσικός λαός με την συντριβή της κομμουνιστικής οικονομίας και τον διαμελισμό της αυτοκρατορίας της Σοβιετικής Ένωσης, και στον οποίον ο Πούτιν έχει αναφερθεί με πικρία στο παρελθόν, ζει ακόμα μέσα στον ρωσικό λαό. Μπορεί να πει κανείς ότι βράζει, με την έννοια ότι ούτε μία γενεά δεν έχει ακόμα περάσει από εκείνη την καταστροφή. Έτσι ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και πατριωτικής αλληλεγγύης πρέπει να είναι πολύ ζωντανά ακόμα στην Ρωσική κοινωνία.
Ο Ρωσικός λαός έχει αποδείξει την απίστευτη ανθεκτικότητα του στην κακουχία με τις δεκάδες εκατομμυρίων ανθρώπων που πέθαναν πολεμώντας την ναζιστική εισβολή. Δεν νομίζω ότι μία οικονομική κακουχία θα τους ενοχλήσει πολύ, εκτός εάν διαιωνιστεί για πολλά χρόνια, κάτι που δεν έχει ακόμα αρχίσει. Ο Δυτικός κόσμος εξακολουθεί να υποτιμά την υπόσταση του Ρωσικού λαού, λόγω της ρετσινιάς ότι είναι πρώην κουμουνιστές, και οικονομικά υποανάπτυκτοι. Έτσι, η αμερικανική ηγεσία και ο αμερικανικός λαός, σκοτώνονται για τους δικούς τους συμπατριώτες, και για την δικιά τους επικράτεια, την στιγμή που η εθνική επικράτεια άλλων κρατών, και ειδικά της Ρωσίας, είναι γενικώς αμελητέα.
Ο Ομπάμα κάνει λάθος να υποτιμά την προσωπική τιμή του Πούτιν, ονομάζοντας την Ρωσία «περιφερειακή δύναμη», ακόμα και εάν αυτή η ονομασία ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Δεν εξευτελίζεις ένα λαό και τον ηγέτη του, όταν ακόμα είναι ανοικτή η πληγή της καταστροφής της τελευταίας ρωσικής «αυτοκρατορίας». Γιατί να τσαντίσεις άσκοπα ένα άνθρωπο με τον οποίο θέλεις και ελπίζεις να διαπραγματευτείς.
Ο άλλος βασικός λόγος για την εισβολή, είναι καθαρά στρατηγικός. Μόνο εάν εισβάλει ο Πούτιν στην ανατολική Ουκρανία, με το ανθρωπιστικό πρόσχημα ότι προστατεύει την ρωσόφιλη αντίσταση από μία σφαγή, θα μπορέσει ο Πούτιν να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος με τον Ομπάμα και την Μέρκελ τα δύο βασικά θέματα που τον βασανίζουν. Το ένα είναι η μερική, τουλάχιστον, αυτονομία του ρωσόφωνου πληθυσμού της ανατολικής Ουκρανίας. Αυτή η μερική αυτονομία, εάν επιτευχθεί, θα σφραγίσει την σύνδεση της Ουκρανίας με την Ρωσία, και θα καταστεί εμπόδιο στην πλήρη ενσωμάτωση της πρώτης στην Ευρώπη.
Το δεύτερο είναι η αναστολή όλων των οικονομικών πολεμικών επιχειρήσεων που έχουν σχεδιαστεί και τεθεί σε εφαρμογή εναντίον της ρωσικής οικονομίας και των ολιγάρχων φίλων του Πούτιν από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Μπαίνοντας και βγαίνοντας από την ανατολική Ουκρανία μέσα σε διάστημα ολίγων μηνών, ο Πούτιν μπορεί να φέρει σε πέρας τα απαραίτητα στρατηγικά αποτελέσματα που χρειάζεται σαν ηγέτης του κράτους του. Και χωρίς να έχει τσαλακωθεί ο εγωισμός του και το γόητρο του στον ρωσικό λαό.
Από την άλλη μεριά, και ο Ομπάμα, και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν είναι σε θέση να προσφέρουν σοβαρή στρατιωτική αντιπαράθεση σε μία «προσωρινή» «ανθρωπιστική» ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αντιπαραθέτοντας ο Πούτιν την στρατιωτική επέμβαση σε χρόνο μερικών ημερών, αποτελεσματικά αναιρεί τον οικονομικό πόλεμο εναντίον του, ο οποίος πραγματοποιείται σε χρόνο πολλών μηνών, εάν όχι ετών.
Εάν θέλει ο Πούτιν να επιτύχει την μερική ή ολική αυτονομία της ρωσόφωνης μειονότητας της Ουκρανίας, μόνο έχοντας στρατεύματα στην ανατολική Ουκρανία θα μπορέσει να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος και για τον συγκεκριμένο γεωπολιτικό του στόχο, αλλά και για την άμεση άρση του εμπορικού πολέμου εναντίον της χώρας του.
Η διαφορά ανάμεσα στον οικονομικό πόλεμο των δυτικών συμμάχων εναντίον της Ρωσίας με τον στρατιωτικό πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας αντικαθρεπτίζεται σε δύο κύρια χαρακτηριστικά των δύο αντικρουόμενων παρατάξεων. Για την συμμαχία ΗΠΑ και ΕΕ, η αυτονομία της ρωσόφωνης Ουκρανίας αντιπροσωπεύει ένα αφηρημένο πρόβλημα, και διότι βασίζεται σε αφηρημένα γεωπολιτικά θέματα, τα οποία έτσι και αλλιώς έχουν αμφισβητηθεί και καταπατηθεί προηγουμένως στην ιστορία, και διότι δεν λαμβάνει χώρα στα άμεσα σύνορα τους. Ένεκα τούτου, οι δυτικοί σύμμαχοι κατέφυγαν σε οικονομικό πόλεμο, διότι δεν αισθάνονται άμεσο κίνδυνο.
Αντιθέτως, για τον Πούτιν και τον Ρωσικό λαό, το θέμα είναι ζωτικότατο γιατί έχει σχέση με πληθυσμούς της Ουκρανίας με τους οποίους αισθάνονται πατριωτικά συνδεδεμένοι, και διότι το πρόβλημα λαμβάνει χώρα στα άμεσα σύνορά τους, και μάλιστα σε εδάφη που μόλις προ ολίγου ήταν στην επικράτεια της Σοβιετικής Ένωσης. Και για αυτό, μια και έχουνε την δυνατότητα και την ευκολία, είναι πολύ πιθανόν, ότι θα προβούν σε στρατιωτική εισβολή.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr