Για να καταπολεμηθεί η μάστιγα του μακροχρόνιου, καρκινογόνου Κρατισμού, η παρούσα κυβέρνηση φαίνεται από τις πράξεις της να πιστεύει ότι μόνο αυταρχικές παρεμβάσεις, οι οποίες να προσεγγίζουν επικίνδυνα στον απολυταρχισμό, είναι δυνατές και εφικτές για να σωθεί η χώρα, όπως τουλάχιστον λέει ότι προσπαθεί να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς.
Είναι σημαντικό ότι το μόνο καθαρά ανερχόμενο πολιτικό κόμμα από τις περσινές εκλογές είναι η Χρυσή Αυγή, της οποίας η ιδεολογία ασπάζεται σε διάφορα επίπεδα την απολυταρχική ιδεολογία, και μάλιστα φλερτάρει με τον ιστορικό Ναζισμό. Ας μη ξεχνάμε, επειδή δεν μας αρέσει, το ιστορικό γεγονός, ότι ο Αδόλφος Χίτλερ παρέλαβε μία Γερμανία ξεχαρβαλωμένη και υποδουλωμένη στην χρηματοπιστωτική καταπίεση και εκμετάλλευση των Συμμάχων, Γαλλίας και Βρετανίας, και μέσα σε λίγα χρόνια την μεταμόρφωσε στο πιο ισχυρό κράτος της Ευρώπης, για να μετατραπεί μετέπειτα σε ανήθικο και εγκληματικό καταστροφέα κρατών, λαών, και φυλών. Μέσα στην απίστευτη κατάντια που η συνεργασία Ευρωζώνης και Ελληνικής μεταπολιτευτικής κυβερνητικής ηγεσίας επέφεραν και συνεχίζουν να επιφέρουν στην Ελλάδα, δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβω και να έχω εμπάθεια με το ένα εκατομμύριο Ελλήνων που βλέπουν στον απολυταρχισμό της Χρυσής Αυγής την μόνη, ή έστω, την καλύτερη ελπίδα για εθνική ανασυγκρότηση.
Υπό αυτό το πρίσμα, δέχομαι να δω και να κρίνω το σκοτείνιασμα της ΕΡΤ με διαφορετικά μάτια από την προσωπική αντίδραση που περιέγραψα στο τελευταίο μου άρθρο, περί «πράξης απόλυτα φασιστικού περιεχομένου». Είναι, επαναλαμβάνω, τραγωδία, ότι η χώρα ίσως να μην έχει μία καθαρή κοινοβουλευτική, δημοκρατική επιλογή διαδικασίας, για να αναστηλωθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από 12 μήνες προσπάθειας, ακόμα δεν έχει πείσει, ούτε και ένθερμους υποστηρικτές της Ευρωζωνικής του πολιτικής, όπως ο γράφων, ότι έχει καταλάβει το τεράστιο, ενδογενές πρόβλημα του ελληνικού κρατισμού, ούτε έχει δείξει ιδιαίτερη βούληση, ή προγραμματική προσπάθεια, για να πείσει με τί τρόπο θα εξυγιάνει το Ελληνικό Δημόσιο. Αντιθέτως, πρωτοστατεί σε κάθε μία μερική ή ολική αντίσταση στην μείωση και στην εξυγίανση του Δημοσίου. Το ότι η παρούσα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις των κυβερνητικών πολιτικών της Μεταπολίτευσης, δεν έλαμψαν, και δεν λάμπουν με την αποφασιστικότητα τους εναντίον της πολιτικής και πελατειακής διαφθοράς, φυσικά, δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι παρθένος από κυβερνητική εξουσία, ένα κάποιο σημαντικό άλλοθι και προβάδισμα, αλλά τεράστια ποσοστά ελλήνων ψηφοφόρων αδυνατούν να πιστέψουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει αλλιώτικα από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Αυτό το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, να πείσει τον ελληνικό λαό, είναι του ΣΥΡΙΖΑ, και κανενός άλλου.
Η ΕΛΣΤΑΤ έδωσε στην δημοσιότητα τους τελευταίους αριθμούς την συνεχιζόμενης, καταστροφικά ανερχόμενης ανεργίας. Από τον Απρίλιο του 2012 έως τον Απρίλιο του 2013 235 χιλιάδες εργαζόμενοι έχασαν την δουλειά τους, φυσικά, κυρίως, ένα όχι αποκλειστικά, από τον ιδιωτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι το περασμένο χρόνο
650 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, 4.500 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ 20.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΧΑΝΑΝ ΤΗΝ ΔΟΥΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ.
Αυτοί οι αριθμοί, οι αριθμοί για τους οποίους η Τρόικα δεν της καίγεται καρφί, θέτουν, κατά την γνώμη μου, το θέμα του βίαιου κλεισίματος της ΕΡΤ υπό εντελώς διαφορετικό φώς. Από αυτή την στήλη έχω γράψει και κατακρίνει επανειλημμένα την επιλογή όλων των τριών ελληνικών κυβερνήσεων να μην εξυγιάνουν το ελληνικό Δημόσιο στα τρία χρόνια της καταστροφής. Και εξυγίανση συμπεριλαμβάνει ριζική αλλαγή και απλοποίηση της γραφειοκρατικής νομοθεσίας και διαδικασίας, που θα συνεπάγεται ριζική μείωση των άχρηστων θέσεων του δημοσίου που καθυστερούν την ιδιωτική πρωτοβουλία, διαφθείρουν την δημόσια διοίκηση, και υποβάλλουν τους έλληνες στο γνωστό και αιώνιο μαρτύριο του ελληνικού Κρατισμού. Εξυγίανση συνεπάγεται την άμεση άρση της μονιμότητας, και την άμεση και αποτελεσματική δίωξη όλων των επίορκων υπαλλήλων, και αυστηρής επιτήρησης όλων των άλλων. Και φυσικά, την εξαφάνιση (Τι όνειρο Θερινής Νυκτός!) των πελατειακών συναλλαγών, η οποία, όμως δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την άμεση, και αστραπιαία κατάργηση της ασυλίας των βουλευτών, των υπουργών, των κυβερνητικών αξιωματούχων, αλλά και όλων των τραπεζιτών, που πελατειακά, δουλεύουν και εξυπηρετούν το σύστημα εδώ και δεκαετίες, εάν όχι εσαεί.
Και το κυριότερο, κατά την γνώμη μου, εθνικό ζήτημα. Οι δημόσιο υπάλληλοι δεν έχουν ηθικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις στρατιές ανέργων της ιδιωτικής οικονομίας. Κανένας δεν κατεβαίνει στους δρόμους για τους επόμενους 4.500 άνεργους που θα ξεράσει η ιδιωτική οικονομία στην χώρα την τωρινή εβδομάδα. Γιατί δεν γίνονται απεργίες και διαδηλώσεις για αυτούς;; Αυτή η διαχρονική ανισότητα ιδιωτικού και δημόσιου εργαζόμενου και απολυόμενου, είναι καταστροφική για την χώρα.
Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Και έστω και βρίσκεται κάποιος αρχηγός να θέλει να τα κάνει. Πως μπορεί να επιβάλει αυτές τις τεράστιες αλλαγές στην Ελληνική κοινωνία; Αυτά τα τεράστια ερωτήματα έβαλε στο προσκήνιο της ελληνικής κοινωνίας, εσκεμμένα ή αθέλητα, προγραμματισμένα ή υπό εξωτερική πίεση, η απόφαση να σβήσει η κυβέρνηση Σαμαρά την φωνή της ελληνικής κρατικής μαζικής ενημέρωσης, όποιου επιπέδου και να ήταν, μέσα σε έξι ώρες.
Γιατί δεν εξαλείφει η κυβέρνηση την ασυλία όλων των πολιτικών και όλων των τραπεζιτών μέσα σε έξι ώρες; Γιατί δεν το κάνει μέσα σε έξι μέρες, έστω μέσα σε έξι εβδομάδες, ή να πούμε, ακόμα, και σε έξι μήνες;;;
Γιατί δεν θυσιάζουν οι βουλευτές και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι τους, για τα ελληνικά δεδομένα, μυθικούς μισθούς και μυθικές απολαβές για να συμπαρασταθούν στον ελληνικό λαό, στον άνεργο λαό της ιδιωτικής οικονομίας, και στο εργαζόμενο λαό του ελληνικού δημοσίου, που με τα νύχια και τα δόντια αντιστέκονται στην μοιραία και αναπόφευκτη μείωση, εάν όχι διάλυση του δημοσίου;
Το ΔΝΤ κατηγόρησε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, την Ευρωζώνη, τελευταία, για την εγκληματική καθυστέρηση της να αποδεχθεί ένα αναγκαίο κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Κατά την γνώμη μου, ακόμα περισσότερο καταστροφικό για την ελληνική οικονομία και για τον ελληνικό λαό, είναι η τρίχρονη συνεχιζόμενη «καθυστέρηση» (βλέπε άρνηση) της μεταπολιτευτικής κυβερνητικής ηγεσίας να κουρέψει άγρια το διογκωμένο δημόσιο και να εξυγιάνει την τεράστια διαφθορά που ή ίδια ηγεσία είχε επί δεκαετίες δημιουργήσει, γαλουχήσει, και συντηρήσει.
Έρχεται τώρα ένας πρωθυπουργός ενός κόμματος της Μεταπολίτευσης, και υπόσχεται μία νέα, υγιή, καθαρή, αδιάβλητη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση. Πολύ λίγα από τα ιστορικά πεπραγμένα του Αντώνη Σαμαρά και του κόμματός του σε καθησυχάζουν ότι οι προθέσεις του είναι αθώες. Κάθε άλλο. Και εδώ ζωγραφίζεται και μία από τις τραγωδίες της σημερινής ελληνικότητας. Κανείς δεν πιστεύει κανένα πια. Κανείς δεν φαντάζει σαν τίμιος, άσπιλος, κτλ. Και αυτό το πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας θα συνεχίσει μέχρι κατάργησης της νομικής και συνταγματικής ασυλίας που παρέχεται σε ολόκληρη την ελληνική πολιτικής και οικονομική ηγεσία.
Και σαν παράδειγμα, παραθέτω τη δικιά μου, την πολύ περιορισμένη κρίση. Αντέδρασα πολύ αρνητικά στην κυβερνητική απόφαση για την ΕΡΤ. Μία κυβέρνηση, την οποία δεν πολύ πιστεύω, εξαγγέλλει μία ριζική αλλαγή στο Δημόσιο, κάτι που υποστηρίζω από την αρχή. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο βίαιος τρόπος είναι ο μόνος τρόπος αλλαγής. Η ίδια κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο βίαιος τρόπος του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση της Ευρωζωνικής πολιτικής δεν είναι ένα εφικτός ή ρεαλιστικός τρόπος. Και η Ελλάδα του Κρατισμού, και η Ευρωζώνη της Κεφαλαιαγοράς, αρνούνται να αλλάξουν ιδεολογία, συμφέροντα, χούγια. Η κυβέρνηση Σαμαρά υποστηρίζει μία πολιτική αυταρχισμού, για να αλλάξει τον ελληνικό κρατισμό, και μία πολιτική υποταγής στις ευρωζωνικές επιταγές. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει μία πολιτική συνεργασίας για την αλλαγή στο Δημόσιο και μία πολιτική αντίστασης στην Ευρωζώνη. Αυτές οι δύο πολιτικές, και όχι μόνο, διχάζουν τον ελληνικό λαό, αλλά και την κρίση του γράφοντα.
Και το ερώτημα ζει και βασιλεύει. Υπάρχει τρόπος να σωθεί η Ελλάδα από τον Κρατισμό, που να μην είναι αυταρχικός ή απολυταρχικός;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr