Δεν αποκλείεται – και είναι αλήθεια ότι, σε τόσο δύσκολες περιόδους, τα σχόλια με περισσή βεβαιότητα κινδυνεύουν να ηχούν επιπόλαια, το ίδιο όπως οι διαβεβαιώσεις της Ν.Δ. ότι θα μπορούσε δήθεν να μηδενίσει το έλλειμμα σε ενάμιση χρόνο (ενώ το διόγκωσε στα πέντε και πλέον που κυβερνούσε). Δεν αποκλείεται, όμως, ούτε το αντίθετο. Να υπάρχουν υπουργοί που προτάσσουν τους προσωπικούς πολιτικούς στόχους τους έναντι του πρακτέου για τη χώρα. Ή άλλοι που δεν μπορούν να υπερβούν τις εμμονές τους ή, αν προτιμάτε, τα «ιδεολογικά» τους προτάγματα. Ή άλλοι που δεν συνεργάζονται με τη διοίκηση των υπουργείων τους, με αποτέλεσμα να παρασύρονται από συμβούλους που δεν έχουν πλήρη εικόνα για τα πράγματα. Ή άλλοι που απλώς δεν «τραβάνε».

Δεν καταλαβαίνει, π.χ., κανείς για ποιο λόγο καθυστέρησε τόσο η φορολογική περαίωση που ενίσχυσε τα έσοδα του κράτους το τελευταίο δίμηνο του 2010, ούτε γιατί, ενώ το έλλειμμα επιμένει, δεν επεκτείνεται τώρα η περαίωση αυτή και σε όσους έχουν ακίνητη περιουσία άνω των 400 χιλιάδων. Ούτε είναι κροίσος όποιος έχει ένα διαμέρισμα και ένα οικόπεδο, ούτε έχει σχέση το οικογενειακό ακίνητο κάποιου με το πώς τηρεί τα βιβλία του ως επαγγελματίας. Παρά ταύτα η επέκταση της περαίωσης, που είχε προαναγγελθεί για τον Φεβρουάριο, δεν έγινε, το δε υπουργείο προτιμά να απειλεί με ελέγχους παρά να κάνει ταμείο (διά του φόβου του ελέγχου). Σαν να προτιμά να γράφει έσοδα στα χαρτιά παρά να εισπράττει χρήμα. Είναι άραγε μία –εσφαλμένη κατ’ εμέ- αντίληψη περί ηθικής που οδηγεί σ’ αυτό το παράδοξο ή μία, ευτελέστερη από ηθική άποψη, πολιτική εντυπωσιοθηρία του τύπου «κόβουμε μισθούς, αλλά θα πιάσουμε και μεγαλογιατρούς»;

Ακόμη και αν αυτή είναι μία επιμέρους επιλογή, ανεπαρκής να χαρακτηρίσει τα πράγματα, πώς ερμηνεύει κανείς ότι σε μία περίοδο όχι μόνο εθνικής αγωνίας, αλλά και συλλογικής νεύρωσης (γιατί αυτό βλέπουμε γύρω μας υπό την επήρεια των συνεχών απειλών επερχόμενης καταστροφής), υπάρχουν υπουργοί που αισθάνονται την άνεση να προωθήσουν τώρα ό,τι μέτρο θεωρούν θεάρεστο, αδιάφοροι για το αν επιτείνει την ένταση, την κατήφεια και την οργή; Τώρα ήταν η εποχή να προκληθεί πρόβλημα στα καφενεία και τα μπαρ με το κάπνισμα, να περιοριστεί η εκτός σχεδίου δόμηση με την καταστροφή περιουσιών χιλιάδων ατόμων, να περιοριστούν οι συναλλαγές σε μετρητά (με αποτέλεσμα να επιταθούν οι ελιγμοί), να τροποποιηθεί το taxis με συνέπεια την καθυστέρηση των δηλώσεων (και των εσόδων), να πολλαπλασιαστούν οι λόγοι προσφυγής των πολιτών σε λογιστή με επαύξηση του κόστους για τον φορολογούμενο;

Έχουν, με άλλα λόγια, όλοι οι υπουργοί αίσθηση του περιττού και του ουσιώδους υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις; Αντιλαμβάνονται ότι οι αντοχές είναι περιορισμένες και ότι η συνεχής δοκιμασία τους μπορεί από ένα σημείο και πέρα να εκθρέψει τη γενικευμένη παραβίαση των νόμων που θέτουν και να προκαλέσει έτσι συστημικό τραύμα βαθύτερο από εκείνο που (νομίζουν ότι) επιχειρούν να θεραπεύσουν;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr