Η χώρα, άλλη μια φορά, εξαιρουμένης ίσως της Νέας Δημοκρατίας, φαίνεται να πιστεύει ότι η τωρινή πρόταση του Σαμαρά με το Ζάππειο ΙΙ βρίσκεται εκτός πραγματικότητας. Έτσι είναι πράγματι, η μήπως ολόκληρη η χώρα, με επικεφαλής τον Παπανδρέου και την κυβέρνησή του, έχει υποστεί μία πλήρη πλύση εγκεφάλου από την απειλή χρεοκοπίας και έξωσης από το Ευρώ πού η ηγεσία της Ευρώπης εκμεταλλεύεται εξ αρχής τόσο αποτελεσματικά; Μόλις επιζήσαμε από μία δεύτερη Εβδομάδα των Παθών, αμείλικτα προγραμματισμένη από την Ευρωπαϊκή ηγεσία με πρωταγωνιστή τον θίασο της ελληνικής κυβέρνησης. Κατά την διάρκεια αυτής της εβδομάδας η κυβέρνηση και η Ευρώπη μας απειλούσαν συνεχώς ότι η χώρα θα χρεοκοπούσε σε ένα μήνα, εάν η αξιωματική αντιπολίτευση δεν συναινούσε σε ακόμα χειρότερα φορολογικά μέτρα, που είναι προσδιορισμένα να χειροτερέψουν την ύφεση στην ελληνική οικονομία, και να αυξήσουν την ανεργία ακόμα παραπάνω. Ούτε μία μέρα δεν είχε περάσει από την στιγμή που ο Σαμαράς απέκλεισε την συναίνεση, που η ελληνική κυβέρνηση σε ομόηχο ντουέτο με τις Βρυξέλλες, μας καθησύχαζαν ότι οι ουρανοί άνοιξαν, οι άγγελοι αγάλλονται, και ότι ως δια μαγείας λεφτά είχαν βρεθεί, η Μέρκελ είχε εγκαταλείψει την πολύμηνη άρνηση της για νέο δάνειο, και ότι άλλα 65 δισεκατομμύρια Ευρώ θα γίνουν διαθέσιμα για αυτούς τους χαραμοφάηδες Έλληνες.

Μα ποιους νομίζουν ότι κοροϊδεύουν με τέτοια επικοινωνιακά καμώματα; Η Ελληνική κυβέρνηση, σαν αυτοκαταστροφικός αυτόχειρας, εξαλείφει τα τελευταία ψίχουλα αξιοπιστίας που διέθετε στον ελληνικό λαό, και ύστερα αναρωτιέται γιατί το κίνημα αγανακτισμένων έχει φτάσει και έχει κατασκηνώσει προ των πυλών. Και εάν νομίζει η Ευρωπαϊκή ηγεσία ότι ο τρόπος με τον οποίο κουμαντάρει την κρίση του Ευρώ θα βοηθήσει να κατευνάσει την αγανάκτηση των νέων στην Ισπανία, θα περιμένει πολύ καιρό.

Το μεγάλο ελληνικό ερώτημα όμως είναι γιατί πήγε τόσο στραβά το μνημόνιο τον πρώτο χρόνο? Από την μία μεριά μπορούμε να πιστέψουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε αρκετή εμπειρία για να προβλέψει το αποτέλεσμα, παρόλο που ο Σαμαράς φαίνεται ότι είχε αρκετή εμπειρία, η τουλάχιστον αρκετή ευφυΐα. Το αποτέλεσμα της ύφεσης το είχαν όλοι προβλέψει, και με την αξιοποίηση της εθνικής περιουσίας, όλοι το καταλαβαίνουν, ότι όσο αργότερα γίνει, τόσο λιγότερα αποτελέσματα θα φέρει.

Αλλά η Ευρωπαϊκή ηγεσία και το ΔΝΤ, δεν ήξεραν ότι το τριετές μνημόνιο δεν θα επέτρεπε στην Ελλάδα να βγει στις αγορές για δάνεια το 2012; Και βέβαια το ήξεραν. Πολλοί διεθνείς οικονομολόγοι το πρόβλεψαν από την αρχή, όμως το μνημόνιο σχεδιάστηκε ελαττωματικό. Επομένως γιατί σχεδίασαν το μνημόνιο έτσι ώστε να αποτύχει; Τέσσερεις μόνο απαντήσεις είναι δυνατές, κατά τον υπογράφοντα. 1. Ήθελαν να τιμωρήσουν την Ελλάδα, σαν παράδειγμα προς αποφυγήν. 2. Ήθελαν να κρατήσουν την Ελλάδα σε πιστωτική αγωνία για μερικά χρόνια, έτσι ώστε να μπορέσουν να εκβιάσουν την πλήρη αναδιάρθρωση του κράτους. 3. Ήθελαν να αγοράσουν τα ασημικά σε εξευτελιστικές τιμές, αφού και το χρέος και η οικονομική ύφεση θα χειροτέρευαν αγρίως μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του μνημονίου. 4. Ήθελαν να κρατήσουν την Ελλάδα σε δημοσιονομική εξάρτηση, έτσι ώστε να μπορούν ανά πάσα στιγμή εις το μέλλον να την διώξουν από το Ευρώ.

Το θέμα των ευρωπαίων ψηφοφόρων ξεκάθαρα δεν ήταν σημαντικός λόγος, γιατί όπως μας απέδειξε η Μέρκελ αυτήν την εβδομάδα, όταν το τραπεζικό σύστημα είναι αρκετά ευάλωτο, τους ψηφοφόρους τους έχει γραμμένους. Γιατί εάν πράγματι οι Γερμανοί ψηφοφόροι ήταν το πραγματικό πρόβλημα, θα έλεγε κανείς ότι η Μέρκελ θα σχεδίαζε ένα τόσο καλό μνημόνιο, που να βοηθούσε την Ελληνική οικονομία, μια και έξω.

Γυρνώντας λοιπόν στην σημερινή ολέθρια κατάσταση της χώρας μας, βλέπουμε, ότι λόγω της μεγαλύτερης ύφεσης, και της μεγαλύτερης απειλής μιας χρεοκοπίας, τα ασημικά έχουν χάσει πολύ από την αξία τους, όπως π.χ. ο ΟΤΕ, του οποίου η αξία του έχει κατεβεί κατά 30% μέσα σε ένα χρόνο.

Βλέπουμε λοιπόν ότι όταν συγκρίνουμε την οικονομική αντιμετώπιση του Σαμαρά με την κοινή αντιμετώπιση των Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και της Τρόικας, το σκεπτικό του Σαμαρά βγήκε σωστό, ενάντια σε όλους τους άλλους «ειδικούς», οι οποίοι βγήκαν μάλλον λάθος. Εάν λοιπόν το κίνημα των ελλήνων αγανακτισμένων δεν επιφέρει μία αποτελεσματική διάλυση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, τότε ο Σαμαράς να ήταν μια πραγματικά καλύτερη εναλλακτική λύση.