Ο Ολάντ εστίασε και εστιάζει την προεκλογική του εκστρατεία στο διπλό σύνθημα Ανάπτυξη και Απασχόληση. Θέτει έτσι τα πρώτα ξεκάθαρα θεμέλια σε ένα καινούργιο διάλογο, που ίσως μπορέσει να γεννηθεί και να επικρατήσει πανευρωπαϊκά γύρω από την τύχη της Ευρωζώνης και την προσπάθεια να αντιμετωπισθεί η κρίση του ευρώ. Τα πρώτα δύο χρόνια της κρίσης, το δίδυμο «Μερκοζί», κατάφερε να μονοδρομήσει τον ευρωπαϊκό διάλογο σε ένα καταπιεστικό πρόγραμμα αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων λιτότητας, που είχε δύο αντικειμενικούς στόχους. Να ικανοποιήσει την διεθνή χρηματοπιστωτική κεφαλαιαγορά, και να δικαιώσει την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της κυβέρνησης Μέρκελ, με κριτήριο την ελαχιστοποίηση των χρηματικών πόρων που θα διέθετε η Γερμανία για την στήριξη του ευρώ.

Σε περσινό μου άρθρο, είχα προσπαθήσει να αναλύσω την τοξική συνέπεια για την πανευρωπαϊκή πολιτική, που είχε επιφέρει η συμμαχία μεταξύ Σαρκοζί και Μέρκελ, γύρω από την κρίση του ευρώ. Είχα επισημάνει ότι η επιλογή του Σαρκοζί να συμφωνεί συστηματικά με τις πολιτικές της Μέρκελ γύρω από την κρίση, είχε επιδράσει καταλυτικά, και κατά την γνώμη μου, καταστροφικά στην απαξίωση ενός γνήσιου διαλόγου διαφόρων απόψεων και προτάσεων για το ποια συνταγή μέτρων και επεμβάσεων χρειάζεται η Ευρωζώνη για να επιζήσει και να ορθοποδήσει. Το δίδυμο Μερκοζί, μέσω των δυαδικών συναντήσεων και συμφωνιών που καλλιέργησαν τα τελευταία δύο χρόνια, κατάφεραν να επιβάλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία των Βρυξελλών, αλλά και των υπολοίπων 15 κρατών του ευρώ, αποφάσεις της κεντροδεξιάς πολιτικής ιδεολογίας που ταίριαζαν στις δύο κυβερνήσεις τους.

Αυτή η ολέθρια έλλειψη ενός πραγματικού, τίμιου πανευρωπαϊκού διαλόγου, την οποίαν επέβαλε βασικά η Γερμανία, και υποστήριξε η Γαλλία, αντικατοπτρίστηκε, φυσικά, και στην Ελλάδα, όπου ο «διάλογος» που επετράπη από κυβέρνηση, Τρόικα και ΜΜΕ, ήταν η επιλογή μεταξύ των μνημονικών μέτρων που επέβαλε η Γερμανία, και της στάσης πληρωμών και πτώχευσης για την ελληνική οικονομία. Το ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γεώργιου Παπανδρέου ήταν παντελώς ανίκανη, η εντελώς αντίθετη στην προσπάθεια οιασδήποτε διαπραγμάτευσης με την Τρόικα, συνέτεινε, φυσικά, σημαντικά στον μονόδρομο που είχε ξεπέσει ο πανευρωπαϊκός αλλά και ο ελληνικός διάλογος. Έτσι, είχαμε πληροφοριακές καταστάσεις, όπως η πρόσφατα δημοσιευμένη επιβεβαίωση από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το κανάλι ΜΕΓΑ απέφυγε να τον προσκαλέσει προς συζήτηση της ελληνικής κρίσης, τους τελευταίους 18 μήνες. Σημειωτέον, ότι από το περασμένο φθινόπωρο, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε στις δημοσκοπήσεις να έχει γίνει το μεγαλύτερο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο Ολάντ υπόσχεται ανάπτυξη και απασχόληση, κάτι που φωνάζουν πολλοί έλληνες πολιτικοί αρχηγοί, εδώ και πολύ καιρό, με πρώτον και καλύτερο τον Αντώνη Σαμαρά της Νέας Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι η δυσλειτουργική οικονομία και ο στάβλος του ελληνικού κρατισμού χρειάζονται άμεση, ριζική και εκ βάθους εξυγίανση, δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα, δηλαδή τα 50% των νέων ελλήνων, και τα 25% των ελλήνων ανέργων, η υποαπασχολούμενων ανθρώπων, μπορούν να περιμένουν δέκα η παραπάνω χρόνια, για να διορθωθεί η χώρα, για να πιάσουν μια δουλειά, και για να μπορούν να δουν κάποιο επαγγελματικό ορίζοντα στην ζωή τους. Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω, ότι η χώρα, οι άνεργοί μας, και τα νέα παιδιά χωρίς επαγγελματικό ορίζοντα, δεν επιτρέπεται να αφεθούν ως έχει. Εφόσον η ελληνική οικονομία, ήδη συντηρεί πλουσιοπάροχα τόσες μεγάλες, κερδοφόρες, πολυεθνικές εταιρίες τόσα χρόνια, δεν υπάρχει κανένας λόγος και καμία δικαιολογία γιατί να μην προωθηθούν επιθετικά, διεθνείς αλλά και εγχώριες επενδύσεις, καθ όλη την διάρκεια που το ελληνικό κράτος θα διορθώνεται.

Η Γαλλία κατέβηκε με ποσοστό 80% στις κάλπες της Κυριακής, γεγονός που καταδεικνύει την σοβαρότητα και την αμεσότητα με την οποίαν οι Γάλλοι ψηφοφόροι κρίνουν την παρούσα συγκυρία στην χώρα τους αλλά και στην Ευρωζώνη. Σημειωτέον ότι οι Γάλλοι φρενάρανε ολόκληρη της χώρα τους για πάνω από δύο εβδομάδες, διαμαρτυρόμενοι, στην αρχή της κρίσης, για μία απλή μετάθεση της ηλικίας για συνταξιοδότηση από τα 60 στα 62, που η κυβέρνηση Σαρκοζί είχε προτείνει και τελικά επέβαλε.

Η επιλογή της Γερμανίας για την διάσωση του Ευρώ, ακολουθεί έως τώρα ένα και μόνο μήνυμα. Το ευρώ δεν επιβιώνει χωρίς να είναι η κεφαλαιαγορά ευχαριστημένη. Είναι πλέον καιρός η Γαλλία, και ελπίζω και άλλα κράτη προσεχώς, να προσφέρουν ένα αντίλογο στην Γερμανική θέση. Το ευρώ δεν επιβιώνει χωρίς να είναι οι λαοί ευχαριστημένοι. Αυτοί οι δύο αντίλογοι, συντελούν τον διάλογο ο οποίος πρέπει να πραγματοποιηθεί σοβαρά, συστηματικά, ανοικτά και τίμια σε όλη την Ευρώπη. Έτσι μόνο θα μπορέσει η διαλεκτική αντιπαράθεση να γεννήσει μία νέα ευρωπαϊκή θέση που να δύναται να ευχαριστεί και να ικανοποιεί και τις δύο αυτές πλευρές, οι οποίες αυτήν την στιγμή, φαίνονται τόσο δραματικά αντίθετες, η μία από την άλλη. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr