Αλλά το θέμα μας είναι η Γερμανία, η οποία για πρώτη φορά κινδυνεύει να χάσει την προτεσταντική χρηματοπιστωτική παρθενιά της, και μόνο ένα θαύμα της (ελληνικής) Παναγίας της Τήνου μπορεί να την σώσει, από το να  χάσει την ΑΑΑ αξιολόγηση από τα κολασμένα κέντρα αξιολογήσεων της Αμερικής. Και λέω η Παναγιά της Τήνου, διότι όπως εξήγησε η Moody’s στην χθεσινή της αρνητική αξιολόγηση της Γερμανίας, το κυριότερο πρόβλημα της χρηματοπιστοληπτικής αξιολόγησης της Γερμανίας, είναι το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα και να αναγκαστεί να φύγει από το ευρώ.

Τι απίθανη θεία δίκη! Η Γερμανία της Μέρκελ, που αποφάσισε να τιμωρήσει την Ελλάδα για την πιστωτική της σπατάλη, τώρα απειλείται η ίδια λόγω του ενδεχόμενου οικονομικού και κοινωνικού καταποντισμού της χώρας, που η σκληρή γερμανική πολιτική, με σύμμαχο το εγκληματικό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, φρόντισε να εξασφαλίσει. Και ας μην ξεχνάμε, ότι αυτή η τρομερή δημοσιονομική σπατάλη της Ελλάδας, την οποία η Μέρκελ αποφάσισε πριν δύο χρόνια να τιμωρήσει παραδειγματικά, προς μάθημα των υπολοίπων κρατών του ευρώ, υποστηρίχτηκε άμεσα και ασύστολα από τις δικές της γερμανικές τράπεζες, και τα τεράστια κρατικά πλεονάσματα τρεχουσών πληρωμών της Γερμανίας, λόγω του κοινού νομίσματος.

Όπως και η Ελλάδα, από την φτωχή της σκοπιά, έτσι και η Γερμανία, από την πλούσια σκοπιά της, προσπάθησε με την καταστροφική της πολιτική για την «διάσωση» του ευρώ, να έχει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Η Γερμανία θησαύρισε μέσα στην δεκαετία του ευρώ, λόγω του κοινού νομίσματος, λόγω της έξυπνης οικονομικής πολιτικής της, λόγω της τεμπελιάς πολλών άλλων κρατών του ευρώ, αλλά και λόγω του στημένου παιχνιδιού της Ευρωζώνης, που ήταν φτιαγμένο να ωφελεί πρωταρχικά τους «έχοντες», δηλαδή τις ήδη κραταιές οικονομίες του ευρώ, αλλά και λόγω της πανευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής απληστίας, που έσπρωξε την ηγεσία του ευρώ, με αρχηγούς την Γερμανία και την Γαλλία, να επιτρέψει και να υποστηρίξει ασυστόλως πάμφθηνα επιτόκια και στις 17 χώρες του κοινού νομίσματος επί μία δεκαετία.

Με το ξέσπασμα της Ελληνοευρωπαϊκής κρίσης,  η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μέρκελ αποφάσισε, ότι η στρατηγική της διάσωσης του ευρώ, έπρεπε να κινηθεί στα εξής επίπεδα. (1)  Η κρίση οφείλεται αποκλειστικά στα υπό πτώχευση κράτη της περιφέρειας, το οποία και πρέπει να υποστούν τις δεινές αλλαγές. (2) Το ενδεχόμενο κόστος της Γερμανίας, έπρεπε να κρατηθεί στο ελάχιστο. Και τούτο διότι η Γερμανία, και όλοι οι Γερμανοί πιστεύουν, (κατά την γνώμη μου αδίκως), ότι τα πλούτη που τους έφερε το ευρώ, οφείλονται αποκλειστικά στην εργατικότητα των Γερμανών, και καθόλου, στην καταναλωτική όρεξη των υπολοίπων κρατών του ευρώ, και στην διάθεση αυτών των λαών να καταχρεωθούν για να δύνανται να καταναλώνουν τα γερμανικά εξαγωγικά προϊόντα. (3). Τα κράτη των οποίων οι οικονομίες θα ερχόντουσαν σε δύσκολες χρηματοπιστωτικές καταστάσεις, έπρεπε να φτωχύνουν σημαντικά, μέσω προκαθορισμένων υφεσιακών μέτρων λιτότητας και διαδικασιών, χωρίς καμία πρόνοια, έγνοια, η συμπόνια για τους διάφορους λαούς, αρχής γενομένης των Ελλήνων, οι οποίοι υποβάλλονται θέλοντας και μη σε αυτούς τους οικονομικούς ζουρλομανδύες. (4). Ο μόνος θεμιτός τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης ήταν να μετατραπούν όλα τα κράτη του ευρώ, καθ εικόνα και καθ ομοίωση με την Γερμανία, σύμφωνα με τις διαταγές και τις υποδείξεις της γερμανικής κυβέρνησης. (5). Τα μέτρα διάσωσης έπρεπε να ληφθούν αποκλειστικά μέσω ενός καταπιεστικού κλίματος εξωτερικά ελεγχόμενης πειθαρχίας, υπό τις διαταγές της γερμανικής ηγεσίας. Και οι τέσσερεις αυτοί στόχοι, φυσικά, είχαν και έχουν τον απώτερο στόχο να γιγαντώσουν την ανισότητα γεωπολιτικής ισχύος μεταξύ της Γερμανίας και των υπολοίπων κρατών του ευρώ, δια μέσου της γιγάντωσης της οικονομικής ανισότητας.

Το ολέθρια αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής της Μέρκελ έχουν ως εξής. 1). Τα κράτη της περιφερείας, με πρωταθλήτρια την Ελλάδα, έπεσαν σε σημαντική ύφεση, η οποία ύφεση προκάλεσε, με την σειρά της, ύφεση σε όλη την Ευρωζώνη, και επίσης πίεσε προς τα κάτω την οικονομική ανάπτυξη όλης της υφηλίου, με τελική αντανάκλαση στην εξαγωγική οικονομία της Γερμανίας. 2). Οι κοινωνίες των κρατών της περιφερείας είναι έτοιμες να εκραγούν, ενώ γενικότερα όλοι οι λαοί εντός του ευρώ, αλλά όχι μόνο, προσπαθούν απεγνωσμένα να θυμηθούν τις θετικές προοπτικές και ελπίδες του κοινού νομίσματος. 3). Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο των αγγλικών Financial Times, η υπόλοιπη Ευρώπη χρωστάει στην Γερμανία, από τα δέκα χρόνια της ευημερίας του ευρώ, και από τα δύο χρόνια της κρίσης, περίπου 2 τρις ευρώ, τα οποία η Γερμανία κινδυνεύει να χάσει, εάν διαλυθεί το ευρώ. 4). Η Γερμανία κατάφερε να ξανακερδίσει την ταυτότητα του πανευρωπαϊκού  ¨Μπαμπούλα», την οποίαν,  προσπαθούσε επί δύο γενεές να ξεφορτωθεί. 5). Η τρίτη και η τέταρτη οικονομίες του ευρώ, η Ιταλία και η Ισπανία, βρίσκονται στα πρόθυρα μνημονιακών καθεστώτων, με πρώτη την Ισπανία να ενδέχεται να εισέλθει μέσα σε εβδομάδες, εάν όχι πριν το τέλος του καλοκαιριού, το οποίο, εάν συμβεί, μάλλον θα εξανεμίσει τα χρηματικά αποθέματα των ευρωπαϊκών μηχανισμών διάσωσης. 6). Εάν μπει η Ισπανία σε μνημόνιο δεν θα υπάρξουν διασωστικά κονδύλια για την Ιταλία, η οποία θεωρείται από διάφορους οικονομικούς αναλυτές, ως η κατεξοχήν χώρα του ευρώ, που μπορεί να ορθοποδήσει εύκολα εκτός του κοινού νομίσματος.

Και η περίπτωση της Ελλάδας, κατέληξε να φέρει την Γερμανία στο «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Από την μια μεριά οι «Γερμανότεροι» των Γερμανών επιθυμούν διακαώς να ξεφορτωθούν την Ελλάδα, όχι για την ρατσιστική ιδεολογία της Αριανής φυλής, αλλά σίγουρα για την θεωρητική ιδεολογία της άσπιλης οικονομικής πολιτικής, την οποίαν ζει η Γερμανία, και την οποία η Ελλάδα δεν είναι φτιαγμένη από το DNA της να εφαρμόσει, (όπως και σε διαφορετικά επίπεδα, δεν μπορούν να εφαρμόσουν και οι άλλοι μεσογειακοί λαοί). Από την άλλη μεριά, η Moody’s έρχεται να υπενθυμίσει στην Γερμανία τον «λογαριασμό του ξενοδόχου», που υποδεικνύει ότι η δραχμοποίηση της Ελλάδας, δεν θα επιφέρει χτύπημα μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην ίδια την Γερμανία.

Και έτσι η Γερμανία, έχοντας προσπαθήσει να μαγειρέψει την διάσωση του ευρώ, κάνοντας λανθασμένες, και καταστροφικές οικονομίες, στην υποστήριξη των κρατών της Ευρωζώνης, βρίσκεται μπροστά σε μόνο δύο επιλογές, οι οποίες, και οι δύο, θα τις κοστίσουν πολύ περισσότερο από όσο θα είχε κοστίσει μία σοφή, γενναιόδωρη και αποτελεσματική πολιτική διάσωσης, πριν δύο χρόνια. Για να σωθεί το ευρώ, ως έχει, πρέπει η Γερμανία να σπάσει τα πολλαπλά ταμπού που έχει, και που έχει επιβάλει στην Ευρωζώνη, πρωτίστως, φυσικά, να πνίξει την Ευρωζώνη με λεφτά, η ακόμα καλύτερα, την υπόσχεση της απεριόριστης χρηματικής υποστήριξης. Από την άλλην μεριά, εάν, λόγω αναποτελεσματικότητας της διασωστικής στρατηγικής, καταρρεύσει το κοινό νόμισμα, τότε τα πρώην κράτη της Ευρωζώνης, μάλλον θα φορέσουν στην Γερμανία ένα ιστορικό φέσι. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η Γερμανία θα έχει χάσει πάρα πολλά λεφτά και την άσπιλη οικονομική παρθενιά της…

Προς τους πολύ αγαπητούς αναγνώστες, οι οποίοι, φυσικότατα, νοιάζονται πρωτίστως για την σωτηρία της πατρίδας μας, υπενθυμίζω, ότι όταν καταφέρομαι εναντίον της Γερμανίας, για την πολιτική της στο χώρο του ευρώ, (στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα), δεν υπονοώ, κατά οποιονδήποτε τρόπο ότι η Ελλάδα πρέπει να σωθεί από την Γερμανία, η ότι η Ελλάδα δεν είναι ο πρωταρχικός ένοχος για την τωρινή της κατάντια. Απλά, πιστεύω, ότι μία κριτική της Ευρωζώνης και του ηγετικού ρόλου που έπαιξε και εξακολουθεί να παίζει η Γερμανία, είναι εντελώς αναγκαία για το μέλλον της ηπείρου.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr