Η βασική αιτία είναι ότι ένας απίστευτος πόλεμος διεξάγεται χωρίς κανένα τουφέκι και χωρίς κανένα κανόνι, μεταξύ των πολιτικών εξουσιών της Ευρώπης και της Αμερικής, εναντίον του Τέρατος της Κεφαλαιαγοράς, και υπέρ, (τουλάχιστον συνήθως), των λαών των οποίων τα συμφέροντα υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν.

Η παγκόσμια κεφαλαιαγορά γεννήθηκε πριν από μία γενεά περίπου, επιβεβλημένη από το πολυεθνικό κεφάλαιο, για να προωθήσει γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα το εμπόριο ανά την υφήλιο, δια της απελευθέρωσης της κίνησης του κεφαλαίου, αλλά και του εμπορίου, από χώρα σε χώρα. Σαν αποτέλεσμα, με λαμπρότερη εξαίρεση έως τώρα, την γερμανική βιομηχανία, οι πιο πολλές οικονομίες του Δυτικού κόσμου μετέφεραν ένα σοβαρό μέρος των βιομηχανιών τους στα αναπτυσσόμενα κράτη, όπου τα εργατικά ημερομίσθια ήταν και παραμένουν μηδαμινά, εν σχέση με τα αμερικανικά και τα ευρωπαϊκά. Μεγάλες κερδισμένες βγήκαν οι αναπτυσσόμενες οικονομίες των BRICs, (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, και Κίνα), ενώ οι οικονομίες των κρατών του Δυτικού Κόσμου αγωνίζονται, έκτοτε, όλο και πιο απεγνωσμένα, να διατηρήσουν μία θετική ανάπτυξη των οικονομιών τους.

Η Κεφαλαιαγορά, όμως, γιγάντωσε και αυτή, γεμίζοντας την υφήλιο με δάνεια, έτσι ώστε να μη νοείται, πλέον, ούτε ένα κράτος, ούτε μία επιχείρηση, αλλά ούτε και ένας οιοσδήποτε πολίτης, να μπορεί να επιζεί μέσα στον μοντέρνο καπιταλισμό χωρίς ένα δάνειο από την ¨Αγορά¨. Γιγαντώνοντας η Κεφαλαιαγορά, απέκτησε και μερικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία, κατά την γνώμη μου, και όχι μόνο, την έχουν μετατρέψει σε ένα Τέρας, με καταστροφικές δυνάμεις, που να φέρνουν σε κίνδυνο κρατικές οικονομίες, όπως πολύ ξεκάθαρα βλέπουμε και ζούμε στην χώρα μας. (Χωρίς φυσικά να ξεχνάει κανείς η να αμφισβητεί την τεράστια ενοχή του ελληνικού πολιτικού συστήματος στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας…).

Τέσσερα, θα έλεγα, είναι τα κρίσιμα σημεία, τα οποία μεταλλάζουν την Κεφαλαιαγορά, από ένα Γίγαντα ενέργειας και παροχής πλούτου, σε ένα καταστροφικό Τέρας.

1). Το πρώτο είναι η σχεδόν μηδαμινή κεφαλαιοποίηση του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, το οποίο επιτρέπει στις τράπεζες να εκτίθενται επικίνδυνα παρέχοντας δάνεια τα οποία, συνολικά, υπερβαίνουν τους πόρους κεφαλαίου που η τράπεζα συντηρεί υπό την άμεση κατοχή της κατά το εικοσαπλάσιο. (Στο τελευταίο πανευρωπαϊκό στρες τεστ 90 τραπεζών, που ανακοινώθηκε αυτόν τον μήνα, όποια τράπεζα έδειχνε να συντηρεί πόρους κεφαλαίου τουλάχιστον ίσους με το 5% των δανείων στα οποία ήταν εκτεθειμένη, περνούσε το τεστ μετά επαίνου!). Ένεκα τούτου, και η λεγόμενη ¨πίστη¨ της αγοράς, και η συζητούμενη ¨ψυχολογία¨ του τραπεζικού επενδυτή έχουν λάβει μυθικές δυνάμεις στην προσπάθεια να μαντέψει κανείς πως θα αντιδράσει μία τράπεζα όταν χρεοκοπήσει έστω και ένα δάνειό της.

2). Το δεύτερο τερατώδες χαρακτηριστικό είναι η λειτουργικότητα των σούπερ ηλεκτρονικών υπολογιστών, πού επιτρέπουν η και, μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων, επιβάλλουν, την μετακίνηση ασύλληπτων ποσών κεφαλαίου από χέρι σε χέρι και από κράτος σε κράτος, σε απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου.

3). Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι η ολοένα αυξανόμενη συνήθεια να ποντάρουν οι διάφοροι επενδυτές σε ακάλυπτα, γυμνά, ασφαλιστικά παράγωγα, η οποία συνήθεια έχει μετατρέψει ένα σημαντικό μέρος της καθημερινής κίνησης της κεφαλαιαγοράς σε ένα τεράστιο, παγκόσμιο καζίνο.

4). Το τέταρτο και τελευταίο, είναι η εχεμύθεια και η μυστικότητα πού επικρατεί στην παγκόσμια κεφαλαιαγορά, γύρω από ποιοι μετακινούν πόσα κεφάλαια και πότε, και ποιοι κατέχουν πόσα ασφαλιστικά παράγωγα και σε ποιο επίπεδο ασφαλιστικού κινδύνου. Έτσι, η Κεφαλαιαγορά, της οποίας ο καθημερινός τζίρος, ανά την υφήλιο, υπερβαίνει κατά πολύ των συνολικό ΑΕΠ των κρατών μέσα από τα οποία αυτά τα κεφάλαια διαρρέουν, να αποτελεί ένα τεράστιο Τέρας, του οποίου το φόβητρο και η συνεπαγόμενη ισχύς, πηγάζουν, ακριβώς, από το πόσο τεράστιο και ταυτόχρονα, πόσο ανεξιχνίαστο συντηρείται αυτό το αιώνια μετακινούμενο κεφάλαιο. Αυτή η σημαντική αδιαφάνεια συντηρείται ευλαβικά και άκρως αποτελεσματικά από τους τραπεζίτες και τους διεθνείς επενδυτές, αλλά και από τα πολιτικά συστήματα του μοντέρνου καπιταλισμού.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι το κεντρικό επιχείρημα της κεφαλαιαγοράς, αλλά και της πολιτικής εξουσίας, εναντίον κάθε ιδέας για μία κάποια χρεοκοπία, είναι ότι δεν ξέρουμε τι τρομερά επακόλουθα μπορούν να προκύψουν σε περίπτωση ενός περιβόητου ¨πιστωτικού γεγονότος¨.

Κανένας άλλος από τον διαβόητο Άλαν Γκρίνσπαν, το προηγούμενο πρόεδρο της Αμερικανικής κρατικής τράπεζας, ο οποίος, βασικά, ευθύνεται όσο κανένας άλλος άνθρωπος, για την τεράστια φούσκα πού έσκασε στην Αμερικανική οικονομία το 2008, και τα παγκόσμια αποτελέσματα της οποίας ακόμα επηρεάζουν αρνητικά όλες τις οικονομίες της υφηλίου, είχε το θράσος να υποστηρίξει, σε ένα κύριο άρθρο του στις Financial Times, πριν μερικούς μήνες, ότι η πολυπλοκότητα των μοντέρνων οικονομικών εργαλείων είναι εξαιρετικά προσοδοφόρα και ότι πρέπει να διατηρηθεί και να επεκταθεί, και ότι όσο πιο πολύπλοκα, και άρα πιο ανεξιχνίαστα και μυστηριώδη και αδιαφανή, είναι τα οικονομικά εργαλεία της Κεφαλαιαγοράς, τόσο περισσότερα μπορούν να είναι και τα κέρδη των επενδυτών!

Ζούμε λοιπόν όλοι, ψηφοφόροι και πολιτικοί, κάτω από την ομπρέλα ενός τεράστιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος, το οποίο δεν υπόκειται σε κανένα διεθνή έλεγχο, το οποίο επιμένει να παραμένει αδιαφανές, και ει δυνατόν, ανεξιχνίαστο, και του οποίου η βασική αρχή και πρωταρχικός νόμος, διατάσει, ότι, οιοδήποτε παράπτωμα από κράτος η από πολίτη, που μπορεί να χαρακτηριστεί επισήμως, σαν ¨πιστωτικό γεγονός¨, δύναται να επιφέρει μία παγκόσμια κεφαλαιοκρατική αναστάτωση, κλείσιμο κάθε πιστωτικής ρευστότητας, και γενικώς, να πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει, όπως λέγανε κάτι αρχαίοι γάλλοι.

Με συγχωρείται, αλλά προσωπικά νομίζω, ότι δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά, ότι και να λένε οι τραπεζίτες, με αρχηγό τον συμπαθέστατό μου, Τρισέ. Ναι, υπάρχει και η σωστή στιγμή που είσαι αναγκασμένος να συμμορφωθείς με μία τρελή κατάσταση γιατί δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς. Αλλά πιστεύω ακράδαντα, ότι πρέπει να έλθει οπωσδήποτε και η ιερή στιγμή, που πρέπει να πει κανείς, ¨άντε χαθείτε από δω!¨ και να πολεμήσει κανείς και να αλλάξει μία εγκληματικά καταστροφική κατάσταση. Και η Μέρκελ, όσο και εάν προσωπικά αγωνίζεται για την ψήφο των Γερμανών ψηφοφόρων, θα έχει πάντα την δικιά μου ψήφο, σαν Ευρωπαίο, και σαν κάτοικο αυτού του πλανήτη, γιατί, αυτή πρώτη και καλύτερη, και μόνη ανάμεσα στους μοντέρνους πολιτικούς ηγέτες, έχει το θάρρος και την δύναμη να υψώσει το ανάστημά της και να πει ΟΧΙ στο Τέρας της Κεφαλαιαγοράς.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr