Τι συμβαίνει εκεί; Όποτε μία τέτοια μονάδα ξεπέφτει, όπως το Μέγαρο (γιατί πτώχευση σημαίνει το ότι χρειάζεται ένεση 95 εκατ. ευρώ), λέει το Δημόσιο κάτι ανάλογο; Δεν εννοώ να την πληρώνει από την τσέπη των φορολογουμένων. Εννοώ απλώς να μην αξιώνει τις λογιστικές απαιτήσεις του όταν δεν μπορεί να τις εισπράξει. Να λέει, δηλαδή, όποτε αυτό συμβαίνει: από αυτούς δεν μπορώ να πάρω τους φόρους που μου χρωστάνε (ακριβέστερα: που λέω ότι μου χρωστάνε), η περιουσία τους δεν φτάνει ούτε για τις αποζημιώσεις των εργαζομένων. Τι να κάνω; Να μείνω στο μηδέν με κλειστό το εργοστάσιο ή να μείνω στο μηδέν με το εργοστάσιο ανοικτό – κατά προτίμηση με άλλους ιδιοκτήτες;

Ε, το Δημόσιο εκεί, σ’ αυτές τις ταπεινές μονάδες που δεν παράγουν πολιτισμό, αλλά μπανιέρες, τυχαίνει όμως να απασχολούν πεντακόσιους ή διακόσιους εργαζόμενους, ακόμη και όταν ξέρει ότι δεν θα πάρει δραχμή (γιατί ουδείς θέλει τα μηχανήματα, ούτε τα βιομηχανοστάσια), λέει μονίμως όχι, δεν συμβιβάζομαι, δεν παραιτούμαι, μένω στο μηδέν με το εργοστάσιο κλειστό.

Ας σημειώσουμε τη σοφή ρήση του υπουργού. Και ας τον καλέσουμε να αναμετρηθεί με αυτήν αύριο, όταν π.χ. η Δ.Ο.Υ. ΦΑΕΕ Αθηνών θα αρνηθεί να συμβιβαστεί στην επόμενη μεγάλη επιχείρηση που θα πτωχεύσει. Ας καλέσουμε, μάλιστα, και εαυτούς να αναμετρηθούμε με τη φράση του Παπακωνσταντίνου: γιατί τον αδιαμφισβήτητης εντιμότητας Δημήτρη Τσοβόλα, αν θυμάστε, το εξαιρετικό Ειδικό Δικαστήριο τον είχε καταδικάσει για έναν συμβιβασμό από τον οποίο το Δημόσιο μόνο όφελος είχε αποκομίσει…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr