Είπε: « Εγώ θα έχω ένα ανοιχτό κόμμα, χωρίς μηχανισμούς. Σήμερα υπάρχουν μηχανισμοί και κάποιοι τους έχουν. Εγώ δεν θα έχω, δεν θα υπάρχουν μηχανισμοί, θα υπάρχει η γνώμη της βάσης, που με την τεχνολογία σήμερα, θα γίνεται γνωστή μέσα σε μισή ώρα».

Με ιντριγκάρει αυτή η σκέψη και πολιτική απόφαση γιατί οι πάσης φύσεως «μηχανισμοί»  , συχνά  κατασκευάζονται και λιγότερο συχνά δημιουργούνται από φιλόδοξους  κομματικούς «παράγοντες». Και σίγουρα δεν έχουν  λαική νομιμοποίηση γιατί  οι μετέχοντες σ αυτούς δεν εκλέγονται από το λαό αλλά επιλέγονται από τους «μεγαλοπαράγοντες» των κομμάτων. Λειτουργούν καταλυτικά μέσα στα περισσότερα κόμματα από τότε που ασχολούμαι με την πολιτική. Τους ξέρω τους «μηχανισμούς». Πολλές φορές έχουν κριθεί απαραίτητοι γιατί επιβάλλουν μιαν αναγκαία κομματική πειθαρχία, άλλες φορές ανοιχτά αλλά τις περισσότερες φορές μυστικά και υπόγεια. Και αυτή η επιβολή του «θέλω» των μηχανισμών, έχει συχνότατα λειτουργήσει εις βάρος του όποιου κόμματος γιατί στην πραγματικότητα, εάν υπάρχουν «κανόνες» που επιβάλλονται υπογείως και μυστικά, οι κανόνες έχουν «γραφτεί» από τους ίδιους που θέλουν να τους επιβάλουν , άλλες φορές προς ίδιο συμφέρον και άλλες φορές από  δουλικότητα των «μηχανισμών» στον απρόθυμο να τους επιβάλει ηγέτη. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, προσφέρουν κακές υπηρεσίες και νοθεύουν καταστάσεις γιατί σε ακραίες περιπτώσεις δεν ελέγχονται καν από τους ηγέτες.  Φτιάχτηκαν επειδή «κάποιοι» το αποφάσισαν, συχνότατα χωρίς καμία «άνωθεν εντολή».

Οι «κομματικοί μηχανισμοί», δεν είναι μια απλή έννοια που απλώς την λέμε χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι ίσως και να εννοούμε « εσωκομματικές παραδιοικήσεις» που περνάνε γραμμές  ακόμα και στην Κυβέρνηση του κόμματός τους όσον αφορά στη στελέχωση  της διοίκησης του κράτους χωρίς –αναγκαστικά- τη συναίνεση της ηγετικής ομάδας. Ίσως όχι στο ποιος θα γίνει υπουργός ή υφυπουργός αλλά στο πιο κάτω επίπεδο της διοίκησης  οργανισμών, εταιρειών, φορέων που ανήκουν  στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα ή εξαρτώνται απ΄ αυτόν. Και ξέρετε ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι Φορείς, οι Εταιρείες, οι Οργανισμοί, από το Εθνικό Θέατρο και τον Οίκο Ναύτου, μέχρι τη Διοίκηση της Διεθνούς Έκθεσης  Θεσσαλονίκης , την ΕΡΤ και  τη Διοίκηση του ΟΑΚΑ.

Αν λοιπόν ο κ. Λοβέρδος για τέτοιου είδους  και ευρύτητας πεδίου δράσεως «μηχανισμούς» μιλάει, αν αυτούς εννοεί και αν αυτούς δείχνει ως  άμεσα εξοβελιστέους, σε πρώτο επίπεδο στο κόμμα του και αργότερα, ίσως και σε μια κυβέρνηση που μπορεί να σχηματίσει το κόμμα του ή κάποια άλλη στην οποία απλώς θα συμμετέχει, τότε μιλάμε για μια πολιτική επανάσταση. Και –αν εκλεγεί- θα είναι 100% υποχρεωμένος να εφαρμόσει τον κανόνα που υπόσχεται: Να διαλύσει τους μηχανισμούς το ίδιο βράδυ που θα εκλεγεί. Στην πραγματικότητα, υπόσχεται αξιοκρατία και κατάργηση των πάσης φύσεως «μηχανισμών».

Όπως ανέφερε στον ΑΝΤ1, «κατεβαίνω για να είμαι η εκλογή των πολιτών, δίνω την μάχη μου με πολιτικούς όρους, έχω απόψεις. Μπορεί κάποιοι να μην με συμπαθούν, αλλά ξέρουν όλοι ότι μιλάω με πολιτικούς όρους και για αυτό και ο Τύπος μιλάει για την πιο καθαρή υποψηφιότητα».

Γνωρίζω τον Ανδρέα Λοβέρδο πολλά χρόνια. Ίσως και τριάντα. Μπορεί πράγματι να προχωρήσει, εάν εκλεγεί, σε μετονομασία του ΚΙΝΑΛ αφού λέει ότι θέλει « ο πολίτης να αποφασίσει αν θέλει ΠΑΣΟΚ, ΚΙΝΑΛ, ΚΙΔΗΣΟ, αν θέλει κάτι άλλο. Εγώ αν εκλεγώ το πρωί, το βράδυ το κόμμα θα λέγεται ΠΑΣΟΚ. Το σημαντικό όμως είναι ότι λέει: «Πάντα  υπάρχουν μηχανισμοί και αυτοί κρατούν πίσω το κόμμα. Βλέπετε και τους μηχανισμούς που έχει το λαϊκιστικό κόμμα, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ».

Και επειδή τον γνωρίζω και ξέρω ότι δεν έχει τίποτα να χάσει, πιστεύω ότι εννοεί αυτά που λέει. Τουλάχιστον στο επίπεδο του κόμματός του. Αλλά η εξαγγελία του σίγουρα προχωρεί και παραπέρα. Δεν ξέρω τι θα γίνει, δεν κάνω προβλέψεις, δεν είμαι ΠΑΣΟΚ, ξέρω όμως ότι ένας άνθρωπος, πολιτικός πρώτης γραμμής, υπόσχεται να τα βάλει με τους «μηχανισμούς». Και θα’ θελα να το δω αυτό.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr