Είναι χαρακτηριστικό της διπλής ταυτότητας της μεταπολιτευτικής κυβερνητικής ηγεσίας, να μάχεται την ίδια στιγμή, για ιερούς εθνικούς σκοπούς, όπως είναι εν προκειμένω η προστασία και διαφύλαξη της οικογενειακής κατοικίας στην ελληνική κοινωνία, και από την μια μεριά, για εντελώς ανίερους σκοπούς, όπως είναι η εγκληματική προστασία του καταστροφικού πελατειακού δημοσίου της χώρας. Η αντιπαράθεση του καλού και του κακού, στην προκειμένη περίπτωση, γίνεται ακόμα πιο απίστευτη, όταν υπολογίσει κανείς τους αριθμούς ελλήνων πολιτών, για τους οποίους υποτίθεται δίνει μάχη, έως τα έσχατα, η κυβέρνηση.
Η προστασία της κατοικίας από διάφορες μη εξυπηρετούμενες δανειοληπτικές υποχρεώσεις, αγγίζουν, ίσως και τον μισό πληθυσμό της χώρας, αυτήν την στιγμή, και ο αριθμός των οικογενειών που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, σε διάφορες δανειακές η φορολογικές υποχρεώσεις, συνεχώς και θα αυξάνεται τα επόμενα χρόνια. Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση φαίνεται να καίγεται ακόμα πιο πολύ για το εάν και πότε και ίσως θα πρέπει να απολυθούν οι 8.000 κατηγορούμενοι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, για τους οποίους οι πειθαρχικές υπηρεσίες δείχνουν ίση απροθυμία να κάνουν την δουλειά τους, για την οποίαν πληρώνονται από το δημόσιο, όσο και οι φοροελεγκτικές υπηρεσίες δείχνουν απροθυμία να κυνηγήσουν τους μεγαλοκαταθέτες της λίστας Λαγκάρντ, και όχι μόνο. Εξίσου ανίερα «ιερός» φαίνεται να είναι ο σκοπός του κ. Κουβέλη να αποτρέψει την ενδεχόμενη απόλυση και του τελευταίου εργαζόμενου από το καταστροφικά δυσλειτουργικό και υπερτροφικό δημόσιο.
Η διπλοπροσωπία του πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης σε όλο της το μεγαλείο. Η Μεταπολίτευση έδωσε στην χώρα μία γενεά ευημερίας, η οποία, επειδή βασίστηκε σε μία εγκληματική πολιτική δημόσιου δανεισμού, σκηνοθέτησε, άθελα η εσκεμμένα, (η ιστορία θα αποφανθεί), την πλήρη οικονομική και κοινωνική καταστροφή του έθνους, και το υποχρεωτικό ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου στην διεθνή τοκογλυφία. Η Μεταπολίτευση έδωσε στην χώρα πολιτική ισότητα και ελευθερία, την ίδια στιγμή που διαστρέβλωσε και διέφθειρε, προδοτικά, το εθνικό φρόνημα μέσω μίας απίστευτης κουλτούρας διαφθοράς, η οποία ακόμα δεν έχει ξεσκεπαστεί σε όλο της το βάθος και το πλάτος, και δεν μιλάμε καν για επιβολή τιμωρίας. (Ένα χελιδόνι στην Θεσσαλονίκη, δεν φέρνει την άνοιξη).
Έτσι έχουμε την τρικομματική μας κυβέρνηση να ασκεί ίση πίεση εναντίον της Τρόικας, προσπαθώντας να σώσει την ιδιοκατοίκηση για την μισή Ελλάδα, χωρίς την οποία η κοινωνία σίγουρα θα εκραγεί σαν το ιστορικό Κούγκι, και προσπαθώντας να σώσει τους κακούς της δημοσίους υπαλλήλους, και να διατηρήσει τους άλλους μερικούς, για να συνεχίσουν να βασανίζουν τους έλληνες με τις απειράριθμες ηλίθιες δημόσιες γραφειοκρατικές διαδικασίες, και να συνεχίζουν να επιβαρύνουν τους δημοσιονομικούς στόχους της χώρας με άχρηστες θέσεις εργασίας, πελατειακού ιστορικού. Μου φαίνεται μάλιστα, ότι την κυβέρνηση την κόβει πιο πολύ ο ανίερος στόχος της να διατηρήσει το υπερτροφικό τέρας του δημοσίου, παρά να βοηθήσει την συντήρηση της ιδιοκατοίκησης στην μισή Ελλάδα, ο οποίος και πρέπει να παραμείνει ο ένας και ιερός της σκοπός.
Πώς να μη τρελαίνονται οι ξένοι, με τέτοιες αλλοπρόσαλλες πολιτικές της ελληνικής ηγεσίας, και πώς να αποκτήσει αξιοπιστία, και αυτή, η τρίτη μνημονιακή κυβέρνηση, και εντός και εκτός της χώρας;
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr