Φανταστείτε τώρα τα αντιστρόφως ανάλογα ποσοστά αναλώσεως - αποταμιεύσεως εάν ήμασταν εμείς στη θέση τους. Θα τους απαντούσαμε μάλιστα ευσχήμως, ότι εμείς δεν έχουμε βαρύ χειμώνα και μόνιμη νύχτα για να έχουμε ανάγκη σαν λαός να φυλάμε προμήθειες... 

Έτσι λοιπόν φτάσαμε σήμερα - κατόπιν επιταγής των ''Θεσμών''- να πρέπει να εξοικονομήσουμε 1,8 δισ. το 2016 και άλλο 1,3 δις το 2017, εάν δεν απατώμαι. Αυτήν την εξοικονόμηση η Κυβέρνηση μπορεί να την κάνει με δυο τρόπους· να κόψει στο ισόποσο τους μισθούς, συντάξεις και σπατάλες  του δημόσιου τομέα ή να βρει τα αντίστοιχα έσοδα από τις παραγωγικές μονάδες της χωράς που συνεχίζουν ακόμη να κουτσοδραστηριοποιούνται. Αριθμητικώς οι εργαζόμενοι σε Δημόσιο – ΔΕΚΟ – Δήμους, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι ξενιστές (οι ζώντες από την σύνταξη της μάνας τους) είναι η συντριπτική πλειοψηφία της χώρας. Αυτό, σημαίνει ότι εάν δεν τους θίξεις (θίγοντας αντί αυτών άλλες κοινωνικές ομάδες) συνεχίζεις να κυβερνάς αυτόν τον τόπο και με τις ψήφους τους στις επερχόμενες εκλογές ξανακυβερνάς.

Επειδή λοιπόν σε περίοδο παρατεταμένης και κλιμακούμενης οικονομικής δυσπραγίας η διακυβέρνηση και η νομή της εξουσίας είναι το βέλτιον επάγγελμα, η Κυβέρνηση επιλέγει την συνεχεία της ύπαρξης της με οποιοδήποτε κόστος στην υπόθεση «Ελλάδα».

Έτσι δεν διστάζει να ζητήσει σκαιώς και αναλγήτως τα κλειδιά από τα γραφεία των ελεύθερων επαγγελματιών, από τα μαγαζιά των εμπόρων και από τα τρακτέρ των αγροτών. Τους λέει με άλλα λόγια ότι δεν με ενδιαφέρει εάν σε δυο-τρία χρόνια κλείσεις βιβλία, πας σπίτι σου και χάσω μελλοντικά έσοδα και προσδοκώμενη ανάπτυξη. Αρκεί να μην με βάλεις τώρα να τσακωθώ με τους εν δυνάμει ψηφοφόρους μου και μου φύγει η βελόνα του ορού από το χέρι μου.

Μ' αυτήν την παγιωμένη πολιτική λογική φτάσαμε εδώ που μας ζηλεύουν όλα τα κράτη-μελη της Ε.Ε. Αγνοούμε το μέλλον επιδεικτικά, θυσίες εκεί που πρέπει δεν κάνουμε, όραμα δεν βρίσκουμε (περάν του ατομικού βολέματος) και συνεχίζουμε να τηγανίζουμε με το ίδιο οξειδωμένο λαδί. Μ' αύτη την κοντόφθαλμη πολιτική είμαστε υποχρεωμένοι να δανειζόμαστε στο διηνεκές εξωθών για να λειτουργήσουμε. Μετ' ολίγον θ' αναγκαστούμε εκ της καχεξίας σε μειώσεις υφιστάμενων (και όχι μελλοντικών) μισθών και συντάξεων. Καθώς ποιος της ιδιωτικής οικονομίας θα έχει ηθικό και κίνητρο να δουλεύει για να πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές και φόρους και να μην ενθυλακώνει; Και ούτε είναι λύση να αναμένουμε τέσσερις μήνες κάθε χρόνο την λιανική πώληση τουριστικών υπηρεσιών για να «ρεφάρουμε», κάνοντας ικεσίες να μας ευνοήσει ταυτοχρόνως η παγκοσμία πολιτική συγκύρια.

Από την άλλη, μην πιστεύετε ότι ο επόμενος Κυβερνήτης με τους συν αυτώ θα πράξει κάτι το διαφορετικό και θα εισφέρει λύσεις. Είναι τόσο βαθιές και διαστρωματικές οι ρίζες του ελληνικού Δημόσιου και είναι τόσο επικυρίαρχος οικονομικός διανομέας ο κρατισμός, που όποιος προσπαθήσει να τον τσιμπήσει -έστω απαλώς- θα αφιππεύσει πάραυτα από το τέθριππον άρμα της εξουσίας... 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr