Η επιλογή του Ντάισελμπλουμ, ζωγραφίζει τις ηγεμονικές επιλογές της Γερμανικής αυτοκρατορίας. Αφού, με την απομάκρυνση του Γιούνκερ, η Γαλλία έβαλε βέτο εναντίον του Σόιμπλε σαν αντικαταστάτη, η επιλογή της Γερμανίας για τον Ντάισελμπλουμ, ήταν ένας άνθρωπος από κράτος του πυρήνα, αλλά και ένα άτομο, με ελάχιστη, κατά προτίμηση, εμπειρία, για τις ανάγκες του πιο σοβαρού πόστου, στην βασικά, εικονική, και διακοσμητική, και απλά γραφειοκρατική, ευρωζωνική ηγεσία. Και έτσι και έγινε. Ο σημερινός αρχηγός του Γιούρογρκουπ, του οποίου η δουλειά είναι να αποφασίζει για την ζωή ή την εκτέλεση των διαφόρων οικονομιών του ευρώ, που ενίοτε χρειάζονται βοήθεια, δεν έχει ιδέα περί του αντικειμένου της θέσης του, και εξ ανάγκης, είναι υποχρεωμένος να ακούει και να υπακούει τις οδηγίες και τις εντολές του κ. Σόιμπλε. Το θέμα είναι απλό. Το μόνο προβληματάκι, είναι ότι ο Σόιμπλε ξέχασε να δώσει στον κακόμοιρο τον Ολλανδό, καθημερινές, λεπτομερείς οδηγίες για τις συνεντεύξεις του με τα ΜΜΕ.

Αυτή η αποφράς εβδομάδα της διάλυσης της οικονομίας της Κύπρου που μας πέρασε, πρώτα από όλα, ξεδιαλύνει πλήρως, πια, γιατί εγκατέλειψε ο Γιούνκερ την θέση του στην Ευρωζωνική ηγεσία, σε καιρό που η κρίση μαίνεται ακόμα, περισσότερο παρά ποτέ, και που ακόμα πάρα πολλά πράγματα πρέπει να επιτευχθούν, εάν είναι να σωθεί το κοινό νόμισμα. Ο Γιούνκερ μας πρόσφερε, εδώ και πολλούς μήνες, λίαν διπλωματικές, αλλά παρόλα αυτά ξεκάθαρες εξηγήσεις γιατί αποφάσισε να φύγει. Πριν μισό χρόνο, όταν πρωτοανακοίνωσε την πρόθεσή του, είχε απαντήσει στην ερώτηση δημοσιογράφου γιατί φεύγει, ότι ο λόγος ήταν η υπερβολική πίεση επάνω του από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Το Φθινόπωρο, μετά από ένα ιδιαιτέρως προβληματικό Γιούρογκρουπ, και έχοντας πια στο μυαλό του χάσει κάθε ελπίδα για την διάσωση της Ευρωζώνης, αποφάνθηκε σε δημοσιογράφο ότι «δεν διατηρεί πλέον ουδεμία αυταπάτη γύρω από την Ευρώπη». Και τις τελευταίες εβδομάδες, έχοντας πια αποσυρθεί από την ευρωζωνική ηγεσία, προειδοποίησε ότι το φάσμα πραγματικών ενδοευρωπαικών πολέμων αιωρείται ακόμα, πάνω από την ήπειρο.

Ο Γιούνκερ έφυγε, γιατί είχε συνειδητοποιήσει το αμείλικτο πρόγραμμα της Γερμανίας για την Ευρωζώνη, και δεν ήταν ούτε διατεθειμένος να συμπράξει στην διεκπεραίωση του, αλλά ούτε και ήταν διατεθειμένος να ανοίξει ανοικτό πόλεμο εναντίον της Γερμανίας, τουλάχιστον όχι από τη ευρωζωνική θέση ηγεσίας που κατείχε. Αντί αυτού, έχουμε χθές τον υπουργό του οικονομικών, να επιτίθεται ανοικτά, επιθετικά, και εντελώς επίσημα σε συνέντευξη που παρέθεσε στο πρακτορείο Reuters για την απαράδεκτη (σύμφωνα με τον ίδιο), προσπάθεια της Γερμανίας να καταδυναστεύσει τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης.

Το πρόγραμμα της Γερμανίας το σκιτσάρισε ο Ντάισελμπλουμ, με τη αφοπλιστική ειλικρίνεια του αρχάριου και του μαθητευόμενου, προχθές, σε μία δήλωση την οποίαν μετά προσπάθησε να πάρει πίσω, όπως και σύσσωμη η ευρωζωνική ηγεσία, χωρίς όμως κανένας να αρνηθεί ξεκάθαρα το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα της Γερμανίας είναι να αποτελειώσει την πτώχευση των κρατών της περιφερείας, καταστρέφοντας ακόμα και τα τραπεζιτικά συστήματα της περιφέρειας, συμπληρωματικά με τις καταστροφικές υφεσιακές πολιτικές της επιβεβλημένης δημοσιονομικής λιτότητας.

Η καταστροφή των περιφερειακών τραπεζών πραγματοποιείται σε δύο στάδια. Το ένα στάδιο έχει προ πολλού αρχίσει και είναι πολύ δυναμικό. Καθ όλη την διάρκεια της κρίσης, εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ ιδιωτικών και επιχειρηματικών καταθέσεων μεταναστεύουν από την περιφέρεια στον πυρήνα. Μία αποτίμηση του Bloomberg για τον περασμένο χρόνο, έβαλε την μετανάστευση καταθέσεων σε 300 δις ευρώ, τουλάχιστον. Για τον προηγούμενο χρόνο, το 2011, μία προγενέστερη εκτίμηση του Bloomberg, έβαζε την μετανάστευση τραπεζικών πόρων προς την Γερμανία γύρω στα 200 δις ευρώ. Όσο η κρίση συνεχίζεται, τόσο αυτή η μετανάστευση θα συνεχίζεται και οι περιφερειακές τράπεζες θα αποδυναμώνονται. Με τα τελευταία εγκληματικά «λάθη» των ευρωζωνικών συνεδριάσεων και αποφάσεων για την διάλυση της Κύπρου, επιταχύνεται και γιγαντώνεται αυτή η τρομερή ανησυχία των καταθετών στον Νότο.

Κάθε μέρος των αποφάσεων γύρω από τις τράπεζες, σε γενική ομολογία, θα επεκτείνει την εκροή πόρων από τις τράπεζες του Νότου. Η απόφαση να ακυρωθεί η εγγύηση των πρώτων 100.000 ευρώ σε καταθέσεις, της οποίας η αρνητική επιρροή δεν αλλοιώνεται από την μετέπειτα αναδίπλωση. Η απόφαση να επιτρέψουν στα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα να διασωθούν, την ώρα που οι καταθέσεις στην Κύπρο εξαφανίζονται, θα έχει το παρόμοιο εκφοβιστικό αποτέλεσμα, δίνοντας σήμα στους καταθέτες του Νότου, ότι όσα λεφτά βρίσκονται μέσα στη επικράτεια ενός κράτους με προβληματικούς ισολογισμούς, ανταγωνιστικότητα και δημόσια χρέη, είναι λίαν επισφαλή δεν θα σωθούν επί του μακρού, γιατί θα χρησιμοποιηθούν για την εκκαθάριση των τραπεζών.

Το πρόγραμμα είναι τόσο διαβολικό όσο και αμείλικτα αποτελεσματικό. Από την μια μεριά, οι συνθήκες του κοινού νομίσματος επιτρέπουν την ελεύθερη μετακίνηση τραπεζικών πόρων από χώρα σε χώρα. Από την άλλη μεριά, η επεκτεινόμενη κρίση, συνεχίζει να αποδυναμώνει τον Νότο, αντί να τον δυναμώνει, ανταγωνιστικά, σπρώχνοντας τους καταθέτες του Νότου να φυγαδεύουν τα λεφτά τους στον Βορρά, όλο και πιο πολύ. Αυτή η σημαντική διαρροή, αποδυναμώνει τις τράπεζες του Νότου, ελαχιστοποιώντας την χρηματοπιστωτική ρευστότητα σε αυτά τα κράτη. Η Ελλάδα, όπως πάντα, είναι πρωταθλήτρια και οδηγός στην κατάρρευση, όπου τα δάνεια έχουν εξαφανιστεί εδώ και χρόνια.

Η μειωμένη χρηματοπιστωτική ρευστότητα έχει δύο καταστροφικά αποτελέσματα. Από την μια μεριά, αναγκάζει τους λαούς του Νότου να ξοδεύουν τις αποταμιεύσεις τους. Από την άλλη μεριά, η οικονομική δραστηριότητα ελαχιστοποιείται, λόγω έλλειψης επενδυτικών δανείων, και η ύφεση δυναμώνει σε αυτά τα κράτη, κάνοντας τα ακόμα πιο ανίσχυρα να συντηρήσουν τα δημόσια, αλλά και τα ιδιωτικά χρέη τους. Η ιδιοκατοίκηση, η οποία είναι ένα από τα χαρίσματα της μεσογειακής κουλτούρας, (εν αντιθέσει με τις κοινωνίες του Βορρά, όπου τα ενοίκια υπερτερούν), μειώνεται σιγά σιγά, διότι όλο και πιο πολλά νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν τα διάφορα δάνεια ή τους φόρους. Στην Ισπανία, ήδη, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχασαν τα σπίτια τους για αδυναμία πληρωμής χρεών.

Η φαινομενική ιδεολογική αλλαγή της γερμανοκρατούμενης ευρωζωνικής πολιτικής για την «διάσωση» της Ευρωζώνης, έχει ακόμα μία διαβολικότερη προέλευση. Τα πρώτα δύο χρόνια, όταν η Γερμανία είχε βρεθεί με τις τράπεζες της εκτεθειμένες σε τεράστια δάνεια που είχαν παραχωρήσει οι τράπεζές της στον δημόσιο (ελληνικό), και ιδιωτικό (Ισπανία, Ιρλανδία) χώρο της ευρωζωνικής περιφέρειας, σε συνολικό επίπεδο εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, η πολιτική που επέβαλε ήταν να ξελασπώσουν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι τα προβληματικά δάνεια. Έτσι, ξεκινώντας με την Ελλάδα, η Γερμανία υποχρέωσε όλους τους Ευρωπαίους να μοιραστούν το βάρος για να πάρουν οι γερμανικές τράπεζες πίσω τα λεφτά τους από τα δάνεια και τα ομόλογα που κρατούσαν από τις χώρες της περιφέρειας.

Άρθρο του πρακτορείου Bloomberg τον Μάιο του 2012, του οποίου το λίνκ παραθέτω εδώ, (http://www.businessweek.com/articles/2012-05-24/bloomberg-view-germanys-banks-must-assist-in-europes-cleanup)

υπολογίζει ότι η Γερμανία κατόρθωσε να μεταφέρει μεταξύ 300 και 400 δισεκατομμυρίων ευρώ χρηματοπιστωτικές αξιώσεις που κρατούσαν οι γερμανικές τράπεζες εναντίον διαφόρων κρατών της ευρωζωνικής περιφέρειας πάνω στις πλάτες όλων των ευρωπαίων φορολογούμενων, συλλογικά, μέσω των διαφόρων μνημονιακών συμβάσεων, αρχής γενομένης με την Ελλάδα, και με την ευγενή γραφειοκρατική βοήθεια, φυσικά, της Ευρωπαϊκής και της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, και να διασώσει έτσι τις τράπεζες της από τα ασύστολα δάνεια που είχαν εκδώσει προς την περιφέρεια τα πρώτα χρόνια της ευρωζωνικής πλαστικής ευημερίας, που δημιούργησε την τεράστια και καταστροφική ευρωζωνική φούσκα. Με αυτό τον τρόπο, η Γερμανία κοινωνικοποίησε τα πιστωτικά προβλήματα όλων των ιδιωτικών της τραπεζών, πάνω στις πλάτες όλων των ευρωπαίων φορολογουμένων. Ακόμα και το Bloomberg, που εκδίδει την βίβλο της χρηματοπιστωτικής δημοσιογραφίας, αποφαίνεται ότι δεν γίνεται να υπάρχουν άμυαλοι χρεώστες χωρίς την σύμπραξη άμυαλων πιστωτών. Αλλά η «διάσωση» της Ευρωζώνης, σκηνοθετείτε αποτελεσματικά από την Γερμανία, σαν το θεολογικό δράμα των ενάρετων πιστωτών, που σώζουν τους αμαρτωλούς χρεώστες.

Η Ελλάδα, παραδείγματος χάριν, εάν είχε αποφασίσει να χρεοκοπήσει τον Μάιο του 2010, και να ξεγράψει όλα το δημόσιο χρέος της, που ήταν τότε συντριπτικά ιδιωτικό ΚΑΙ υποκείμενο στην ελληνική νομοθεσία, θα φέσωνε τις Γερμανικές τράπεζες με 45 περίπου δις ευρώ. Αντί αυτού, η Γερμανία μέσα σε δύο χρόνια, είχε χαμηλώσει την έκθεση των τραπεζών της στα ελληνικά ομόλογα, στα 10 περίπου δις ευρώ, ξεπουλώντας όλα τα ελληνικά ομόλογα, που φυσικά ήταν και ένας από τους λόγους που το κόστος δανεισμού για την Ελλάδα έγινε αστρονομικό.

Το Φθινόπωρο του 2011, όταν η Γερμανία είχε ξαλαφρώσει από τα ελληνικά χρέη που κρατούσε, μέσω των μνημονίων που η Ελλάδα είχε υπογράψει, τότε η Γερμανία ανακάλυψε τα «χαρίσματα» του κουρέματος του χρέους της Ελλάδας, αφού αυτή δεν έχανε και τόσα πολλά λεφτά. Έτσι και επέβαλε το κούρεμα, που φυσικά κατέστρεψε το ελληνικό τραπεζιτικό σύστημα, και το κυπριακό. Και φυσικά το κούρεμα κατέστρεψε και τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, με αποτέλεσμα να μειωθούν δραματικά οι ελληνικές συντάξεις, οι οποίες ήταν ήδη προβληματικές.  

Τώρα, έρχεται η τελειωτική λύση του ευρωζωνικού προβλήματος, με την απόφαση της Γερμανίας να κάνει την εκκαθάριση όλων των υπολοίπων τραπεζών της Περιφέρειας πάνω στις πλάτες των καταθετών και των επενδυτών αυτών των τραπεζών. Τώρα, που έσωσε τις δικές της τις τράπεζες, η Γερμανία, πάνω στις ράχες όλων των  ευρωπαίων φορολογούμενων, συμπεριλαμβανομένων και των γερμανών, και αφού κατέστρεψε τις δύο οικονομίες των κρατών που μέλλονται να αποκτήσουν σημαντικές ενεργειακές πηγές προς εκμετάλλευση, ξαφνικά, άρχισε να ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των (γερμανών) φορολογουμένων, και δεν θα επιτρέψει άλλη κοινωνικοποίηση της ευρωζωνικής «διάσωσης». Και όπως πάντα, η Γερμανία, υπό την ηγεσία της αυτοκράτειρας Μέρκελ, προσπαθεί ακόμα να διατηρήσει τον μύθο της ενάρετης, και ηθικής ηγέτιδας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr