Από την μια μεριά, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού έχει απαξιώσει τα δύο κόμματα εξουσίας, που κυριάρχησαν την τριακονταετία της Μεταπολίτευσης. Παράλληλα με αυτή την απαξίωση, ο ελληνικός λαός επιθυμεί, διακαώς, είτε σωστά είτε λανθασμένα, να ξεφορτωθεί την μνημονιακή πολιτική, η, τουλάχιστον, μερικά σημεία αυτής της πολιτικής.

Είναι ενδεικτικό της γενικότερης απαξίωσης της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, το γεγονός ότι εδώ και δύο χρόνια, δεν ενδιαφέρθηκε να ερευνήσει με ειδικότερες δημοσκοπήσεις, εάν ο λαός αρνείται όλο το μνημόνιο, εξ ολοκλήρου, η εάν εστιάζει την αντίδρασή του σε ορισμένα σημεία της μνημονιακής πολιτικής.

Αυτή η μάλλον εσκεμμένη απαξίωση της ελληνικής ηγεσίας, είναι  παράλληλη με την γενικότερη συνύφανση της αντίδρασης στην μνημονιακή πολιτική με την αναγκαστική έξοδο της χώρας από το ευρώ. Αυτή η θολούρα στο διάβασμα του τι ακριβώς θέλει η δεν θέλει ο ελληνικός λαός, υποστηρίζεται και από την ευρωπαϊκή ηγεσία, για παρόμοιους στόχους πολιτικής χειραγώγησης των λαών της Ευρώπης.

Παράλληλα με την απαξίωση των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, έρχεται να χειροτερέψει την κατάσταση, και να λιγοστέψει ακόμα περισσότερο τις εκλογικές επιλογές του ελληνικού λαού, το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ηγεσία, την οποία ο κόσμος θεωρεί τουλάχιστον συνυπεύθυνη για τις σοβαρές κοινωνικές κακουχίες των δύο τελευταίων ετών, βρέθηκε σε στενή συμμαχία με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά της να επιβάλει την αυστηρή πολιτική λιτότητας της γερμανικής ηγεσίας.

Έτσι, η ευρωπαϊκή ηγεσία απαξιώνεται στα μάτια του ελληνικού λαού, για δύο παράλληλους και συμπληρωματικούς λόγους. Για την εσφαλμένη μνημονιακή πολιτική, που έχει επιφέρει καταστροφή στην ελληνική οικονομία, και για την «αθέμιτη» συμμαχία με τα δύο κόμματα που θεωρούνται κυρίως υπεύθυνα για την οικονομική καταστροφή της χώρας και για την πανδημία πελατειακής διαφθοράς που επικρατεί.

Αντιδρώντας στην αποστροφή που αισθάνεται για τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων στράφηκε σε διάφορες επιμέρους επιλογές πολλαπλών κομμάτων στις προηγούμενες εκλογές, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταφέρνει, ανεπάντεχα, να συγκεντρώσει ένα μεγάλο μέρος των δυσαρεστημένων και αγανακτισμένων ελλήνων.

Και εδώ διαφαίνεται πιο ξεκάθαρα το εκλογικό αδιέξοδο του ελληνικού λαού. Η επιλογή πολλών ελλήνων να στραφούν σε πολλαπλά μικρότερα κόμματα, όπως η Δημοκρατική Αριστερά, η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, είναι, δυστυχώς η ευτυχώς, κατανοητή, διότι όταν μία ηγεσία πέφτει από τη κορυφή της, τότε μία σχετικά χαοτική πολιτική κατάσταση είναι αναμενόμενη, καθώς ο λαός αναγκάζεται να αναζητήσει λύσεις αλλού, και ανάμεσα σε διάφορες επιλογές.

Αλλά αυτή η αναγκαία διαδικασία αναζήτησης άλλων πολλαπλών επιλογών, με τον αναγκαίο κατακερματισμό της εκλογικής επιλογής, δεν ανταποκρίνεται στην κρισιμότητα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, γιατί δεν επιλέγει έναν νικητή, και έτσι θέτει κατά κάποιον τρόπο την Ελλάδα σε πρόσθετο κίνδυνο.

Αλλά και η μαζική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, όσο μαζική και ένα αυτή πραγματοποιηθεί στις επόμενες εκλογές, οδηγεί την χώρα επίσης σε αδιέξοδο, για δύο αλληλένδετες αιτίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρεσβεύει σθεναρά παραδοσιακές επιλογές της αριστερής ιδεολογίας, οι οποίες είναι ανάθεμα για την ως τώρα επικρατούσα και από την Γερμανία επιβεβλημένη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ευρωζώνης.

Από την άλλη μεριά, ο ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθεια του να εγκαινιάσει/επιχειρήσει μία διαφορετική διαδικασία διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη, από την ποιότητα διαπραγμάτευσης που η προηγούμενη ελληνική πολιτική ηγεσία έχει δοκιμάσει έως τώρα, προβάλει μία θέση αυστηρής αδιαλλαξίας έναντι της Ευρώπης, η οποία θέση και αντιγράφει την αδιαλλαξία της Ευρωπαϊκής μνημονιακής πολιτικής, και, φυσικά, έρχεται σε φαινομενικά ριζική ρήξη με την Ευρώπη.

Έτσι, ο ελληνικός λαός, καλείται να διαλέξει μεταξύ της παρούσας μνημονιακής λύσης με την ίδια πολιτική ηγεσία, που έχει απαξιωθεί από την πρόσφατη και μακρύτερη ιστορία της, και μίας μελλοντικής, νέας λύσης η οποία ίσως κινδυνεύει να επιφέρει ακόμα χειρότερα δεινά, και τα οποία δεινά, δηλαδή, την επιστροφή στην δραχμή, είναι συνυφασμένα με τον καταποντισμό των σημαντικών περιουσιακών στοιχείων των ελληνικών νοικοκυριών.

Εάν αυτές οι εκλογικές επιλογές δεν ζωγραφίζουν ένα τραγικό αδιέξοδο, τότε δεν γνωρίζω τι εστί αδιέξοδο στην δημοκρατία μας….

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr