Η εφημερίδα Financial Times, αναφέρεται στο ύψος της χρηματοπιστωτικής έκθεσης της Γερμανίας προς της υπόλοιπη Ευρωζώνη, ως εξής.

1. Η συνολική εγγύηση της Γερμανίας για τα διασωστικά μέτρα (τα εκτελεσθέντα αλλά και τα υπεσχημένα), προς τις πάσχουσες χώρες της περιφέρειας, Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία ανέρχεται σε 704 δις ευρώ, σύμφωνα με την αριθμητική του γερμανικού Ινστιτούτου IFO (που διευθύνεται από τον «κολλητό» μας, Hans-Werner Sinn).
2. Λόγω της τεράστιας ανισότητας στην διακίνηση πόρων ανάμεσα στην Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρωζώνη, και λόγω των χρόνιων σημαντικών ανισοτήτων στα ετήσια ισοζύγια τρεχουσών πληρωμών ανάμεσα στην Γερμανία και στα άλλα κράτη, η συνολική χρηματοπιστωτική έκθεση της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, προς τους εταίρους του ευρώ, ανέρχεται σε 699 δις ευρώ. Δηλαδή, εάν η Ευρωζώνη διαλυθεί και οι εταίροι φορέσουν καπέλο στον δανειστή, η Γερμανία δεν θα λάβει ποτέ αυτά τα λεφτά.
3. Η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα υπολογίζει ότι η συνολική χρηματοπιστωτική έκθεση των λοιπών γερμανικών τραπεζών σε τράπεζες, εταιρίες και σε δημόσια των λοιπών κρατών του Ευρώ, ανέρχεται σε έτερα 804 δις ευρώ. (Για να μην ξεχνάμε ποιοι ήταν όλα αυτά τα χρόνια αυτοί οι περίφημοι δανειστές που δάνειζαν ασύστολα, τις εγκληματικές κυβερνήσεις της Ελλάδας).

Μία απλή πρόσθεση, λοιπόν, δείχνει ότι τα υπόλοιπα 16 κράτη του ευρώ, χρωστάνε στην Γερμανία 704+699+804 = 2,207 δις ευρώ, η άλλως πως, πάνω από 2 τρις ευρώ. Και εάν γίνει ο κατακλυσμός του ευρώ, και δεν λάβει η Γερμανία το ποσό αυτό από τα υπόλοιπα κράτη, διότι θα έχουν και αυτά, τα δικά τους «μικρά» προβληματάκια, τότε η Γερμανία θα φορέσει ένα φέσι που θα είναι ισότιμο, εάν όχι ολίγον μεγαλύτερο, από το τωρινό, υφιστάμενο δημόσιο χρέος της, που είναι περίπου 2 τρις ευρώ.

Δηλαδή, και άλλως πως περιγράφοντας την κατάσταση, η Γερμανία, η οποία τώρα, υπολογίζει αυτό το 2,2 τρις ευρώ, στο ενεργητικό μέρος του ισολογισμού της, θα το χάσει, και σε μία τέτοια περίπτωση, το υφιστάμενο δημόσιο χρέος της των περίπου 2 δις θα φαντάζει πολύ απειλητικότερο  και πολύ πιο επικίνδυνο για την οικονομία της και την γενικότερη υγεία της δημοσιονομικής της κατάστασης.

Αυτός ο απλός λογαριασμός, καταρχάς, εξηγεί πιο εύλογα γιατί η κυρία Μέρκελ συμπεριφέρεται προς την υπόλοιπη Ευρωζώνη, σαν να είναι το φέουδό της. Αφού μας έχει αγοράσει, τρόπον τινά, γιατί να μην μας φέρεται όπως μας φέρεται? Από την άλλη μεριά, αφού η τεράστια περιουσία που έχει αποκομίσει η κυρία Μέρκελ και η πατρίδα της, προέρχεται από την συνεργασία της πατρίδας της με τα υπόλοιπα μέλη του κοινού νομίσματος, την προηγούμενη δεκαετία, πως μπορεί η Γερμανία να εξαφανίσει τα ίδια της τα περιουσιακά στοιχεία? Διότι αυτό είναι η άλλη όψη της χρηματοπιστωτικής συναλλαγής στο καπιταλισμό. Το όλο πράγμα βασίζεται πάνω σε μία υπογραφή, πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί. Και εύκολα ένα χαρτί το παίρνει ο άνεμος, και από εδώ πάνε και τα άλλα…

Πέραν αυτής της τεράστιας απώλειας (χρηματοπιστωτικής) περιουσίας, που κινδυνεύει να χάσει η Γερμανία, εάν διαλυθεί το ευρώ, έρχεται φυσικά να προστεθεί το γεγονός, ότι όταν μείνει μόνη της η Γερμανία, (ολομόναχη στον ερημωμένο κάμπο της πρώην Ευρωζώνης), τότε το Μάρκο της θα ανεβεί τόσο πολύ στην αξία του εν σχέση με τα άλλα νομίσματα, ώστε η εξαγωγική της οικονομία, που αποτελεί τον μοχλό της οικονομίας της, θα ελαττωθεί σημαντικά, με καταστροφικά αποτελέσματα στην γενικότερη οικονομία της και στο βιοτικό επίπεδο των Γερμανών.

Αυτό, φυσικά, σημαίνει, ότι οι μεγάλες χώρες της περιφέρειας, Ισπανία και Ιταλία, έχουν μεγάλα ατού για εκβιασμό εναντίον της Γερμανίας. Κατά δεύτερον λόγο, και η Ελλάδα έχει μία κάποια δύναμη διαπραγματεύσεων, παρόλο ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέστρεψε την διαπραγματευτική θέση της χώρας με τις τεράστιες ασυνέπειες της πολιτικής της. Και φυσικά, η γενικότερη αδυναμία των ελλήνων πολιτικών, και του ελληνικού λαού, να σταθεί ενωμένος εναντίον της Γερμανίας, δεν βοηθάει καθόλου σε οποιαδήποτε διαπραγματευτική προσπάθεια.

Αλλά, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και υπάρχει αρκετή ελπίδα ότι η Γερμανία δεν είναι σε θέση να φτύσει το ευρώ, ως έχει. Αυτό σημαίνει ότι η Μέρκελ, όταν εξαντλήσει όλα τα παζάρια της, και όταν έχει φτάσει το ευρώ προ του χείλους του γκρεμού, θα κάνει πίσω, και θα συμφωνήσει σε στρατηγικές διάσωσης, οι οποίες θα είναι πιο βιώσιμες και πιο ρεαλιστικές για τις οικονομίες και τους λαούς της περιφέρειας από το λιβάνι της αυστηρής λιτότητας, με το οποίο μας έχει πνίξει αυτά τα δύο χρόνια.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr