Οι δύο αυτοί οικονομολόγοι εξέχουν ανάμεσα στο πάνθεον των ελλήνων ακαδημαϊκών, έχοντας και οι δύο, παράλληλα αλλά ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ξεκάθαρα καυτηριάσει, λεπτομερώς και προφητικά, την γενικότερη μνημονιακή πολιτική της Ευρώπης, και ειδικότερα και επί του προκειμένου, την μνημονιακή πολιτική που επεβλήθη στην Ελλάδα από την συγκυρία και την συνεργασία της Τρόικας και των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.
Το κύρος των παρεμβάσεων του κ. Βαρουφάκη και του κ. Λαπαβίτσα, στην ενημέρωση του ελληνικού λαού αυτά τα τέσσερα χρόνια, αποτελεί τον ακρογωνιαία λίθο της ευρωζωνικής πολιτικής που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια της κρίσης, και η οποία πολιτική, ελπίζει το κόμμα να πείσει τον ελληνικό λαό, να τον φέρει στην εξουσία.
Είναι σοβαρό δείγμα της αμηχανίας, αβουλίας, και μπερδεμένης κομματικής διαδικασίας και κατεύθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ η απόφαση των δύο άκρων του κόμματος, του κεντρώου και του αριστερού, να αποκλείσουν τους δύο αυτούς σημαντικότατους υποψηφίους ευρωβουλευτές. Οι κ. Βαρουφάκης και Λαπαβίτσας είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται το Ευρωκοινοβούλιο από την αρχή της κρίσης, και θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να το θεωρούσε υπέρτατη τιμή και προνόμιο το γεγονός ότι αυτοί οι δύο εξέχοντες οικονομολόγοι και βασικοί κατακριτές της μερκελικής ευρωζωνικής πολιτικής, δέχονται να αντιπροσωπεύσουν την Ελλάδα, και ειδικά το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην καρδιά της κοινοβουλευτικής Ευρώπης, εκεί που ακόμα παίζεται, και εν καιρώ θα κριθεί το μέλλον της ηπείρου.
Οι κ. Βαρουφάκης και Λαπαβίτσας εξηγούν εδώ και χρόνια, ξεκάθαρα και επανειλημμένα στον ελληνικό λαό, μέσω των ελληνικών και όχι μόνο μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα οικονομικά και κοινωνικά πλαίσια της καταστροφικής πολιτικής ακραίας λιτότητας που επέβαλε ηΆγγελα Μέρκελ στα κράτη της περιφέρειας, στην Ελλάδα ειδικά, και σε όλη την Ευρώπη, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο όχι μόνο την οικονομία της Ηπείρου, (βλέπε τον επερχόμενο σοβαρό κίνδυνο του αποπληθωρισμού), αλλά και το πολιτικό και πολυεθνικό όνειρο μίας ενωμένης και συμφιλιωμένης Ευρώπης.
Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να επιτρέψει στο αριστερό άκρο του να αποκλείσει τον κ. Βαρουφάκη από το ψηφοδέλτιο, και στο κεντρώο άκρο του να αποκλείσει τον κ. Λαπαβίτσα, αποδεικνύει ότι το κόμμα έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει ώσπου να μεστώσει η δημοκρατική του διαδικασία, με τέτοιο τρόπο, ώστε αντί να αναιρεί το ένα άκρο την δύναμη του άλλου, να μπορούν τα δύο άκρα να διαπραγματευτούν μία κοινή πολιτική με τέτοιο τρόπο, ώστε οι αμφότερες δυνάμεις να συμπληρώνουν η μία την άλλη, και όχι να αυτοαναιρούνται στην αντιπαράθεση.
Σε αυτό το θέμα, όπως και σε πολλά άλλα, αυτό το ελληνικό κόμμα, όπως και όλα τα άλλα, έχουν πολλά να μάθουν από τα παραδείγματα των γερμανών στην εσωτερική και εξωτερική κομματική πολιτική τους. Εάν ο τωρινός μεγάλος συνασπισμός της γερμανικής κυβέρνησης ανάμεσα στο κόμμα της Μέρκελ και του κόμματος των σοσιαλδημοκρατών είναι εφικτός, σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι σε θέση να διαπραγματεύεται μία επιτυχημένη βασική κοινή πολιτική ανάμεσα στις διάφορες φωνές, ιδεολογίες και πολιτικές του κόμματος, τις διάφορες λεγόμενες «συνιστώσες» που κοροϊδευτικά του καταλέγουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Η δημοκρατική, διαφανής και επιτυχημένη σύμπραξη των διάφορων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη του και όχι η αδυναμία του, όπως τα ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό, σε βαθμό που ο ίδιος ο Συνασπισμός ίσως να αμφιβάλλει.
Ο ελληνικός λαός και το πολιτικό του σύστημα, παραπαίουν ανάμεσα στον αναρχισμό και στον απολυταρχισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιο πολύ, και πιο προοδευτικά, από όλα τα άλλα κόμματα, προσπαθεί, σωστά, να δημιουργήσει μία κομματική κουλτούρα σωστής δημοκρατίας, με διαφάνεια και υπευθυνότητα. Πολλοί δεν του το αναγνωρίζουν, και οπωσδήποτε η προσπάθεια του κόμματος είναι καινούργια, είναι φρέσκια, είναι ατελής, και έχει ακόμα πολλά ψεγάδια. Αλλά η δημοκρατικότητα του κόμματος, σε αντιπαράθεση του απολυταρχισμού των άλλων κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΚΕ και φυσικά της Χρυσής Αυγής, είναι που κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ μία τόσο σημαντική επιλογή για μία γνήσια και τίμια αλλαγή στον εθνικό διάλογο και στην εθνική μοίρα.
Η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν πιστεύει στον ΣΥΡΙΖΑ διότι ο λαός δεν πιστεύει στο πολιτικό του σύστημα, γενικά, και δεν πιστεύει στον ίδιο του τον εαυτό στον ρόλο του ψηφοφόρου. Έτσι, ο «κανένας» που ψηφίζουν τόσοι και τόσοι, για την ηγεσία της χώρας, είναι και μία καταψήφιση του «κανένα» σαν το έλληνα ψηφοφόρο. Κανείς έλληνας δεν πιστεύει στην ψήφο του, ούτε στην δύναμη της. Για αυτό και τα μεγάλα ποσοστά αποχής.
Για αυτό και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων επιλέγει τον εγκλωβισμό στο ευρώ. Η πλήρης έλλειψη εθνικής αυτοπεποίθησης σπρώχνει τον Έλληνα στην γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, με οποιοδήποτε σενάριο. Αλλά αυτή η εθνική επιλογή δεν χρειάζεται να αποκλείσει την επιλογή του φόβητρου της δραχμής, σαν διαπραγματευτικό εργαλείο. Σίγουρα μπορεί να υπάρχει μία στάση της Ευρωζωνικής πολιτικής εις βάρος της Ελλάδας που θα μπορούσε να σπρώξει το έθνος να απειλήσει την αποχώρηση από το ευρώ. Γιατί να αποφασίσει η χώρα να παραμείνει μέσα, ότι και να γίνει, υπό οιουσδήποτε όρους και με οιεσδήποτε προοπτικές;
Υπό την αυτήν την προϋπόθεση γιατί να αναιρεί ο κ. Λαπαβίτσας τον κ. Βαρούφάκη, αντί να συμπληρώνει και να υποστηρίζει ο ένας τον άλλο; Γιατί δεν μπορεί μία επιτυχημένη και αποτελεσματική πολιτική της Ελλάδας, να εμπεριέχει την επιλογή της δραχμής σαν διαπραγματευτικό όπλο; Τι διαφορετικό κάνει η Γερμανία σε όλα αυτά τα χρόνια της επιτυχημένης της κυριαρχίας επί της ευρωζωνικής πολιτικής, παρά να απειλεί με οικονομικές θεομηνίες σε κάθε αντιπαράθεση που κερδίζει ξανά και ξανά από τις υπόλοιπες 17 «κυρίαρχες» χώρες του κοινού νομίσματος;
Και γιατί δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ενδεχόμενη μελλοντική κυβέρνηση σε μνημονιακή διαπραγμάτευση με τη Γερμανία σε κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον, να θέσει σε δημοψήφισμα από τον ελληνικό λαό, την επόμενη μνημονιακή πολιτική που θα θελήσει να επιβάλλει η Γερμανία στην Ελλάδα, και όχι την παραμονή ή όχι της χώρας στο ευρώ, όπως ήθελε να επιβάλει η Μέρκελ στον Γιώργο Παπανδρέου πριν δύο χρόνια;
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr