Η στήλη έχει αφιερώσει πολλά άρθρα στην ηγεσία της Μέρκελ, και παραδόξως πως, μόνο σήμερα, έπειτα από τέσσερα χρόνια, το σημερινό άρθρο θα εστιάσει ίσως στο σημαντικότερο, το κρισιμότερο και το πιο αποτελεσματικά αποσιωπημένο χαρακτηριστικό της μερκελικής πολιτικής. Ο απόλυτος λαϊκισμός της, ο οποίος έχει συνεπάρει την συντριπτική πλειοψηφία των γερμανών ψηφοφόρων, όλα τα τέσσερα χρόνια της ευρωζωνικής κρίσης, και ο οποίος επιτυχέστατος λαϊκισμός επέφερε και την συντριπτική νίκη της Μέρκελ και του κόμματος της στις τελευταίες γερμανικές εκλογές. Εκλογές των οποίων τα αποτελέσματα ήταν ίσως εξίσου σημαντικά για το μέλλον της Ευρωζώνης, όσο και οι επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές τον ερχόμενο Μάιο.

Αποτελεί κατά την γνώμη μου αδιαφιλονίκητη απόδειξη της αποτελεσματικότητας της χειραγώγησης των ευρωζωνικών λαών το γεγονός ότι ενώ χιλιάδες πολιτικοί, αναλυτές και όργανα μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες του δεινοπαθούντος Νότου έχουν κατηγορηθεί και κατασπιλωθεί επανειλημμένα και αδιάκοπα για «αισχρότατο» και «επαίσχυντο» λαϊκισμό, η ρετσινιά του λαϊκισμού δεν έχει ποτέ αγγίξει ούτε καν την γοβάκι της αυτοκράτειρας Μέρκελ.

Κάτω από τις παρούσες συνθήκες χειραγώγησης των λαών της Ευρωζώνης, η έννοια λαϊκισμός έχει διαστρεβλωθεί στο να σημαίνει αποκλειστικά την προσπάθεια να υπερασπιστείς τις ανάγκες και τα συμφέροντα αδυνάτων λαών, οι οποίοι σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες του μεταμοντέρνου, (δηλαδή χρηματοπιστωτικού) καπιταλισμού, δεν τυγχάνουν να έχουν ανάγκες, δικαιώματα, και προστασία. Από την άλλη μεριά, αυτό που κάνει η Μέρκελ τόσο αποτελεσματικά, δηλαδή να επιλέγει και να επιβάλει μία ευρωζωνική πολιτική, που μοναδικό στόχο έχει να προστατεύσει τις ανάγκες και τα εθνικά δικαιώματα του γερμανικού λαού, και αυτονόητα να ψηφοθηρεί για τρίτη επιτυχημένη φορά την επανεκλογή της στην γερμανική ηγεσία, έ αυτό δεν δικαιούται να ονομάζεται λαϊκισμός. Όχι, αυτή η πολιτική της αυτοκράτειρας είναι μία, η μόνη, θεάρεστη, εμπνευσμένη πολιτική «διάσωσης» του κοινού νομίσματος.

Η έννοια «λαϊκισμός» έχει υποστεί, δηλαδή, μία διπλή, διαχρονική διαστρέβλωση. Η πρώτη διαστρέβλωση, η πιο παγκόσμια, είναι να εστιάσεις μία αποκλειστικά αρνητική, και μακιαβελική, ερμηνεία στην προσπάθεια οποιουδήποτε ανθρώπου να ονομάσει, να διατυμπανίσει, και να προσπαθήσει να υπερασπιστεί και να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των πιο ευάλωτων στρωμάτων της ανθρώπινης κοινωνίας, και της τεράστιας πλειοψηφίας ενός λαού, που δεν συμμετέχει με ένα ουσιαστικό τρόπο στην ηγεσία της κοινωνίας του. Η δεύτερη διαστρέβλωση, η διαχρονικά μεταγενέστερη, και το ειδικό φρούτο της ευρωζωνικής φαυλοκρατίας, εστιάζει στο γεγονός ότι ο λαϊκισμός στην Ευρωζώνη αναφέρεται αποκλειστικά στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αδυνάμων λαών. Αντιθέτως, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών και των επιθυμιών, των ισχυρών λαών, και εν προκειμένω του γερμανικού λαού, αυτή η προσπάθεια στην οποία η Μέρκελ έχει τόσο αποτελεσματικά πρωτοστατήσει, ονομάζεται σωστή πολιτική διάσωσης της Ευρώπης. Όταν οι αντιμνημονιακές πολιτικές υψώνονται στην Ελλάδα, αυτό είναι λαϊκισμός, αλλά όταν η Μέρκελ επιλέγει καταστροφικές πολιτικές για τα συντροφικά κράτη του ευρώ, διότι ο Γερμανικός λαός δεν θα υποστήριζε οτιδήποτε άλλο, αυτό δεν είναι λαϊκισμός, αυτό είναι φιλοευρωπαϊκή πολιτική.

Και φυσικά, όπως η στήλη έχει προ πολλού επισημάνει και καταδικάσει, και η λέξη και η έννοια «ευρωπαϊστής» έχει και αυτή διαστρεβλωθεί επιτυχημένα και πλήρως, στο να σημαίνει αποκλειστικά αυτούς που υποστηρίζουν και αποδέχονται, δουλοπρεπώς, και με μαζοχιστικό τρόπο, τη γερμανοκρατούμενη και επιβεβλημένη ευρωζωνική πολιτική της αυτοκράτειρας. Είσαι φιλοευρωπαϊστής μόνο όταν συμφωνείς με την πολιτική της Μέρκελ, και η πολιτική της Μέρκελ σχεδιάζεται αποκλειστικά με τον σκοπό να προστατεύσει και να προωθήσει τα συμφέροντα του γερμανικού λαού. Και μάλιστα όχι τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του γερμανικού λαού, (τα οποία η πολιτική της Μέρκελ μάλλον τα θέτει σε μεγάλο κίνδυνο), παρά μόνο τα άμεσα και τα μεσοπρόθεσμα, για να παραμένει η Μέρκελ και το κόμμα της στην ηγεσία της Γερμανίας, και να διαιωνίζεται η γερμανική ηγεμονία επί της Ευρωζώνης. Μιλάμε δηλαδή για τον απόλυτο λαϊκισμό.

Η Γερμανική ηγεμονία που η αυτοκράτειρα Μέρκελ έχει τόσο επιτυχημένα επιβάλει, διαφαίνεται φυσικά, και από το γεγονός ότι πέραν την γερμανικής κρατικής τράπεζας, της Bundesbank, το ανώτατο γερμανικό δικαστήριο έχει και αυτό πλαισιώσει τους γερμανούς ψηφοφόρους στη αδιαφιλονίκητη προστασία και επιβολή των εθνικών συμφερόντων του γερμανικού λαού, και έχει φυσικά καταστεί ένα τροχοπέδη στην περαιτέρω εξέλιξη του ευρωπαϊκού ονείρου.

Η απλή ερμηνεία της μερκελικής πολιτικής έχει ως εξής. Εφόσον η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά προτιμά την Γερμανία, άρα η μόνη διανοητή πολιτική «διάσωσης» της Ευρωζώνης μπορεί να είναι μία πολιτική που χαϊδεύει τα όνειρα και τα συμφέροντα του Γερμανικού λαού. Κάθε προσπάθεια υπέρ αυτής της πολιτικής θεωρείται φιλοευρωπαϊκή, και κάθε προσπάθεια να καταγγελθεί αυτή η πολιτική ονομάζεται λαϊκιστική, (διότι υπερασπίζεται αδύνατους λαούς), και αντιευρωπαϊκή. Και δυστυχώς στην Ελλάδα, στην κοινωνία που καταστράφηκε πιο απόλυτα από αυτή την «φιλοευρωπαϊκή» μερκελική πολιτική, οι κατηγορίες και οι βρισιές εναντίον των λαϊκιστών, όπως ο γράφων, είναι δέκα στο μπαρά. Η κατηγορία «λαϊκισμός» είναι ίσως η πιο συνήθης λέξη που χρησιμοποιούν τα κυβερνητικά όργανα στα τέσσερα χρόνια της κρίσης. Και καμία, μα καμία φορά, δεν νομίζω ακούστηκε από χείλη έλληνα κυβερνητικού αξιωματούχο η κατηγορία λαϊκισμού εναντίον της πολιτικής της Μέρκελ.

Ο Γεώργιος Σόρρος, αυτός ο τιτάνας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που στην μεγάλη του ηλικία έχει μεταμορφωθεί σε ένα σοφό, έχει σωστά και ξεκάθαρα περιγράψει αυτή την διαστρέβλωση της Ευρωζώνης σε ένα σημαντικό του άρθρο του περασμένου χρόνου. Έχει επισημάνει ότι η Ευρωζώνη και η πολιτική της έχει διαστρεβλωθεί σε μία αντιπαράθεση πιστωτών και χρεωστών, με τους πιστωτές, δηλαδή βασικά την Γερμανία, να επιβάλλουν συνεχώς όλα τους τα συμφέροντα πάνω στους χρεώστες. Και στην διάχυτη χειραγώγηση που δεσπόζει τον δημόσιο διάλογο της Ευρωζώνης, δηλαδή της πραγματικής Ευρωφάκας, κάθε υπεράσπιση των αναγκών και δικαιωμάτων των χρεωστών καταγγέλλεται σαν λαϊκισμός. Κάθε υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών των πιστωτών εκθειάζεται σαν ευρωπαϊσμός.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr