Η ιχθυοκαλλιέργεια είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους εξωστρεφείς κλάδους της ελληνικής οικονομίας και δεσπόζει σε όγκο εξαγωγής ψαριών στην Ευρώπη, συναγωνιζόμενη με επιτυχία και αυτήν την γειτονική Τουρκία με πολλαπλάσιο πληθυσμό και όγκο οικονομίας από τα ελληνικά δεδομένα. Η κυβέρνηση και η Τρόικα διατυμπανίζουν όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων την άμεση ανάγκη για ανάπτυξη των εξαγωγών, και επί τούτου χρέωσαν τον ελληνικό λαό με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να ανακεφαλαιώσουν το τραπεζιτικό σύστημα, ώστε να προσφέρουν δανειακή και επενδυτική ρευστότητα στην καταξεραμένη ελληνική οικονομία.

Η περίπτωση της ιχθυοκαλλιέργειας ΔΙΑΣ, της τρίτης μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας σε αυτό τον κλάδο, προκαλεί μεγάλη ανησυχία, όχι μόνο διότι η επιχείρηση έχει φτάσει σε κομβικό σημείο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αλλά ακόμα πιο ανησυχητικά διότι ο τρόπος που το τραπεζικό σύστημα φαίνεται να έχει χειρισθεί την κατάσταση το τελευταίο μισό χρόνο, γεννά το εύλογο ερώτημα κατά πόσον είναι χαζή η ηγεσία της συγκεκριμένης τράπεζας, (EUROBANK),ή εάν είναι η γραφειοκρατία της τράπεζας παντελώς ανίκανη, η μήπως συντρέχουν μυστικοί και ίσως αθέμιτοι πελατειακοί ή άλλοι στρατηγικοί λόγοι για την μακροχρόνια κωλυσιεργία της τράπεζας να βοηθήσει με κεφάλαια μία έως τώρα επιτυχημένη και σημαντική εξαγωγική επιχείρηση.

Η ιχθυοκαλλιέργεια ΔΙΑΣ με ετήσιο τζίρο πωλήσεως ψαριών περί τα 80 εκατομμύρια ευρώ, μεγάλο ποσοστό του οποίου εξάγεται προσφέροντας σημαντική βοήθεια στο ελληνικό ισοζύγιο εμπορίου, βρέθηκε με ελαττωμένη ρευστότητα να καλύψει τα τρέχοντα λειτουργικά της έξοδα, δηλαδή το μισθολόγιο της και την αγορά τροφής για τα ψάρια της, πέρσι το καλοκαίρι. Η εταιρία ξεκίνησε αίτηση να περιληφθεί στο άρθρο 99 τον Σεπτέμβριο για να συνεχίσει να λειτουργεί πλήρως. Εκείνη την στιγμή, η επιχείρηση χρειαζόταν περί τα 8 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 10% του ετησίου τζίρου της, για να συνεχίσει να λειτουργεί πλήρως. Εάν εκείνη την στιγμή η τράπεζα είχε δεχθεί να συνεργαστεί με την επιχείρηση και να προσφέρει αυτήν την προσωρινή βοήθεια, η επιχείρηση ΔΙΑΣ θα είχε δημιουργήσει τζίρο αυτούς τους εννέα μήνες, ίσο με τα τρία τέταρτα του ετησίου τζίρου της, δηλαδή 60 εκατομμύρια ευρώ, με τα οποία σίγουρα θα μπορούσε να είχε εξυπηρετήσει άνετα τις τρέχουσες δανειακές της οφειλές, μεταξύ των οποίων είναι και τα 40 τόσα εκατομμύρια που χρωστάει στην EuroBank.

Αντί αυτού, οι αιτήσεις βοήθειας της επιχείρησης ΔΙΑΣ, η οποία υπέβαλλε πολλαπλές εισηγήσεις για το πώς θα ξεπληρώσει τα χρέη της, απερρίφθησαν η μία μετά την άλλη, σαν ανεπαρκείς. Σήμερα, η άμεση δανειακή βοήθεια που χρειάζεται η ΔΙΑΣ για να συνεχίσει την λειτουργία της υπερβαίνει τα 40 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή ποσό πάνω από τον μισό της τζίρο. Δηλαδή, η κατάσταση της επιχείρησης έχει καταστεί πέντε φορές πιο αδύνατη, μέσα σε εννέα μήνες.

Σε αυτούς του εννέα μήνες, κατά την διάρκεια των οποίων η αίτηση κεφαλαιοποίησης της επιχείρησης απερρίφθη επανειλημμένα, η επιχείρηση αναγκάστηκε να σταματήσει να ταΐζει τα ψάρια της, γιατί δεν είχε λεφτά να αγοράσει την τροφή. Τα ψάρια δεν μεγάλωναν, άρα δεν μπορούσαν να πουληθούν διότι δεν είχαν το επιβεβλημένο όγκο, και αντί αυτού, ο αριθμός τους ελαττώθηκε λόγω του επερχόμενου κανιβαλισμού ανάμεσα στα ψάρια στα ιχθυοτροφεία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο τζίρος της επιχείρησης ήταν κάτω από τα 20% μίας ισόχρονης κανονικής λειτουργικής περιόδου, δηλαδή οι εισπράξεις της μειώθηκαν στα 12 εκατομμύρια ευρώ αντί των 60 εκατομμυρίων που θα έβγαζε εάν λειτουργούσε πλήρως. Έχασε δηλαδή η επιχείρηση ΔΙΑΣ στους εννέα αυτούς μήνες της δικαστικής και τραπεζικής κωλυσιεργίας περί τα 48 εκατομμύρια ευρώ τζίρο, ποσό που υπερκαλύπτει το απλήρωτο δάνειο της ΔΙΑΣ προς την EuroBank.

Και φτάνουμε στην τωρινή στιγμή, όπου το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση της εταιρίας για προστασία σύμφωνα με το άρθρο 99, μετά τις αλλεπάλληλες αρνήσεις για βοήθεια από την τράπεζα και τις δύο ή τρεις παρατάσεις που έδωσε το δικαστήριο. Και τώρα φυσικά, η επιχείρηση ΔΙΑΣ βρίσκεται σοβαρά αποδυναμωμένη και δανειακά πλήρωςεκτεθειμένη, δίχως δικαστική προστασία, στις πιθανόν αρπακτικές ορέξεις του τραπεζικού συστήματος, και ειδικά, στην περίπτωση αυτή, της EuroBank. Και γεννιόνται τα εξήςερωτήματα στον αδαή υπογράφοντα αυτής της στήλης.

Γιατί προτίμησε η τράπεζα να αρνηθεί την βοήθεια στην επιχείρηση, τον καιρό που η επιχείρηση ήταν σθεναρότερη, και σε πολύ καλύτερη θέση να ξεπληρώσει το πολύ μικρότερο δάνειο που χρειαζόταν πριν εννιά μήνες για να επιβιώσει;

Ποιος ο λόγος που η τράπεζα, η Eurobank, προτίμησε να επανεξετάσει, για πολλοστή φορά, μετά από εννιά μήνες, την αίτηση για βοήθεια της ΔΙΑΣ, την στιγμή που φαίνεται χρηματοπιστωτικά ετοιμοθάνατη και κατά πολύ λιγότερο να συντηρήσει και να αποπληρώσει οιαδήποτε δανειακή βοήθεια της χορηγηθείαφού ακόμα και το δικαστήριο του άρθρου 99 ξέπλυνε τα χέρια του;

Ποιος είναι ο λόγος που η τράπεζα έδειξε δια της στάσης ότι δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στην ηγεσία της εταιρίας ΔΙΑΣ; Η ΔΙΑΣ, τουλάχιστον έως πέρσι, όταν η οικονομική και επιχειρηματική κατρακύλα ξεκίνησε, φαινόταν στα χαρτιά, αν και μικρότερη σε μέγεθος από τις άλλες δύο μεγάλες ιχθυοτροφίες, να έχει μία υγιέστερη αναλογία ανάμεσα σε ετήσιο επιχειρηματικό τζίρο και απλήρωτα επιχειρηματικά δάνεια.

Γιατί επιλέγει το τραπεζικό σύστημα να μη δημοσιεύει την επιθεώρηση που έκανε με δική του εντολή διεθνής νορβηγική εταιρία για τα επίπεδα επιχειρηματικής και πιστοληπτικής υγείας των τριών αυτών μεγάλων ιχθυοτροφείων?

Ποιο ρόλο μπορεί ίσως να παίζει το γεγονός ότι η εταιρία ΔΙΑΣ, που βρίσκεται πια στο χείλος της χρεοκοπίας, έχει έναν αλλοδαπό από την Γεωργία σαν κύριο κεφαλαιούχο, ενώ οι δύο άλλες ανταγωνιστικές εταιρίες με πολύ μεγαλύτερες δανειακές οφειλές από την ΔΙΑΣ,αλλά με έλληνες κύριους κεφαλαιούχους, δεν βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού;

Ο αλλοδαπός αυτός κεφαλαιούχος της ΔΙΑΣ φέρεται να έχει επενδύσει πριν μερικά χρόνια έως και 100 εκατομμύρια ευρώ και στις τρεις αυτές ιχθυοτροφικές επιχειρήσεις, κρατώντας την πλειοψηφική δύναμη μόνο στην ΔΙΑΣ. Σε μία χώρα που διατυμπανίζει την απόλυτη και άμεση ανάγκη της για επενδύσεις από το εξωτερικό και ειδικότερα από αλλοδαπούς, είναι αυτός ο σωστός τρόπος χρηματοπιστωτικής υποστήριξης προς αλλοδαπούς επενδυτές, που το τραπεζικό μας σύστημα φέρεται να υλοποιεί στην περίπτωση της ΔΙΑΣ, είτε λόγω της ιστορικής ανικανότητας της ελληνικής ηγεσίας, είτε λόγω λιγότερο διαφανών προθέσεων, στόχων και συμφερόντων;

Πότε θα επιβάλει το κράτος μία σωστή, αποτελεσματική και διαφανή διαδικασία και κουλτούρα στην ελληνική οικονομία, αλλά και στο τραπεζικό σύστημα;

Διαφαίνεται κατά διαβολική σύμπτωση, μία αναπάντεχη αναλογία ανάμεσα στον κανιβαλισμό που επικρατεί αυτούς τους μήνες στα πεινασμένα ψάρια της ιχθυοτροφίας ΔΙΑΣ, και ένα υποπτευόμενο και πιθανός επερχόμενο κανιβαλισμό στο εξίσου πεινασμένο (και άπληστο) επιχειρηματικό και τραπεζικό μας σύστημα. Όπως στο ιχθυοτροφείο το μεγάλο ψάρι θα φάει το μικρό, γιατί πεινάει και γιατί μπορεί, αναρωτιέται κανείς εάν δεν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα επερχόμενο κανιβαλισμό, αθέλητο ή εσκεμμένο, στον επιχειρηματικό και στο τραπεζιτικό κλάδο. Η ιστορία θα δείξει εάν η εταιρία ΔΙΑΣ θα επιβιώσει για να δει μία καλύτερη μέρα, ή εάν θα καταβροχθισθεί από μεγαλύτερα, και ίσως πιο πελατειακά ενισχυμένα ψάρια...

Και φυσικά, για να μην παραμελούμε και τα μεγαλύτερα θέματα, η χρηματοπιστωτική «ιστοριούλα» της ΔΙΑΣ και της EuroBankθυμίζει δυστυχώς την μεγαλύτερη ιστορία μεταξύ των Ευρωζωνικών δανειστών και του ελληνικού λαού. Όταν ο χρεώστης δεν μπορεί να συντηρήσει το δάνειο που χρωστάει, τότε η λύση που ο δανειστής επιβάλλει στον χρεώστη για να τον βοηθήσει να συνεχίσει την συντήρηση και την αποπληρωμή του δανείου, είναι να αποδυναμώσει οικονομικά τον χρεώστη ακόμα περισσότερο, ώστε να βρεθεί σε «καλύτερη θέση» για την συντήρηση του δανείου. Αλλά στο Σύμπαν είναι πάντα γεμάτο παράδοξα και μαγικά πράγματα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr