Σημειώνει π.χ. η απόφαση 2343/2009 του Συμβουλίου Επικρατείας: «Επειδή, κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 17, 24 και 25 του Συντάγματος, τα εμπράγματα δικαιώματα επί ακινήτων, όπως η κυριότητα, προστατεύονται στο πλαίσιο του προορισμού του ακινήτου, που περιλαμβάνει το φάσμα των επιτρεπτών χρήσεών του (…)  Προκειμένου δε να επιτευχθεί ο συνταγματικός στόχος της διαφυλάξεως του φυσικού  περιβάλλοντος, επιτρέπεται η λήψη μέτρων συνισταμένων τόσο στη μεταβολή του προορισμού των ακινήτων όσο και στον περιορισμό του φάσματος των δυνατών χρήσεών τους ή την ένταση της εκμεταλλεύσεως αυτών. Τα μέτρα αυτά πρέπει να θεσπίζονται με σεβασμό προς τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας (…) , πλην δεν απαγορεύεται να έχουν ως αποτέλεσμα την ουσιώδη στέρηση της χρήσεως ακινήτου κατά τον προορισμό του. Στην τελευταία αυτή περίπτωση γεννάται αξίωση του θιγόμενου ιδιοκτήτη να του καταβληθεί αποζημίωση ανάλογα με την έκταση, την ένταση και τη χρονική  διάρκεια της ανωτέρω στερήσεως».

Αυτό, σημειώνει το Δικαστήριο, το λέει ο ίδιος ο νόμος: «Το άρθρο 22 του νόμου αυτού (ενν. του 1650/86)  ορίζει, ειδικότερα, τα εξής : «1. Αν οι επιβαλλόμενοι κατά τα προηγούμενα άρθρα του παρόντος κεφαλαίου όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις είναι εξαιρετικά επαχθείς, με αποτέλεσμα να παρακωλύεται υπέρμετρα η άσκηση των εξουσιών που απορρέουν από την κυριότητα, ενόψει του χαρακτήρα και του περιορισμού της ιδιοκτησίας, το Δημόσιο, ύστερα από αίτηση των θιγομένων, μπορεί, κατά το μέτρο του δυνατού, να αποδεχθεί είτε την ανταλλαγή των ιδιωτικών εκτάσεων με εκτάσεις του Δημοσίου είτε την παραχώρηση κατά χρήση στους θιγομένους δημόσιων εκτάσεων σε παραπλήσιες περιοχές για ανάλογη χρήση ή εκμετάλλευση είτε την καταβολή εφάπαξ ή περιοδικής αποζημίωσης, για τον

προσδιορισμό της οποίας λαμβάνεται υπόψη η υφιστάμενη χρήση της ιδιωτικής έκτασης, είτε τη μεταφορά συντελεστή δόμησης σε άλλη ιδιοκτησία, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του ν. 880/1979 (ΦΕΚ 58).»

Και το ΣτΕ λέει …λίγα. Διότι υπάρχει και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, του «Στρασβούργου» που λέμε, στην υπόθεση «Ζάντε-Μαραθονήσι Α.Ε κατά Ελλάδος»: «Στις περιπτώσεις όπου το ισχύον δίκαιο προβλέπει ρητά την οικοδομησιμότητα ενός αγροτεμαχίου, ο εθνικός δικαστής δεν μπορεί να προσπεράσει το στοιχείο αυτό επικαλούμενος απλώς τον «προορισμό» κάθε αγροτεμαχίου που βρίσκεται σε περιοχή εκτός σχεδίου.  Στην επίδικη υπόθεση προκύπτει από τον φάκελο ότι ο προορισμός της επίδικης νησίδας δεν ήταν αποκλειστικά γεωργικός. (…) Η απαγόρευση οικοδόμησης υπήρξε αποτέλεσμα μιας σειράς περιορισμών που περιέστειλαν σταδιακά το δικαίωμα ανοικοδόμησης που αρχικώς αναγνωριζόταν από το εθνικό δίκαιο.»

Ίσον, για να μην πολυλογούμε, η Ελλάδα αρνούμενη να αποζημιώσει την εταιρεία παραβίασε το άρθρο 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου και καταδικάστηκε τελικά σε αποζημίωση δύο εκατομμυρίων ευρώ συν δικαστικά έξοδα. Λίγα πράγματα, μόνο 680.000.000 παλιές δραχμές - η εταιρεία ζήταγε 21 εκ. ευρώ.

Έτσι μίλησαν οι Ζαρατούστρες. Και όποτε κάποιος περιορίζει τα ιδιωτικά δικαιώματα με εμπνεύσεις όπως η προκείμενη, καλό είναι να θυμόμαστε τα λόγια τους. Και να σκεφτόμαστε πόσο θα είναι το μάρμαρο. Το ποιος θα το πληρώσει είναι δεδομένο: εμείς όλοι..

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr