Είχα την τύχη η την ατυχία, να ζήσω και να σταδιοδρομήσω, εκτός Ελλάδας, τον περασμένο μισό αιώνα, και ένεκα τούτου, και λόγω προσωπικής επιλογής, και επειδή η καριέρα μου εστίασε στην ψυχοθεραπεία, δεν κρατήθηκα ενήμερος των πολιτικών καταστάσεων, όλον αυτόν τον καιρό. Έτσι, πρωτοέμαθα ότι υπάρχει ένας πρώην πολιτικός με το όνομα Άκης Τζοχατζόπουλος, για τον οποίον υπάρχουν κάποιες υποψίες, μόλις πριν δύο χρόνια. Έτσι, δεν έχω την μακριά ιστορία που έχει η Ελλάδα με έναν πολιτικό, ο οποίος μεσουράνησε στο στερέωμα του ΠΑΣΟΚ, και ο οποίος έχασε την ευκαιρία να καταστεί αρχηγός του κόμματος και ηγέτης της χώρας, για μερικούς μόνο ψήφους σε εσωκομματική ψηφοφορία.

Μπορεί να έχασα την εποχή, που η χώρα ίσως λάτρευε τον πολιτικό Τζοχατζόπουλο, όταν ήταν στις πολιτικές του δόξες, που ήταν και η ίδια εποχή, κατά την διάρκεια της οποίας κατηγορείται ότι λίμαξε την χώρα. Δεν ξέρω, και δεν θέλω ούτε να μάθω. Αλλά μου φαίνεται απίστευτο, και μου χτυπάει πάρα πολύ άσκημα στο αυτί, να ακούω η να διαβάζω την γλυκιά και ονειροπόλα λεξούλα «Άκη», όταν μιλάμε για ένα κύριο που κατηγορείται ότι έκλεψε τόσα λεφτά από το δημόσιο, όσα δις ευρώ, μας ζητάει η Τρόικα για να κλείσουμε την μαύρη τρύπα του ελλείμματος του 2012.

Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι η χώρα αρέσκεται να χρησιμοποιεί μία τρυφερή προσωνυμία για ένα κατηγορούμενο άνθρωπο τέτοιας ποινικής ολκής. Κατά κάποιον τρόπο, ο κατηγορούμενος Τζοχατζόπουλος, εάν αποδειχθούν σωστές οι κατηγορίες, είναι ο πρωταθλητής της ελληνικής κομπίνας. Κατηγορείται ότι την «έφερε» στο κράτος, (δηλαδή στα 11 εκατομμύρια έλληνες υπηκόους), πιο βαθιά, πιο χοντρά, πιο αποτελεσματικά, με μεγαλύτερο κέρδος από οποιονδήποτε άλλο έλληνα στην νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, ίσως.

 Όλοι εμείς που «σώσαμε για την τσέπη μας» έμμεσους φόρους πληρώνοντας με μετρητά, όλοι εμείς που καταπατήσαμε δημόσια γη για να κτίσουμε εξοχικό, εμείς που πληρώνουμε το νοίκι μας, σε δύο δόσεις, μία επίσημη και μία μαύρη, όλοι εμείς τέλος πάντων, που βγάλαμε μία δεκάρα αποφεύγοντας να πληρώσουμε στο κράτος αυτό που ο νόμος ορίζει ότι του ανήκει, όλοι εμείς, ίσως, κατά βάθος, ονειρευόμαστε να είχαμε μπορέσει να κάνουμε ένα τέτοιο τεράστιο κόλπο, όπως αυτό για το οποίο κατηγορείται ο κύριος Τζοχατζόπουλος. Χώρια που όλοι σίγουρα ονειρευόμαστε να έχουμε τόσα λεφτά, ώστε να μπορούμε να κάνουμε τον γάμο μας στο Παρίσι. Η Αμερική έχει τον Μράντ Πίτ και την Αντζελίνα Ζολί, και η Ελλάδα έχει τον Άκη και την γυναίκα του, σαν το χρυσό ζευγάρι, που μας κάνουν όλους τους άλλους, τους πληβείους, να ονειροπολούμε και να ζηλεύουμε.

Και έτσι, κατά βάθος, ολόκληρη η χώρα, δεν μπορεί να οργιστεί σοβαρά με ένα άνθρωπο με παρόμοιες εγκληματικές κατηγορίες, και ούτε μπορεί η χώρα να τον μισήσει. Αντιθέτως, με το χαϊδευτικό του, ο «Άκης», φαντάζει σαν κάποιο πρότυπο προς μίμηση, ίσως, σαν ένα αριστουργηματικό δεξιοτέχνη της κομπίνας. Ποιος ξέρει, ίσως αν είχαμε μερικούς ακόμα παρόμοιους κομπιναδόρους εν ενεργεία, ίσως να έβγαζαν την χώρα από αυτήν την οικονομική κρίση, και να εξαφάνιζαν και το έλλειμμα, και το χρέος, και την ανεργία….

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr