Δεν πέρασε ούτε εικοσιτετράωρο από την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, και ο ελληνικός λαός, σε σημερινά αποτελέσματα δύο δημοσκοπήσεων, με την συντριπτική πλειοψηφία των 80%, χαιρετίζει τον Λουκά Παπαδήμο, σαν σωτήρα του έθνους από την τραγική κατάσταση που η Ελλάδα βρίσκεται αυτήν την στιγμή. Και σαν περαιτέρω απόδειξη της αναξιοπιστίας που το πολιτικό κατεστημένο χαίρει στην ελληνική κοινωνία, η πλειοψηφία του λαού επιθυμεί μία εκτεταμένη θητεία της κυβέρνησης Παπαδήμου, πέραν των συμφωνημένων χρονικών ορίων.

Η απίστευτου επιπέδου κομματική σκοπιμότητα που και τα δύο κόμματα εξουσίας έδειξαν την τελευταία εβδομάδα, στην αντιμετώπιση του κινδύνου άμεσης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ, χρωμάτισαν και τα δύο κόμματα, αλλά και τους δύο ηγέτες, με την αναξιοπιστία που ο ελληνικός λαός έχει ζωγραφίσει την ελληνική πολιτική εδώ και πολύ καιρό. Η εβδομάδα που μας πέρασε απλώς βάθυνε και σφράγισε τα χρώματα αυτής της αναξιοπιστίας. Και σαν αποτέλεσμα, η Ελλάδα έχει έναν νέο ήρωα και έναν νέο σωτήρα. Οι επόμενοι μερικοί μήνες μπορεί να επαληθεύσουν αυτήν την ελπίδα, η όχι, αλλά η χώρα αυτή την στιγμή, τουλάχιστον στην μεγάλη πλειοψηφία της, τρέφει μία σοβαρή ελπίδα, και αυτό και μόνο είναι άκρως αναγκαίο και άκρως θετικό.
Φυσικά, και όσον αφορά την κομματική σκοπιμότητα, το ΠΑΣΟΚ, με τα δύο διαδοχικά κύκνεια άσματα του πρώην πρωθυπουργού, του Γεώργιου Παπανδρέου, έσπασε κάθε ρεκόρ «Μακιαβελικής» στρατηγικής, και άφησε την ΝΔ υπό την αρχηγεία του Αντώνη Σαμαρά, πολύ πίσω. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, καταρχάς, αποφάσισε μονομερώς, την κήρυξη του δημοψηφίσματος, για να εκβιάσει τον ελληνικό λαό στην αποδοχή του άκρως αποτυχημένου κυβερνητικού του έργου. Σαν αποτέλεσμα, ο πρώην πρωθυπουργός εξάλειψε τα τελευταία ίχνη αξιοπιστίας της ελληνικής πολιτικής στην Ευρώπη και έθεσε την Ελλάδα προ της αμέσου εξόδου από το Ευρώ, ριψοκινδυνεύοντας, επί πλέον, την άτακτη χρεοκοπία της χώρας μας λόγω της δικαιολογημένης αγανάκτησης των ευρωπαίων εταίρων. Κατόπιν, στην απελπισμένη του προσπάθεια να κρατηθεί στην καρέκλα του με κάθε τρόπο, γέμισε το πολιτικό επικοινωνιακό χώρο με πολυποίκιλα ψεύδη στην προσπάθειά του να αποφύγει την επιλογή του Λουκά Παπαδήμου για την πρωθυπουργία, και μετά φρόντισε να κρατήσει την πατρίδα του, αλλά και όλη την Ευρώπη, με κομμένες τις ανάσες επί πέντε μέρες, έτσι ώστε, να παρατείνει την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης έως την ημερομηνία που θα του εξασφάλιζε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για έξι ακόμα μήνες. Το ότι όλη αυτή η διαδικασία η οποία επεβλήθη στον ελληνικό λαό, τσαλάκωσε τους συνταγματικούς θεσμούς της χώρας, είναι απλώς το κερασάκι στην κορυφή της τούρτας. Ο Νικολό, ο μακαρίτης, εάν ζούσε, θα του έδινε σίγουρα Άριστα, και με τόνο, και ίσως να μετονόμαζε το βιβλίο του, «ο Πρίγκιπας Γεώργιος».

Ο Αντώνης Σαμαράς με την Νέα Δημοκρατία του, ήρθε δεύτερος και τελευταίος σε πολιτική σκοπιμότητα, αλλά έκανε και αυτός ότι μπορούσε, και πήγε να συναντήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Παπανδρέου έχοντας συμφωνήσει στην απίστευτη επιλογή του κ. Πετσάλνικου για πρωθυπουργό της μεταβατικής. Αυτή η επιλογή του κ. Σαμαρά δείχνει μία ασυγχώρητη πολιτική σκοπιμότητα, που δεν δικαιολογείται από την δίκαιη επιθυμία του για γρήγορες εκλογές. Όταν ο ελληνικός λαός επιθυμεί την παραμονή στο ευρώ, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, και όταν η Ευρωπαϊκή ηγεσία, κατόπιν της καταστροφικής πολιτικής του κ. Παπανδρέου, είναι έτοιμη να εγκαταλείψει την χώρα μας στην μοίρα της, θα έπρεπε να ήταν για κάθε συνεπή πολιτικό, αναγκαίο να σωθεί πρώτα η χώρα από το οικονομικό και κοινωνικό χάος μίας άτακτης χρεοκοπίας, πριν οδηγηθεί αυτή η χώρα σε εκλογές. Και ο Φίλιππος Πετσάλνικος, όσο επαρκής και να ήταν σαν πρόεδρος της Βουλής, αποτελούσε, δυστυχώς, μία άκρως ανεύθυνη πολιτική επιλογή και του κ. Παπανδρέου και του κ. Σαμαρά.

Αλλά ο ελληνικός λαός δεν τυφλώττει, παρά είδε καθαρά τα δύο κόμματα εξουσίας, και τους δύο αρχηγούς, να παίζουν κομματικά παιχνίδια, αντί να κάνουν ότι τους περνά από το χέρι για την σωτηρία της χώρας. Και για αυτό αγκιστρώθηκε σύσσωμη η Ελλάδα στον κ. Παπαδήμο, ώσπου να πεις κύμινο. Από την άλλη μεριά, έχουμε μία παράλληλη θετική εξέλιξη στο σκηνικό του πολιτικού μας συστήματος. Αυτή η εξέλιξη έρχεται στους δύο εμφύλιους πολέμους που ξέσπασαν μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα, για την διαμάχη ως προς την επιλογή του Λουκά Παπαδήμου, η όχι. Αυτοί οι παράλληλοι εμφύλιοι στο ΠΑΣΟΚ και στην ΝΔ, μεταξύ των «προοδευτικών» που ήθελαν τον Λουκά Παπαδήμο, και των «οπισθοδρομικών», που ήθελαν οποιονδήποτε η οτιδήποτε άλλο, παρέχουν μία κάποια φωτεινή ελπίδα για το πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας. Εφόσον ο λαός έχει προ πολλού σιχαθεί και ξεγράψει ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, και εφόσον έκανε η Παναγιά της Τήνου το θαύμα της (βλέπε το προηγούμενό μου άρθρο...), και μας έστειλε τον «Κανένα» στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου, θα μπορούσαμε και εμείς να κινούσαμε λίγο τα χεράκια μας, για να προωθήσουμε τις εξελίξεις. Δηλαδή, δεν είναι πολύ ουτοπικό να ελπίζει κανείς, ότι τα δύο «προοδευτικά» στρατόπεδα των δύο κομμάτων εξουσίας, θα μπορούσαν να ένωναν τις τύχες τους, σαν ένα νέο κόμμα, υπό την ηγεσία του Λουκά Παπαδήμου, και να κατέβαιναν στις επόμενες εκλογές, υπό το όνομα, το «Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης». Ένα κόμμα που χρειάζεται η Ελλάδα, τόσο πολύ όσο το χρειαζόταν και η Τουρκία. Που ξέρεις; Ο διάβολος μπορεί να σπάσει το ποδάρι του...