Φυσικά το θέμα είναι παγκόσμιο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, ας εστιάσουμε στα του οίκου μας.
(«Λαϊκισμός» και «Τραπεζικισμός»
https://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Dino-Koutsolioutsos/item/219158-%C2%ABLaikismos%C2%BB-kai-%C2%ABTrapezikismos%C2%BB)
Αντίστοιχα με την έννοια και την χρησιμοποίηση της λέξης «λαϊκιστής», ένας «τραπεζικιστής», είναι ένα δημόσιο πρόσωπο, πολιτικού, οικονομικού, ή και δημοσιογραφικού επιπέδου, ο οποίος, εσφαλμένα ή εν γνώσει ψευδόμενος, υποστηρίζει θέσεις που ωφελούν τα συμφέροντα του παγκόσμιου τραπεζιτικού, βλέπε χρηματοπιστωτικού, συστήματος, εις βάρος των λαών που είναι εκτεθειμένοι σε αυτό το σύστημα, και των οποίων οι ανάγκες, από στιγμή σε στιγμή, τυχαίνει να μη συμβαδίζουν με τις ανάγκες των τραπεζών, και του εν λόγω κεφαλαιοκρατικού συστήματος.
Όπως με τον «λαϊκισμό», που βασικά είναι μία κατηγορία εσκεμμένης, ή και αθέλητης, εσφαλμένης ή ψευδόμενης μαρτυρίας υπέρ λαϊκών προνομιών και αναγκών, τα οποία δεν είναι εφικτά, τουλάχιστον κατά την γνώμη των κατήγορων, έτσι και στον «τραπεζικισμό», πιστεύω, ότι οι μαρτυρίες υπέρ των αναγκών και των προνομίων του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι είτε εσκεμμένα ψευδείς ή αθέλητα εσφαλμένες.
Οι «λαϊκιστικές» παρεμβάσεις κατηγορούνται ότι ψεύδονται στον λαό, υποσχόμενες ανέφικτα όνειρα και υποσχέσεις. Παρομοίως, πιστεύω, ότι οι «τραπεζικιστικές» παρεμβάσεις ψεύδονται στον λαό, απειλώντας με, συχνά, μη ρεαλιστικά προβλήματα, θεομηνίες, και άλλες οικονομικές καταστροφές. Και ο δύο παρεμβάσεις ορίζουν και χαρακτηρίζουν την σχέση μεταξύ μίας κοινωνίας, π.χ. της ελληνικής, και του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού συστήματος, μέσα στο οποίο αυτή η κοινωνία ζει. Η διαφορά μεταξύ μίας κοινωνίας, της ελληνικής, και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι τεράστια, σε διάφορα επίπεδα. Από την μια μεριά τα μεγέθη είναι άκρως άνισα. Η ελληνική κοινωνία, έστω και η ευρωζωνική κοινωνία, έχουν ένα περιορισμένο μέγεθος. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι απέραντο, και διότι είναι παγκόσμιο, εκ των πραγμάτων, αλλά και διότι είναι υπερδεκαπλάσιο σε οικονομική εμβέλεια, ακόμα και εάν συγκρίνεις την παγκόσμια πραγματική οικονομία, με το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πόσο μάλλον, όταν συγκρίνεις το τελευταίο με μία χώρα 11 εκατομμυρίων κατοίκων σαν την Ελλάδα.
Η παρούσα πολιτική, οικονομική και κοινωνική συγκυρία στην χώρα μας, όπου η προοπτική νέων βουλευτικών εκλογών βρίσκεται επί τάπητος, προσφέρει κατά την γνώμη μου, ένα έξοχο παράδειγμα για να ζωγραφίσει κανείς αυτές τις δύο είδους παρεμβάσεις, τις «λαϊκιστικές» αλλά και τις «τραπεζικιστικές». Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μηδενός εξαιρουμένου, κατηγορούνται πάντα και συνεχώς, για «λαϊκιστικές» παρεμβάσεις, δηλαδή, ότι υπόσχονται στους έλληνες ψηφοφόρους πράγματα που δεν είναι ρεαλιστικά. Κατά την γνώμη μου, και η κυβέρνηση, και τα περισσότερα ΜΜΕ, και η Ευρωζωνική ηγεσία, και η τραπεζική ηγεσία, βλέπε Προβόπουλο, είναι ένοχοι ασύστολων «τραπεζικιστικών» παρεμβάσεων, δηλαδή προσφέροντας συνεχώς τρομοκρατικές απειλές στον ελληνικό λαό, για τις θεομηνίες που μέλλει να επέλθουν στην χώρα, εάν κατεβεί το έθνος σε εκλογές.
Πέραν του ερωτήματος εάν και σε ποιο επίπεδο οι υποσχέσεις των «λαϊκιστών» και οι απειλές των «τραπεζικιστών» είναι βάσιμες ή όχι, ερώτημα για το οποίο υπάρχουν μερικές ενδείξεις, αλλά σχεδόν ποτέ, ή σπάνια, πραγματικές αποδείξεις, είναι άκρως σημαντικό να παρατηρήσει κανείς τις κοινωνικές και πολιτικές επιδράσεις αυτών των παρεμβάσεων. Η πιο ανησυχητική, κατά την γνώμη μου, επίδραση των «τραπεζικιστικών» παρεμβάσεων είναι το γεγονός ότι βουλευτικές εκλογές σε ένα κράτος, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στην περίοδο της κρίσης, έχουν ζωγραφιστεί πιο απειλητικά, και πιο καταστροφικά, και από την κόλαση, ή την οικονομική, κοινωνική και εθνική αυτοκτονία. Η αφήγηση που δέχεται ο λαός από την μεριά των «λαικιστών» είναι ότι οι εκλογές μπορεί να φέρουν την λύτρωση, αλλά και η αφήγηση που δέχεται ο λαός από τους «τραπεζικιστές» είναι ότι οι εκλογές θα φέρουν την κόλαση και την καταστροφή.
Σε αυτό τον επικοινωνιακό και ιδεολογικό πόλεμο, μεταξύ λαικών και χρηματοπιστωτικών αναγκών και επιθυμιών, είναι επίσης σημαντικό να επισημάνει κανείς και μία άλλη τεράστια διαφορά μεταξύ λαών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πέραν της διαφοράς μεγέθους, δηλαδή, ότι ένας λαός έχει συγκεκριμένα όρια και μέγεθος, ενώ το κεφαλαιοκρατικό σύστημα είναι βασικά και συγκριτικά απέραντο, υπάρχει και η επίσης τρομακτική διαφορά στην ποιότητα και στις διαδικασίες και θεσμούς που διέπουν τους δύο αντιπάλους. Οι λαοί είναι συστήματα ορατά, και δυσκίνητα, βασικά συμπαγείς μάζες, που υπόκεινται σε πολλαπλές θεσμικές διαδικασίες και θεσμικά όρια, που καθιστούν την κινητικότητα των λαών, αλλά και την κινητικότητα των αποφάσεων που μπορεί να πάρει ένας λαός για να αλλάξει την κατεύθυνση που έχει πάρει σαν έθνος, πάρα πολύ αργή, και δυσκίνητη. Αντιθέτως, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι απείρως ευκίνητο, δηλαδή, βασικά, λόγω της έλλειψης σημαντικών θεσμικών ορίων στην διακίνηση χρήματος και χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, έχει βασικά μία «άυλο» υπόσταση και μία απίστευτη κινητικότητα, η οποία βασικά δεν μετριέται καν με ανθρώπινες μετρήσεις, παρά μόνο με υπολογιστικές μηχανές μπορεί κανείς να πάρει μία γενική ιδέα του μεγέθους αλλά και της ταχύτητας που το σύστημα διαθέτει, και τα οποία τον χαρακτηρίζουν.
Έχουμε λοιπόν την άμεση αντιπαράθεση, π.χ. στο σημερινό ερώτημα των ενδεχόμενων ελληνικών εκλογών, από την μια μεριά τον ελληνικό λαό, ένα σύστημα πολύ περιορισμένου όγκου, με άκρως περιοριστικά θεσμικά όρια και διαδικασίες, να βρίσκεται σε αντιπαράθεση με ένα τέρας, αχανούς ποσότητας, και απίστευτης ταχύτητας, κινητικότητας και μεταβλητότητας. Και εδώ λοιπόν ζωγραφίζεται το άκρως πολιτικό παράδοξο της εθνικής συζήτησης περί άμεσων ελληνικών εκλογών ή όχι. Οι «λαικιστές» προτείνουν στον ελληνικό λαό, (ένα άκρως δυσκίνητο σύστημα), ότι είναι ώρα για αλλαγή κατεύθυνσης, δηλαδή μία πολιτική αλλαγή, μετά από 12 μήνες μίας συγκεκριμένης κυβερνητικής πορείας. Οι «τραπεζικιστές», από την άλλη μεριά, απειλούν το ίδιο λαό εναντίον οιασδήποτε αλλαγής πορείας, δηλαδή τον συμβουλεύουν σε μία βασική ακινησία, διότι αλλιώς, αυτό το παγκόσμιο τέρας του Μεταμοντέρνου Καπιταλισμού, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μπορεί να αλλάξει ακαριαία πορεία, με την απίστευτη κινητικότητα και μεταβλητότητα που το διακρίνει, και να τιμωρήσει αυτόν το λαό. Το σύστημα τέρας που είναι αεικίνητο και τεράστιο ζητάει από το δυσκίνητο σύστημα, τους έλληνες, να παραμείνουν ακίνητοι, αμετάβλητοι, κρατώντας την αναπνοή τους, για μερικά ακόμα χρόνια δηλαδή, γιατί αλλιώς μία ακαριαία αλλαγή του τέρατος θα είναι και καταστροφική.
Αυτή λοιπόν είναι η ζωγραφιά που βγαίνει από το πολιτικό σύστημα μίας χώρας, παραδειγματικά η Ελλάδα την παρούσα στιγμή, μέσα στον Μεταμοντέρνο Καπιταλισμό. Και ο πόλεμος μεταξύ «λαϊκιστών» και «τραπεζικιστών», ή δυσκίνητων κρατών και αεικίνητης χρηματοπιστωτικής αγοράς συνεχίζεται...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr