Το ερώτημα εάν πρέπει να δοθεί μια τέτοια καθυστέρηση στο ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, συνοδεύεται, αυτόματα, και λογικά, από το ερώτημα, πόσα παραπάνω λεφτά/δάνεια θα χρειαστεί η Ελλάδα από τους Ευρωπαίους εταίρους της, εάν είναι να της δοθεί αυτή η παράταση. Ο δημόσιος διάλογος, λοιπόν, τίθεται ως εξής, σε όλες τις εφημερίδες, και σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, και σε όλες τις δηλώσεις πολιτικών, ελλήνων η άλλων ευρωπαίων.

Της Ελλάδας της καταλογίζεται άμεσα, και δίκαια, η τρομερή και εγκληματική καθυστέρηση επί δύο χρόνια, στην εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Αλλά της Ελλάδας της καταλογίζεται επίσης, άμεσα και ΑΔΙΚΩΣ, το γεγονός ότι «οι ευρωπαίοι εταίροι έχουν δανείσει την χώρα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, τα δύο τελευταία χρόνια, και όμως η οικονομία της χώρας έχει καταστραφεί, και οι έλληνες χρειάζονται και άλλα δανεικά». Εδώ, σε αυτήν την απλή, σύντομη, και εγκληματική πρόταση, εμπεριέχεται το ζουμί της καταδίκης της πατρίδας μας, σαν μία καταστροφικά και αδιόρθωτα άσωτη και ανίκανη χώρα, ανάξια οποιασδήποτε βοηθείας από τους πολλά συνετούς και αγαθούς ευρωπαίους και παγκόσμιους, (βλέπε ΔΝΤ), εταίρους της.

Πώς να μην αγανακτήσει ο κακόμοιρος, αδαής, και ανεύθυνος γερμανός πολίτης και ψηφοφόρος, όταν επί δύο χρόνια, αυτό είναι το ζουμί της όλης ελληνικής κρίσης που ακούει, ξανά και ξανά. Πώς να μην έχει γίνει περίγελος και στόχος πλήρης αγανάκτησης και μίσους, η Ελλάδα και οι «άσωτοι» κάτοικοί της, όταν η βασική πληροφορία που διοχετεύεται συνεχώς παγκοσμίως είναι ότι είμαστε ένα πηγάδι χωρίς πάτο, όπου όλα τα δάνεια που μας δίνονται, κατά κάποιον τρόπο εξαφανίζονται, η μάλιστα εμείς τα εξαφανίζουμε, χωρίς να καταφέρνουμε να ορθοποδήσουμε την οικονομία μας.

Γιατί δεν επαναλαμβάνεται κάθε φορά, που ο κόσμος αναφέρεται στα υπέρογκα ποσά δανείων που η χώρα μας δέχεται από τους εταίρους, που ακριβώς, τέλος πάντων, πάνε όλα αυτά τα δάνεια? Γιατί δεν ενημερώνει η ελληνική κυβέρνηση, παραδείγματος χάριν, κάθε μήνα που αποπληρώνει ένα δημόσιο δάνειο, που πάνε αυτά τα λεφτά. Ποιος ακριβώς είναι ο δανειστής, ποιο ακριβώς είναι το δάνειο, πόσο παλιό, τι επιτόκιο είχε το δάνειο, πόσα λεφτά ήταν το μερίδιο του τοκογλυφικού επιτοκίου? Ποιος ακριβώς ήταν αυτός ο περίφημος δανειστής? Και πόσα λεφτά από τα δανεικά πήγαν σε δανειστές, και πόσα, ελάχιστα, εισήλθαν στην ελληνική οικονομία, για να βοηθήσουν τον ελληνικό λαό? Και γιατί δεν αναφερόμαστε, συχνά και σταθερά, στο γεγονός ότι όλα αυτά τα τεράστια δάνεια που λαμβάνει η Ελλάδα, στοχεύουν κυρίως, εάν όχι αποκλειστικά, στο να αποφευχθεί μία κατάρρευση της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας, παρά να αποφευχθεί η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, η οποία και έχει συντελεστεί μέσα σε δύο μόλις χρόνια.

Μήπως αυτοί οι περίφημοι δανειστές που αποπληρώνονται από την υπέρογκη βοήθεια στην Ελλάδα ήταν γερμανικές η γαλλικές τράπεζες? Μήπως ήταν κερδοσκόποι επενδυτές παραγώγων? Μήπως αυτοί οι κερδοσκόποι παραγώγων ήταν από τις αγγλοσαξονικές οικονομίες του Ομπάμα και του Κάμερον, η μήπως ήταν στελέχη της πολύ δικιάς μας Deutsche Bank, η οποία διαπρέπει και σε αυτόν το τομέα?  Ήταν μήπως αυτός ο δανειστής που αποπληρώνεται με την νέα δανειακή βοήθεια, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία υποτίθεται υποφέρει και δυσανασχετεί από το βάρος της βοήθειας που έχει αναγκαστεί από το καταστατικό της να μας παράσχει? Και τα λοιπά και τα λοιπά….

Ο λόγος για τον οποίον κανείς ποτέ δεν αναφέρεται στους δανειστές που παίρνουν τα λεφτά σε κάθε αποπληρωμή, η απλή τοκογλυφική συντήρηση ενός δανείου, είναι απλός και άκρως αποτελεσματικός στον στόχο χειραγωγίας. Η βρώμικη υπόθεση/διαδικασία, στην οποία ο παγκόσμιος καπιταλισμός βασίζεται και επιβιώνει είναι η βασική χρηματοπιστωτική συναλλαγή, η οποία, παρεμπιπτόντως, επαναλαμβάνεται, την σήμερον ημέρα, μερικά εκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο χάρις την τεχνολογία των τεράστιων ηλεκτρονικών υπολογιστών . Σε αυτήν την συναλλαγή, μόνο ο χρεώστης χρήζει παγκόσμιας διαφήμισης η μάλλον διασυρμού. Σε αντιπαράθεση, ο δανειστής μένει συνήθως, η πάντα, άγνωστος.

Διότι ακριβώς, στην βρώμικη υπόθεση της τοκογλυφικής συναλλαγής, μόνο ο χρεώστης είναι ο ένοχος, και ο οποίος και πρέπει να διαπομπευθεί, αναλόγως. Ο δανειστής, ο πιστωτής, πρέπει να προστατευθεί δια της ανωνυμίας, έτσι ώστε να διαφυλαχθεί η άσπιλη ιδιότητα του, κάπως στο επίπεδο της Παρθένου Μαρίας, η οποία γέννησε τον Χριστό χωρίς σεξουαλική συνουσία. Έτσι και ο συνήθης πιστωτής/δανειστής στον παγκόσμιο καπιταλισμό, καταφέρνει και λαμβάνει μέρος στην «βρώμικη» χρηματοπιστωτική συναλλαγή, χωρίς να βρωμιστεί από την διαδικασία. Και ο μόνος τρόπος που μπορεί ο δανειστής να διατηρήσει την άσπιλη παρθενικότητα του, είναι διατηρώντας την ανωνυμία του, την οποίαν, φυσικά, φροντίζουν και την διατηρούν ευλαβικά όλα τα ΜΜΕ και όλα τα πολιτικά και κυβερνητικά όργανα.

Εν κατακλείδι λοιπόν βλέπουμε ότι αυτά τα δύο χρόνια της ελληνικής οικονομικής κρίσης, η χρηματοπιστωτική υπόληψη του χρεώστη, δηλαδή του ελληνικού δημοσίου, έχει κατά κόρον διαπομπευθεί και κατασπιλωθεί εις το έπακρον. Όλη η υφήλιος το έχει κάνει τούμπανο ότι η Ελλάδα είναι η μεγάλη ένοχος, το τρομερά μαύρο πρόβατο της παγκόσμιας οικονομίας, βλέπε της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κεφαλαιαγοράς. Κανείς δεν γνωρίζει ποιοι ήταν αυτοί οι απίστευτα ηλίθιοι χρηματοπιστωτικοί καρχαρίες οι οποίοι δάνειζαν για πολλά χρόνια μία οικονομία χωρίς σημαντική παραγωγικότητα, και χωρίς άλλους φανερούς πόρους, πέραν του τουρισμού. Αυτοί οι πολλαπλοί άγνωστοι, φέρθηκαν από απόψεως βασικής καπιταλιστικής ιδιοφυίας τουλάχιστον τόσο χαζά και αυτοκαταστροφικά, όσο και οι διαδοχικές κυβερνήσεις της ελληνικής μεταπολίτευσης.

Αλλά αυτοί οι χαζότατοι κεφαλαιοκράτες παραμένουν «ασύλληπτοι», τρόπος του λέγειν, και ο μόνος ένοχος που έχει εγκλωβιστεί και παραμένει στο σκαμνί, είναι η χώρα μας, ηλίθιο θύμα, οικονομικά  αλλά και πολιτικά. Ο πιστωτής είναι πάντοτε αθώος και ο χρεώστης είναι πάντοτε ένοχος. Η βασική θεολογική πίστη του μεταμοντέρνου (χρηματοπιστωτικού) καπιταλισμού.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr