Αλλά ότι και να είναι αυτό το πρόσφατα δημοφιλέστατο κίνημα/κόμμα, η βαθύτερη ουσία είναι ότι γεννήθηκε από το ανούσιο σύμπλεγμα δύο εθνών, της Γερμανίας και της Ελλάδας, και των συνδεδεμένων εθνικών κοινωνικών και πολιτικών χαρακτηριστικών τους. Όσο και να θέλουν τα δύο έθνη να απορρίψουν και να θάψουν ότι έχουν οιαδήποτε σχέση με αυτό το κίνημα/κόμμα, η πραγματικότητα είναι ότι η Χρυσή Αυγή αντικαθρεπτίζει, ίσως με κάπως διαστρεβλωμένο στυλ, μερικά από τα καλύτερα και μερικά από τα χειρότερα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας και της Γερμανίας.

Σαν δεδηλωμένος και ισόβιος πούστης/ομοφυλόφιλος, αισθάνομαι προσωπικά ιδιαίτερα ευάλωτος έναντι της Χρυσής Αυγής, εν σχέση με την δεδηλωμένη της αντίθεση, ειρηνικά ή και βίαια, κατά της ύπαρξης κοινωνικών ατόμων σαν και εμένα. Είναι λοιπόν ιδιαίτερη η προσωπική μου σύγχυση όταν τον τελευταίο χρόνο, έχω βρει τον εαυτό μου να συμφωνεί απόλυτα και να επικροτώ διάφορες συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές επιλογές της Χρυσής Αυγής, την ίδια περίοδο που σπανίζουν οι προσωπικές μου πολιτικές προσεγγίσεις με άλλα ελληνικά κόμματα.

Παραδείγματος χάριν. Μόνο η Χρυσή Αυγή έχει ξεκάθαρα προτείνει την σημαντική μείωση των αθέμιτα υψηλών μισθών των 300 βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Και μόνο η Χρυσή Αυγή, από ότι ξέρω, έχει αποφασίσει και διατάξει την παραχώρηση του μεγαλύτερου ποσοστού των μισθών των βουλευτών της προς το κόμμα, και προς διοχέτευση στην ελληνική κοινωνία. Τους πιστεύω ότι πράγματι το κάνουν μέχρι αποδείξεως του εναντίου, και δεν με ενδιαφέρει εάν άλλα κόμματα κατηγορούν την ΧΑ και παρουσιάζουν αυτή την επιλογή σαν φτηνή διαφήμιση. Μακάρι να κάνανε όλοι οι 300 μία παρόμοια διαφήμιση.

Σαν παράδειγμα προς αντιπαράθεση μπορεί κανείς απλά να υποδείξει το κόμμα του ΠΑΣΟΚ, το κατεξοχήν κόμμα της γενεάς της Μεταπολίτευσης, και τα 100 εκατομμύρια ευρώ που φέρεται να φέσωσε ο Γιωργάκης το κόμμα μέσα στα χρόνια της αρχηγίας του. Και το οποίο κόμμα, φυσικά, φέσωσε ελληνικές τράπεζες, για να υποχρεωθεί, αργά ή γρήγορα, ο Έλλην φορολογούμενος να φορτωθεί περαιτέρω φορολογικά βάρη. Και μιλάω, φυσικά, για τους φτωχούς Έλληνες, διότι οι πλούσιοι δεν φαίνεται να πληρώνουν φόρους. Ακόμα και οι ιδιοκτήτες καραβιών αναψυχής πληρώνουν λιγότερους φόρους από τους οδηγούς τζιπ.

Δεύτερο Παράδειγμα. Όταν πρωτοέσκασε η βόμβα της απόκρυψης, του καταχωνιάσματος και της απόλυτα μη χρησιμοποίησης της Λίστας Λαγκάρντ, μόνο η Χρυσή Αυγή ξεκίνησε ποινική δίωξη εναντίον και του κ. Παπακωνσταντίνου και του κ. Βενιζέλου, και  του κ. Παπανδρέου, εάν θυμάμαι καλά. Όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης  αρκέστηκαν σε διάφορες αερολογίες και ανάλογες άδειες νοήματος κοινοβουλευτικές στρατηγικές. Κατά την γνώμη μου μόνο η Χρυσή Αυγή αντέδρασε σωστά σε ένα παρόμοια τεράστιο σκάνδαλο. Και δεν θα αναφερθώ καν στην ανήθικη και αυτοκαταστροφική στάση της κυβέρνησης Σαμαρά, γιατί έχω γράψει καμιά ντουζίνα άρθρα πάνω στο θέμα.

Τρίτο παράδειγμα. Μόνο η Χρυσή Αυγή, από όλα τα κόμματα, παρέχει απτή βοήθεια στους πιο αδύναμους της ελληνικής κοινωνίας. Το ότι παραγκωνίζει τους μετανάστες και τους λαθρομετανάστες από αυτήν την συνεχή χορηγία βοηθείας αποτελεί μέρος των σοβαρών προβληματικών επιλογών του κόμματος, η οποία όμως επιλογή έρχεται σαν αντίβαρο της γενικότερης λίαν προβληματικής μεταναστευτικής πολιτικής στην Ευρωζώνη και στην Ευρωζωνική Ένωση, και ειδικότερα στην εξίσου, εάν όχι πιο εγκληματική πολιτική, ή μάλλον έλλειψη πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, η οποία (μη) πολιτική, τον καιρό της ευημερίας στρεφόταν ήδη εναντίον των φτωχότερων Ελλήνων, γιατί πίεζε τους μισθούς προς τα κάτω και τα κέρδη των εργοδοτών προς τα πάνω, και τον καιρό της καταστροφής εξακολουθεί το ίδιο και επίσης χειροτερεύει σημαντικά την αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας. Σημειωτέον είναι ότι αυτή η προβληματική πολιτική μετανάστευσης λαμβάνει χώρα εδώ και μία γενεά, χωρίς ποτέ να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός μέσω δημοψηφίσματος εάν θέλει μετανάστες ή όχι, όπως κάνουν οι Ελβετοί εδώ και γενεές και οι οποίοι και επιτρέπουν ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά μεταναστών στην Ευρώπη.

Το ότι οι Χρυσαυγίτες και το κόμμα τουε υποστηρίζουν και διαλαλούν πιο πειστικά από όλα τα άλλα κόμματα, κατά την γνώμη μου, την απόλυτη ανάγκη τιμωρίας όλων των ενόχων της πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς, αποτελεί ένα ακόμα σημείο που με βρίσκει σύμφωνο. Χωρίς τιμωρία των υπευθύνων, κυρίως στην πολιτική, οικονομική, δικαστική, και δημοσιογραφική ηγεσία, η Ελλάδα δεν ανασταίνεται από τους τέσσερεις αιώνες της Τουρκοκρατίας. Διότι περί αυτού πρόκειται, όταν μιλάμε για εθνική αναγέννηση. Η Επανάσταση του 21 έδιωξε τους Τούρκους από τα ελληνικά εδάφη, αλλά ποτέ δεν καταφέραμε, ούτε καν προσπαθήσαμε, να διώξουμε τους Τούρκους που διατηρούμε μέσα μας, προσωπικά, ατομικά, κοινωνικά, αλλά και εθνικά.

Αυτά το ολίγα ή πολλά για να εξηγήσω το προσωπικό, ατομικό μου μπέρδεμα περί της παρουσίας και του απειλούμενου (;) μέλλοντος της Χρυσής Αυγής στην πατρίδα μας. Τώρα να προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί πιστεύω ότι η Γερμανία και η Ελλάδα είναι οι γνήσιοι, και διόλου υπερήφανοι, γονείς της Χρυσής Αυγής.

Η Κρίση της Ευρωζώνης, από την αρχή της, απέκτησε όπως λέμε, ονοματεπώνυμο. Το όνομά της ήταν ελληνικό και το επώνυμο της ήταν γερμανικό. Αυτές οι δύο χώρες του ευρώ, αναδείχθηκαν από την πρώτη στιγμή στους δύο διαμετρικά αντίθετους πόλους/αντιπάλους, θέμα  που η στήλη είχε παρουσιάσει παλαιότερα. Η Ελλάδα, με την ευγενή εισήγηση του Γιωργάκη, και με την Μέρκελ να παίζει για μοναδική φορά ρόλο κομπάρσου, εστέφθη με τους τίτλους του πιο διεφθαρμένου, του πιο αποτυχημένου, και του πιο προβληματικού κράτους στην κοινότητα του ευρώ. Η Γερμανία, αντιθέτως, άμεσα εστέφθη με τους τίτλους του πιο δυνατού, του πιο επιτυχημένου, και του μεγαλύτερου αλτρουιστή/σωτήρα (εάν είναι δυνατόν!) κράτους του ευρώ.

Υπό αυτό το πρίσμα, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει την ευρωζωνική κρίση, τουλάχιστον έως την παρούσα ιστορική στιγμή, σαν μία, βασικά, ελληνογερμανική κρίση, με την ελληνική πλευρά να παίζει τον καταλύτη και το παράδειγμα προς αποφυγή και την Γερμανία να παίζει τον σωτήρα και το παράδειγμα προς μίμηση. Έτσι η φαντασμαγορική κρίση του ευρώ παρουσιάζει τον ελληνικός καταλύτη σαν ένα κράτος αναρχικό, διεφθαρμένο, με διάχυτη την πλήρη ασυδοσία και ατιμωρησία οιωνδήποτε οικονομικών, πολιτικών, νομικών και άλλων εγκλημάτων, από την κορυφή της εθνικής ηγεσίας, έως τον τελευταίο και πιο αδύναμο πολίτη.  Και από την άλλη μεριά, η κρίση παρουσιάζει με περισσή υπερηφάνεια και υποταγή, μία Γερμανία σαν το πορτραίτο του τέλεια επιτυχημένου κράτους, όπου όλα δουλεύουν σαν ρολόι και όλα επιτυχαίνουν στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο. Ακόμα και το εθνικό ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας παίζει ρόλο πρωταγωνιστή, ξέχωρό από κάθε άλλο νομικό σώμα της γηραιάς ηπείρου. Όλοι υπακούουν τους νόμους, και όλοι δικάζονται και τιμωρούνται για τα εγκλήματα τους. Η Ελλάδα σαν χώρα της πλήρης ασυδοσίας και η Γερμανία σαν χώρα της τέλειας κοινωνικής και πολιτικής εναρμόνισης και πλήρους επιβολής νόμων.

Και σε αυτό το σημείο γεννιέται η Χρυσή Αυγή, παύοντας να αποτελεί ένα παραβλεπόμενο, σχετικά ασήμαντο μικρό πολιτικό κίνημα μερικών ιδιόρρυθμων ανθρώπων, και μεταμορφώνεται από σκουληκάκι σε πεταλούδα πολιτικής σαγήνης, ικανή να ελκύσει, προσωρινά ή και όχι, εκατοντάδες χιλιάδες ελλήνων πολιτών και ψηφοφόρων. Πως το κάνει αυτό; Απλούστατα ασπαζόμενη τα καλύτερα και τα χειρότερα χαρακτηριστικά της ιστορικής γερμανικής κοινωνίας. Δηλαδή ασπαζόμενη την άμεση τιμωρία όλων των ελλήνων εγκληματιών και την άμεση χορήγηση στην ελληνική κοινωνία των απαραίτητων και αναγκαίων αγαθών για τα μαρτυρικά αδύναμα στρώματα της μνημονιακής λαίλαπας που οι ελληνικές κυβερνήσεις συστηματικά «παραβλέπουν».

Και εδώ προστίθεται και η θανάσιμα προβληματική πλευρά της Χρυσής Αυγής. Με το βάρος της οικονομικής απελπισίας και της βαθειάς εθνικής ταπείνωσης που επιφέρει η από την Γερμανία επιβεβλημένη μνημονιακή πολιτική, και με την ορμή της αχαλίνωτης, εκρηκτικής οργής εναντίον της εξίσου αχαλίνωτης και ακατάπαυστης διαφθοράς και ασυδοσίας της ελληνικής ηγεσίας, οι Χρυσαυγίτες, ακολουθώντας ιστορικά αποδεδειγμένα ψυχολογικά και κοινωνικά σύνδρομα καταπιεσμένων ατόμων και καταπιεσμένων λαών, καταφεύγουν στην μίμηση του καταπιεστή, και στην αφομοίωση αυτών ακριβώς των χαρακτηριστικών του καταπιεστή, που κατέστησαν το καταπιεστή δυνατό και ακατανίκητο, δηλαδή τον απολυταρχικό, μιλιταριστικό χαρακτήρα, που προσεγγίζει, ή και ταυτίζεται, με τον φασισμό, και ειδικότερα, και πιο γραφικά, τον ιστορικό Ναζισμό.

Και έτσι έχουμε την εξής απίθανη ιστορική τραγελαφική κατάσταση στην μνημονιακή Ελλάδα. Το ένα άκρο της λαϊκής αντίστασης εναντίον της μνημονιακής πολιτικής να ζωγραφίζει παντού και πάντα την Μέρκελ με τα μουστάκια και τις στολές του Χίτλερ για να την εξευτελίσει, και το άλλο άκρο της παρόμοιας αντίστασης εναντίον της Τροϊκανής Πολιτικής, να αντιγράφει τα ίδια και άλλα χαρακτηριστικά της χιτλερικής ναζιστικής ηγεσίας, σαν είδωλα θαυμασμού, αφομοίωσης και εργαλεία κομματικής συνοχής, την ίδια στιγμή που ο κ. Μιχαλολιάκος επιμένει ότι το κόμμα του έχει κόψει κάθε σχέση με τα ναζιστικά κινήματα της Γερμανίας εξαιτίας της ανθελληνικής γερμανικής πολιτικής.

Οι αγγλοσάξονες λένε, «εάν δεν μπορείς να νικήσεις τους αντιπάλους σου, γίνου ένα με αυτούς». Και το κόμμα της Χρυσής Αυγής ακολουθεί ακριβώς αυτήν την συμβουλή, έως τώρα λίαν αποτελεσματικά, όπως φαίνεται. Και η ιστορία συνεχίζεται...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr