Μόλις έγινε πρωθυπουργός, έσπευσε να πληροφορήσει όλη την υφήλιο, ότι η χώρα του ήταν η μεγαλύτερη ψεύτρα όλων των εποχών, όσον αφορά την δημοσιονομική λογιστική, λες και οι δανειστές μας δεν το ήξεραν. Απλώς τους βοήθησε αυτό το δημόσιο μαστίγωμα της ελληνικής αξιοπρέπειας. Τον ίδιο καιρό, στις πρώτες του συναντήσεις με ομόλογούς του από άλλα κράτη, παραπονιόταν ότι ηγείτο μίας διεφθαρμένης χώρας, λες και τον είχε παρακαλέσει κανείς να πολιτευθεί στην Ελλάδα.

Κατόπιν, άφησε μισό χρόνο να περάσει, βολιδοσκοπώντας το ΔΝΤ και την ΕΕ, και περιμένοντας να φτάσει η χώρα στα πρόθυρα στάσης πληρωμών, ενώ υπήρχαν φτηνές δανειακές ευκαιρίες εκτός της ΕΕ, και θα μπορούσε, σαν ηγέτης της χώρας, να εξασφαλίσει τις κρατικές δαπάνες για ένα - δύο χρόνια με δάνεια «εκτός Σένγκεν», και να προχωρήσει πάραυτα στην εξυγίανση του ελληνικού δημοσίου, χωρίς ούτε μνημόνιο, ούτε Τρόικα, ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Μετά, έχοντας μία αξιωματική αντιπολίτευση, που καταντροπιασμένη από την καταστροφή που είχε επιφέρει η κυβέρνηση Καραμανλή, έσειε κλάδο ελιάς, προσφέροντας συνεργασία εθνικής σωτηρίας, συνέχισε να κυβερνά λες και ήταν ακόμα σε προεκλογική εκστρατεία, προσπαθώντας να κατασπιλώσει και να ρίξει όλη την ευθύνη της ελληνικής καταστροφής στο άλλο κόμμα, την στιγμή που το δικό του το κόμμα ευθύνονταν για τα δύο τρίτα του δημοσίου χρέους, και επίσης το δικό του το κόμμα ήταν ο βασικός ηθικός αυτουργός του καρκινογόνου κρατισμού που μαστίζει την χώρα.

Έπειτα, συμφώνησε σε ένα Μνημόνιο που δεν έβγαινε ούτε καν με απλή αριθμητική, υποστηρίζοντας ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Φυσικά, όταν ήταν ο ίδιος ο κυριότερος κατήγορος της δικής του χώρας, πώς να έχει μετά το θάρρος να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους. Αντί αυτού, έδωσε στον εαυτό του άριστα, γιατί δήθεν έπεισε την Μέρκελ να μας δανείσει, ενώ στην πραγματικότητα το δάνειο έγινε μόνο και μόνο γιατί η Ευρώπη φοβόταν πολύ περισσότερο την ελληνική χρεοκοπία.

Ξεκίνησε το μνημόνιο και έκανε το παν να αποφύγει να διορθώσει αυτό που πραγματικά  χωλαίνει το έθνος, τον δημόσιο χώρο, διότι ο δημόσιος χώρος, αυτό το τέρας που το κόμμα του βασικά γέννησε και έθρεψε, είναι και ήταν η πηγή κάθε εκλογικής επιτυχίας του κόμματός του. Αντί αυτού, χτύπησε την ιδιωτική πρωτοβουλία, γιατί εκεί ο συνδικαλισμός δεν υπάρχει, η είναι αδύναμος, και μέσα σε ένα χρόνο, έχει κλείσει δεκάδες χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις, και έχει στείλει στην ανεργία, εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικούς υπαλλήλους, την στιγμή κατά την οποίαν, είναι εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι που πρέπει να απολυθούν, εάν είναι να πάει μπροστά αυτός ο τόπος.

Τώρα επιτίθεται εναντίον ενός άλλου κλάδου της ιδιωτικής οικονομίας, την εστίαση, με σοβαρές ενδεχόμενες οικονομικές αλλά και κοινωνικές επιπτώσεις. Υποσχέθηκε, επανειλημμένα, και στην Τρόικα και στον Ελληνικό λαό, ότι θα κάνει τις απαιτούμενες αναδιαρθρώσεις στο δημόσιο και στον ιδιωτικό χώρο, και πάνω από ένα χρόνο, καθυστερεί και κωλυσιεργεί στην εφαρμογή κάθε μίας από αυτές τις υποσχέσεις, που αφορούν τον δημόσιο τομέα, διότι εξακολουθεί να προσπαθεί να προστατεύσει την εκλογική βάση του κόμματος του.

Μέσα σε ένα χρόνο, η Ευρώπη έχει απαυδήσει με την ελληνική πραγματικότητα, και με το συνεχώς αυξανόμενο κόστος της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας, και ο αρχηγός της ελληνικής κυβέρνησης εξακολουθεί να παίζει κρυφτούλι με την Τρόικα, την Ευρώπη και τον Ελληνικό λαό, με μοναδική του, όπως φαίνεται, φροντίδα να εξακολουθεί να προστατεύει την εκλογική βάση του κόμματός του, ενώ, ο κόσμος ολόκληρος, και το ευρώ μαζί, καίγονται.

Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Εκλογές, εδώ και τώρα! Και εάν δεν βγει κανένα κόμμα νικητής, ακόμα καλύτερα, γιατί η Ελλάδα, τότε, θα αναγκαστεί, να κάνει τις επιλογές της. Γιατί της επιλογές του τωρινού αρχηγού της χώρας, τις έχουμε πια δει, και ξαναδεί, και όλες οι επιλογές του τοποθέτησαν και τοποθετούν το κόμμα του πάνω από το έθνος.