Συμβολικό γεγονός που ορισμένοι θεωρούν ότι σηματοδοτεί την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για την οριστική διάλυση των θρυλικών «σκαθαριών» που ανακοινώνεται πέντε χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 1970.
Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει κάποιος στους νεότερους την τεράστια επιρροή που άσκησαν οι Beatles στην μουσική, στον πολιτισμό και τα κοινωνικά-πολιτικά πρότυπα εκείνης της εποχής. Παρ’ ότι όμως οι νεότεροι δεν γνωρίζουν αρκετά για την επίδραση που είχε το θρυλικό συγκρότημα στο πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό γίγνεσθαι εκείνης της εποχής, σχεδόν όλες οι σύγχρονες αναφορές σε αυτούς διαπνέονται από αυτή την ξεχωριστή παλαιομοδίτικη αίσθηση μεγαλείου που παραπέμπει σε κάτι πολύ σημαντικό.
Στον Προϋπολογισμό 2024 που κατέθεσε η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη και ψήφισε η νέο-δημοκρατική κοινοβουλευτική πλειοψηφία τον Δεκέμβριο 2023 προβλέπονταν ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του 2024 (ΠΔΕ 2024) θα είχε συνολικό ύψος 12.2 δισ. euro, θα ήταν δηλαδή μεγαλύτερο κατά 12% από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων 2023. Βάσει των επίσημων στοιχείων του προϋπολογισμού, το ΠΔΕ 2024 ήταν το πιο μεγάλο ΠΔΕ της τελευταίας 14-ετίας και θα συνεισέφερε το 60% του ρυθμού ανάπτυξης 2024.
Στους πόρους του ΠΔΕ 2024 συμπεριλαμβάνονταν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού και τα έσοδα αποκρατικοποιήσεων ύψους 4. 751 δισ. euro, τα έσοδα που θα προέρχονταν από ολοκληρωμένους διαγωνισμούς για τους οποίους είχαν κατατεθεί δεσμευτικές προσφορές. Δηλαδή τους διαγωνισμούς παραχώρησης της ΕΓΝΑΝΤΙΑΣ ΟΔΟΥ (Τίμημα 1.496 δισ. euro-Πρόβλεψη προϋπολογισμού για είσπραξη το 1ο τρίμηνο 2024) και της ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ (Τίμημα 3.270 δισ. euro-Πρόβλεψη προϋπολογισμού για είσπραξη το 4ο τρίμηνο 2024).
Η σύμβαση παραχώρησης της ΕΓΝΑΝΤΙΑΣ ΟΔΟΥ υπογράφηκε στις 29 Μαρτίου 2024. Στην σύμβαση προβλέπονταν ότι για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή (δηλαδή να καταβληθεί το τίμημα) έπρεπε έως τα τέλη Αυγούστου, δηλαδή σε ένα μεσοδιάστημα πέντε (5) μηνών, να γίνουν από τα αντισυμβαλλόμενα μέρη συγκεκριμένες προαπαιτούμενες ενέργειες και στην συνέχεια να κυρωθεί η σύμβαση από την Βουλή. Σε περίπτωση που τα αντισυμβαλλόμενα μέρη δεν είχαν ολοκληρώσει τις προαπαιτούμενες ενέργειες μπορούσαν να συμφωνήσουν από κοινού για την παράταση του ενδιάμεσου χρονικού διαστήματος των πέντε (5) μηνών κάτι το οποίο και τελικά έγινε με συνέπεια η σύμβαση να μην έχει κυρωθεί ακόμα από την Βουλή και φυσικά να μην έχει καταβληθεί το τίμημα.
Η σύμβαση για την παραχώρηση της ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ υπογράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου και όπως προκύπτει από τις επίσημες ανακοινώσεις το προβλεπόμενο τίμημα των 3.270 δισ. euro θα καταβληθεί έως τις 12 Φεβρουαρίου 2025 δηλαδή σε διάστημα πέντε (5) μηνών που κρίνεται απαραίτητο για να ολοκληρωθούν από τα αντισυμβαλλόμενα μέρη όλα τα προαπαιτούμενα απαραίτητα έργα και ενέργειες.
Απολύτως αντικειμενικά. Οι προβλέψεις του προϋπολογισμού για είσπραξη των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις της ΕΓΝΑΝΤΙΑΣ (1.496 δισ. euro-1ο τρίμηνο 2024 ) και της ΑΤΤΙΚΗΣ (3.270 δισ. euro-4ο τρίμηνο 2024) είτε θα επιβεβαιωθούν εν μέρει και οριακά χρονικά (ΕΓΝΑΝΤΙΑ ΟΔΟΣ) είτε θα διαψευσθούν (ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ). Το πλέον πιθανό είναι ότι τα προβλεπόμενα στον προϋπολογισμό 2024 έσοδα από αποκρατικοποιήσεις συνολικού ύψους 4.751 δισ. euro θα εισπραχθούν κάπου μέσα στο 2025. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι διαθέσιμοι πόροι για την υλοποίηση του ΠΔΕ 2024 μειώνονται κατά 38% επειδή αφαιρούνται τα 4.751 δισ. euro των αποκρατικοποιήσεων.
Εάν όμως επιβεβαιωθεί όπως όλα δείχνουν αυτή η δυσμενής εξέλιξη πως θα χρηματοδοτηθεί το σύνολο του ΠΔΕ 2024 ώστε να ενισχυθεί σύμφωνα με τις κυβερνητικές προβλέψεις κατά 60% ο ρυθμός ανάπτυξης και να φθάσει στο 2.9%; (Αναθεωρημένος σιωπηρά στο 2.5%). Πολύ εύστοχες ερωτήσεις που αντικειμενικά βάσει της μακρο-οικονομικής πραγματικότητας που περιγράψαμε παραπάνω δεν μπορούν να έχουν εύκολες και ευχάριστες απαντήσεις.
Το έχουμε αναφέρει πολλές φορές. Οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέματα και στην συγκεκριμένη περίπτωση οι επίσημοι αριθμοί και στοιχεία υποχρεώνουν και τον πλέον καλόπιστο παρατηρητή να υιοθετήσει ένα άκρως αρνητικό συμπέρασμα για την κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση αποτυγχάνει να πιάσει τους αναπτυξιακούς στόχους του προϋπολογισμού που η ίδια έθεσε γιατί μεταξύ άλλων δεν μπόρεσε έγκαιρα και στα χρονικά ορόσημα που αυτή πρόβλεψε να εισπράξει τα τιμήματα των αποκρατικοποιήσεων.
Γιατί συνέβη αυτό; Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. Και είναι δουλειά της κυβερνητικής προπαγάνδας να τις εφεύρει και να τις επικοινωνήσει. Η δική μας η δουλειά είναι να εντοπίσουμε τα πολιτικά αίτια αυτής της αποτυχίας. Εκ πρώτης όψεως μια φαινομενικά πειστική απάντηση μπορεί είναι η κλασική νέο-δημοκρατική αλαζονεία και αμετροέπεια. Ισχύει όμως αυτή η υπέρ-απλουστευμένη ερμηνεία; Ή πίσω από αυτή την κυβερνητική αποτυχία κρύβεται κάποια άλλη πολιτική σκοπιμότητα; Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε πότε θα εισπραχθούν και που θα διατεθούν τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις της ΕΓΝΑΝΤΙΑΣ και της ΑΤΤΙΚΗΣ και θα επανέλθουμε.
Στην δημοσιονομική πολιτική μία απόφαση που λαμβάνεται σήμερα αρχίζει να έχει επιπτώσεις στην καθημερινότητα μετά από ένα ικανό χρονικό διάστημα που μπορεί να φτάνει και τους 6-8 μήνες. Στις 22 Νοεμβρίου 2022, δηλαδή περίπου έξι (6) μήνες από τις διπλές εκλογές του 2023 είχαμε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Καμία πολιτική δεν γίνεται αποδεκτή, όταν είναι άδεια τα στομάχια». Για πρώτη φορά μιλήσαμε σε εκείνο το άρθρο για το φαινόμενο της «άνισης κατανομής του παραγόμενου πλούτου».
Επιγραμματικά: Εκείνη την εποχή λόγω της επιδοματικής πολιτικής της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη που έφθανε όμως στο τέλος της αρκετά στομάχια ήταν ακόμα γεμάτα. Όμως όλα τα επίσημα στοιχεία έδειχναν ότι ο παραγόμενος, από την ισχυρή οικονομική ανάπτυξη, πλούτος κατανέμονταν άνισα με αποτέλεσμα η χώρα να βρίσκεται στην τρίτη θέση πανευρωπαϊκά (πίσω μόνο από Βουλγαρία και Ρουμανία) σε ποσοστό κατοίκων που αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Ελάχιστοι έδιναν τότε προσοχή στις πολιτικές παρενέργειες της «άνισης κατανομής του παραγόμενου πλούτου». Η πλαστή ευφορία που συντηρούνταν ακόμα από τα περισσεύματα της επιδοματικής πολιτικής των χρόνων της πανδημικής κρίσης σε συνδυασμό με τον δικαιολογημένο φόβο των απλών ανθρώπων για επανάληψη των άθλιων κυβερνητικών πρακτικών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσαν μία άνετη εκλογική νίκη και μία ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στον Κ. Μητσοτάκη. Μόλις πριν ένα έτος, τέτοια εποχή λίγο μετά τις διπλές εκλογές Μαιου-Ιουνίου ο Πρωθυπουργός σε μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα διάχυτης αισιοδοξίας και με περισσή αυτοπεποίθηση εγκαινίαζε την ΔΕΘ.
Εφέτος όμως… Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών έδειξε ότι γενικότερο κοινωνικό κλίμα δεν είναι καλό. Είναι πρόδηλο ότι στην κοινωνία κυριαρχεί μία διάχυτη δυσαρέσκεια. Οι δημοσκοπήσεις που τελικά διαψεύσθηκαν πανηγυρικά αφού μία εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές έδιναν στην κυβέρνηση ποσοστά 33% έως 35% τώρα δίνουν κυβερνητικά ποσοστά στην περιοχή του 28%. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι τα πραγματικά δημοσκοπικά ποσοστά είναι μικρότερα. Ο Πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πλέον με τον πιο σκληρό τρόπο ότι το φαινόμενο «άνιση κατανομή του παραγόμενου πλούτου» που δημιουργεί και επαυξάνει η νεοφιλελεύθερη πολιτική της, έχει αρχίσει εδώ και καιρό να παράγει ολέθριο κοινωνικό και πολιτικό αποτέλεσμα. Καταλαβαίνει πλέον ότι πρέπει να αντιδράσει γρήγορα και προτού η κατάσταση χειροτερέψει ακόμα πιο πολύ οπότε θα εκλείψει η οποιαδήποτε ελπίδα αναστροφής.
Αναμφίβολα ο Κ. Μητσοτάκης έχει αξιόλογη οικονομική παιδεία. Γνωρίζει πολύ καλά την σημασία των κλασικών οικονομικών όρων και τις διαφορετικές τεχνικές στην χρήση των οικονομικών δεδομένων. Ακούσαμε όλοι τον Πρωθυπουργό από την ΔΕΘ να χρησιμοποιεί ως κριτήριο για την βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων το κλασικό προπαγανδιστικό επιχείρημα της αύξησης του μέσου μισθού αντί του αντικειμενικού μεγέθους που είναι η αύξηση του διάμεσου μισθού. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι το επιχείρημα του μέσου μισθού δεν μπορεί να αντέξει. Η κυβερνητική αντεπίθεση δεν ξεκίνησε καλά.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τα περσινά εγκαίνια της ΔΕΘ τότε που οι περισσότεροι κυβερνητικοί, έμπλεοι αλαζονείας δήλωναν περίπου βέβαιοι για την 3η πρωθυπουργική θητεία Κ.Μητσοτάκη. Σήμερα έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι χάνουν την μάχη της εξουσίας από το οικονομικό φαινόμενο «άνιση κατανομή του παραγόμενου πλούτου» και αναζητούν λύσεις κυβερνητικής συνεργασίας στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Φυσικά αυτή η πολιτική λύση προϋποθέτει και ριζικές αλλαγές του ηγετικού στελεχιακού δυναμικού της κυβερνητικής παράταξης. Το χειμωνιάτικο νέο-δημοκρατικό παρασκήνιο θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τα διθυραμβικά άρθρα των Financial Times για τρομερά και φοβερά αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής του Κ. Μητσοτάκη. Τώρα και πάλι οι Financial Times αυτοί οι άλλοτε θερμοί υποστηρικτές της κυβέρνησης, προβάλουν μία διαφορετική και ταυτόχρονα όντως σοκαριστική για την κυβέρνηση πραγματικότητα, που δείχνει ότι η αγοραστική δύναμη των Βουλγάρων πολιτών (τελευταίοι στην Ε.Ε) σύντομα θα ξεπεράσει την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων που μοιραία θα πάρουν την θέση των Βουλγάρων και θα πέσουν στην τελευταία θέση της Ε.Ε.
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να συνοψισθούν αρκετά εύστοχα στον τίτλο ενός ελαφρού ελληνικού τραγουδιού «Λες και ήταν χθες» που αντιπαραβάλει το ευτυχισμένο σχετικά πρόσφατο παρελθόν με την σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα όπως παραδειγματικά είναι η προ έτους και η σημερινή εικόνα της κυβέρνησης. Όμως ο Κ. Μητσοτάκης και οι περισσότεροι υπουργοί αυτοπροσδιορίζονται οπαδοί του ροκ, οπότε τους αφιερώνουμε το επετειακό τραγούδι των Beatles για το οποίο κάναμε λόγο στον πρόλογο…
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr