Οι Ευρω-Σώστες, (Euro-Retter), όπως οι Γερμανοί και τα γερμανικά ΜΜΕ αρέσκονται να αυτοαποκαλούνε την γερμανοκρατούμενη ευρωζωνική πολιτική «διάσωσης», βρέθηκαν, επιτέλους, μετά από τρία ολόκληρα χρόνια μπροστά στον δάσκαλό τους. Σε ένα κράτος, σε ένα λαό, που είπαν ένα βροντερό ΟΧΙ στην έως τώρα λίαν επιτυχή γερμανική εκστρατεία να αποδυναμώσει τα κράτη της Περιφέρειας, και όχι μόνο, με απώτερο αντικειμενικό σκοπό την απόλυτη γεωπολιτική κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρωζώνη, και αργότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι επίσης άκρως ενδιαφέρον για τους μελλοντικούς αναλυτές της ευρωπαϊκής ιστορίας της τρίτης χιλιετηρίδας μετά Χριστό, ότι η Επανάσταση της Ευρωζώνης, (με κεφαλαίο Ε), ξεκίνησε από το γεωπολιτικά πιο ευάλωτο κράτος του κοινού νομίσματος. Ποιες είναι οι πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές συγκυρίες που επέτρεψαν ή έσπρωξαν ένα κρατίδιο ενός εκατομμυρίου ανθρώπων να σηκώσουν το ελάχιστο ανάστημα τους, με την απεριόριστη λαϊκή οργή τους εναντίον της μοντέρνας, μετα-ναζιστικής, γερμανικής αυτοκρατορίας; Πως μπόρεσε αυτός ο λαός να επαναστατήσει όταν πριν μία γενεά το μισό κράτος καταπατήθηκε από ένα τεράστιο γείτονα; Ή μήπως αυτή η συγκυρία γαλούχησε την αυξημένη λαϊκή αίσθηση εθνικής ανεξαρτησίας;
Ήμουν παιδί όταν αυτό το κράτος ήταν ακόμη μία ματωμένη αποικία της εγκληματικής βρετανικής αυτοκρατορίας. Τα ονόματα Καραολής και Δημητρίου, δεν είναι απλά ιστορικά ονόματα στην γερασμένη μου μνήμη. Είναι νέοι άντρες, Κύπριοι, που πέθαναν, όταν ήμουν παιδί στην Αθήνα, αγωνιστές στον απελευθερωτικό αγώνα της Μεγαλόνησου εναντίον των Άγγλων. Τα ονόματα τους, και η ανάμνηση της συμμετοχής τους εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών, πέταξε μέσα στην μνήμη μου, όπως γράφω αυτές τις γραμμές, μετά από λήθη πάνω από μισό αιώνα. Επίτηδες, δεν έτρεξα στην Βικιπαιδεία, για να φρεσκάρω την μνήμη με ιστορική πληροφόρηση. Θέλω να αφήσω την μνήμη μου την παιδική, να ζήσει μέσα στο γέρικο μυαλό μου, καθώς απολαμβάνω και γιορτάζω με όλη μου την ψυχή, και με όλη μου την κριτική πολιτική ανάλυση, την απόφαση των κυπρίων πολιτικών να αρνηθούν να υπερψηφίσουν, μέχρι και το τελευταίο βουλευτή, τον «πρόστυχο» εκβιασμό, όπως ο αρχηγός της κυπριακής εκκλησίας με τόση ποιητική εμβέλεια χαρακτήρισε.
Η ιδέα και το όνειρο μίας ενωμένης, αδελφικής Ευρώπης, γεννήθηκε μέσα από τις τεράστιες απώλειες των ενδοευρωπαικών πολέμων, και ξεκίνησε σαν μία τολμηρότατη, και λίαν επιτυχημένη πολιτική ενέργεια. Εάν διαστρεβλώθηκε στην ιστορία της, και εάν έχασε το σωστό μονοπάτι, είναι διότι εσφαλμένα, η πολιτική, γεωπολιτική και κοινωνική ιδέα της ενοποίησης, μεταφράστηκε σε μία οικονομική εφαρμογή. Και το μεγάλο υστέρημα, το τεράστιο πρόβλημα της οικονομικής εφαρμογής της ενωμένης Ευρώπης, που έγινε και ο ενδογενής καρκίνος της, ήταν ότι η οικονομική υλοποίηση της ενωμένης Ευρώπης είχε την τεράστια ατυχία, ή την τεράστια μυωπία, να υιοθετήσει, λόγω της παγκόσμιας ιστορικής συγκυρίας που επικράτησε στην τελευταία γενεά, την ιδεολογία, την πρακτική, και την κοινωνικοπολιτική θεολογία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης χρηματοπιστωτικής αγοράς.
Η μεγάλη ατυχία της Ευρωζώνης είναι ότι γεννήθηκε και γαλουχήθηκε μέσα στα πρώτα στάδια του Μεταμοντέρνου Καπιταλισμού, δηλαδή ενός καπιταλισμού, μίας παγκόσμιας αγοράς, η οποία έχει πάψει προ πολλού να ελέγχεται και να ενεργοποιείται από την παραγωγική ενέργεια της παγκόσμιας κοινωνίας, παρά καταδυναστεύεται, όλο και πιο πολύ, από το τεράστιο, υπερφυσικό Μαύρο Νέφος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κεφαλαιαγοράς, του Τεράστιου Κεφαλαιοκρατικού Καζίνου, που έχει πάψει πλέον να έχει οιαδήποτε σύνδεση με ανθρώπους, ανθρώπινη παραγωγή, υλικό κεφάλαιο, η ανθρώπινη συνδιαλλαγή, επιτήρηση, ή σύμπραξη. Είναι ένα τεράστιο ηλεκτρονικό θεριό, που σαν το Φράνκεσταιν, έχει προ πολλού ξεφύγει από τον δημιουργό του, και εν καιρώ αποτελεί ένα θανάσιμο κίνδυνο για τον τελευταίο.
Έγκυρο διεθνές οικονομικό ινστιτούτο ερευνών, προέβλεψε πρόσφατα, ότι το 2020, η παγκόσμια παραγωγική οικονομία, αυτό που συνηθίζουμε να λέμε, πραγματική οικονομία, θα έχει ένα παγκόσμιο μέγεθος 90 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Το ίδιο έτος, ο συνολικός τζίρος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς, αυτό το Μαύρο Νέφος, που λέω, θα έχει τζίρο 900 τρισεκατομμύρια δολάρια. Το ότι το άυλο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο θα είναι δεκαπλάσιο της πραγματικής παγκόσμιας οικονομίας δεν μου φαίνεται τόσο τρομακτικό σαν ιδέα, όσο με τρομάζει η απίστευτη εικόνα 810 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, να αιωρούνται μέσω ηλεκτρονικών αστραπιαίων τυφλών συνδιαλλαγών πάνω από μία οικονομία μόλις 90 τρίς. Αυτό το Μαύρος Νέφος είναι που καταδυναστεύει την Ευρωζώνη, μέσω της βασικής χειρίστριας της ευρωζωνικής πολιτικής, της αυτοκράτειρας Μέρκελ.
Έτσι λοιπόν, ο λαός της Κύπρου, ύψωσε το ανάστημα του, όσο μικρό και να είναι αυτό, με μία άκρως πολιτική στάση στην απόπειρα μίας οικονομικής λεηλασίας από μέρους της γερμανικής αυτοκρατορίας. Η Γερμανική απάντηση, που προσπαθεί να επιμείνει στη πρόταση της, και που εξακολουθεί να απειλεί με οικονομικό, βλέπε χρηματοπιστωτικό Αρμαγεδδόνα, δεν θα μπορέσει να κρατηθεί ακέραια, εάν η Κύπρος μπορέσει να κρατήσει το πολιτικό της ανάστημα ακέραιο. Η Γερμανία, και οι υπάλληλοι της στις Βρυξέλλες, δεν μπορούν να αντέξουν σε πολιτικό πόλεμο, διότι εκεί κρατάνε πάρα πολύ αδύνατα χαρτιά. Τα δυνατά πολιτικά χαρτιά βρίσκονται όλα με τους λαούς της Ευρωζώνης, και όχι μόνο των κρατών της περιφέρειας. Και είναι μία χειραγωγημένη ουτοπία η κοινή γνώμη που έχει επικρατήσει, ότι οι λαοί του πυρήνα τίθενται εναντίον των λαών της περιφέρειας. Στην πραγματικότητα, ο άγριος ευρωζωνικός οικονομικός πόλεμος διεξάγεται μεταξύ των κατακτητών του βορρά, που είναι οι πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες του πυρήνα, από την μια μεριά, και των λαών της περιφέρειας, από την άλλη, των οποίων οι κυβερνήσεις έχουν όλες, ουδεμιάς εξαιρουμένης, ρόλους βοηθητικούς προς τον πυρήνα, διότι η πρωταρχική τους έγνοια είναι η διατήρηση της εξουσίας. Στην Κύπρο, το μέγεθος του κράτους είναι τόσο μικρό, και η πολεμική ιστορία του νησιού, τόσο νωπή, που η πολιτική και οικονομική ηγεσία δεν μπόρεσαν να κρυφτούν πίσω από το σκιάχτρο της χρεοκοπίας.
Η Γερμανία και η άκρως εκμεταλλευτική και καταστροφική της πολιτική, έχει εκμεταλλευτεί το σκιάχτρο της χρεοκοπίας, με τρομερή επιτυχία, για τους εξής κύριους λόγους. 1). Η γερμανική ηγεσία έχει παίξει, έως τώρα πάρα πολύ καλό πόκερ, με άψογα προετοιμασμένες μπλόφες. 2). Οι κυβερνήσεις των κρατών της περιφέρειας, αλλά και σύσσωμα τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα, και εντελώς εγκληματικά, αυτά της Περιφέρειας, έχουν πλήρως υποστηρίξει αυτή την μπλόφα, και έχουν καταφέρει να καταστήσουν το σκιάχτρο της χρεοκοπίας, αφόρητο για τους λαούς της περιφέρειας. 3). ΟΙ ευρωζωνικές διαδικασίες για τις λήψεις αποφάσεων, βασικά ερήμην, και πάντα εκμεταλλευτικά εις βάρος, των λαϊκών στρωμάτων, σκηνοθετούνται πάντα έτσι ώστε δημοψηφίσματα και βουλευτικές εκλογές να αποφεύγονται, όπως ο διάολος το λιβάνι, και αυτή η τακτική συμπεριλαμβάνει και τις νόμιμες, δημοκρατικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες, καλή ώρα Ελλάδα. 4). Επίσης, οι διαδικασίες προγραμματίζονται με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, σε στιγμές σοβαρής έλλειψης νομισματικής ρευστότητας στην χώρα εναντίον της οποίας μαγειρεύεται ένας σημαντικός εκβιασμός. Με αυτόν τον τρόπο, ο εκβιασμός ανακοινώνεται ξαφνικά και εν ριπή οφθαλμού, και έτσι η κυβέρνηση της χώρας, και οι ψηφοφόροι, βρίσκονται μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, με αποφάσεις ρευστότητας να πρέπει να παρθούν μέσα σε μέρες, ή και σε ώρες. Το παράδειγμα της Ελλάδας, και των ελεεινών τριών διαδοχικών «κυβερνήσεών» δεν χρειάζεται καν συζήτηση η επεξήγηση. Σε μας, οι ελληνικές ηγεσίες, θέλοντας και μη, (η ιστορία θα κρίνει), έχουν παίξει επάξια ρόλους βοηθητικών κομπάρσων, εάν όχι συνενόχων, σε καθεμία από αυτές τις σκηνοθετημένες εκβιαστικές διαδικασίες.
Εν κατακλείδι, η σωτηρία των ιδανικών και του ονείρου μίας ενωμένης Ευρώπης βρίσκεται αποκλειστικά στο πολιτικό πολεμικό επίπεδο. Για να παιχτεί ο πόλεμος εναντίον της Γερμανίας στο πολιτικό επίπεδο, πρέπει οι αντίπαλοί της, τα κράτη περιφέρειας, να ξεσκεπάσουν την διαρκή μπλόφα της Γερμανίας στο οικονομικό επίπεδο, με το σκιάχτρο της άτακτης χρεοκοπίας. Για να ξεσκεπάσεις την μπλόφα, πρέπει το οιοδήποτε κράτος να πει ΟΧΙ στον οικονομικό εκβιασμό, και να αντιπαραθέσει, πάραυτα, την πολιτική επίθεση, που πρέπει να ζωγραφίσει και να εστιάσει στο γιατί ο οικονομικός εκβιασμός αντιτίθεται της πολιτικής μίας ενωμένης Ευρώπης, και των κοινωνικών αρχών και θεσμών της. Αυτό είναι ανάγλυφα αυτό που κατορθώθηκε, έως τώρα με την κυπριακή επανάσταση. Η τεράστια πολιτική μάχη που έχει κερδίσει, ήδη η Κύπρος εναντίον της Γερμανίας, είναι ότι η ευρωζωνική ηγεσία της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έχει γίνει, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, ο περίγελος της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής φιλολογίας. Ακόμα και ο γερμανικός τύπος, στην μεγάλη του πλειοψηφία, καυτηριάζει την ηγεσία του Σόιμπλε.
Το απίστευτο παράδοξο σε αυτή την μακροχρόνια ευρωζωνική τραγωδία (για τους λαούς του νότου), και συνεχιζόμενη απίστευτη κερδοσκοπία, (για τα κράτη του πυρήνα), είναι ότι αυτοί που πραγματικά φοβούνται παθολογικά μία ενδεχόμενη χρεοκοπία, δεν είναι τόσο πολύ οι λαοί, όσο οι μυριάδες επενδυτών της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς, και εξ αιτίας αυτής της συγκυρίας, ο άλλος που τρέμει τις χρεοκοπίες λαών, είναι αυτή η ίδια η Γερμανία, διότι ξέρει ότι η Ευρωζώνη είναι ένα τόσο σακάτικο οικοδόμημα, λόγω της κερδοσκοπικής οικονομικής ανισότητας, με την οποία στήθηκε και συνεχίζει να διατηρείται ευλαβικά, ώστε η παραμικρή χρεοκοπία, έστω και προσωρινή, ενός κράτους, μπορεί να διαλύσει το όλο οικοδόμημα, και να σκοτώσει τη κότα με τα χρυσά αυγά, τα οποία όλα τα νέμεται η Γερμανία.
Ήδη, στην παρούσα εξαιρετικά δύσκολη και κρίσιμη συγκυρία, το πρώτο υποχωρητικό βήμα πίσω έσπευσε να το κάνει από μέρους της ευρωζωνικής ηγεσίας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ενώ η απειλή της ΕΚΤ να σταματήσει την παροχή ρευστότητας στην Λαϊκή Τράπεζα της Κύπρου, χθές, Τρίτη, εάν η Κύπρος αρνιότανε το εκβιαστικό πρόγραμμα «διάσωσης», ήταν η χαριστική βολή που ανάγκασε τον κύπριο πρόεδρο, σύμφωνα με την αναφορά του, να αποδεχθεί την γερμανική εντολή, πριν λαλήσει τρείς φορές ο πετεινός, η ΕΚΤ είχε βγάλει ανακοινωθέν ότι θα συνεχίσει να παρέχει την αναγκαία ρευστότητα στις κυπριακές τράπεζες. Να δούμε πόσες και ποιες άλλες παραχωρήσεις θα είναι διατεθειμένη να προσφέρει το δίδυμο Μέρκελ και Σόιμπλε.
Η στήλη το έχει πει και ξαναπεί, και θα συνεχίσει να το υποστηρίζει. Κατά παγκόσμια ομολογία, η Γερμανία είναι η βασικά μόνη, και τεράστια κερδισμένη χώρα από το ευρωζωνικό επιχείρημα. Ένεκα τούτου, είναι η τελευταία που θα εγκαταλείψει το ευρώ, και η πρώτη που θα σκοτωθεί να το υπερασπιστεί. Ο λόγος που το καταστρέφει, είναι, ότι άθελά της, η Γερμανία δεν μπορεί να υπερβεί τα προβλήματα της εθνικής της ιδεολογίας, (η οποία απαιτεί την υποταγή όλων των άλλων στην θεόπνευστη υπεροχή της), ούτε τα άπληστα ένστικτα της εθνοκεντρικής απληστίας της. Το σκιάχτρο της ενδεχόμενης κατάρρευσης της Ευρωζώνης είναι η μεγάλη αχίλλειος πτέρνα της. Η Γερμανία, είμαι σίγουρος, είναι η πιο ευάλωτη στο φάσμα της διάλυσης της Ευρωζώνης, διότι τότε, θα χάσει όχι μόνο τα τεράστια οικονομικά οφέλη του κοινού νομίσματος, αλλά θα χάσει και το πολιτικό και κοινωνικό συγχωροχάρτι της ενωμένης Ευρώπης. Η Γερμανία δεν έχει ξεχάσει, ούτε έχει ξεπεράσει τον ναζιστικό παρελθόν της, ούτε και αυτό το παρελθόν έχει ξεχαστεί από την υπόλοιπη Ευρώπη. Εάν το φάσμα του Ναζισμού αναγεννιέται μέσα στην ίδια την Ευρωζώνη, η αντιναζιστική στάση των υπολοίπων Ευρωπαίων μόνο να χειροτερέψει μπορεί χωρίς την ευρωπαϊκή ένωση.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr