Αυτή η σταδιακή πτώχευση και αποδυνάμωση, πραγματοποιείται πάρα πολύ μεθοδικά, και πάρα πολύ αποτελεσματικά, έως τώρα, δια της Μεθόδου της Εντατικής. Τη Μέθοδο της Εντατικής, η οποία είχε την μεγάλη πρεμιέρα της με την ελληνική κρίση, και έκτοτε εφαρμόζεται αποτελεσματικά σε όλα τα άλλα κράτη, την παραθέτω συμπληρωματικά στο Δόγμα του Σοκ της Ναόμι Κλάιν.

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ

Η Μέθοδος της Εντατικής είναι απλή και άκρως αποτελεσματική.
1. Παίρνεις έναν άρρωστο, όπως οι διάφορες οικονομίες της ευρωζωνικής περιφέρειας, οι οποίες μπήκαν ανταγωνιστικά αδύνατες στο ευρώ, για πολλούς και διάφορους λόγους, και μετά αρρώστησαν σοβαρά μέσα στο ευρώ, λόγω διαφόρων ενδοκρατικών αιτιών αλλά και λόγω του σχεδιασμού του κοινού νομίσματος.
2. Μετά αρχίζει η κρίση, (η οποία ξεκίνησε στην Αμερική, αλλά έμελλε να εδραιωθεί στην Ευρώπη), και επιβάλλεις στους αρρώστους εξουθενωτικές θεραπείες που κακοποιούν τους ασθενείς και τις οικονομίες τους, έχοντας πρώτα πείσει τους λαούς ότι έχουν έναν θανάσιμο καρκίνο, και ότι χωρίς αυτήν την εξουθενωτική θεραπεία θα βρουν το σίγουρο θάνατο, δηλαδή, θα βρεθούν εκτός ευρώ.
3. Η εξουθενωτική θεραπεία, η άκρως υφεσιακή λιτότητα με την εξάλειψη της ρευστότητας και την παντελή έλλειψη αναπτυξιακής ανάσας, φέρνει τους αρρώστους, αργά ή γρήγορα, στην Εντατική. Η κατάσταση της Εντατικής χαρακτηρίζεται από τεράστια ανεργία, αποδυνάμωση της ιδιωτικής οικονομίας, ξεχαρβάλωμα των δημόσιων υπηρεσιών και των διαφόρων κοινωνικών υποστηρίξεων, εξάλειψη της χρηματοπιστωτικής ρευστότητας, αφάνεια αναπτυξιακών προοπτικών, σημαντική ύφεση, πτώση στην κατανάλωση και έτσι κλείνει ο κύκλος που εγκλωβίζει ένα κράτος και την οικονομία του στην Εντατική.
4. Σημαντικό εργαλείο στην Μέθοδο της Εντατικής αποτελεί η επιλογή, σαν θεράπων ιατρός εκμεταλλευτής, να εξακολουθείς να ανέχεσαι την ενδοκρατική διαφθορά των πολιτικών και οικονομικών καθεστώτων αυτών των κρατών, έτσι ώστε να έχεις τις ηγεσίες των αρρώστων κρατών με το μέρος σου, και να εξυπηρετούν αυτές οι ηγεσίες την Μέθοδο της Εντατικής σαν νοσοκόμες και νοσοκόμοι των αρρώστων κρατών λαών.
5. Η Μέθοδος της Εντατικής και η Εντατική είναι και ο μεσοπρόθεσμος προορισμός όλων αυτών των αρρώστων. Τους κρατάς στην εντατική για πολλαπλούς λόγους.
Πρώτον, είναι τόσο αποδυναμωμένοι, ώστε και οι λαοί και οι πολιτικές τους ηγεσίες αδυνατούν να αντιδράσουν και να αντισταθούν.
Δεύτερο, η εντατική, κοστίζει πολλά λεφτά στους αρρώστους, και όλα τα λεφτά τα εισπράττουν οι δύο γιατροί της εντατικής, η Γερμανία και η Γαλλία. Έτσι, όσο κρατάει η εντατική, τόσο πιο πολύ θησαυρίζουν οι δύο γιατροί. Αυτοί οι θησαυροί που φεύγουν από τον Νότο, μεταφέρονται στον Βορρά με τους ακόλουθους τρόπους. Ο Βορράς δανείζεται τζάμπα, ο Νότος με τοκογλυφικά επιτόκια. Ο Βορράς διαθέτει άπλετη χρηματοπιστωτική ρευστότητα στην ιδιωτική οικονομία, ο Νότος έχει πλήρη λειψυδρία δανείων. Εκατοντάδες δις ευρώ ιδιωτικών καταθέσεων φεύγουν από τις τράπεζες του Βορρά και πάνε στις τράπεζες του Νότου. Η επιβολή μία σκληρότατης νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ βοηθάει τον Βορρά και αποδυναμώνει περαιτέρω τον Νότο. Τα δάνεια που εγγυώνται τα κράτη του Βορρά προς τα κράτη του Νότου, αποφέρουν σημαντικά χρηματοπιστωτικά κέρδη με την διαφορά επιτοκίων.
Τρίτο, η εντατική χρειάζεται να διαιωνισθεί, όσο γίνεται πιο πολλά χρόνια, γιατί η Μέθοδος επιβάλλει και οι άρρωστοι να αποδυναμώνονται συνεχώς, και οι γιατροί να συνεχίζουν να θησαυρίζουν και να γίνονται εκατομμυριούχοι, και στο τέλος, γεωπολιτικά, ένα τεράστιο χάσμα να δημιουργείται ανάμεσα στους ισχυρούς γιατρούς, την Γερμανία και την Γαλλία, και τους άλλους αρρώστους.
Τέταρτο, κρίσιμο πρόβλημα καθ όλη την πολυετή διάρκεια της Μεθόδου της Εντατικής είναι να μην πεθάνει κανένας, μα κανένας, ασθενής, δηλαδή, κανένα κράτος να μην φύγει από το ευρώ. Διότι ένας τέτοιος θάνατος θα διέλυε τον όλο μύθο της κόλασης της χρεωκοπίας, που συντηρεί την αναγκαιότητα της Μεθόδου της Εντατικής.
Πέμπτο. Για να διαιωνισθεί η Μέθοδος της Εντατικής, σαν θεράπων γιατρός εκμεταλλευτής, προσφέρεις πάντα τόση βοήθεια, ώστε ούτε να πεθάνει ο ασθενής, (να προτιμήσει δηλαδή ένας λαός να φύγει από το ευρώ), αλλά ούτε και τόση βοήθεια, ώστε να γίνει καλά ο ασθενής και να σταθεί στα πόδια του, διότι τότε το κάθε κράτος θα αποκτήσει και ανεξάρτητη φωνή και βούληση.

ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΘΕΡΑΠΩΝΤΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ

Δύο είναι οι μεγάλοι γιατροί εκμεταλλευτές του ευρώ. Ο ένας είναι ντόμπρος και είναι η Γερμανία. Ο δεύτερος είναι υποκριτής και είναι η Γαλλία, ή τουλάχιστον η γαλλική ηγεσία. Η Γερμανία έχει προ πολλού δηλώσει αποκλειστική ερωμένη της παγκόσμιας κεφαλαιαγοράς. Η Γαλλία εννοεί να το παίζει ακόμα παρθένα σε αυτό τον τομέα, παρόλο που θα χρειαζότανε πολλά ράμματα εάν προσπαθούσε να υποστηρίξει την παρθενιά της.
Η Γερμανία σχεδιάζει τα του ευρώ, και η Γαλλία τα προσυπογράφει, σε ένα σενάριο, που το έχει με το νι και με το σίγμα αντιγράψει η ελληνική τρικομματική κυβέρνηση. Ο Σαμαράς (υπό τις διαταγές της Τρόικας) και η Μέρκελ (υπό τις διαταγές των αγορών και των γερμανικών συμφερόντων) αποφασίζουν τα σχέδια διάσωσης, και ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης, από την μια μεριά, και ο Ολάντ, από την άλλη, μετά από πολλά κροκοδείλια δάκρυα και πολλαπλές δημοσιογραφικές ενστάσεις, προσυπογράφουν τα συμφωνημένα, και μετά βγαίνουν στα ΜΜΕ να καταγγείλουν αυτά που συμφώνησαν, και να συμμεριστούν τους πόνους των λαών, και να υποσχεθούν ότι πάντα ότι κάνουν το κάνουν για το καλό του ευρώ. Αλλά αφού οι λαοί, μηδενός εξαιρουμένου, είναι θεόχαζοι, ποιος τους φταίει;
Αυτά τα ολίγα για να είμαστε ξεκάθαροι περί του τι συζητάμε, ποιο είναι το αντικείμενο, ποια η διαδικασία, και ποιος ο στόχος.
Έτσι λοιπόν, βγήκε πρόσφατα, το νέο και επαυξημένο δίδυμο, το Μερκολάντ, για να θυμόμαστε και την πολιτική μας αργκό, με το Μπαρόζο να παίζει τον ρόλο του αρχαίου χορού, να διακηρύξουν την μεγάλη επιχείρηση για να σώσουν την νέα γενιά του ευρώ, η οποία φυσικά έχει ήδη χαθεί. Την μια είπαν για κάνα δύο δις ευρώ, μετά έσκασαν την βόμβα για 60 δις ευρώ αναπτυξιακής βοήθειας για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για την νεολαία της Ευρώπης. Αυτά τα λεφτά υποτίθεται θα διατεθούν από το εγγύς μέλλον έως το 2020, για την εκπαίδευση της νεολαίας και για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Αυτή η πρώτη σημαντική υπόσχεση αναπτυξιακής βοήθειας από τους δύο εκμεταλλευτές γιατρούς της Μεθόδου της Εντατικής, προσφέρουν ένα καλό παράδειγμα, εάν όχι απόδειξη της ύπαρξης της Μεθόδου. Η προσφορά έρχεται τρία χρόνια μετά από την εξουθενωτική θεραπεία, αποκλειστικά και μόνο, για να μην πεθάνει κανένας ασθενής, και προς Θεού, όχι για να γίνει κανένας καλά, ή για να σωθεί καμία ευρωζωνική γενιά. Πριν ένα χρόνο, οι δύο μεγάλοι εκμεταλλευτές, κάνανε άλλη μία μεγάλη υπόσχεση ότι θα ξεκινήσουνε αναπτυξιακές προσπάθειες για να βοηθήσουν τις οικονομίες της περιφέρειας. Σχεδόν τίποτα δεν έγινε για ένα χρόνο. Τώρα μία άλλη μεγάλη υπόσχεση, έρχεται για να δώσει ελπίδα στους λαούς. Κουραφέξαλα.
Εάν κάνουμε μία απλή παράθεση των πολιτικών διάσωσης της Ευρωζώνης και των ΗΠΑ, θα δούμε την υποκρισία και την χειραγώγηση της Ευρωζωνικής ηγεσίας. Η Ευρωζώνη, για πρώτη φορά, μετά από τρία χρόνια κρίσης, υπόσχεται 60 δις ευρώ, μοιρασμένα στα επόμενα 6 χρόνια, δηλαδή, περίπου 10 δις ευρώ τον χρόνο. ΟΙ ΗΠΑ διέθεσαν ένα κονδύλι αναπτυξιακών διευκολύνσεων 790 δις δολαρίων μόνο στο πρώτο χρόνο της δικιάς τους κρίσης. Η ανεργία στις ΗΠΑ μειώθηκε από τα 10% στα 7,5% και το ΟΟΣΑ υπολογίζει ότι θα μειωθεί σχεδόν στα 6% έως το τέλος του 2014. Στην Ευρώπη, η ανεργία αυξήθηκε από τα 10% στα 12,2% και το ΟΟΣΑ υπολογίζει ότι θα παραμείνει λίγο πάνω από τα 12% έως το τέλος του 2014. Αυτοί είναι οι δύο παράλληλοι βίοι δύο οικονομικών συστημάτων που είναι παρόμοιου μεγέθους, παρόμοιας αναπτυξιακής ισχύος, παρομοίου μεγέθους πληθυσμών, αλλά διαφέρουν σε ένα κρίσιμο ιστορικό χαρακτηριστικό. Στις ΗΠΑ, υπερισχύει η αλληλεγγύη, εν μέσω θεμιτού ανταγωνισμού ανάμεσα στις διάφορες πολιτείες. Στην Ευρωζώνη, η αλληλεγγύη είναι για τα ΜΜΕ και για τα παραμύθια της Χαλιμάς. Στη πραγματικότητα ισχύει ένας ανελέητος ανταγωνισμός και μία ιστορικά ανήθικη εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυρούς. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν είναι παγκόσμιος παρά ευρωπαϊκός, και δεν είναι στρατιωτικός, παρά οικονομικός.

Υστερόγραφο

Δεν είναι, δυστυχώς, ιστορικά ανεξάρτητο το γεγονός, ότι η αρχή της ιδέας και του ονείρου της ενωμένης Ευρώπης ξεκίνησε από την ιστορική συμφιλίωση αυτών των δύο κρατών, της Γερμανίας και της Γαλλίας, μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα τεράστιο ιστορικό ερώτημα, είναι κατά την γνώμη μου, εάν η οικονομική και γεωπολιτική εκμετάλλευση της υπόλοιπης Ευρώπης από αυτές τις δύο χώρες, ήταν στα χαρτιά από την αρχή, ή εάν το αμπέλι στράβωσε κάπου αργότερα. Και εάν στράβωσε αργότερα, που, πως και πότε στράβωσε. Ένας μεγάλος ύποπτος είναι σίγουρα η δεκαετία του 1970, όταν τα νομίσματα απαγκιστρώθηκαν από τον Χρυσό, και το κεφάλαιο απελευθερώθηκε από την εθνική του υπόσταση και υποτέλεια.
Δεν είναι αμελητέο, σχετικά με αυτό το ερώτημα, το γεγονός ότι η πρώτη συμφιλίωση πραγματοποιήθηκε πάνω στην οικονομική ένωση δύο τεράστιων οικονομιών πολέμου. Η ιστορία λέει ότι η ένωση των δύο οικονομιών πολέμου, της Γερμανίας και της Γαλλίας, προεξοφλούσε την αδυνατότητα πολέμου ανάμεσα στις δύο αυτές χώρες, στο μέλλον, όπερ και σωστό, αλλά αυτή η οικονομική ένωση, θα είχε επίσης και τα σοβαρά, καθαρώς οικονομικά, της οφέλη, όπως κάθε μονοπωλιακή σύμπτυξη τεράστιων οικονομιών καταδεικνύει στην ιστορία και στο παρόν.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr