Από την μία πλευρά, ήρθε ο εξευτελισμός της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, με την στάση και την συμπεριφορά των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, προφυλακισμένων και μη, και των οπαδών της, εντός του κτιρίου της Βουλής των Ελλήνων, και εντός του χώρου όπου διαβουλεύεται η Ολομέλεια. Πολλοί δημοσιογράφοι μίλησαν για «γηπεδοποίηση» της Βουλής.

Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση Σαμαρά διέταξε το σχετικά πρόωρο κλείσιμο της Βουλής για το καλοκαίρι, για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τον πολύπαθο ανασχηματισμό της, που σαν μία προχωρημένη εγκυμοσύνη θα χρειαστεί μία ή και περισσότερες καισαρικές τομές για να βγάλει ένα κάποιο βρέφος. Διασκορπίζοντας την ολομέλεια της Βουλής, η κυβέρνηση ελπίζει να περάσει υπό την σκιά του καυτού καλοκαιρινού ήλιου, και με την ευγενή συμπαράσταση ολίγων προσεκτικά επιλεγμένων κυβερνητικών παρόντων βουλευτών, εξίσου καυτά νομοσχέδια που λογικά χρειάζονται σοβαρή και παρατεταμένη συζήτηση από την Ολομέλεια.

Αλλά την Ολομέλεια της Βουλής, δηλαδή την εμψύχωση και την ενσωμάτωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είναι κάτι που η κυβέρνηση, και ειδικά, ο πρόεδρος της, προσπαθεί να αποφύγει σαν ο διάολος το λιβάνι με κάθε δυνατή νομοθετική πράξη, και κάθε θεμιτή και αθέμιτη απουσία κυβερνητικών στελεχών, ιδίως του πρωθυπουργού, ευτελίζοντας, έτσι την Βουλή και τον θεσμό της δημοκρατίας.

Ανάμεσα στις άλλες παράπλευρες διευκολύνσεις που η έναρξη της καλοκαιρινής βουλής παρέχει είναι το προτεταμένο καταχώνιασμα του σκανδάλου Κασιδιάρη/Μπαλτάκου/Σαμαρά, και φυσικά, η απόλυτα αναγκαία (για την πολιτική «ισορροπία» του τόπου) παραγραφή όλων των πολιτικών και άλλων εγκλημάτων της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Δεν μπορεί, βλέπετε, ο εθνικός μας ήρωας, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, να βαστάει στου ώμους του, σαν νέος Άτλας, την κυβέρνηση Σαμαρά, και δια αυτής, ολόκληρη την Ευρωζώνη, και δια αυτής την κυβέρνηση Μέρκελ, και δια αυτής την Παγκόσμια Κεφαλαιαγορά, όταν δυσκολεύεται να τον πάρει ο ύπνος κάθε βράδυ, χωρίς το ησυχαστικό χαμομήλι της παραγραφής.

Αυτή η διπλή, παράλληλη, και παράδοξα συμπληρωματική προσβολή της Βουλής, και της ελληνικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο ηχηρός εξευτελισμός της από την Χρυσή Αυγή, και ο ευτελισμός του ρόλου της Βουλής από την συγκυβέρνηση της Νέα Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, πραγματοποιήθηκε σε μία παρατεταμένα κρίσιμη περίοδο του έθνους, όταν ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είναι σοβαρά τραυματισμένος, για πολλούς και διάφορους λόγους, και παραμένει το ένα και μόνο ύψιστο αγαθό από όπου κρέμεται κάθε ελπίδα για το μέλλον της χώρας.

Και δεν είναι τυχαίο, πιστεύω, ότι αυτός ο παράλληλος ευτελισμός και εξευτελισμός των δημοκρατικών θεσμών διεπράχθη από δύο κόμματα της δεξιάς παράταξης, και από το κυρίαρχο κόμμα της Μεταπολιτευτικής περιόδου, και τα τρία κόμματα, που είτε μέσω της ιδεολογίας τους είτε μέσω της πρόσφατης ιστορίας τους, κοκορεύονται ότι αποτελούν τους εθνοσωτήρες της χώρας, ή πιο γλαφυρά, το δημοκρατικό τόξο (για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), όπως συνηθίζει να μας ενθυμίζει ο κ. Βενιζέλος.

Η περίοδος της Μεταπολίτευσης μας προίκισε με μία συσσώρευση «κυβερνοκεντρικών» νομοθεσιών, δηλαδή νομοθεσιών που προσδίδουν πρόσθετη δύναμη, προνόμια και πυγμή στην εκάστοτε κυβερνητική ηγεσία. Αυτή η συνταγματική επιλογή, όπως π.χ. και η διαβολική νομοθεσία «περί ευθύνης Υπουργών» υποτίθεται ότι συντελέστηκε για να βοηθήσει το κόμμα της κυβέρνησης να κυβερνήσει μία σοβαρά αναρχική χώρα. Δυστυχώς, όταν κανείς θέλει να εκμεταλλευτεί τους κείμενους νόμους, για να προωθήσει μία οποιαδήποτε μικροκομματική, ή άλλου είδους διαπλοκή, μπορεί εύκολα με μία διεφθαρμένη προοπτική, να διαστρεβλώσει στην πράξη οιονδήποτε νόμο και να ευτελίσει με αυτό τον τρόπο, δηλαδή, την ελληνική δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Ο εξευτελισμός θεσμών, αλλά Χρυσή Αυγή, και δεν συμπεριλαμβάνω εδώ το εκτενέστατο κατηγορητήριο για εγκλήματα και εγκληματικές οργανώσεις, το οποίο βρίσκεται υπό την διαδικασία της ελληνικής δικαιοσύνης, είναι συνήθως λίαν ηχηρό, γεμάτο σαματά και πολύ οφθαλμοφανές στην ανομία του, όπως το χαρακτηριστικό παράδειγμα την περασμένη εβδομάδα.

Ο ευτελισμός θεσμών, αλλά Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, έχει συνήθως τα άκρως αντίθετα χαρακτηριστικά. Είναι συνήθως υποχθόνιος, αδιαφανής, στηρίζεται όσο μπορεί σε υπάρχουσες νομοθεσίες τις οποίες και διαστρεβλώνει και εκμεταλλεύεται όσο μπορεί, η κατασκευάζει νέες νομοθεσίες, κατά το δοκούν, με εμπεδωμένες διατάξεις που ευτελίζουν την δημοκρατία, όπως και η πρόσφατη ασυλία που νομοθετήθηκε για όσους θα αποφασίσουν και θα χειριστούν τα κρατικά κονδύλια για τις κεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.

Οι αγγλοσάξονες έχουν ένα σοφό ρητό. «Choose your poison». «Διάλεξε το δηλητήριο που θα πάρεις».

Διαλέξτε και εσείς ποιο δηλητήριο προτιμάτε.

Εγώ, τουλάχιστον, προτιμώ τον κίνδυνο που βλέπω καθαρά, παρά τον άλλο που κρύβεται πίσω από την «νομιμότητα», γιατί αισθάνομαι πιο δυνατός και πιο αποτελεσματικός να αμυνθώ ενάντια του πρώτου.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr