Η εν λόγω «συμφωνία» αποδεικνύει ακόμα μία φορά, ότι η Γερμανία επιμένει και καταφέρνει να επιβάλει την πολιτική διαμόρφωσης και διάρθρωσης των οικονομιών της Ευρωζώνης αποκλειστικά μέσω της πρόκλησης (οικονομικού) πόνου, (εθνικού) εξευτελισμού, και, μακροπρόθεσμα, (γεωπολιτικής) υποδούλωσης.

Την σχέση που έχει ο σεξουαλικός σαδομαζοχισμός με το σεξουαλικό έγκλημα, δηλαδή ότι στον σαδομαζοχισμό η σεξουαλική κακοποίηση λαμβάνει χώρα με την συναίνεση του δέκτη της σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ το απόλυτο σεξουαλικό έγκλημα συνιστά ποινικό αδίκημα και διώκεται αυτεπάγγελτα από την πολιτεία, έχει και η σχέση του γεωπολιτικού σαδομαζοχισμού, ο οποίος λαμβάνει χώρα, ξεκάθαρα, στα τέσσερα χρόνια της Ευρωζωνικής κρίσης, και όχι μόνο, με την συναίνεση των υπολοίπων 16 κρατών του ευρώ, με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τα πολεμικά εγκλήματα της Γερμανίας εναντίον της υπόλοιπης Ευρώπης και όχι μόνο, και ο οποίος πόλεμος, αποτελούσε ξεκάθαρο γεωπολιτικό έγκλημα, και, μπορεί κανείς να πει, αντιμετωπίστηκε αυτεπάγγελτα από τους (τότε) Συμμάχους.

Δηλαδή, για να είμαστε ξεκάθαροι. Η πρόκληση οικονομικού και σωματικού πόνου στους λαούς της Ευρώπης, με τον συνδεδεμένο εθνικό εξευτελισμό και την γεωπολιτική υποδούλωση, που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με δράστη την Γερμανία και δέκτη, βασικά, την υπόλοιπη Ευρώπη και Σοβιετική Ένωση, επαναλαμβάνεται συναινετικά, αυτήν την περίοδο της κρίσης, εντός της Ευρωζώνης, και λόγω ακριβώς της επιτυχημένης «φάκας» του κοινού νομίσματος, με δράστη πάλι την Γερμανία, και συναινετικό αποδέκτη τα 16 υπόλοιπα κράτη του Ευρώ. Και όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία απολάμβανε την (όχι και τόσο σημαντική) συμπαράσταση μερικών προθύμων κρατών, όπως η Ιταλία, Ισπανία, κλπ, έτσι και τώρα, μέσα στην Ευρωζωνική κρίση, η Γερμανία απολαμβάνει, παρόμοια (όχι και τόσο σημαντική) συμπαράσταση μερικών προθύμων κρατών, όπως η Αυστρία, η Φινλανδία, και η Ολλανδία.

Η πρόσφατη «συμφωνία» που επέβαλε η Γερμανία, με την μαζοχιστική συναίνεση των υπολοίπων κρατών για την σύσταση ενός σκελετού ευρωπαϊκής τραπεζικής ένωσης, προκάλεσε την άμεση διεθνή κατακραυγή των οικονομικών και χρηματοπιστωτικών αναλυτών, ανά την υφήλιο, ακόμα και μερικών γερμανών αναλυτών, οι οποίοι αρνούνται να υποτάξουν την κρίση τους στο γερμανικό εθνικιστικό καθήκον. Η κατακραυγή έχει να κάνει με το γεγονός ότι μία ακόμα φορά, όπως η στήλη πολύ πρόσφατα, αλλά και επανειλημμένα, έχει παρατηρήσει, η Γερμανία επέβαλε μία λύση για τα τεράστια υπαρξιακά προβλήματα της Ευρωζώνης, η οποία είναι επικίνδυνα αναποτελεσματική, και διότι έχει προγραμματισθεί με τουλάχιστον δέκα ακόμα χρόνια καθυστέρηση, (για την αντιμετώπιση ενός παρόντος και επείγοντος τραπεζικού και εθνικού κινδύνου), και διότι η προτεινόμενη παροχή οικονομικής κάλυψης αυτού του κινδύνου ορίστηκε σε μηδαμινό ποσό, σε σχέση με το οικονομικό μέγεθος του κινδύνου.

Αφήνει λοιπόν αυτή η επαίσχυντη διαστρέβλωση τραπεζικής «ένωσης» τα κράτη της Ευρωζώνης, όχι μόνο ανυπεράσπιστα εναντίον των τραπεζικών και άλλων οικονομικών κινδύνων, αλλά του εναντίον, εκθέτει όλα τα κράτη, των οποίων οι οικονομίες είναι αδύναμες, σε περαιτέρω αποδυνάμωση, τραπεζική, όσο και οικονομική, και η οποία αποδυνάμωση, επερχόμενη, προσχεδιασμένη και επιβεβλημένη από την Γερμανία, συνιστά ακριβώς το πιο ξεκάθαρο σύμπτωμα γεωπολιτικού σαδομαζοχισμού εντός της Ευρωζώνης. Το ότι η εμπειρία της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια αποτελεί, με την απίστευτη συγκυρία του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της χώρας, μία ξεκάθαρη σαδομαζοχιστική σχέση ανάμεσα σε Τρόικα, πολιτικό σύστημα και λαό, και την πιο ακραία τοιαύτη, δεν τίθεται νομίζω θέμα. Αλλά το να παρατηρείς παρόμοιες σαδομαζοχιστικές συνεργασίες ανάμεσα σε όλα τα κράτη του ευρώ, αποτελεί ένα ακόμα μεγαλύτερο θέμα, σημαντικής υπαρξιακής σημασίας και κινδύνου για το μέλλον της Ευρώπης.

Γιατί αποτελεί η πρόσφατη τραπεζική συμφωνία μία σαδομαζοχιστική σχέση;

Η ιστορία είναι απλή, αλλά ξεκινάει με την αρχή του ευρώ. Η Γερμανία επιβάλλει την βιομηχανική της υπεροχή με την βοήθεια του κοινού νομίσματος, το οποίο προσφέρει τα γερμανικά προϊόντα για πρώτη φορά σε προσιτές τιμές στους λαούς του ευρώ. Για να έχουν οι λαοί του ευρώ χρήματα να αγοράζουν τα ανυπέρβλητα γερμανικά προϊόντα, η Γερμανία, με την βοήθεια της Γαλλίας, δημιουργεί μία τεράστια χρηματοπιστωτική φούσκα στην Ευρωζώνη, διοχετεύοντας τα εμπορικά της πλεονάσματα πίσω στα άλλα κράτη του ευρώ υπό την μορφή φτηνών χρηματοπιστωτικών δανείων, τόσο στον ιδιωτικό τομέα, Ιρλανδία και Ισπανία, όσο και στον δημόσιο, Ελλάδα. Επί δέκα χρόνια η φούσκα θεριεύει, η Γερμανία ρουφάει πάνω από 700 δις ευρώ σε συνολικά πλεονάσματα συναλλαγών από τα 16 άλλα κράτη, και στα άλλα κράτη σκάει η φούσκα των δανείων, με καταλύτη την αμερικανική στεγαστική φούσκα.

Η τεράστια χρηματοπιστωτική φούσκα του ευρώ, έχει δύο ισότιμους ενόχους. Τους χρεώστες και τους πιστωτές. Τους δανειολήπτες και τους δανειοδότες. Αλλά η Γερμανία επιβάλλει την ηθική και οικονομική τιμωρία των δανειοληπτών, και την ηθική και οικονομική υποστήριξη των δανειοδοτών, διότι ακριβώς, αυτή η ίδια, η Γερμανία, είναι και η βασική δανειοδότης όλης της Ευρωζώνης. Και επιβάλλει στα άλλα κράτη, τα κράτη των μνημονίων, και όχι μόνο, να υπερχρεωθούν για να αντιμετωπίσουν το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας, την ίδια στιγμή, που οι ιδιωτικοί και δημόσιοι δανειοδότες της Γερμανίας προστατεύονται, βασικά πλήρως. Και μετά τέσσερα χρόνια επιβεβλημένης καταστροφικής λιτότητας, τα κράτη της περιφέρειας καλυτερεύουν μεν τους ισολογισμούς τους, αλλά όλα ανεξαιρέτως διογκώνουν σημαντικά τα δημόσια χρέη τους, τα οποία δημόσια χρέη φυσικά, χειροτερεύουν την δανειοληπτική τους ικανότητα. Και πράγματι, επί τέσσερα χρόνια, οι οικονομίες του Νότου διψάνε για χρηματοπιστωτική ρευστότητα, την ίδια στιγμή, που η Γερμανία, ακριβώς εξαιτίας της κρίσης, κερδίζει ιστορικά φτηνά χρηματοπιστωτικά δάνεια, που δεν θα τα είχε δει ούτε στον ύπνο της χωρίς την συγκυρία του κοινού νομίσματος, κοινώς «ευρωφάκας».

Και τώρα ερχόμαστε στην πρόσφατα συμφωνημένη «Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ένωση». Τώρα που τα οικονομικά αδύναμα κράτη του ευρώ, έχουν αποδυναμωθεί ακόμα περισσότερο λόγω της λιτότητας, της ύφεσης, και των διογκωμένων δημοσίων χρεών, η τραπεζική συμφωνία «εθνικοποιεί» τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια, την ευθύνη για την συντήρηση των τραπεζών στα ίδια τα κράτη, το κάθε ένα ξεχωριστά. Όχι μόνον αυτό, αλλά προσδιορίζει ότι σε κάθε επισφαλή τράπεζα, οι πρώτοι που θα χάσουν λεφτά θα είναι αυτοί που έχουν επενδύσει και καταθέσει τα λεφτά τους στην επίμαχη τράπεζα, και ότι εάν η τράπεζα χρειάζεται ακόμα περισσότερη βοήθεια, το έθνος στο οποίο ανήκει η τράπεζα θα πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα. Δηλαδή, με μία ανεπανάληπτη διαστρέβλωση γλώσσας και εννοιών, αλά George Orwell, η «Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ένωση», όχι μόνο δεν είναι ευρωπαϊκή, ούτε είναι ένωση, παρά γυρίζει πίσω τα τραπεζικά δεδομένα σε απολύτως εθνικά σύνορα.

Το αποτέλεσμα αυτού του σχεδίου είναι τόσο απλό όσο και σατανικό. Ο αγαπητός και σεβαστός διευθυντής του reporter.gr, Γρηγόρης Νικολόπουλος επεσήμανε σε πρόσφατο άρθρο του ότι η νέα τραπεζική συμφωνία καθιστά τις τράπεζες της Ευρώπης λιγότερο ελκυστικές για καταθέτες και επενδυτές, άρα και λιγότερο ανταγωνιστικές, άρα και πολύ περισσότερο υπαρξιακά ευάλωτες και επισφαλείς. Αυτό που ο Γρηγόρης δεν επεσήμανε είναι ότι η σχεδιασμένη συμφωνία για την τραπεζική ένωση δεν αποτελεί λάθος, αλλά διαβολική όσο και αποτελεσματική προσπάθεια της Γερμανίας να αποδυναμώσει οικονομικά τα κράτη του νότου, και όχι μόνο, και να τα υποδουλώσει γεωπολιτικά στο μακροπρόθεσμο.

Διότι, το βασικό θέμα και το βασικό πρόβλημα είναι ένα και μόνο. Η δημιουργία της Ευρωζώνης έφτιαξε μία ευρωφάκα με μία χώρα, κυρίως, συντριπτικά δυνατότερη από τις άλλες, ποσοτικά όσο και ποιοτικά, και μετά η ιστορία της Ευρωζώνης, χειροτέρεψε αυτήν την αυτοκαταστροφική ανισότητα των οικονομιών, κάθε χρόνο, και στα πρώτα χρόνια της ευημερίας, αλλά και ακόμα χειρότερα, στα χρόνια της κρίσης, όταν η Γερμανία έγινε και γίνεται ακόμα πιο δυνατή, και τα άλλα κράτη συνεχώς αποδυναμώνονται. Και τώρα έρχεται η Χοντρή Μπέρτα (Die Dicke Bertha), το βαρύ (χρηματοπιστωτικό) πυροβολικό της Γερμανίας στην επιχείρηση υποδούλωσης του Νότου, και όχι μόνο. Και όσο η ιστορική Χοντρή Μπέρτα δεν κατάφερε να δώσει στην Γερμανία την πολυπόθητη νίκη στους προηγούμενους πολέμους, πολύ φοβάμαι ότι αυτή η χρηματοπιστωτική Μπέρτα μπορεί να πετύχει τον σκοπό της.

Διότι η συντριπτική ανισότητα ανάμεσα στη Γερμανία και στον Νότο, και στο επίπεδο των οικονομιών, αλλά και στο επίπεδο της χρηματοπιστωτικής φερεγγυότητας και ισχύος, είναι τόσο μεγάλη, που είναι απόλυτα φυσικό ότι οι τραπεζικοί καταθέτες και επενδυτές θα αρχίσουν, ή μάλλον θα συνεχίσουν, να εγκαταλείπουν τις επισφαλείς τράπεζες του Νότου, που βρίσκονται στις αποδυναμωμένες οικονομίες των κρατών του Νότου, με τα εξογκωμένα δημόσια χρέη, και θα μεταφέρονται, όπως και ήδη γίνεται με καταστροφικά αποτελέσματα στις τράπεζες της Γερμανίας, που φυσικά προστατεύονται από την κραταιά παραγωγική γερμανική οικονομία, με τα ιστορικά πλεονάσματα ρεκόρ παγκοσμίως, και όχι μόνο πια στην Ευρωζώνη.

Αυτή η τραπεζική συμφωνία, λοιπόν, που η Γερμανία σαδιστικά επέβαλε στα άλλα 16 κράτη του ευρώ, και την οποία τα άλλα 16 κράτη του ευρώ, εντελώς μαζοχιστικά, την αποδέχτηκαν, σκοπό έχει να επιταχύνει την χρηματοπιστωτική αποδυνάμωση του Νότου, μετά την ιστορική αποδυνάμωση των οικονομιών του Νότου. Και φυσικά οι δύστυχοι λαοί του Νότου, είναι αυτοί που θα υποστούν όλα τα αθέμιτα μαζοχιστικά επακόλουθα αυτής της γεωπολιτικής σαδομαζοχιστικής κακοποίησης, το οικονομικό πόνο, τον εθνικό εξευτελισμό, και εν κατακλείδι, την γεωπολιτική υποδούλωση.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr