». Αλλά ούτε ώρες δεν είχαν περάσει από την δήλωσή του κ. Ντράγκι, και οι αγορές, από την μια μεριά, στο συνηθισμένο τους αντανακλαστικό στιλ, κατέβασαν τα επιτόκια της Ισπανίας και της Ιταλίας κατά μισή μονάδα, αλλά από την άλλη μεριά, όλα τα χρηματοπιστωτικά κανάλια παραπονιόντουσαν ότι η Ευρωπαϊκή ηγεσία όλο λόγια είναι και καθόλου έργα. Οι δε Financial Times του Λονδίνου, επιβεβαίωναν ότι ανώνυμοι αντιπρόσωποι της ηγεσίας του ευρώ, τους συνιστούσαν να μην περιμένουνε άμεσες ενέργειας σε συνδυασμό με τις ανακοινώσεις του αρχηγού της ΕΚΤ.

Τι συμβαίνει; Πως γίνεται το ερίφιο της Ευρωζώνης, η Ελλάδα, να πάσχει από την ίδια πολιτικοοικονομική ασθένεια (μόνο λόγια και καθόλου έργα), όπως ο τσοπάνης, η μάλλον η τσοπάνισσα Μέρκελ που ηγείται, η μάλλον της ανήκει, δηλαδή, το μαντρί με τα πρόβατα που λέγεται Ευρωζώνη; Η απάντηση είναι μία, ιστορική, διαχρονική, ολοφάνερη και αναμφισβήτητη σε όλον τον κόσμο που βρίσκεται εκτός του ευρώ. Όλοι οι κάτοικοι που ζούνε μέσα στο ευρώ, λατρεύουνε τη ιδέα του ευρώ, αλλά μισούνε την πραγματικότητα του, τώρα που αυτή η πραγματικότητα ξεσκεπάστηκε από την πρώτη σημαντική οικονομική κρίση που το χτύπησε στην ιστορία του.

Για παράδειγμα, οι Γερμανοί λατρεύανε το ευρώ όταν θησαυρίζανε από την υπερκατανάλωση των εξαγωγικών των προϊόντων από τα άλλα κράτη του ευρώ, και οι Έλληνες, για παράδειγμα, λάτρευαν το ευρώ, όταν μπορούσαν να αποκτούν τα πολυτελή γερμανικά αυτοκίνητα με τα φτηνά καταναλωτικά δάνεια. Τώρα οι Έλληνες μισούν να δώσουν πίσω τα λεφτά, και να ζήσουν σαν φτωχοί συγγενείς μέσα στο ευρώ, και οι πλούσιοι συγγενείς, οι Γερμανοί, μισούν να μοιράζονται τα κέρδη τους με τους φτωχούς συγγενείς, αν και τα οφείλουν στο εμπόριο με αυτούς.

Και όσο ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Σαμαράς, αλλά και ο κ. Τσίπρας, αρνούνται να ομολογήσουν την πραγματικότητα της Ελλάδας, και να την διορθώσουν διπλασιάζοντας τον αριθμό των ελλήνων που πληρώνουν φόρο στο δημόσιο, και συνάμα, ελαττώνοντας το δημόσιο, και τις δαπάνες του στο μισό, τόσο η ελληνική οικονομία συνεχίζει να καταρρέει, αλλά ακόμα χειρότερα, και πιο επικίνδυνα, ο κοινωνικός ιστός, και η εθνική συνοχή καταστρέφονται. Αντί αυτού, το πολιτικό σύστημα της χώρας, προσφέρει κυρίως λόγια, και μερικά, αργοπορημένα ημίμετρα, και τα οποία συνήθως ούτε καν υλοποιούνται.

Η κ. Μέρκελ, από την άλλη μεριά, και το ευρωζωνικό της επιτελείο, (διότι περί αυτού πρόκειται, όλοι οι αξιωματούχοι που εργάζονται στις Βρυξέλλες και στην Φρανκφούρτη), μας έχει γεμίσει λόγια και υποσχέσεις, για το πώς δεν θα αφήσει το ευρώ να διαλυθεί, αλλά εν τω μεταξύ φτωχαίνει την μισή Ευρώπη, με τον βούρδουλα, θέτοντας το ευρώ, και οικονομικά, αλλά και κοινωνικά, σε τεράστιο κίνδυνο καταστροφής. Είναι επίσης ξεκάθαρο σημάδι, ποιο είναι το πιο κρίσιμο μέρος του ευρωζωνικού επιτελείου της κ. Μέρκελ. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στεγάζεται μέσα στα γερμανικά σύνορα, στην Φρανκφούρτη, σε απόσταση ανάσας από την Γερμανική Κεντρική Τράπεζα, και της οποίας έχει σχεδιαστεί κατά εικόνα και κατά ομοίωση, ενώ τα υποδεέστερα ευρωπαϊκά «υπουργεία» των οποίων ηγούνται οι κ. Μπαρόζο, Ρομπάη, Ρεν και Γιουνκέρ, στεγάζονται στα «κρατίδια» του Βελγίου (που ούτε κυβέρνηση χρειάζεται για να λειτουργεί), και στο Λουξεμβούργο.

Αλλά αυτό που προέχει για την Μέρκελ είναι να διαφυλάξει τα κέρδη των γερμανών, (στόχος που δεν είναι πλέον εφικτός, εδώ που έφτασε το ευρώ), και να επανεκλεγεί καγκελαρία το 2013, (το οποίο δεν είναι απίθανο). Κατά παρόμοιο τρόπο, ο κ. Παπανδρέου, προτίμησε να διαφυλάξει την υποστήριξη του πράσινου συνδικαλισμού, για να χάσει και αυτόν, αλλά και την θέση του στην ιστορία, η τουλάχιστον την θέση που αυτός ήλπιζε να χτίσει. Το άμεσο μέλλον θα δείξει εάν ο κ. Σαμαράς έμαθε κάτι από το πάθημα του Παπανδρέου, αλλά το ίδιο ισχύει και για τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη. Αλλά, εν κατακλείδι, το ίδιο ισχύει και για τον ελληνικό λαό. Θα μπορέσουμε ποτέ να συνεργαστούμε όλοι μαζί να φτιάξουμε μία δυνατή Ελλάδα, η θα συνεχίσουμε να κλέβουμε ο ένας τον άλλο, και όλοι μαζί το έθνος;

Η μεν ελληνική ηγεσία έχει την Γερμανία από πάνω της να την πιέζει με την απειλή της στάσης πληρωμών στο ελληνικό δημόσιο, η δε Γερμανία έχει τις αγορές από πάνω της, που απειλούν το κοινό νόμισμα, αλλά και πιέζουν άμεσα την πιστοληπτική ικανότητα της Ισπανίας και της Ιταλίας. Και εκεί βρίσκεται και η μεγάλη διαφορά στην παράλληλη κωλυσιεργία της Γερμανίας και της Ελλάδας. ¨Η πίεση εναντίον της Ελλάδας είναι άμεση, ενώ η πίεση εναντίον της Γερμανίας είναι έμμεση, ενώ η κρίση συνεχίζει να την πλουτίζει με τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια. Περίμενε, δηλαδή, πιο γρήγορα την Ελλάδα να αλλάξει το βιολί της, και την Γερμανία πολύ πιο αργά, εάν όχι και καθόλου, ώσπου να φτάσει η στιγμή, που θα είναι πολύ αργά...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr