Τα προβληματικά μέσα που χρησιμοποίησε η Μέρκελ, τα τελευταία δύο χρόνια για να ανταποκριθεί στην κρίση της Ευρώπης, υπάγονται σε δύο κατηγορίες, η μία οικονομική και η άλλη πολιτική. Και στις δύο κατηγορίες μέσων έρχεται τώρα ο γάλλος υποψήφιος για την προεδρία, Ολάντ, να προσφέρει σθεναρή αντίσταση, και να αλλάξει το κλίμα, την διαλεκτική στα πολιτικά του ευρώ, αλλά και το αντικείμενο του διαλόγου.

Στα οικονομικά μέσα, ο Ολάντ καυτηριάζει την πολιτική της ανελέητης και αποκλειστικής δημοσιονομικής λιτότητας, που επέβαλε η Μέρκελ, χωρίς πολλή σκοτούρα για το πώς οι λαοί μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά, ψυχολογικά και κοινωνικά.

Ο Ολάντ απαιτεί, χωρίς καμία διάθεση να παραιτηθεί της απαίτησης του, μία σοβαρή, σημαντική και πανευρωπαϊκή προσπάθεια ανάπτυξης και απασχόλησης, με ιδιαίτερη φροντίδα για τον ελληνικό λαό, ο οποίος, όπως ο ίδιος ο Ράιχενμπαχ δήλωσε πριν κάνα-δύο μήνες, εξαναγκάστηκε από την Τρόικα να υποστεί μέτρα λιτότητας διπλής και τριπλής σκληράδας από τα άλλα δύο κράτη του μνημονίου, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.

Πολλοί έλληνες πολιτικοί αρχηγοί φώναζαν εδώ και δύο χρόνια για παρόμοιες πολιτικές στρατηγικές, που τώρα υποστηρίζει σθεναρά ο Ολάντ, και οι γερμανοί σοσιαλιστές. Αλλά στην Ελλάδα, οι δικοί μας πολιτικοί που κράτησαν και κρατούν αυτήν την γραμμή, χαρακτηρίστηκαν και εξακολουθούν να  χαρακτηρίζονται σαν αντιευρωπαϊστές! 

Τέτοια και τόση είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στο ελληνικό έθνος, λόγω του μικρού μεγέθους μας, αλλά και της πολλή μέτριας απόδοσής μας στην μοντέρνα πολιτική ευρωπαϊκή ιστορία, ώστε όταν ένας έλληνας μιλάει μία σωστή κουβέντα, δεν τον πιστεύει κανείς, ούτε τον παίρνει σοβαρά.

Στα πολιτικά μέσα, το μεγάλο λάθος της γερμανικής ηγεσίας ήταν να παραμερίσουν τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις στον χώρο του ευρώ, δηλαδή και τις ιδέες και τις γνώμες της επίσημης ευρωπαϊκής ηγεσίας, αλλά και τις ιδέες και τις γνώμες των περισσοτέρων άλλων κρατών του ευρώ, εκτός από τα ολίγα κράτη που έσπευσαν από την αρχή να συμμαχήσουν με την γερμανική βούληση.

Δυστυχώς, σε αυτήν την ιστορικά αθέμιτη προσπάθεια, η καγκελάρια Μέρκελ είχε δύο ενόχους βοηθούς των δύο άλλων μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρωζώνης. Από την μια μεριά, ο γάλλος πρόεδρος, Σαρκοζί, έσπευσε, όπως είχα κατακρίνει σε περσινό μου  άρθρο, να προσκολλήσει στην Μέρκελ σαν πολιτικό τσιράκι, ακριβώς όπως ο πρώην ηγέτης της Βρετανίας, ο Μπλερ, είχε προσκολλήσει στον αμερικανό πρόεδρο Μπους, για να του διευκολύνει τον δρόμο της αυτοκαταστροφής στο Ιράκ. Ο Σαρκοζί, δια της απόλυτης συμμαχίας με την Μέρκελ, κυριολεκτικά απαξίωσε κάθε σοβαρό διάλογο περί της τύχης της Ευρωζώνης τα τελευταία δύο χρόνια.

Από την άλλη μεριά, ο πρώην ηγέτης της Ιταλίας, ο Μπερλουσκόνι, βασικά απουσίασε από το πολιτικό σκηνικό το τελευταίο έτος πριν την παραίτηση του, αναγκασμένος να αφοσιωθεί στα πολλαπλά και πολυποίκιλα δικαστικά θέματα, που η χρηματική και η σεξουαλική απληστία του, του είχαν ανοίξει. Έτσι η Μέρκελ, μπόρεσε και έδρασε βασικά ολομόναχη από την αρχή της ελληνικής κρίσης και επέλεξε το τραγικό ιστορικό λάθος να αποφασίσει την τύχη της Ευρώπης, ολομόναχη, χρησιμοποιώντας μόνο δύο παράλληλους και συμπληρωματικούς γνώμονες.

Την έμφυτη και ιστορική πολιτική και οικονομική ιδεολογία της Γερμανίας, και το γερμανικό οικονομικό συμφέρον. Αυτό που είναι εξίσου απίστευτο, και πραγματικά χαρακτηρίζει πολύ άσχημα την χαμηλότατη ποιότητα της ευρύτερης πολιτικής συνείδησης στην Ευρωζώνη, είναι ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος, πολιτικοί, αρχηγοί κρατών και λαοί της ευρωζώνης, δεν αντιστάθηκαν σοβαρά όλο αυτόν τον καιρό, έως την στιγμή, που οι Γάλλοι φαίνεται ότι αποφάσισαν να διαολοστείλουν τον Σαρκοζί.

Η Ευρώπη ποτέ δεν σχεδιάστηκε σαν ένα προτεκτοράτο ενός και μόνου κράτους, όσο και οικονομικά ισχυρό μπορεί να είναι το τελευταίο. Δυστυχώς, η Μέρκελ, αποφάσισε να ηγηθεί της Ευρωζώνης, προσφέροντας αυτήν ακριβώς την εικόνα στους υπόλοιπους λαούς. Πέραν της τεράστιας οικονομικής δυσχέρειας και καταστροφής που οι λαοί της Ευρωζώνης αντιμετωπίζουν και υποφέρουν λόγω της κρίσης και των μέτρων λιτότητας, πιστεύω ότι το πολύ οδυνηρότερο και καταστροφικότερο πρόβλημα στην ενοποίηση της Ευρώπης έχει γίνει πια αυτή η εικόνα μίας γερμανοκρατούμενης ηπείρου.

Αυτή η εικόνα δεν είναι προϊόν αρρωστημένης φαντασίας διαφόρων κακομοίρηδων ευρωπαίων που ζηλεύουν, αλλά είναι άμεσο αποτέλεσμα της ηγεσίας της καγκελαρίας Μέρκελ από την αρχή της κρίσης. Και το ότι ο τίτλος της καγκελαρίας φαίνεται να πηγαίνει τόσο κομψά στην Άγγελα Μέρκελ, είναι και αυτό ένα στοιχείο που προδίδει την αλήθεια.

Αλλά και οι αριθμοί προσφέρουν επιπλέον αποδείξεις για το πόσο πολύ οι βασικές δημοκρατικές αξίες παραγκωνίστηκαν κατά την διάρκεια της ευρωπαϊκής πιστωτικής κρίσης. Από την αμερικανική ιστοσελίδα (tradingeconomics.com), παραθέτω γεωπολιτικούς και οικονομικούς αριθμούς διαφόρων κρατών του ευρώ, που επέλεξα ο ίδιος, επειδή έπαιξαν και παίζουν σημαντικούς ρόλους στην πιστωτική κρίση. Για συντομία και για ευκολία στην ανάλυση, ξεχώρισα δύο γκρουπ τριών κρατών, και τα παραθέτω συγκριτικά με την Γερμανία.

Το ένα γκρουπ (Β) είναι τα τρία μεγαλύτερα κράτη της Ευρωζώνης μετά την Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Το άλλο γκρουπ (Α) είναι τα τρία μικρά κράτη, Ολλανδία, Φινλανδία και Αυστρία, που χαρακτηρίστηκαν και συνεχίζουν να χαρακτηρίζονται σαν μέλη του σκληρού πυρήνα μαζί με την Γερμανία, διότι κατέχουν, ακόμα(!),  το πολυπόθητο τριπλό ΑΑΑ των τριών αμερικανικών οίκων χρηματοπιστωτικής αξιολόγησης.

Για τα δύο γκρουπ, (Α) και (Β), οι περισσότεροι αριθμοί που παραθέτω αντιπροσωπεύουν τον μέσο όρο ανάμεσα στα τρία κράτη του κάθε γκρουπ. Αλλά εκεί που χρειάζεται, παραθέτω επίσης συνολικούς αριθμούς για κάθε ένα γκρουπ.

Την πολιτική ιστορία της Ευρωζώνης τα τελευταία δύο χρόνια την ξέρουμε όλοι. Η Γερμανία, με την βοήθεια του γκρουπ (Α) των τριών, μικρών κρατών, Ολλανδίας, Φινλανδίας και Αυστρίας, βασικά επέβαλε μία πολιτική στην Ευρωζώνη, χωρίς να υπάρχει ένας πραγματικός διάλογος αντίθετων ιδεών και αιτημάτων. Το άλλο γκρουπ, (Β), των μεγάλων κρατών, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας, βασικά αντιπροσωπεύτηκε στην συζήτηση από τον Νικολά Σαρκοζί, με τα γνωστά επιζήμια αποτελέσματα.

Και τώρα οι αριθμοί, οι οποίοι προέρχονται από το έτος 2011.

Ο σκληρός πυρήνας λαμβάνει το τριπλό ΑΑΑ από τους οίκους για τους εξής δύο αριθμούς:

Εμπορικό ισοζύγιο 2011. Γερμανία έχει πλεόνασμα +15 δις, το Γκρουπ (Α) μέσο όρο πλεόνασμα +3 δις, και το Γκρουπ (Β) έχει έλλειμμα κατά μέσο όρο -11 δις.

Ισοζύγιο τρεχουσών πληρωμών 2011. Γερμανία πλεόνασμα +11 δις. Γκρουπ (Α) πλεόνασμα +7 δις. Γκρουπ (Β) έλλειμμα -16 δις.

Οι παραπάνω δύο αριθμοί, τα εμπορικά ισοζύγια και τα ισοζύγια τρεχουσών πληρωμών είναι οι μόνοι βασικοί αριθμοί για τις οικονομίες των επτά αυτών κρατών του ευρώ, που δικαιολογούν την διαφορά που έχουν αξιολογήσει οι οίκοι, χαρακτηρίζοντας την Γερμανία, την Ολλανδία, την Αυστρία και την Φινλανδία σαν τον σκληρό πυρήνα, και δίνοντας τους το τριπλό ΑΑΑ.

Η διαφορετική βαθμολόγηση επηρεάζει όπως ξέρουμε τα επιτόκια που τα κράτη πρέπει να πληρώσουν για να συντηρήσουν τα χρέη τους. Έτσι βλέπουμε ότι τα επιτόκια για τα δεκαετή δανειακά ομόλογα έχουν ως εξής: Γερμανία 1,71 %, Γκρουπ (Α) 2.44 %, Γκρουπ (Β) 4.9 %.

Βλέπουμε λοιπόν ότι το γκρουπ Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, πληρώνει, κατά μέσο όρο τριπλό επιτόκιο από ότι χρειάζεται να πληρώσει η Γερμανία για την συντήρηση του δημόσιου χρέους. Και αυτή η διαφορά εξαρτάται βασικά και μόνο από τους πρώτους δύο αριθμούς, το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών και το ισοζύγιο τρεχουσών πληρωμών.

Στις υπόλοιπες βασικές κατηγορίες της οικονομίας, τα κράτη του σκληρού πυρήνα δεν διαφέρουν τόσο πολύ από κράτη του γκρουπ (Β), Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία.

Ποσοστό ανάπτυξης του ΑΕΠ το 2011. Γερμανία 1,5%, Γκρουπ (Α) 0.2%, Γκρουπ (Β) 0.44%

(ΑΕΠ) Ακάθαρτο Εθνικό Προιόν. Γερμανία 3.3 τρις, Γκρουπ (Α) μέσος όρος 0,6 τρις και συνολικά 1.8 τρις,  Γκρουπ (Β) μέσος όρος 2 τρις και συνολικά 6 τρις.

Πληθυσμός. Γερμανία 82 εκατομμύρια κατοίκους, Γκρουπ (Α) μέσος όρος 10 εκ. κατ. και συνολικά 30 εκ. κατ., Γκρουπ (Β) μέσος όρος 57 εκ. κατ. και συνολικά 171 εκ. κατ.

Δημόσιο έλλειμμα το 2011. Γερμανία -4.30 %, Γκρουπ (Α) -4.0 %. Γκρουπ  (Β) – 7.0 %

Δημόσιο Χρέος σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Γερμανία 83%, Γκρουπ (Α) 61.5%, Γκρουπ (Β) 86.9%

Ακάθαρτο Εξωτερικό Χρέος. Γερμανία 5,5 τρις ευρώ, Γκρουπ (Α) 1,3 τρις, Γκρουπ (Β) 3.2 τρις

Ακάθαρτο Εξωτερικό Χρέος σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Γερμανία 167 %, Γκρουπ (Α) 200 %, Γκρουπ (Β) 140 %

Βλέπουμε λοιπόν, θα έλεγα με αρκετή, εάν όχι μεγάλη ανησυχία, ότι δύο μόνο αριθμοί, των δύο ισοζυγίων, καθαρίζουν την χρηματοπιστωτική αξιολόγηση των διαφόρων κρατών, και αυτό συμβαίνει διότι οι τρείς αμερικανικοί οίκοι έτσι αποφάσισαν. Αυτή η αξιολόγηση έχει ένα τρομερό αποτέλεσμα στην γεωπολιτική ισχύ του κάθε κράτους, όπως τα περασμένα δύο χρόνια μας απέδειξαν. Η αξιολόγηση των τριών οίκων καθόρισαν ποια είναι τα ισχυρά κράτη στον χώρο του ευρώ, και ποια όχι.

Αυτή την αξιολόγηση, όπως ξέρουμε, είχε σημαντικότατα επακόλουθα στην πολιτική πορεία της Ευρωζώνης, και φυσικά, γυρίζοντας στο κύριο θέμα του σημερινού άρθρου, ούτε κατά διάνοια δεν έχει σχέση με δημοκρατία. Αντιθέτως, αν κοιτάξουμε τους άλλους αριθμούς και συγκρίνουμε τα τρία κράτη του γκρουπ (Β), την Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, και τα συγκρίνουμε με τον σκληρό πυρήνα, δηλαδή την Γερμανία, και το γκρουπ (Α), Ολλανδία, Αυστρία και Φινλανδία, θα δούμε ότι το γκρουπ (Β) έχει διπλάσιο πληθυσμό από τον σκληρό πυρήνα, και σχεδόν διπλάσιο ακάθαρτο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ). ¨όχι μόνο αυτό, αλλά επί πλέον, βλέπουμε ότι όσον αφορά το ακάθαρτο εξωτερικό χρέος των διαφόρων κρατών, που συμπεριλαμβάνει το δημόσιο χρέος που συνεχώς αναφέρεται στα θέματα της κρίσης, η Γερμανία, από μόνη της, έχει μεγαλύτερο χρέος από τα δύο γκρουπ συνολικά, 5.5 τρις ευρώ χρέος της Γερμανίας, έναντι 4.5 τρις ευρώ χρέος για τα άλλα έξι κράτη.

Δηλαδή, τα 83 εκατομμύρια γερμανών χρωστάνε σε ξένους δανειστές ένα τρις ευρώ περισσότερο από τα 200 εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν στις υπόλοιπες έξι χώρες, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Αυστρία, Ολλανδία και Φινλανδία.

Και το αυτονόητο ερώτημα γεννιέται:  Γιατί οι περίφημοι τρεις οίκοι αξιολόγησης δεν ανησυχούν για αυτό το τεράστιο χρέος που βαραίνει συνολικά το γερμανικό έθνος;

Αντιθέτως, βλέπουμε, εν ολίγοις, τον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης να καταδυναστεύει γεωπολιτικά ένα άλλο πολύ μεγαλύτερο σύμπλεγμα κρατών του ευρώ, με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό και πολύ μεγαλύτερη παραγωγικότητα πλούτου, μόνο και μόνο επειδή τρεις αμερικανικοί οίκοι αποφάσισαν κάποια στιγμή, ότι οι πρώτοι δύο αριθμοί μετράνε, και όχι οι άλλοι.

Και η παγκοσμιοποιημένη χρηματοπιστωτική κεφαλαιαγορά είναι τέτοια, που κρεμάται από τα χείλη των τριών οίκων με πλήρη πίστη. Και είναι οι ίδιοι αυτοί οίκοι οι οποίοι οδήγησαν την Αμερική στην οικονομική καταστροφή, και την υπόλοιπη υφήλιο στην ύφεση, πριν μόλις τέσσερα χρόνια.

Τώρα, αυτοί οι οίκοι παίζουν καθοριστικό ρόλο στα οικονομικά και γεωπολιτικά θέματα της Ευρωζώνης, προς όφελος των Γερμανών, και προς ζημίωση όλων των άλλων. Δεν νομίζω να είναι τυχαίο ότι ο γερμανός υπουργός οικονομικών, ο κ. Σόιμπλε, μόλις προ ημερών αποφάνθηκε ότι δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθούν παρόμοιοι οίκοι χρηματοπιστωτικής αξιολόγησης στην Ευρώπη, διότι η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστεί με την ποιότητα της τεχνογνωσίας των τριών αμερικανικών οίκων.

Είναι κατά την γνώμη μου, άκρως ύποπτο, ότι ο ιθύνων οικονομικός νους της Γερμανίας, της χώρας που πιστεύει, και αποδεικνύει εμπράκτως συνεχώς, ότι μπορεί να κάνει ότι θελήσει, και να το κάνει καλύτερα από κάθε άλλο λαό στην υφήλιο, ξαφνικά ανακαλύπτει μία ανεξήγητη μετριοπάθεια, εάν όχι ηττοπάθεια, και αποφασίζει ότι η πατρίδα του και η υπόλοιπη Ευρώπη δεν μπορούν να κάνουν κάτι τόσο καλά όσο οι αμερικανοί, και άρα αποφασίζει να αφήσει το πεδίο πλήρως ελεύθερο για τους υπάρχοντες τρεις οίκους, που τόσο ωραία έχουν βολέψει και βοηθήσει τις γερμανικές γεωπολιτικές ανάγκες και επιθυμίες και τα γερμανικά οικονομικά και εθνικά συμφέροντα.

Δεν είναι δημοκρατία αυτό που ισχύει στην ζώνη του ευρώ. Είναι απλώς η ισχύ του δυνατού, και η ισχύ του δυνατού, όπως καθορίζεται από μερικούς τεχνοκράτες της Αμερικής, και όπως εφαρμόζεται εδώ και καιρό από την Γερμανία στον χώρο της Ευρώπης. Το τραγικό αποτέλεσμα είναι ότι διαβρώνει επικίνδυνα και απειλεί να καταστρέψει την ιερή ιδέα της ενωμένης Ευρώπης.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr