Τώρα έρχεται η Αμερική και το ΔΝΤ να ξεμπροστιάσουν την Γερμανία για αυτόν τον οικονομικό πόλεμο που επιχειρεί, όχι μόνο εναντίον της Ευρωζώνης αλλά ολόκληρης της παγκόσμιας οικονομίας. Λόγω της επιβεβλημένης εξουθενωτικής και αντιπαραγωγικής λιτότητας στην Ευρωζώνη, το υπερβατικό γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα έχει μεταφερθεί (κατά 70%) στα εκτός ευρώ κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της άμεσα παθούσης Αμερικής.

Φυσικά, τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας, εντός της Ευρωφά¬κας, ήταν και είναι πολύ πιο δολοφονικά γιατί ο οικονομικός χώρος είναι πιο περιορισμένος και γιατί τα ευρωκράτη δεν έχουν τον έλεγχο του νομίσματος τους, και άρα της χρηματοπιστωτικής ρευστότητας, και της εξαγωγικής ανταγωνιστικότητας μέσω υποτίμησης.

(Εδώ θα ήθελα, προς στιγμή, να αναφερθώ στην χρησιμοποίηση του όρου, «οικονομικός πόλεμος», ειδικά γιατί μερικοί σεβαστοί και πανάξιοι αναλυτές έχουν κατά καιρούς αμφισβητήσει την ορθότητα του όρου «πόλεμος», όταν μία διαμάχη ανάμεσα σε ανθρώπους ή σε έθνη, δεν εμπεριέχει όπλα θανάτου, και δεν σκοτώνει άμεσα ανθρώπους. Πιστεύω ότι ο όρος οικονομικός πόλεμος είναι λίαν ακριβής, πετυχημένος, και μάλιστα απόλυτα αναγκαίος για να περιγράψει κανείς σωστά και δίκαια τις σύγχρονες διαμάχες ανάμεσα σε έθνη, ακριβώς γιατί η υφήλιος έχει εισβάλλει στον αιώνα ή στην χιλιετηρίδα της Παγκοσμιοποίησης και της Παγκόσμιας Οικονομίας. Έτσι, οι πραγματικοί, παραδοσιακοί πόλεμοι ανάμεσα σε μεγάλα έθνη δεν είναι πλέον δυνατοί, για τον ίδιο λόγο που τα πυρηνικά όπλα έχουν έως τώρα αποτρέψει και αποθαρρύνει τις τεράστιες διενέξεις. Έτσι, οι πολλοί και ενδεχομένως εξίσου καταστροφικοί πόλεμοι μάλλον θα διεξάγονται στο μέλλον σε οικονομικό επίπεδο, π.χ. Ευρωζώνη, Ελλάδα, Ιράν, Παλαιστίνη, Κούβα, και λοιπά.)

Η υπερβατικότητα των γερμανικών πλεονασμάτων σπάει ρεκόρ και για την Γερμανία και για την υφήλιο. Στα προηγούμενα χρόνια, σε προηγούμενες διασκέψεις κορυφής, τα μεγάλα κράτη είχαν συμφωνήσει ότι πλεονάσματα ή ελλείμματα της τάξεως του 6% του ΑΕΠ ήταν επικίνδυνα και αρνητικά για την παγκόσμια οικονομία. Τότε η Γερμανία και η Κίνα επιδείκνυαν πλεονάσματα των 6% και οι ΗΠΑ έλλειμμα των 6%. Έκτοτε, και η Κίνα κατέβασε το πλεόνασμά της κάτω από το επιτρεπτό επίπεδο του 3% και οι ΗΠΑ το έλλειμμα τους κάτω από τα 3%.

Αντιθέτως, το πλεόνασμα της Γερμανίας ξεπερνά τα 6% τα έξι τελευταία χρόνια, και επιπλέον, πέρσι και φέτος χτυπάει πάνω από 7%.

Ένα άλλο μέτρο της υπερβατικότητας των Γερμανικών πλεονασμάτων, αλλά και της ανήθικα διαστρεβλωμένης αρχιτεκτονικής του ευρώ εις βάρος των αδυνάμων και προς όφελος των ισχυρών οικονομιών, είναι το γεγονός, ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει νομοθετήσει επιτρεπτά πλεονάσματα έως και 6% για τις ισχυρές οικονομίες του πυρήνα, (Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία, Αυστρία και Λουξεμβούργο), ενώ επιτρέπει ελλείμματα μόνο έως τα 3% για τις αδύναμες οικονομίες. Έτσι, ενώ τα πλεονάσματα μίας χώρας προκαλούν και αντιστοιχούν σε ελλείμματα μίας άλλης, η παραβατικότητα στα ισοζύγια πληρωμών των διαφόρων κρατών-μελών στην «άγια» Ευρωζώνη επιτρέπει παραβατικότητα διπλού μεγέθους στους ισχυρούς από ότι τους αδυνάτους. Αυτή η στρέβλωση ευρωζωνικής νομοθεσίας συμπληρώνει την ηθική στρέβλωση που επικρατεί στην Ευρωζώνη, όπου οι χρεώστες τιμωρούνται αλύπητα για τα λάθη τους, αλλά οι συνένοχοι πιστωτές θεοποιούνται και προστατεύονται. Αυτό πάντα σε εθνικά επίπεδα, για να μην ξεχνάν οι Ευρωπαίοι τα εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα που πέθαναν στους διάφορους εθνικούς πολέμους του περασμένου αιώνα.

Στα πρώτα δέκα χρόνια του ευρώ, η Γερμανία απορρόφησε πάνω από 700 δις ευρώ από τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης, μέσω των πλεονασμάτων της. Αυτά τα λεφτά, η Γερμανία, μέσω των τραπεζών της, δεν τα επένδυσε κυρίως στην δικιά της οικονομία, ούτε μοίρασε αυτόν το πλούτο στους Γερμανούς εργαζόμενους μέσω αυξήσεως του βιοτικού τους επιπέδου. Αντιθέτως, αφενός έσφιξε το βιοτικό ζωνάρι των Γερμανών, τους έπεισε να συνεχίσουν την ζωή της αποταμίευσης, που είναι εμπεδωμένη στο προτεσταντικό DNA, και αφετέρου εσκόρπισε αυτά τα λεφτά στα υπόλοιπα κράτη του ευρώ, μέσω δημοσίων (βλέπε Ελλάδα) και ιδιωτικών (βλέπε Ιρλανδικές και Ισπανικές στεγαστικές φούσκες) χρηματοπιστωτικών επενδύσεων, δηλαδή δανείων, με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια.

Η παραπάνω στρατηγική της Γερμανίας στα πρώτα 10 χρόνια της Ευρωζώνης, δημιούργησε τις τεράστιες φούσκες υπερχρέωσης στα κράτη του μνημονίου, με την ευγενή δημόσια, τραπεζική και ιδιωτική συμμετοχή και συνεργασία των κρατών-γουρουνιών. Όταν η Αμερικανική στεγαστική φούσκα έσκασε, ένα τεράστιο παράπλευρο αποτέλεσμα ήταν το άμεσο ξεγύμνωμα της Ευρωζωνικής φούσκας. Τα κράτη των μνημονίων βρέθηκαν με τεράστια δάνεια που δεν μπορούσαν να συντηρήσουν με παραπάνω δάνεια, και οι γερμανικές και άλλες τράπεζες του σκληρού πυρήνα βρέθηκαν με τεράστιες δανειακές επενδύσεις που δεν ήταν συντηρήσιμες, ούτε βιώσιμες.

Τότε ο Γιωργάκης έκανε στην Μέρκελ ένα ανεπανάληπτο, ιστορικό δώρο, το οποίο χάραξε την κρίση της ευρωζώνης μια για πάντα. Ξεμπρόστιασε την Ελλάδα σαν το κάκιστο ερίφιο, σαν μία διεφθαρμένη, ηλίθια χώρα, και επέτρεψε στην Μέρκελ και στον υπόλοιπο πυρήνα του ευρώ, να καταδικάσει σαν μόνους ένοχους της εγκληματικής αρχιτεκτονικής του ευρώ, του χρεώστες, ενώ αντιθέτως, εξάγνιζε και εξαγίαζε τους συνένοχους της φούσκας, τους πιστωτές, σε αθώα, υπέροχα, αλάθητα, ανιδιοτελή μέλη της θαυμάσιας και πολύ στοργικής Ευρωζωνικής φαμίλιας, (βλέπε Ευρωφάκας...). Ο Γιωργάκης δεν το έχει ακόμα καταλάβει, αλλά αυτή θα είναι η ανεξίτηλη συμβολή του και υστεροφημία του στα κιτάπια και στις ιστοσελίδες της ιστορίας.

Τώρα μπαίνει στον χορό, πολύ καθυστερημένα, και αυτή ή ίδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή, (μιλάμε για την υπουργική ομάδα που διατηρεί και συντηρεί η Μέρκελ στις Βρυξέλλες), η οποία ξύπνησε από τον ύπνο της Κοιμωμένης, και αποφάσισε να ανακοινώσει την ανησυχία της για την πλεονασματική υπερβατικότητα της Γερμανίας, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια δημοσιονομικής παρανομίας του ηγεμόνα κράτους. Ο «υπουργός» οικονομικός επίτροπος, προτείνει την αρχή μία πρωταρχικής έρευνας για να εξετασθεί η ενδεχόμενη ανάγκη δημιουργίας εξεταστικής επιτροπής για τα γερμανικά πλεονάσματα και τις ενδεχόμενες παράπλευρες επιδράσεις τους στην μακροπρόθεσμη δημοσιονομική υγεία της Ευρωφάκας. Δηλαδή, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.

Αυτή η «θαρραλέα» προσπάθεια των υπουργών στις Βρυξέλλες να θέσουν υπό παρατήρηση την κυβέρνηση της αυτοκράτειρας, μου θυμίζει την τελευταία εξεταστική επιτροπή της ελληνικής βουλής που εξέτασε τις ενδεχόμενες ενοχές κυβερνητικών αξιωματούχων γύρω από την υπερβατική διαχείριση (βλέπε απόκρυψη) της λίστας Λαγκάρντ. Όσο είδατε τη δικαιοσύνη να λάμπει σε εκείνη την ντόπια επιτροπή, άλλο τόσο να περιμένετε αληθινά αποτελέσματα από τις επιτροπές των «υπουργών» στις Βρυξέλλες.

Του εναντίον! Κατά βάθος έχω την υπόνοια ότι αυτή η καταδικαστική χορωδία που ξαφνικά ξέσπασε εναντίον της οικονομικής μάστιγας που αποτελεί η Γερμανία, κατ αρχάς για τα κράτη του ευρώ, και κατά δεύτερον για τον υπόλοιπο πλανήτη, δεν ξέσπασε σε ανύποπτο χρόνο, παρά όλοι αυτοί οι «μεγάλοι», οι ΗΠΑ, το ΔΝΤ και η ΕΕ, άνοιξαν τους ελεγμένους ασκούς του Αιόλου εν μέσω της πολύμηνης και πολύπονης διαπραγματευτικής διαδικασίας μεταξύ του κόμματος της Μέρκελ και των Σοσιαλδημοκρατών, και μάλιστα με την συγκατάθεση της αυτοκράτειρας Μέρκελ, ακριβώς για να υποβοηθήσουν και να σπρώξουν την διαπραγμάτευση σε ένα κλείδωμα του μεγάλου συνασπισμού, ο οποίος χρειάζεται να κλείσει με ενσωμάτωση σημαντικών οικονομικών επιλογών του κόμματος των Σοσιαλδημοκρατών.

Τι ζητάνε οι Σοσιαλδημοκράτες; Αυτό ακριβώς που ζητάει ο κόσμος όλος από την Μέρκελ, εδώ και πολλά χρόνια, για να βοηθήσει και να λύσει την κρίση του ευρώ. Δηλαδή, να ανυψώσει το βιοτικό επίπεδο των Γερμανών, ανεβάζοντας τους μισθούς, νομοθετώντας ένα βιώσιμο κατώτατο μισθό για όλους τους Γερμανούς και αυξάνοντας τις συντάξεις, και άλλα τέτοια, έτσι ώστε οι Γερμανοί να ζούνε καλύτερα, να καταναλώνουν πολύ περισσότερα, και να υποστηρίζουν με την δικιά τους κατανάλωση τις εξαγωγικές οικονομίες των κρατών του ευρώ, και όχι μόνο. Παράπλευρα, δια της αυξημένης κατανάλωσης να διορθώσουν τα διαστρεβλωτικά πλεονάσματα των 7% του ΑΕΠ. Ο ίδιος ο πιο συντηρητικός, και, για τους Γερμανούς, η πιο έγκυρη οικονομολογική εγχώρια φωνή, ο περίφημος Hans Werner Sinn του Ινστιτούτου IFO, έχει εδώ και χρόνια χαρακτηρίσει τα υπερβατικά πλεονάσματα της Γερμανίας σαν αρνητικά και επικίνδυνα για την ίδια την Γερμανία.

Δεν νομίζω ότι είναι τόσο απίθανο να έχει δώσει η Μέρκελ την συγκατάθεση της για αυτή την παγκόσμια κατακραυγή. Με ένα σμπάρο, τρία τρυγόνια. Αφενός δεν μπορεί η Μέρκελ να αγνοεί τις ανάγκες των μεγάλων διεθνών εταίρων της, των ΗΠΑ και της Κίνας. Αφετέρου, χρειάζεται πια να βγει από την απόλυτη λιτανεία της απόλυτης λιτότητας για Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους, που το κόμμα της με την συμπαράσταση των σοσιαλδημοκρατών, έχει τόσο αποτελεσματικά έως τώρα επιβάλει, και η οποία στρατηγική έχει πλησιάσει την Ευρωζώνη σε πολιτική και κοινωνική διάλυση. Και τρίτον, και ίσως κυριότερο, εάν θέλει να κυβερνήσει η Μέρκελ για τέσσερα ακόμα χρόνια, μόνο με ένα εντελώς ευχαριστημένο κόμμα των σοσιαλδημοκρατών μπορεί να το κάνει. Ειδάλλως διατρέχει τον κίνδυνο να συμμαχήσουν οι τελευταίοι με τους Πράσινους και τους Αριστερούς και να ηγηθούν της επόμενης Γερμανικής κυβέρνησης, προς ενδεχόμενο όφελος της λοιπής Ευρωζώνης.

Από την άλλη μεριά οι σοσιαλδημοκράτες, εάν επαναλάβουν την υποχωρητική τους στάση απέναντι στην Μέρκελ, που κράτησαν στην προηγούμενη κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, ξέρουν ότι κινδυνεύουν να εξαλείψουν το κόμμα τους από τον εκλογικό χάρτη της Γερμανίας.

Έτσι, παραδεχόμενη η Μέρκελ την διεθνή κατακραυγή και την υποτιθέμενη έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχει ένα σοβαρό άλλοθι για να μπορέσει να αλλάξει ριζικά την οικονομική της πολιτική, και στην Γερμανία και αλλού, χωρίς να χρειαστεί να παραδεχθεί ότι έσφαλε, αυτή και το νεοφιλελεύθερο κόμμα της.

Θα δούμε. Και στο μεταξύ, μπορούμε να διασκεδάσουμε χαζεύοντας τον Όλι Ρεν να παίζει τον μαθητευόμενο οικονομικό αστυνόμο εναντίον της αυτοκράτειρας του....

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr