Αυτή η άλλη προοπτική, που ο πρωθυπουργός μας αντιπαθεί ακόμα περισσότερο, είναι η προοπτική του να αναγκαστεί, σαν ηγέτης της χώρας, να κηρύξει στάση πληρωμών, με όλες τις επακόλουθες συνέπειες. Οι ευρωπαίοι εταίροι άργησαν πέντε ολόκληρες μνημονιακές δόσεις, αλλά επιτέλους κατάλαβαν ότι έπρεπε να καταστήσουν την προοπτική στάσης πληρωμών, αρκετά ζωντανή και πειστική στην ελληνική κυβέρνηση, για να μπορέσουν να σπρώξουν την κυβέρνηση Παπανδρέου στα πρώτα βασικά βήματα εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, βήματα που η κυβέρνηση έπρεπε να είχε ξεκινήσει από τον Μάιο του 2010, εάν όχι νωρίτερα. Ο πρωθυπουργός μας, σαν παγκόσμιος ηγέτης σοσιαλιστικών κομμάτων, είχε και έχει τεράστια δυσκολία να πάρει ¨αντισοσιαλιστικά¨ μέτρα, γεγονός που τον καθιστά ιδιαίτερα ακατάλληλο να διευθετήσει την παρούσα τραγική κρίση. Έτσι η πραγματική εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας ξεκινάει σε ένα κλίμα εξαναγκασμού, διότι η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας δεν είχε, και δεν έχει, το πολιτικό θάρρος να υπερασπιστεί και να εφαρμόσει πολιτικές που μπορούν να σώσουν το έθνος, όταν αυτές οι πολιτικές ανταγωνίζονται την εκλογική βάση του κυβερνητικού κόμματος.

Από την άλλη μεριά, η καγκελάρια Μέρκελ, σαν απροσδόκητος πολιτικός συνένοχος του έλληνα πρωθυπουργού στο έγκλημα που είναι η Ελληνοευρωπαϊκή κρίση, έδειξε και δείχνει μία παρόμοια δυσκολία και απροθυμία να αποφασίσει τα δέοντα μέτρα για την διάσωση του ευρώ, και της ελληνικής οικονομίας, διότι, από την αρχή της κρίσης, προσπαθεί να μη στεναχωρήσει την εκλογική της βάση, κάτι στο οποίο συνεχίζει να έχει μεγάλες αποτυχίες. Έτσι και αυτή, πεπεισμένη από την οικονομική και την πολιτική ηγεσία της χώρας της, ότι μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι αδιανόητη επιλογή, προχωρεί, σιγά, διστακτικά, και με πολλή κωλυσιεργία, στα αναγκαία βήματα για την διάσωση του ευρώ, πάντα υπό την πίεση οικονομικών και πολιτικών εξαναγκασμών. Η τελευταία πολιτική πίεση για την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ, έρχεται από την κυβέρνηση του Ομπάμα, ελέω του γεωπολιτικού ¨ξεσπάσματος¨ του Τούρκου ηγέτη, ο οποίος, αφού έφαγε χυλόπιτα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και βλέποντας την Κύπρο και το Ισραήλ να βρίσκονται στα πρόθυρα τεράστιας ενεργειακής κατάκτησης, προσπαθεί, με αμφίβολες προοπτικές να εκμεταλλευτεί τις αμφίρροπες εξελίξεις της Αραβικής Άνοιξης, απειλώντας το Ισραήλ και αναγκάζοντας τις ΗΠΑ να υπερεκτιμήσουν την γεωπολιτική χρησιμότητας της Ελλάδας. Από την άλλη μεριά, οι ΗΠΑ, και ειδικότερα η κυβέρνηση Ομπάμα, δεν έχει ακόμα συνέλθει, ούτε ψυχολογικά, αλλά φυσικά, και ούτε οικονομικά, από την καταστροφή που επέφερε η χρεοκοπία της τράπεζας των Αδελφών Λίμανς το 2008, και η οποία εγκαινίασε την συνεχιζόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση.

Η δίδυμη πολιτική στρατηγική της Άγγελας Μέρκελ και του Γιώργου Παπανδρέου απλώς αντικατοπτρίζει την δίδυμη πολιτική και υπαρξιακή στάση που κατείχαν και κατέχουν οι δύο λαοί τους. Και οι Γερμανοί και οι Έλληνες, αποφάσισαν να γίνουν μέλη της Ευρωζώνης, αποβλέποντας μόνον στα πιθανά οφέλη που θα μπορούσαν να αποκομίσουν, και αποφεύγοντας να ισοβαθμήσουν τα ενδεχόμενα μειονεκτήματα του κοινού νομίσματος. Στον οικονομικό τομέα, οι Γερμανοί έψαξαν τις τεράστιες εξαγωγικές προοπτικές και οι Έλληνες, σε τέλειο συνδυασμό, τα φτηνά επενδυτικά, (βλέπε καταναλωτικά), δάνεια. Στον πολιτικό τομέα, οι ανάγκες ήταν πάλι αντίστροφες. Οι Γερμανοί έψαξαν την αποδυνάμωση της γεωπολιτικής τους ιστορίας, ενώ οι Έλληνες έψαξαν την γεωπολιτική ασφάλεια από τον Τούρκο γείτονα. Δεν είναι ίσως τυχαίο, παρατηρώντας πόσο διαμετρικά και συμπληρωματικά ήταν και είναι οι ανάγκες, οι δυνάμεις, και οι αδυναμίες, των δύο κρατών, της Γερμανίας και της Ελλάδας, που οι δύο αυτές χώρες του ευρώ, βρίσκονται, από την αρχή, στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής κρίσης, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική και πολιτική, αλλά και υπαρξιακή. Και οι δύο αυτές χώρες, έβαλαν τους λαούς τους μέσα στο ευρώ, χωρίς επαρκή εθνικό διάλογο περί των υπέρ και των κατά της Ευρωζώνης. Έτσι τώρα, και οι Γερμανοί είναι ξαφνιασμένοι και αγανακτισμένοι που χρειάζονται να βοηθήσουν χρηματικά τα πιο αδύναμα μέλη, και, από την άλλη μεριά, οι Έλληνες, ξαφνιάστηκαν και αγανάκτησαν, γιατί το ευρώ δεν αποδείχτηκε, επί του μακρού, η κότα με το χρυσό αυγό, που νομίζαμε τόσα χρόνια.

Ένεκα τούτου, κάθε βήμα προς τα εμπρός που είτε η Γερμανία, είτε η Ελλάδα, και οι εκατέρωθεν πολιτικές τους ηγεσίες, αναγκάζονται να παίρνουν, μήνα προς μήνα, πάντοτε γίνεται υπό κλίμα πολιτικού και οικονομικού εξαναγκασμού, διότι, κάθε φορά, οι αντίθετες προοπτικές, δηλαδή, της διάλυσης του ευρώ για την Γερμανία, η της εξόδου από το ευρώ για την Ελλάδα, φαίνονται πολύ πιο καταστροφικές για αμφότερες κοινωνίες.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr