Τι καταστροφή!! Σε αντιπαράθεση, το ότι εκατομμύρια ευρωπαίων στην Ελλάδα, στην Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία, έχουν εξαναγκαστεί να ζούνε ζωές αλογίσιες, όπου ακόμα και το κρέας από άλογο θα ήταν για πολλούς άπιαστη πολυτέλεια, αυτή η πραγματικότητα αφήνει τους περισσότερους Ευρωπαίους βασικά ασυγκίνητους, και μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που λένε «καλά να πάθουν».

Το τραγικότερο και το εγκληματικότερο σε αυτή την τεράστια ανθρωπιστική και κοινωνική καταστροφή, είναι ότι τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα σε αυτά τα κράτη της περιφέρειας, υποφέρουν και πληρώνουν για διαχρονικές αμαρτίες των πολιτικών και χρηματοπιστωτικών ηγεσιών της Ευρωζώνης, αρχίζοντας από τις ελληνικές κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, περνώντας μέσα από τους ευρωζωνικούς χρηματοπιστωτικούς τραπεζικούς κολοσσούς, αλλά Ντόιτσε Μπάνκ, και τελειώνοντας με την γερμανοκρατούμενη Ευρωζωνική ηγεσία.

Η τελευταία, σύμφωνα με τις αναφορές του μόνου πραγματικού και πραγματικά ηθικού Ευρωζωνικού πολιτικού, του Γιούνκερ, είχε πλήρη επίγνωση της καταστροφικής χρηματοπιστωτικής πολιτικής και πρακτικής επί δεκαετίες, και δεν μιλούσε, δεν λαλούσε, διότι οι πλούσιοι γινόντουσαν πιο πλούσιοι από τη ενδογενή ευρωζωνική διαστρέβλωση των διαφόρων ισολογισμών τρεχουσών πληρωμών στα κράτη μέλη.

Το ότι ο Γιούνκερ παραιτήθηκε των ευρωζωνικών του ηγετικών καθηκόντων δεν είναι τυχαίο ότι έλαβε χώρα την στιγμή που το όνειρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατασπιλώνεται, και βασικά αυτοαναιρείται από την επιβεβλημένη, από την Γερμανία, πολιτική αυστηρής λιτότητας, άνευ παροχής ίχνους αναπτυξιακής βοήθειας, πέραν από τα συνεχώς μειωμένα κονδύλια του ΕΣΠΑ. Μία από τις τελευταίες δηλώσεις του Γιούνκερ, σε αναφορά στα αποτελέσματα μίας ακόμα άκαρπης συνεδρίασης της ευρωζωνικής ηγεσίας, ήταν, «δεν διατηρώ πλέον ουδεμία αυταπάτη περί της Ευρώπης».

Η Γερμανία έχει επιβάλει την διάσωση τιμωρίας, που της ταιριάζει τέλεια, και ιδεολογικά, και κερδοσκοπικά, αλλά και γεωπολιτικά.

1. Πρώτα τιμώρησε τους λαούς που έχουν ηλίθιες και διεφθαρμένες πολιτικές ηγεσίες.
2.  Έπειτα πτώχυνε τα κράτη, κατά κράτος, κατασκευάζοντας άνισα επίπεδα οικονομικών δεδομένων, και επιβάλλοντας άνισες αξιώσεις από την ζωή μέσα στην Ευρωζώνη. Κάποιοι θα τρώνε κρέας αγελάδας, κάποιοι θα τρώνε τροφή αλογίσια, και κάποιοι δεν θα τρώνε κρέας καθόλου. (Οι έλληνες ξέρουν από την μεσογειακή διατροφή, που προστάζει φασολάδα, καθημερινή. Τουλάχιστον οι αρχαιότεροι ημών θυμούνται. Είναι μία πικρή ειρωνεία το γεγονός ότι η φασολάδα είναι μία πιο ωφέλιμη διατροφή από το κρέας αγελάδας, και για τον άνθρωπο αλλά και για τον πλανήτη.)
3. Και έχοντας επιβάλει σοβαρά άνισες και διαφορετικές προσδοκίες από την ζωή, τότε εκμεταλλεύσου πλήρως τους πιο αδύναμους λαούς, και στέριωσε ένα χώρο υποανάπτυκτων οικονομιών και κοινωνικών στρωμάτων, όπως πολύ ωραία διατηρείται από την εποχή της κατάρρευσης του τείχους του Βερολίνου, στην «ενωμένη», αλλά ξεκάθαρα, οικονομικά και κοινωνικά, άνισα διαιρεμένη Γερμανία.

Το όνειρο μίας ενωμένης Ευρώπης γεννήθηκε μέσα από κοινωνικά ηθικές ευαισθησίες και ελπίδες. Αλλά είχε το τραγικό ιστορικό πρόβλημα ότι στην υλοποίηση του βασίστηκε στην δύναμη και στην ενέργεια που παρέχει η οικονομική ανάπτυξη, και το ιδιωτικό οικονομικό όφελος και κέρδος. Από αυτήν την τραγική στροφή, και εφόσον η παγκόσμια οικονομία είχε ριζικά ασπασθεί τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό από τα μέσα του 1970, μέσω της παγκοσμιοποίησης του χρήματος, και άρα του κέρδους του πλήρως αποστασιοποιημένο από εθνικά και κρατικά συμφέροντα, ήταν τραγικά επακόλουθο, ότι και το ευρωπαϊκό όνειρο, αργά η γρήγορα, θα φορούσε τον μανδύα του νεοφιλελευθερισμού, από την κορυφή έως τα νύχια.

Υπό αυτήν την έννοια, έχει απόλυτο δίκιο η κ. Παπαρρήγα, και το ΚΚΕ, που καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, από άκρη σε άκρη. Το τραγικό λάθος, έλλειμμα, και εγκληματική παράλειψη του ελληνικού ΚΚΕ, είναι ότι αυτό που αντιπαραθέτει είναι εξίσου οδυνηρό και απεχθές, και είναι εγκληματικό ότι η κ. Παπαρρήγα δεν βάζει καθόλου νερό στο κρασί της, όπως και φυσικά δεν βάζει και η αντίπαλός της, η κ. Μέρκελ.

Οι δύο ακραίες πολιτικές θέσεις, της νεοφιλελεύθερης Μέρκελ και της κομμουνίστριας Παπαρρήγα, κατά τύχη, κατέχονται από δύο γυναίκες σε ιστορικά πόστα ηγεσίας, και είναι μαντρωμένες, σχεδόν «τσιμενταρισμένες» στις διπολικές τους ιδεολογίες. Και είναι ιδιαίτερα τραγικό, διότι μία πραγματικά ενωμένη, συμφιλιωμένη, και άρα πλειοψηφική Αριστερά στην Ελλάδα, έχει την ιστορική, την ανεπανάληπτη ευκαιρία να αλλάξει την τύχη, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρωζώνης.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr