Συνοψίζω: Ορθή η πρώτη παράγραφος του άρθρου ότι « Η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη, εκτός όλων των άλλων, θα αποτελέσει μια καλή ευκαιρία να δούμε πως θα εξελιχθούν και τα εσωκομματικά της ΝΔ. Να μάθουμε δηλαδή ποιοι υποστηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε μια δύσκολη στιγμή της θητείας του, και ποιοι, αντίθετα, θα πλασαριστούν θέλοντας να εκμεταλλευτούν προσωπικά την πρωθυπουργική αδυναμία». 

Μα κι εγώ θέλω να το μάθω αυτό γιατί : 1. ούτε «στα μέσα» της κυβέρνησης είμαι,2.  γιατί εξακολουθώ να τρέφω ελπίδες για τον Μητσοτάκη και 3. γιατί είμαι καταφανώς αντίθετος σε όσους όντας «μέσα», στρέφονται εναντίον του.

Συμφωνώ επίσης στο ότι  «προς το παρόν βλέπουμε ότι οι περισσότεροι υπουργοί [πλην εξαιρέσεων] μένουν αδρανείς και αποφεύγουν να τοποθετηθούν» αλλά και ότι «κανείς δεν διανοήθηκε να «αδειάσει» τον πρωθυπουργό».

Ωστόσο διαφωνώ ότι «Ο μόνος από τον χώρο της ΝΔ που έσπευσε να τοποθετηθεί, αρνητικά, ήταν ο Προκόπης Παυλόπουλος». Κι αυτό επειδή μίλησε  επίτηδες αόριστα για τη «διαχρονική αξία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας», και για την «αντικειμενική ευθύνη εκείνων, οι οποίοι ασκούν την εξουσία». Και διαφωνώ γιατί ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα που πάλεψε σκληρά για τη Νέα Δημοκρατία σε δύσκολους καιρούς, γιατί είναι ένας έξοχος νομικός που γνωρίζει τα όριά του και γιατί πράγματι, όπως έχει αποδειχθεί από πράξεις και ενέργειες, υπάρχει «αντικειμενική ευθύνη  σε όσους ασκούν την εξουσία».  

Άλλωστε τον ισχυρισμό αυτό, αποδιώχνει από επάνω της η αρθρογράφος αναφερόμενη σε «Συριζοτρόλ» και σε «ακροδεξιούς» που είδαν στο πρόσωπο του Παυλόπουλου τον «προφήτη που ανέμεναν τόσο καιρό». Κι αυτό το δικαιολόγησε ταυτίζοντας περίπου τον Παυλόπουλο με τον Βενιζέλο. Και αφού συμπεραίνει, ολοκληρώνοντας το «αντι-Παυλοπουλικό» μένος της,  ότι «ο πρώην πρόεδρος ανοίγει πρώτος ένα γαϊτανάκι που οδηγεί κατευθείαν σε κύκλο πολιτικής ανωμαλίας» θεωρεί τον τ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας «αρχισυνωμότη» που προσπαθεί να μαζέψει γύρω του όσους απομάκρυνε , σωστά ή λανθασμένα, ο Μητσοτάκης.

Σταματώ την κριτική περί «μένους» της αρθρογράφου εναντίον του Προκόπη Παυλόπουλου- τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχω να δω από κοντά πάνω από δέκα χρόνια, και καταλήγω στους αποκαλούμενους στο άρθρο «losers”  στην τελευταία παράγραφο του άρθρου. Η οποία αναφέρει επί λέξει:

 «Ένας πολιτειακός παράγων δεν μπορεί να ταυτίζεται με τη συνομοταξία των loosers που τους πήρε τα προνόμια ο Μητσοτάκης και μοιρολογούν στα social media για την καρέκλα. Κάποιος από αυτούς, μάλιστα, κατέληξε με βαριά συμπτώματα και νόμισε ότι ξεκίνησε την επανάσταση σε καφενείο της Πάτμου, με τσαντάκι Louis Vuitton».

Δεν μάς λέει όμως ποιοι είναι αυτοί οι «losers». Οι «χαμένοι» δηλαδή. Αυτοί που είχαν προνόμια παλαιότερα και τους τα αφαίρεσε ο Μητσοτάκης. Περιορίζεται να δώσει μια «περιγραφή» ενός απ΄ αυτούς που ξεκινά την επανάσταση σε καφενείο της Πάτμου με ακριβό τσαντάκι. Εντάξει, καταλάβαμε ποιον εννοεί αλλά δεν αναφέρει το όνομά του για να «γλυτώσει» τις συνέπειες. Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι «losers»; Πόσοι ήταν; Και τι προνόμια είχαν; Και γιατί τους τα αφαίρεσε; Δικαίως ή αδίκως; Ποιους ακροδεξιούς και ποια «Συριζοτρόλ» έδιωξε ο Μητσοτάκης; Και σε ποιους έδωσε τα προνόμιά τους; 

Εκεί με στενοχώρησε πολύ η καλή αρθρογράφος. Και «στο καπάκι», στέρησε και την πληροφόρηση από τον κόσμο που διαβάζει τα άρθρα της. Θέλεις να πεις κάτι και τολμάς να «θάβεις» τον Παυλόπουλο; Μπράβο για το θάρρος σου. Αλλά δίνεις τη μισή -και λιγότερη- , κατά τη γνώμη σου πάντα, αλήθεια μιλώντας για ένα τσαντάκι  « Louis Vuitton».

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr