Το βασικό πρόβλημα αποσοβήθηκε, όπως υπερηφανεύτηκαν οι δύο συναρχηγοί. Οι έλληνες δεν είχαν την ευκαιρία να κατεβούν σε εκλογές, καθότι τα δύο συνένοχα κόμματα φρόντισαν να μην τους την παρέχουν. Η κυβέρνηση είναι ευτυχισμένη, η Μέρκελ είναι καθησυχασμένη, (αλλά στέλνει και τον Σόιμπλε για να τρίξει τα δόντια στους δύο συναρχηγούς), και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά συνεχίζει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, του τυχερού, και του επιτυχημένου κερδοσκόπου.

Και όλο αυτό το μεγαλειωδώς επιτυχημένο σκηνικό επετεύχθη μέσω ενός και μοναδικού κόλπου. Αποφύγαμε τις ελληνικές εκλογές. Και έπειτα σου λέει ο Σόιμπλε, ότι η Ευρωζώνη δεν φοβάται την Grexit. Καλό ανέκδοτο και αυτό. Ειδικό για να το χάβουνε λαοί, σαν, καλή ώρα, και οι έλληνες του κουτόχορτου.

Αλλά το βασικό θέμα που αναδεικνύει ο διθυραμβικός εορτασμός της αποφυγής εκλογών στην αγρίως δεινοπαθούσα Ελλάδα είναι ότι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κεφαλαιαγορά μισεί τις κοινοβουλευτικές εκλογές οιουδήποτε κράτους, αλλά ειδικά των κρατών που βρίσκονται σε μνημονιακή εντατική περίθαλψη/λεηλασία σαν καλή ώρα, η Ψωροκώσταινα. (Μερικά παρατσούκλια ποτέ δεν πεθαίνουν…).

Αλλά ας ξεδιπλώσουμε την κορδέλα από την αρχή. Οι Τραπεζικιστές της δικομματικής κυβέρνησης μας λένε ότι η οικονομία θέλει πολιτική σταθερότητα. Οι δημοσκοπήσεις επίσης μας λένε ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θέλει εκλογές, άν και η ίδια πλειοψηφία δεν βλέπει την σημερινή κυβέρνηση να μακροημερεύει. Το ότι ο λαός δεν θέλει εκλογές, παρόλο που ο ίδιος ο λαός στην πλειοψηφία του υποστηρίζει αντιμνημονιακά κόμματα, είναι ένα κάποιο παράδοξο. Αυτό το παράδοξο εξηγείται κατά την γνώμη μου από το γεγονός ότι ο Τραπεζικισμός, δηλαδή, η προσπάθεια χειραγώγησης των λαών με ψέματα προς όφελος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έχει καταστεί παγκοσμίως τρομερά αποτελεσματικός στην χειραγώγηση των μαζών, μέσω κυβερνήσεων και μέσω των συνδεδεμένων μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Σαν παράδειγμα, η τωρινή κυβέρνηση κέρδισε τις τελευταίες κάλπες με την αποτελεσματική της εκφόβιση του ελληνικού λαού περί άμεσης χρεοκοπίας, συνοδευμένης από τις ψευδείς υποσχέσεις περί σθεναρής αντιμετώπισης των Τροικανών απαιτήσεων. Οι Τραπεζικιστές στις ελληνικές τράπεζες, κάνανε, τον ίδιο καιρό, τι άλλο, παρά σθεναρό πρίμο σεκόντο στις μεταπολιτευτικές ηγεσίες υποσχόμενοι πύρ και θάλασσα εναντίον των ελλήνων εάν καταψήφιζαν το μνημόνιο. Η Ευρωζωνική ηγεσία, πέραν της Ελλάδας, και έχοντας τον λαό της Ψωροκώσταινας, ασφυκτικά περικυκλωμένο, ουρλιάζει συνεχώς και ασταμάτητα από την αρχή της κρίσης, ότι οι εκλογές, οι πάσες εκλογές, παντού και πάντα, είναι επικίνδυνες, καταστροφικές, αυτοκαταστροφικές, και άρα, άκρως και απολύτως ανεπιθύμητες.

Γιατί όλος αυτός ο θόρυβος και ο σαματάς εναντίον δημοκρατικών, κοινοβουλευτικών εκλογών; Η κορδέλα λέει ότι η Ελλάδα, ο χρεώστης, δεν επιτρέπεται να μην πληρώσει οποιαδήποτε δανειακή δόση συντήρησης του δημοσίους χρέους. Είναι εντελώς αξιοπερίεργη αυτή η παγκοσμίως επιβεβλημένη, άγραφη διάταξη, ότι οποιαδήποτε δόση δανείου δεν εξυπηρετηθεί, αποτελεί άμεσα και ακαριαία δημόσια χρεοκοπία του χρεώστη. Αυτή η αποκλειστική διάταξη, που είναι γραμμένη στα κατάστιχα του κάθε δανείου, και επιβάλλεται παγκοσμίως, αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο στον καπιταλισμό. Σε οποιοδήποτε συμβόλαιο άλλων καπιταλιστικών συναλλαγών, είτε ο ένας είτε ο άλλος των δύο μελών του συμβολαίου τυχαίνει και δεν μπορεί να τηρήσει την συγκεκριμένη υπόσχεση που υπέγραψε στο συμβόλαιο.

Παραδείγματος χάριν, ένας κατασκευαστής ενός κτηρίου αργεί να τελειώσει ένα έργο, ή ένας κατασκευαστής κινητών τηλεφώνων αργεί να παραδώσει στην Νόκια τον αριθμό κινητών που είχε παραγγείλει την τάδε ημερομηνία. Ατυχήματα συμβαίνουν σε όλες τις δοσοληψίες του καπιταλισμού. Γιατί η αθέτηση της συντήρησης χρηματοπιστωτικών συμβολαίων προκαλεί μάι αντίδραση που είναι τόσο πιο ακαριαία, τόσο πιο άμεση, πιο τιμωρητική και τόσο πιο εξοντωτική εναντίον του χρεώστη που τυχόν αθετεί στην υπόσχεσή του;  Γιατί στις άλλες καπιταλιστικές αθετήσεις καπιταλιστικών συμβολαίων οι κυρώσεις μπαίνουν πιο αργά, με μακρόχρονες νομικές διαδικασίες, ενώ στην αθέτηση μίας και μόνο δόσης ενός χρηματοπιστωτικού συμβολαίου, ο βιβλικός κατακλυσμός απειλείται και άμεσα επέρχεται εναντίον του «ενόχου»;;

Η απάντηση εισβάλλει στο μεδούλι του Μεταμοντέρνου Καπιταλισμού. Ο Μεταμοντέρνος Καπιταλισμός διαφέρει στην ουσία από τον Καπιταλισμό, ακόμα και από τον λεγόμενο Αργότερο Καπιταλισμό (Late Capitalism) στο ένα βασικό και κεντρικό σημείο αναφοράς. Ο τεράστιος όγκος των συναλλαγών και συμβολαίων στον Μεταμοντέρνο Καπιταλισμό εστιάζεται στην χρηματοπιστωτική οικονομία, και όχι στην πραγματική οικονομία, η οποία τελευταία βασίζεται είτε στην παραγωγή προϊόντων ή υπηρεσιών προς κατανάλωση. Στο Μεταμοντέρνο Καπιταλισμό, ο όγκος των καθαρά χρηματοπιστωτικών συνδιαλλαγών και συμβολαίων είναι δεκαπλάσιος του όγκου των συμβολαίων την πραγματικής οικονομίας. Η παγκόσμια μάζα της χρηματοπιστωτικής ρευστότητας αποτελεί ένα τεράστιο δηλητηριώδες νέφος πάνω από τον πλανήτη, επί του εδάφους του οποίου η πραγματική καπιταλιστική οικονομία ξεδιπλώνεται, των καταναλωτικών προϊόντων και υπηρεσιών, με την αργή, συγκριτικά νωχελή, έμπρακτη, υλοποιημένη μορφή της.

Η μεταμοντέρνα φύση του Μεταμοντέρνου Καπιταλισμού συνίσταται ακριβώς από το γεγονός ότι το Κεφάλαιο έχει πάψει πλέον, στην τεράστια του πλειοψηφία, να είναι συνδεδεμένο στην ύλη, στην πραγματικότητα, σε κάτι τι το χειροπιαστό, που μπορεί να εντοπισθεί και να αποδειχθεί ότι υπάρχει αυτό, και όχι ένα άλλο. Παραδείγματος χάριν, το κάθε ένα από τα εκατομμύρια κινητά που παράγει η εταιρία Apple έχει τον δικό του αριθμό EMEI, που το ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο κινητό. Και το κινητό αυτό χρειάστηκε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα να κατασκευαστεί και να καταναλωθεί. Στην ζωή αυτού του κινητού, δύο μέρες κατασκευής, ας πούμε, και δύο χρόνια καταναλωτικής ζωής για τον ευτυχή θνητό, το κινητό με τον τάδε αριθμό EMEI, είναι αυτό και όχι άλλο. Αυτό το διαπιστώνουμε με μία επιστημονική σιγουριά.

Σε σύγκριση, οι συνδιαλλαγές που διεξάγονται μέσα στο παγκόσμιο νέφος του μεταμοντέρνου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού είναι αναρίθμητες, πραγματοποιούνται σε χρόνο dt, και η ζωή της κάθε συναλλαγής διαρκεί επίσης απειροελάχιστο χρόνο dt. Αυτές οι άπειρες χρηματοπιστωτικές συνδιαλλαγές που διεξάγονται σε απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου, που κρατάνε όλο και όλο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου, και που μπορούν να πραγματοποιηθούν από οποιονδήποτε άνθρωπο στο πλανήτη, αλλά ακόμα χειρότερα, μπορούν και πραγματοποιούνται, αυτόματα από τεράστιους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, με τρομερά γρήγορα ηλεκτρονικά αυτοματοποιημένα προγράμματα είναι η άμορφη, τεράστια, δηλητηριώδης μάζα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Αυτό το νέφος, το δεκαπλάσιο σε νομισματική ρευστότητα από την παγκόσμια πραγματική οικονομία του Καπιταλισμού, είναι που έχει σπρώξει την ανθρωπότητα, είτε το θέλει είτε όχι, είτε το έχει πάρει είδηση, είτε όχι, στον Μεταμοντέρνο Καπιταλισμό, ο οποίος και διαφέρει από τον παλιό Καπιταλισμό, όπως και η Μεταμοντέρνα εποχή διαφέρει από την Μοντέρνα, ή έστω και την Αργότερη Μοντέρνα εποχή, (Late Modernity) κατά άλλους. Όσο στη Μοντέρνα εποχή πιστεύαμε ότι ξέρουμε τι μας συμβαίνει και τι συμβαίνει γύρω μας, και πιστεύαμε ότι με τα σωστά εργαλεία και με τους σωστούς συλλογισμούς μπορούμε αργά ή γρήγορα να μάθουμε την πραγματική αλήθεια, τόσο στην Μεταμοντέρνα εποχή πιστεύουμε ότι όλα αλλάζουν ή μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, η κάθε οπτική θέση αντιπροσωπεύει την δική της αλήθεια. Όλες οι αλήθειες και οι γνώσεις είναι σχετικές με την ιστορική στιγμή τους, και σχετίζονται άμεσα με, και επηρεάζονται από, αυτούς που τις κατέχουν. Κανείς δε ξέρει τίποτα, κάθε στιγμή αλλάζει οποιαδήποτε πραγματικότητα, και το όλο σύμπαν είναι μία απέραντη και αιώνια διαδικασία, όπου τα πάντα ρει όπως είπε, και εάν θυμάμαι καλά, και ένα αρχαίος δικός μας…

Αυτή η απόλυτη ρευστότητα του τεράστιου παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού νέφους των 900 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίου τζίρου, (όταν ο ετήσιος τζίρος της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη, των ΗΠΑ, είναι γύρω στα 16 τρις), δημιουργεί ακριβώς την ανάγκη για ένα απόλυτο και αυστηρότατο νομικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κουβούκλιο μέσα στο οποίο να μπορεί να συντηρείται, να ευημερεί και να κερδοσκοπεί προς όφελος, πάντα, της πλουτοκρατίας. Φανταστείτε, για παράδειγμα, ότι όταν έχετε ένα αέριο, χρειάζεστε ένα ερμητικά κλειστό δοχείο για να το διατηρήσετε στην κατοχή σας. Όταν έχετε ένα υγρό, ή μία μάζα, δηλαδή λίγο νερό ή λίγο ρύζι, μπορείτε να τα φυλάξετε αυτά τα δύο σε ένα ανοικτό ποτήρι και σε ένα πιάτο.

Αλλά το αέριο, το χρηματοπιστωτικό μεταμοντέρνο καπιταλιστικό νέφος, χρειάζεται ένα ερμητικά κλειστό δοχείο, το οποίο παραδόξως πως κατασκευάστηκε από άυλες ουσίες. Η μία άυλη ουσία είναι η άγραφή αλλά απόλυτη εξορία και ο απόλυτος αποκλεισμός που εκτελείται από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να τιμωρήσει ανίερους παραβάτες του άγραφου νόμου εναντίον της χρεοκοπίας. Η άλλη, εξίσου αποτελεσματική άυλη ουσία, είναι η παγκόσμια χειραγώγηση των λαών, των πληθυσμών δηλαδή που δεν συμμετέχουν στον μεταμοντέρνο καπιταλιστικό νέφος, αλλά υπόκεινται στα αποτελέσματά του, εναντίον της χρεοκοπίας, δηλαδή της αθέτησης από τον χρεώστη, έστω και μίας και μοναδικής δόσης συντήρησης του χρέους του.

Έχουμε λοιπόν τις εξής παράδοξες καταστάσεις στον Μεταμοντέρνο Καπιταλισμό. Το τεράστιο χρήμα είναι άυλο και βασίζεται σε μία καπιταλιστική συμφωνία ανταλλαγής χρήματος. Σου δίνω το δάνειο, και υπόσχεσαι να μου το δώσεις πίσω με τόκο. Επειδή τα ποσά είναι τεράστια και οι νομικές διαδικασίες τόσο χρονοβόρες, το όλο σύστημα επαφίεται στην απόλυτη υπακοή και εφαρμογή των υποσχέσεων. Όσο δηλαδή πιο άυλο και λιγότερο εφαρμόσιμο είναι το δίκαιο του πιστωτή, τόσο πιο αυστηρή, απαιτητική και απόλυτη είναι η τιμωρία με την οποίαν απειλείται ο χρεώστης για να τρομοκρατηθεί και να μη τολμήσει να αθετήσει την υπόσχεσή του, να συντηρήσει το δάνειο στις τακτές ημερομηνίες.

Μέσα σε αυτό το παγκόσμιο μεταμοντέρνο καπιταλιστικό πλαίσιο, λοιπόν, μπορεί να δει κανείς την τεράστια χειραγώγηση που έχει επικρατήσει εναντίον κοινοβουλευτικών εκλογών που ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο συγκεκριμένες, αλλά και οποιεσδήποτε δόσεις συντήρησης του δημοσίου χρέους. Στην προκειμένη περίπτωση, του χειραγωγημένου, κατατρομοκρατημένου, και εντελώς εξαντλημένου, οικονομικά, κοινωνικά και ψυχικά, ελληνικού λαού, το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών έχει ζωγραφιστεί με τέτοια τρομακτικά χρώματα, που έχει λίαν αποτελεσματικά πείσει τους Έλληνες ότι η σημερινή μιζέρια, η σημερινή απελπισία, και η συνεχιζόμενη, ανεμπόδιστα, καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, είναι προτιμότερη από την θεομηνία που θα προκαλούσαν κοινοβουλευτικές εκλογές.

Είναι αστείο το γεγονός ότι το χρηματοπιστωτικό νέφος, που είναι τόσο άυλο, αδιευκρίνιστο, που αλλάζει μορφή και ύλη κάθε στιγμή που περνάει, που δεν υπόκειται ουδεμίας εξουσίας, που κανείς δεν μπορεί να το διατάξει, να το σταματήσει, ή να το ξεκινήσει, να χρειάζεται και να επιτυχαίνει να επιβάλει σε ένα λαό, π.χ. τον Ελληνικό, ο οποίος θεσμικά μόνο αραιά και που του επιτρέπεται να αλλάξει επίσημα γνώμη λόγω εκλογών, μία απόλυτη υποταγή στις άυλες ανάγκες του μεταμοντέρνου συστήματος, το οποίο και έχει βάλει τις δημοκρατικές εκλογές ανά την υφήλιο στα μαύρα τα κατάστιχα. Και βασικά το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό νέφος του Μεταμοντέρνου Καπιταλισμού επιβάλλει, παντού και πάντα, την αθέτηση των δημοκρατικών θεσμών μίας χώρας, ενός λαού, έτσι ώστε να μη κινδυνέψει αυτός ο λαός να αθετήσει έστω και μία δόση ενός δημοσίου χρέους προς το σύστημα.

Την εποχή των Φαραώ, το νέφος ήταν στον ουρανό, και οι αντιπρόσωποι του ήταν οι Φαραώ, που μετέφραζαν για τον λαό, τι πρέπει να γίνει για να είναι ικανοποιημένο το Σύμπαν, και ο Αιγυπτιακός λαός, υπάκουε, πιστά. Δεν νομίζω ότι το νέφος του μεταμοντέρνου καπιταλισμού έχει λιγότερη εξουσία και επιβολή πάνω στους λαούς της υφηλίου, και ο κόσμος μας, στην Μεταμοντέρνα Καπιταλιστική Κοινωνία, έχει τις Μέρκελ και τους Ομπάμα για να μας μεταφράζουν, σε μας τους αδαείς, αλλά παρόλα αυτά ευλαβείς υπηκόους, τι προστάζουν οι Θεοί της Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτικής Τοκογλυφίας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr