Η βία, όμως, έχει και διάφορες άυλες, αλλά εξίσου επώδυνες και καταστροφικές μορφές, δύο εκ των οποίων, μαστίζουν την ελληνική κοινωνία εδώ και πολύ καιρό. Η αρχαιότερη, και πολύ πιο ύπουλη και αδιαφανέστερη, είναι η βία της κρατικής διαφθοράς, ξεκινώντας από την κορυφή της ηγεσίας της χώρας, και πλημμυρίζοντας όλη την κοινωνία με την παρουσία της και τα καταστροφικά αποτελέσματά της. Η άλλη βία είναι η βία των μνημονίων, και ειδικότερα οι μνημονιακές επιταγές που εστίασαν στην άδικη, και σχεδόν μονομερή πτώχευση των πιο αδύναμων οικονομικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, για να μαζευτούν δημοσιονομικά έσοδα που η πολιτική ηγεσία δεν μάζευε από εκεί που έπρεπε, και τα οποία έσοδα, αυτά τα κοινωνικά στρώματα, όπως πολλοί συνταξιούχοι, δεν τα χρώσταγαν σε κανένα, παρά τους αφαιρέθηκαν με το έτσι θέλω των ελληνικών κυβερνήσεων και των γερμανοευρωπαίων εταίρων.
Αυτές οι διάφορες μορφές βίας έχουν σαν κοινό τους παρανομαστή την αδικία. Μέρη της κοινωνίας αδικούν εις βάρος άλλων κοινωνικών στρωμάτων. Και όλες αυτές οι μορφές αδικούν την κοινωνία σαν σύνολο, και φυσικά το έθνος και τους πολύτιμους θεσμούς του, σαν την κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία, κατά κάποιον τρόπο υπάρχει, αλλά όχι ακέραιη. Όταν ο αξιότιμος πρωθυπουργός της χώρας, υπερασπίζεται τους πολύτιμους θεσμούς της Ελλάδας υποστηρίζοντας ότι «η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται», πιστεύω ότι πρέπει να έχει υπόψη του ότι η Δημοκρατία πάρα πολύ εύκολα διαφθείρεται, εάν δεν τρομοκρατείται. Και οι δημοκρατικοί θεσμοί μίας χώρας μπορούν και διαφθείρονται πάρα πολύ εύκολα από αξιωματούχους της εξουσίας, και πιο εύκολα από οποιονδήποτε άλλο διαφθορέα.
Ένα τέτοιο τεράστιο λάθος κινδυνεύει να κάνει ο πρωθυπουργός μας, προσπαθώντας να υποστηρίξει την μη υποστηρίξιμη θέση και συμμετοχή του κ. Βενιζέλου στο κρίσιμο σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ. Η διπλοπρόσωπη στάση της κυβέρνησης να εξαγγέλλει την «σθεναρή» πρόθεση της να ψάξει και να βρει και να τιμωρήσει όλους τους ενόχους της λίστας Λαγκάρντ, την ίδια στιγμή που στήνει φρούριο υπεράσπισης του συναρχηγού της τρικομματικής κυβέρνησης εναντίον οιασδήποτε ευθύνης δεν μπορεί να κερδίσει την αξιοπιστία του ελληνικού λαού. Αντί αυτού, κινδυνεύει η κυβέρνηση, και ειδικά ο πρωθυπουργός να καταστρέψει την πολύ καλή αρχή που έκανε τους τελευταίους μήνες, και που ήδη μετριούνται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης.
Ο κ. Σαμαράς είναι ο πρώτος που διαλαλεί την τεράστια σημασία που έχει η αξιοπιστία της χώρας, αλλά και της κυβερνητικής ηγεσίας στα μάτια της Γερμανίας και της Ευρώπης. Αυτό το θέμα της κυβερνητικής αξιοπιστίας υπάρχει σε τραγικό βαθμό με τον ελληνικό λαό. Και η αναξιοπιστία της κυβέρνησης στα μάτια του ελληνικού λαού έχει οπωσδήποτε να κάνει με το θέμα της ιστορικής ανικανότητας της πολιτικής ηγεσίας στην χώρα, αλλά ακόμα πιο σημαντικά η παντελής έλλειψη αξιοπιστίας εστιάζει στην τεράστια διαφθορά που αλλεπάλληλες ελληνικές κυβερνήσεις φαίνονται να έχουν υποθάλψει και συντηρήσει διαχρονικά.
Ο κ. Σαμαράς έχει μία ιστορική ευκαιρία να γυρίσει πραγματικά την σελίδα σε αυτό το θέμα, με την τωρινή του κυβέρνηση, στην ηγετική θέση που κατέχει. Και η κυβέρνηση του, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, έχουν μόνο να κερδίσουν εάν αντιμετωπίσουν κατάματα τις ενδεχόμενες ευθύνες του κ. Βενιζέλου στο σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ. Η υλοποίηση των τρομερά επώδυνων μέτρων που θα λάβει χώρα τους επόμενους μήνες μπορεί μόνο να πραγματοποιηθεί, χωρίς η κοινωνία να διαλυθεί, μόνο εάν ο λαός λάβει ξεκάθαρη ένδειξη από τον ηγέτη της χώρας, ότι πράγματι σκοπεύει να πολεμήσει την πολιτική και κρατική διαφθορά, και όχι επιλεκτικά και όπως ζητούν τα μικροκομματικά συμφέροντα. Ο κ. Βενιζέλος δεν είναι ταυτόσημος με την σωτηρία της χώρας, ούτε την σωτηρία της κυβέρνησης. Δεν είναι καν ταυτόσημος με το παρόν και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ. Οι πολλαπλοί και πολυποίκιλοι αποστάτες μαρτυρούν περί του αντιθέτου. Κάθε άλλο παρά...
Και εν κατακλείδι, και ίσως βασικότερο από οτιδήποτε άλλο, δεν επιτρέπεται να μιλάς με υποτιθέμενη ειλικρίνεια και σοβαρότητα για το κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα της σωματικής βίας, το οποίο είναι πράγματι τεράστιο και πολύ επικίνδυνο, χωρίς να συμπεριλαμβάνεις σε κάθε συζήτηση και σε κάθε έρευνα για λύση και για σωτηρία και κάνοντας αναφορά στις τεράστιες κοινωνικές αδικίες που οι δύο άλλες, άυλες μορφές βίας, η κρατική διαφθορά και η μνημονιακή αδικία, επιφέρουν στο έθνος, και στην συμβολή τους όχι μόνο στην κοινωνική δυστυχία, παρά εξίσου σημαντικά στην συμβολή τους στην προτροπή και συντήρηση της σωματικής βίας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr