Αυτή η σημαντική στροφή των ελλήνων ψηφοφόρων μακριά από τα κόμματα της παραδοσιακής εξουσίας, και προς τα τρία κόμματα της Αριστεράς, που δεν είχαν την ευκαιρία να πάρουν την κυβερνητική σκυτάλη, έως σήμερα, και τα οποία δεν φέρουν τόσο άμεση ενοχή για την παρούσα οικονομική και κοινωνική καταστροφή της χώρας, προσφέρει μία ιστορική ευκαιρία στο πολιτικό πλέγμα της Αριστεράς να συγκροτήσει το επόμενο κυβερνητικό σχήμα στην Ελλάδα εάν ενωθεί κάτω από μία ενιαία πολιτική.

Αυτή η απίστευτη ιστορική ευκαιρία αποτελεί, εξίσου σημαντικά, μία κρίσιμη ιστορική ευθύνη που πέφτει βαριά πάνω στους ώμους των τριών αριστερών αρχηγών, του κ. Κουβέλη, του κ. Τσίπρα και της κ. Παπαρρήγα. Μέσα στις δύο τελευταίες γενεές η ιστορία της ελληνικής Αριστεράς, πέρασε από την ήτα του Εμφυλίου πολέμου, στις δεκαετίες της εξορίας, της φυλάκισης, και της γενικότερης δεξιόφρονης πολιτικής και κοινωνικής καταπίεσης, και μετά την πτώση της χούντας, στην συμφιλίωση που επέφερε η Μεταπολίτευση, με την αυξημένη δημοκρατική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη, των τελευταίων τριών δεκαετιών.

Με τις επόμενες εκλογές, το αριστερό πολιτικό κύκλωμα έχει μία σοβαρή πιθανότητα να πάρει την κυβερνητική εξουσία, εάν κατορθώσει να ενωθεί κάτω από ένα κοινό παρανομαστή πολιτικού και οικονομικού οράματος για την χώρα. Η ευκαιρία είναι τεράστια, αλλά και η ευθύνη των τριών κομμάτων είναι εξίσου ιστορική. Είναι η στιγμή για την ενιαία Αριστερά, να σταματήσει να αγναντεύει την Ρόδο, και επιχειρήσει το πήδημα.

Η τωρινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική συγκυρία της Ελλάδας είναι τέτοια, που τα τρία αριστερά κόμματα, και ιδιαίτερα οι τρείς αρχηγοί τους, δεν θα συγχωρεθούν από την ιστορία, ούτε την ελληνική, αλλά, εξίσου σημαντικά, ούτε και από την ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης, εάν δεν εκμεταλλευτούν των περιστάσεων για να παρουσιάσουν στους έλληνες ψηφοφόρους μία πραγματική εναλλακτική πολιτική, από την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της κυβέρνησης Μέρκελ και της Τρόικας. Μετά από μία γενεά παραπόνων και κατηγοριών που προσφέρουν τα κόμματα της αριστεράς, εναντίον των δύο κομμάτων εξουσίας, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατία, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τους αριστερούς πολιτικούς, εάν δεν αποφασίσουν να ενωθούν, έτσι ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν στον ελληνικό λαό ένα πρόγραμμα δυνατοτήτων, από μία ατελείωτη λιτανεία παραπόνων και κατηγοριών, εναντίον των κυβερνητικών κομμάτων, τα οποία όπως ξέρουμε, κατέστρεψαν την οικονομία της χώρας.

Η απαξίωση του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον της προ-Σαμαρά Νέας Δημοκρατίας, είναι πια αναμφισβήτητη, ακόμα και από πολλούς πρώην οπαδούς αυτών των δύο κομμάτων. Αλλά όσον αφορά τα τρία κόμματα της Αριστεράς, η εποχή της αντιπολίτευσης, σαν αιώνια δικαιολογία αδράνειας και απραξίας, έχει επίσης παρέλθει, εκ των πραγμάτων. Οι έλληνες ψηφοφόροι δικαιούνται τουλάχιστον μίας εναλλακτικής λύσης ενάντια στα δύο μνημόνια. Και δικαιούνται μία εναλλακτική λύση, από ένα πολιτικό κύκλωμα που θα έχει και την κοινοβουλευτική δύναμη να προωθήσει την πολιτική που πρεσβεύει. Δεν υπάρχει πια καιρός, ούτε τόπος, ούτε υπομονή για αεράτα λόγια και υποσχέσεις, από μονομερείς πολυδιασπασμένους πολιτικούς σχηματισμούς, που δεν διαθέτουν την πολιτική ισχύ να εφαρμόσουν αυτά που προτείνουν, και που υπόσχονται.

Από την σημερινή συγκυρία και μελλοντικά, τα κόμματα της Αριστεράς έχουν δύο μόνο επιλογές. Η μία επιλογή είναι η ένωση και των τριών κομμάτων και η συντονισμένη πολιτική προσπάθεια για την κατάκτηση του δικαιώματος να συγκροτήσουν την επόμενη κυβέρνηση της Ελλάδας. Η δεύτερη επιλογή είναι να παραμείνουν τα τρία κόμματα διασπασμένα στις επιμέρους πολιτικές τους και κολλημένα στις βουλευτικές τους καρέκλες, και να συνεχίσουν την αργόμισθη πολιτικής τους, της ελάσσονος αντιπολίτευσης, εις βάρος των ελλήνων ψηφοφόρων και φορολογουμένων.

Αλλά και στο ευρωπαϊκό επίπεδο, η ανάγκη της ένωσης των τριών αριστερών κομμάτων της Ελλάδας, είναι επιτακτική, για το παρόν και για το μέλλον της Ευρώπης. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Μέρκελ, σε συνδυασμό με τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, έχει επιβάλει μία πολιτική λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, η οποία έχει αποδειχθεί οικονομικά και κοινωνικά καταστροφική, όχι μόνο στην Ελλάδα. Η Ευρώπη χρειάζεται άμεσα και τραγικά μία ισχυρή φωνή από την πολιτική αριστερά, σαν αντίβαρο στην άκρως σκληρωτική νεοφιλελεύθερη ισοπέδωση που προσφέρει το δίδυμο Μέρκελ και Σόιμπλε σε όλη την Ευρωζώνη. Και αυτή η φωνή της Αριστεράς μπορεί κάλλιστα να πρωτοαναδυθεί μέσα από την κοινωνική καταστροφή που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Γιατί εάν η φωνή της Αριστεράς δεν ξεπροβάλει μέσα από την ένωση των αριστερών πολιτικών κόμματων, πολύ πιθανόν να ξεσπάσει μέσα από ένα κοινωνικό αναβρασμό η μία επανάσταση.

Εάν τα τρία κόμματα της Αριστεράς αποφασίσουν να μην ενωθούν, επικαλούμενα τις συνήθεις άδειες προφάσεις πολιτικών ιδεολογιών και στρατηγικών, δεν θα έχουν, στο μέλλον, τίποτα να ζηλέψουν στα θέματα πολιτικής απαξίωσης και κοινωνικής αχρηστίας από τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας.