Η Ευρωπαϊκή ηγεσία έχει ξυπνήσει και έχει αντιληφθεί, η μάλλον έχει φάει στα μούτρα, την κόπρο του Αιγαία, που αποτελεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα με τον κρατισμό του. Αυτή η δραματική αλλαγή στην Ευρωπαϊκή αφύπνιση εξερράγη τις τελευταίες δύο εβδομάδες, με την πρόταση του δημοψηφίσματος, και οι ηγέτες των δύο κομμάτων εξουσίας, έλαβαν το ξεκάθαρο μήνυμά τους, ο κ. Παπανδρέου, άμεσα, και ο κ. Σαμαράς, εμμέσως. Η Ευρώπη, πλέον, επιβάλλει απτή και υπογεγραμμένη συνεργασία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, και τώρα, και εσαεί, για κάθε δισεκατομμύριο Ευρώ, που θα μας δανείζει από εδώ και μπρος. Και πέρασε πια η εποχή που η Ευρώπη συνέχιζε την υποστήριξη της Ελλάδας χωρίς να υλοποιούνται τα συμφωνημένα μέτρα.

Και οι δύο «πεφωτισμένοι» ηγέτες μας, που μεταξύ τους ελέγχουν το ένα τρίτο των προτιθέμενων ελλήνων ψηφοφόρων, έχουν αντιληφθεί ότι μόνο στον απομονωμένο χώρο της δραχμής, μπορούν να συνεχίσουν το επάγγελμα του παραδοσιακού έλληνα πολιτικού. Και ένεκα τούτου, προτιμούν την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, για να μπορέσουν να συνεχίσουν το επάγγελμά τους, και να κρατηθούν στην ηγεσία. Φυσικά, πρόσθετη, απεγνωσμένη ανάγκη και σκοπός, και για τους δύο, είναι η πλήρης υπονόμευση του έργου του νέου πρωθυπουργού, του κ. Παπαδήμου, διότι με ένα σμπάρο σκοτώνουν δύο τρυγόνια. Απαξιώνουν ένα ενδεχομένως επικίνδυνο πολιτικό αντίπαλο, και επιταχύνουν την έξωση της χώρας από το Ευρώ. Εκτός εάν, όπως δεν είναι και τόσο απίθανο στον τραγικό αυτό αγώνα δρόμου, το Ευρώ καταρρεύσει πριν προλάβει η Ελλάδα να χρεοκοπήσει από μόνη της.
Το αληθές και ακριβές της παραπάνω ανάλυσης, μπορεί κανείς να πιστοποιήσει από μία απλή ανάγνωση των βασικών πράξεων των δύο ελλήνων ηγετών, τις τελευταίες δύο εβδομάδες, και όχι μόνο. Από την μία πλευρά, έχουμε ένα, πλέον, μανιακά παρανοϊκό Γιώργο Παπανδρέου, που έχει χάσει κάθε αίσθηση τόπου και χρόνου, όπως ήδη παρατήρησε η Βάσω Παπανδρέου πριν μία εβδομάδα, αλλά και κάθε αίσθηση μέτρου και τσίπας. Ο κ. Παπανδρέου επέτυχε ότι επέτυχε στον πολιτικό χώρο της Ελλάδας, βασικά επειδή ήταν γιός του Ανδρέα Παπανδρέου. Στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, την περασμένη εβδομάδα, είχε το θράσος να συγχαρεί τον εαυτό του διότι επέλεξε να είναι Έλληνας πολίτης. Αυτό που παρέβλεψε να σημειώσει είναι, ότι εάν είχε επιλέξει να είναι Αμερικανός, μέσω της Αμερικανίδας μητέρας του, και είχε αποφασίσει να ζήσει και να σταδιοδρομήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ούτε μπακάλικο δεν θα μπορούσε να δουλέψει με επιτυχία, κατά την γνώμη διαφόρων παρατηρητών στα ΜΜΕ. Αλλά στην Ψωροκώσταινα, τα επίπεδα είναι τόσο χαμηλά, και η εμβέλεια του πατέρα του τόσο γιγαντιαία, που ο πρωτότοκος γιός του Αντρέα, και συνονόματος εγγονός ενός άλλου μεγάλου πολιτικού, στράβωσαν και το πολιτικό σύστημα και τους έλληνες ψηφοφόρους αλλά και τα ΜΜΕ και τους οδήγησαν να παραβλέψουν το ποιόν του ανθρώπου σαν πολιτική οντότητα, και να αγκιστρωθούν στο σύμβολο της συγγένειας, σαν βασική, και μοναδική κινητήριο δύναμη. Έτσι ο Γιωργάκης, 'παίζει' με την τύχη της πατρίδας μας, καλώντας άτυπα συμβούλια του κόμματός του πριν από την ομιλία του Παπαδήμου στην Βουλή, προτείνοντας νέους εκλογικούς νόμους, μιλώντας στο τηλέφωνο με την ευρωπαϊκή και αμερικανική ηγεσία, και ξεδιάντροπα συνεχίζοντας να υποστηρίζει στην Βουλή, την ευφυή του απόφαση για το δημοψήφισμα.

Και ο κ. Σαμαράς, παίζει κρυφτούλι με τους Ευρωπαίους δανειστές, και φυσικά, ρουλέτα με την έκτη δόση και την άτακτη στάση πληρωμών της Ελλάδας τα Χριστούγεννα, υποστηρίζοντας ότι δεν συνεργάζεται με την νέα κυβέρνηση, όταν η Ευρώπη έχει θέσει την πολιτική συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων σαν προϋπόθεση του πακέτου στήριξης, και αρνούμενος να υπογράψει εγγράφως σε αυτά που έχει ήδη συμφωνήσει, επικαλούμενος την εθνική του αξιοπρέπεια. Αλλά, εάν και όταν η έκτη δόση δεν έρθει, φυσικά ο κ. Σαμαράς δεν θα είναι αυτός που θα έχει πρόβλημα να πληρώσει το νοίκι του, η τον μπακάλη, αφού το κόμμα του, όπως και τα άλλα κόμματα, έχουν δανειστεί για τα έξοδά τους, από το ελληνικό κράτος, βαραίνοντας τους κρατικούς προϋπολογισμούς έως και το 2016.

Τα δύο κόμματα είναι ξεκάθαρα διχασμένα, τουλάχιστον σε δύο στρατόπεδα, σε αυτούς που προσπαθούν να μείνουν αγκιστρωμένοι στο παλιό πολιτικό σύστημα, κάτω από τους αρχηγούς τους, με τα παραδοσιακά προνόμια και τις πελατειακές συναλλαγές, και σε αυτούς που δυσφορούν κάτω από το σύστημα, θέλουν να κάνουν μια πραγματική προσπάθεια να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ, και δεν ξέρουν πώς να αλλάξουν το σύστημα. Το σύστημα μόνο από μία εξωτερική δύναμη μπορεί να αλλάξει. Αυτήν την στιγμή, η μόνη θεμιτή και συνετή δύναμη που υπάρχει, από έξω, είναι η Ευρώπη και ο Λουκάς Παπαδήμος. Όπως είπε και αυτός, μόνος του δεν μπορεί να επιτύχει. Και οι προοδευτικοί πολιτικοί στα διάφορα κόμματα, και αυτοί μόνοι τους δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν την αλλαγή. Μόνο μία σοβαρή «ευρωπαϊκή» συμμαχία μεταξύ της Ευρωπαϊκής ηγεσίας, από την μία μεριά, το προοδευτικό ελληνικό πολιτικό σύστημα από την άλλη, και με τον Λουκά Παπαδήμο σαν τον συνδετικό κρίκο, μπορεί να επιτύχει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.