Μέχρι στιγμής, επεμβαίνει η δικαιοσύνη παρουσιάζονται μάρτυρες και πληθαίνουν  οι καταγγελίες που όλοι καταλαβαίνουμε ότι οδηγούν σε αποδόμηση, σε χλευασμό, σε  δαχτυλοδειχτούμενους «ενόχους». Και τελικά, σε καταστροφή. 

Προσωπικά, δεν ξέρω τίποτα. Κανέναν δεν μπορώ να  καταγγείλω, κανέναν να καταδικάσω αλλά και κανέναν  να αθωώσω. Δεν έχω στοιχεία. Μένω  έκπληκτος ακούγοντας τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Θεοδωρικάκο περίπου να κηρύσσει ένοχο τον πατέρα Αντώνιο και την Κιβωτό λέγοντας ότι : «Ο Νόμος είναι Νόμος και ισχύει για όλους. Χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς διακριτική μεταχείριση, όποιος κι αν είναι ο θύτης, όποιο και αν είναι το θύμα». Τα λόγια του είναι σωστά. Η σπουδή του να τα εκστομίσει λανθασμένη.

Τι θα κάνουμε; Θα διαπομπεύουμε καθημερινά τον πατέρα Αντώνιο; Θα αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της;  Ή θα σταυρώσουμε  τον ιερέα για «να τελειώνουμε;». Η ευκολία που φτάνουμε σε συμπεράσματα είναι χαρακτηριστική.

Γνώρισα τον πατέρα Αντώνιο Παπανικολάου,4-5  χρόνια μετά τη χειροτονία του, σε ένα σχεδόν «φτωχικό» γραφείο, σ΄ ένα μικρό δρόμο, στην ενορία του Αγ. Γεωργίου Ακαδημίας Πλάτωνος, στον Κολωνό. Ήταν 2003, εγώ ήμουν απλός νομαρχιακός σύμβουλος της Αθήνας, ενεργός δημοσιογράφος και συνεργάτης του Οργανισμού «Αθήνα 2004». Κάτοικοι της περιοχής του Κολωνού μου πρότειναν να τον επισκεφθώ μήπως μπορέσω, με όποιον τρόπο ήταν δυνατόν, να τον βοηθήσω στο έργο του, στην προσπάθειά του να «στήσει» και να οργανώσει μια «Στέγη» για άπορα, κακοποιημένα, εγκαταλελειμμένα  παιδιά, κυρίως  προσφυγόπουλα που δεν είχαν πού την κεφαλήν κλίναι. 

Φυσικά και τον επισκέφτηκα, στην «ταπεινή» του έδρα, σε μια περιοχή πολύ δύσκολη, ένα δημιουργημένο γκέτο στο κέντρο της πόλης, με συμμορίες, διακίνηση ουσιών, πληθυσμό με προβλήματα βιοπορισμού, παιδιά χωρίς οικογένεια, μές τους δρόμους και με μια «ομάδα δράσης» χωρίς πόρους παρά μόνο την καλή τους διάθεση. Και με καλό σκοπό μόνο. Προσπάθησα να τον βοηθήσω όσο μπορούσα. Και σιγά-σιγά, το ίδιο έκαναν κι άλλοι πολλοί. Και ιδιώτες και εταιρείες και φιλάνθρωποι. Μέχρι Τηλεοπτικός Μαραθώνιος «στήθηκε» για να ενισχυθεί το έργο της Κιβωτού.

«Κάποιες»  πληροφορίες μιλούν για «κάποια» άτομα που πήγαν αρκετά αργότερα στην Κιβωτό για να βοηθήσουν, σε μια εποχή που η Κιβωτός  μεγάλωνε και μεγάλωνε και μεγάλωνε. Μπορούσε ο πατέρας Αντώνιος να το διαχειριστεί αυτό το μεγάλωμα; Κι αν δεν μπορούσε τι να έκανε; Να το εγκατέλειπε; Όπως δείχνουν τα πράγματα, η κατάσταση είχε ξεφύγει από τα χέρια του ιερέα και της συζύγου του. Και – αν πιστέψουμε τις καταγγελίας- οι επεκτάσεις οδήγησαν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Σε μιαν επίσκεψη που του είχα κάνει,  ως βουλευτής πλέον, το 2006, δεν μού έκρυψε ότι όσο προχωρούσε, οι απειλές και οι επιθέσεις γίνονταν καθημερινό φαινόμενο γιατί δεν ήταν  ευπρόσδεκτος στην περιοχή ούτε εκείνος, ούτε βέβαια το εγχείρημα του. Δεν μού «ανοίχτηκε». Αλλά ήταν προβληματισμένος. Ο πατέρας Αντώνιος είχε γίνει πλέον γνωστός, κυρίως από δημοσιεύματα και ρεπορτάζ στην τηλεόραση. Η δραστηριότητα της Κιβωτού επεκτεινόταν  και πέρασε στην  εξ’ ολοκλήρου μέριμνα και προστασία τους. Ο  πατέρας Αντώνιος μπόρεσε  να απευθυνθεί σε ένα ευρύ κοινό και να ενημερώσει για το όραμα του.

Το θέμα είναι πλέον τεράστιο. Και δεν ξέρω αν δικαίως ή αδίκως έχει γίνει αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν οι καταγγελίες για κακοποίηση, σεξουαλική και φυσική. Αν τα ‘ήξερα και δεν μιλούσε ή αν δεν είχε ιδέα –όπως είπε- δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. ΑΝ όμως είναι άδικες;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr