Αντίθετα. Η διαπίστωση ανοίγει νέες προοπτικές – κι άλλης απέχθειας. Πράγματι, αν ήταν απεχθή τα δάνεια των εταίρων μας λόγω των όρων που έταξαν, δεν θα ήταν εξίσου απεχθές (ή και απεχθέστερο) αν δεν μας δάνειζαν καθόλου; Αν είχαν ακολουθήσει τη λογική των «αγορών» που εκτόξευσαν τα επιτόκια σε απαγορευτικά ύψη; Προφανώς θα ήταν, υποθέτει κανείς, αφού τότε θα χρεοκοπούσαμε άμεσα και θα έπρεπε να μηδενίσουμε το πρωτογενές έλλειμμα εν μια νυκτί – ήτοι ή να υποστούμε ακόμη δριμύτερες περικοπές ή να υιοθετήσουμε νόμισμα συντριπτικά υποτιμημένο (πράγμα που σημαίνει περίπου το ίδιο για το βιοτικό επίπεδο) ή πιθανότατα και τα δύο.
Δεν ισχύει το ίδιο τώρα; Δεν είναι το ολιγότερον απεχθής η άρνηση των εταίρων να μας δανείσουν κι άλλα άνευ όρων; Ειδικός δεν είμαι, αλλά νομίζω ότι η επιτροπή αλήθειας για το χρέος πρέπει να προσεγγίσει επειγόντως το ερώτημα. Πιστεύω ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να κηρυχθεί –επιστημονικά πάντοτε- απεχθής η άρνηση των δανειστών να μας χορηγήσουν νέες πιστώσεις και να κριθεί επιβεβλημένο να το πράξουν άμεσα, προκειμένου να μη χαρακτηριστούν απεχθείς κατ’ εξακολούθηση. Το ότι δεν θα υπακούσουν δεν πρέπει να κωλύει τη δική μας επιστημονική προσέγγιση. Άλλωστε και που κηρύξαμε απεχθές το προηγούμενο χρέος, μήπως έγινε τίποτε;
Έτσι είναι η καθαρή επιστήμη. Δεν στέκει σε πρακτικές λεπτομέρειες. Δεν κάνει ό,τι θέλουν οι αγορές. Το μόνο της κακό είναι ότι δεν γεννάει χρήμα. Αλλά δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr