Η πρώτη επιλογή είναι η παρούσα πολιτική που αντιπροσωπεύει η Μέρκελ, δηλαδή μία συνεχιζόμενη πολιτική πλήρης υποταγής των λαών του ευρώ στα συμφέροντα της Γερμανίας και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που αντιπροσωπεύει, πιο εμφανώς και πιο πειστικά ο Τσίπρας, δηλαδή μία ενωμένη Ευρώπη, η οποία θα ανατρέψει την παντοδυναμία της Γερμανίας και της αγοράς, και θα επιβάλει, μέσω της δύναμης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και διαφόρων εθνικών δημοψηφισμάτων μία αληθινή ισορροπία μεταξύ, αφενός των αναγκών της αγοράς και των αναγκών και των δικαιωμάτων των λαών, και αφετέρου ανάμεσα στις ανάγκες και τα δικαιώματα του πυρήνα της Ευρωζώνης και των αντιστοίχων των κρατών της περιφέρειας. Και η τρίτη επιλογή είναι αυτή της Λε Πεν, δηλαδή η επιλογή της διάλυσης της Ευρωζώνης, και το πάγωμα του ονείρου της ένωσης της.

Αυτές οι τρεις επιλογές είναι και οι επιφανέστερες. Και οι τρεις πολιτικοί τους αντιπρόσωποι, όχι κατά τύχη, αντιπροσωπεύουν τις πλειοψηφούσες πολιτικές κατευθύνσεις στις παρούσες δημοσκοπήσεις στα εθνικά τους κράτη, την Γερμανία, την Ελλάδα και την Γαλλία. Και δεν είναι επίσης τυχαίο, ότι οι διαπρεπείς πολιτικοί που αντιπροσωπεύουν αυτές τις τρεις επιλογές προέρχονται από αυτά τα τρία κράτη. Γιατί αυτά τα τρία κράτη, η Γερμανία, η Ελλάδα και η Γαλλία, παίζουν τους τρεις βασικούς ρόλους στην διαιωνιζόμενη κρίση του ευρώ, και επίσης αντιπροσωπεύουν, η κάθε μία χώρα χωριστά πρωταγωνιστικούς ρόλους στην εσκεμμένα αυτοκαταστροφική αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης.

Ξεκινώντας από την διεστραμμένη αρχιτεκτονική της Ευρώπης, η Γερμανία αντιπροσωπεύει την χώρα, για το κέρδος της οποίας η αρχιτεκτονική του ευρώ σχεδιάστηκε να ωφελήσει άμεσα και ειδικά. Στον αντίποδα της Γερμανίας, η Ελλάδα αντιπροσωπεύει το μικρό και καθόλου ανταγωνιστικό κράτος της περιφέρειας, το όποιο έμελλε να ξεχαρβαλωθεί ανταγωνιστικά από τον αθέμιτο, γιατί τόσο απίστευτα άνισο, οικονομικό ανταγωνισμό με τις ισχυρές οικονομίες του πυρήνα. Οι σημαντικές βοήθειες που τα αδύναμα κράτη του πυρήνα έλαβαν από την Ευρωζώνη αποτελούν, υπό την ύστερη έρευνα της ιστορίας, απλή αλλά αποτελεσματική στάχτη στα μάτια των μικρών οικονομιών, καθότι η πραγματικότητα δείχνει ότι ο πλούτος που μεταφέρθηκε από τις κοινωνίες της περιφέρειας στις οικονομίες του πυρήνα λόγω ακριβώς του τρομακτικά άνισα οικονομικού ανταγωνισμού μέσα στην φάκα του κοινού νομίσματος, ήταν κατά πολύ πολλαπλάσιος των επιδοτήσεων για ανάπτυξη που έλαβαν οι χώρες της περιφέρειας, π.χ. η Ελλάδα.

Η Γαλλία, σε αυτήν την ιστορία της τρομακτικά άνισης αρχιτεκτονικής του ευρώ, κρατάει τον ρόλο του μπαλλαντέρ, το διφορούμενο ρόλο του κράτους, που αντιπροσωπεύει με την διπλοπρόσωπη ταυτότητα της οικονομίας της, και τις δύο πλευρές. Από την μία μεριά αντιπροσωπεύει τον πυρήνα που ηγείται η Γερμανία, κυρίως λόγω του όγκου της γαλλικής οικονομίας και του μεγέθους του γαλλικού πληθυσμού, αλλά από την άλλη μεριά, αντιπροσωπεύει και τα κράτη του αδύναμου πυρήνα, και λόγω του χαρακτήρα του κοινωνικού κράτους που συντηρεί, αλλά και της σοβαρής έλλειψης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της σε σύγκριση και σε αντιπαράθεση με τον γερμανικό οικονομικό κολοσσό. Έτσι ιστορικά, η Γαλλία, κατά την διάρκεια της σύντομης ιστορίας της Ευρωζώνης, έχει να επιδείξει και συνεχίζει να επιδεικνύει και σοβαρά οικονομικά και γεωπολιτικά κέρδη, κυρίως όσον αφορά τα κράτη της περιφέρειας, αλλά και σοβαρή αποδυνάμωση, οικονομικά και γεωπολιτικά, σε σύγκριση με την Γερμανία.

Αλλά αυτά τα τρία κράτη αντιπροσωπεύουν επίσης σημαδιακούς ρόλους στην ιστορία της Ευρωζώνης, κυρίως όσον αφορά το μέλλον της. Και η Γερμανία και η Ελλάδα, η κάθε μία με τον δικό της προσωπικό τρόπο, ιδιαίτερο στο εθνικό επίπεδο, μπορούν είτε να διασφαλίσουν την επιτυχία της κοινότητας του ευρώ, είτε να την καταστρέψουν. Η Ελλάδα μπορεί να καταστρέψει το ευρώ, είτε μέσω μίας ανοργάνωτης εξόδου από το ευρώ, είτε μέσω μίας τραγικής διάλυσης του κοινωνικού και πολιτικού ιστού. (και μη ακούτε τις διαβεβαιώσεις της Γερμανίας ότι η Ευρωζώνη μπορεί να επιβιώσει μία καταστροφική έξοδο της Ελλάδας. Μπορεί μεν ο κίνδυνος της συστημικής καταστροφής να είναι φέτος μικρότερος από ότι ήταν πέρυσι, αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντικός, και αυτό δεν θα αλλάξει ριζικά.

Προσέξτε ότι οι Γερμανοί ηγέτες, καλή ώρα η Μέρκελ πριν ένα μήνα, πάντα πολύ καθυστερημένα, (με καθυστέρηση κατά μέσον όρο ενός έτους), ομολογούν κάθε χρόνο το μέγεθος του συστημικού κινδύνου που αποτελεί η Ελλάδα, ή επί το ακριβέστερο, που αποτελούσε τον «περασμένο χρόνο». Ο λόγος είναι ένας και αυτονόητος. Κανείς στην Γερμανία ή στην Ευρωζωνική ηγεσία δεν θέλει να δώσει στην Ελλάδα και στην καταστροφική πολιτική ηγεσία της το ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Ελλάδα έχει μία δυνατή θέση διαπραγμάτευσης εναντίον των γερμανικών επιταγών και συμφερόντων. Είναι αυτονόητο ότι η Γερμανία δεν πρόκειται να παραδεχθεί στους έλληνες ηγέτες την διαπραγματευτική δύναμη που κρατούν οι τελευταίοι στα χέρια του. Και για τον γράφοντα είναι γρίφος κατά πόσον η ελληνική ηγεσία είναι απλώς χαζή, ή απλώς μέσα στο κόλπο.

Η Γερμανία μπορεί να καταστρέψει το ευρώ, και το όνειρο της ένωσης, εάν συνεχίσει αργά, μεθοδικά και σταθερά, την πολιτική που έχει επιβάλει έως τώρα στην Ευρωζώνη και την «διάσωση» της. Από την άλλη μεριά, η Γαλλία παίζει και γεωπολιτικά στην Ευρώπη τον ιστορικό ρόλο του μπαλαντέρ, διότι εάν επιμείνει να υποστηρίζει τυφλά την πολιτική της γερμανικής ηγεμονίας, τότε το μέλλον της Ευρώπης είναι σφραγισμένο να αποτύχει δια της έκρηξης. Εάν από την άλλη μεριά, αποφασίσει, κάποια στιγμή, να ρίξει το βάρος της στην μεριά των κρατών της περιφέρειας, τότε υπάρχει μία σοβαρή ελπίδα για μία εις βάθος εξυγίανση των αρχιτεκτονικών καρκινογόνων ανισοτήτων μέσα στην κοινότητα του ευρώ, και η ελπίδα για μία υγειά Ευρωζώνη, να μπορέσει μακροπρόθεσμα να υλοποιήσει το όνειρο της ένωσης της ηπείρου.

Δυστυχώς, στην Γαλλία, το πλειοψηφούν κόμμα κινδυνεύει να ανακηρυχθεί το ακροδεξιό κόμμα της Λε Πεν, που θέλει να βγάλει την Γαλλία από το ευρώ, δηλαδή να ξεφύγει από τον ασφυκτικό και εξοντωτικό οικονομικό κλοιό της Γερμανίας, όπως η Θάτσερ κατάφερε να διασώσει την Μεγάλη Βρετανία από την παρόμοια τύχη, προ της εορτής, και όχι κατόπιν, όπως προσπαθεί η Λε Πεν. Και δεν είναι τυχαίο, κατά την γνώμη μου, ότι είναι μία γυναίκα που προσπαθεί και έχει την δυνατότητα να σώσει την Γαλλία από τον γερμανικό οικονομικό ανταγωνισμό, διότι οι γυναίκες τείνουν να είναι οι πιο σοβαρές υπερασπίστριες υπαρξιακών προβλημάτων στην οικογενειακή εστία ή στην εθνική. Αλλά η επιλογή της Λε Πεν είναι να αποχωρήσει και να σώσει την Γαλλία δια της φυγής, χωρίς καμία έγνοια για το μέλλον της Ευρωζώνης.

Έτσι, την έγνοια για ένα υγειές μέλλον μίας ενωμένης Ευρώπης, αποτίθεται στα χέρια του Τσίπρα, δηλαδή στην αρχηγεία της ευρωπαϊκές αριστεράς. Η ευρωπαϊκή αριστερά έχει καταστεί η μόνη σοβαρή υπερασπίστρια ιδεολογία για μία ενωμένη Ευρώπη με κοινωνικές και ανθρωπιστικές αρχές, κυρίως λόγω της πανδημικής παραίτησης των σοσιαλιστικών κομμάτων των κρατών του ευρώ, να υποστηρίξουν, να προωθήσουν και να επιβάλουν μία ξεκάθαρη εναλλακτική επιλογή ενάντια στην πολιτική της Μέρκελ. Τα δύο μεγάλα σοσιαλιστικά κόμματα της Γερμανίας και της Γαλλίας έχουν βασικά προδώσει την ιδεολογία τους με την ιστορική τους υποστήριξη της μερκελικής τους πολιτικής τα τελευταία χρόνια. Ένεκα της πρόσφατης στάσης, η απόστασης, των κεντροαριστερών κομμάτων έχουν και αυτά χάσει σημαντικά σε δημοφιλία. Στην Γερμανία, οι σοσιαλδημοκράτες έχουν σχεδόν την μισή εκλογική ισχύ που διαθέτει το κόμμα της Μέρκελ. Στην Γαλλία, ο Ολάντ έχει τα χειρότερα δημοσκοπικά αποτελέσματα οιουδήποτε γάλλου προέδρου, από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Στα άλλα κράτη της περιφέρειας, επίσης τα κόμματα της λεγόμενης κεντροαριστεράς, έχουν βασικά χάσει παντελώς τον πολιτικό και κοινωνικό τους προσανατολισμό τους, με την έμπρακτη υποστήριξη ή την ισχνότατη αντίσταση ενάντια των μνημονιακών επιταγών.

Έτσι τον Μάιο, οι ευρωπαίοι θα έχουν να διαλέξουν ανάμεσα 1). στην συνέχιση της γερμανικής ηγεμονίας και της πλήρης μακροπρόθεσμης υποταγής στους δυνάμεις της αγοράς, 2). Στο να προωθήσουνκαι να πολεμήσουν μία ενωμένη Ευρώπη πιστή στις κοινωνικές και πολιτικές της αρχές, ή 3). Να αποδεχθούν μία διαλυμένη Ευρώπη, όπου ο καθένας θα γυρίσει και θα κλειστεί στο χωριό του.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr