Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
![Reporter.gr on Google News](/images/google%20news/reporter%20news%20300x100.png)
Στην Μέση Ανατολή οι Ναζί πετυχαίνουν καίριο πλήγμα στο πλέγμα των Αγγλικών στρατιωτικών βάσεων που διασφαλίζουν την Βρετανική ισχύ στην Μεσόγειο. Καταλαμβάνουν στις 21 Ιουνίου 1942 το στρατηγικό λιμάνι του Τομπρούκ και προετοιμάζονται για την τελική επίθεση και την κατάληψη της πόλης της Αλεξάνδρειας και της Διώρυγας του Σουέζ.
Στην Νότιο-Ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό και μετά την αιφνιδιαστική επίθεση και καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους του Αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού στο Περλ Χάρμπορ (Δεκέμβριος 1941) οι Ιάπωνες κυριαρχούν. Καταλαμβάνουν τα Βρετανικά προπύργια του Χονγκ-Κονγκ (Δεκέμβριος 1941), και της Σιγκαπούρης (Φεβρουάριος 1942), τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες-Ινδονησία (Μάρτιος 1942) την Μαλαισία-Βιρμανία και Φιλιππίνες (Μάιος 1942). Στις αρχές του καλοκαιριού 1942 αποβιβάζονται στο Γκουανταλκανάλ το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Νήσων του Σολομώντα και ξεκινούν την κατασκευή ενός στρατιωτικού αεροδρομίου. Πλησιάζει η στιγμή που η Βόρεια Αυστραλία θα βρεθεί εντός της ακτίνας δράσης των Ιαπωνικών βομβαρδιστικών.
Ο φασισμός στο απόγειο του. Ποιος θα σταματήσει τις «αυτοκρατορίες του κακού»; Ποιος θα σώσει την δημοκρατία και τον ελεύθερο κόσμο;
Η ιαπωνική επίθεση
Ο Διοικητής του Αμερικανικού Στόλου των ΗΠΑ στον Ειρηνικό Ναύαρχος Chester Nimitz αγωνιά. Μπορεί να έχει σταματήσει την Ιαπωνική επέκταση προς την Αυστραλία αποτρέποντας την κατάληψη της Νέας Γουινέας (Ναυμαχία της Θάλασσας των Κοραλλιών 4-8 Μαιου 1942) όμως δεν εθελοτυφλεί. Γνωρίζει ότι το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό έχει υπεροπλία και πρωτοβουλία κινήσεων. Είναι βέβαιος ότι οι Ιάπωνες θα επιτεθούν. Πού όμως; Ο Ειρηνικός είναι απέραντος.
O Αρχηγός του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού ο Ναύαρχος Isoroku Yamamoto ο εμπνευστής και σχεδιαστής της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ βιάζεται να «κτυπήσει» τις ΗΠΑ όσο το δυνατό πιο αποτελεσματικά για όσο υπάρχει ακόμα χρόνος. Δηλαδή για όσο η Ιαπωνία διατηρεί ακόμα την υπεροπλία. Έχει σπουδάσει στις ΗΠΑ (Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ) και έχει υπηρετήσει ναυτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Ιαπωνίας στην Ουάσιγκτον. Γνωρίζει όσο λίγοι την οικονομική και βιομηχανική δυναμική των ΗΠΑ. Δεν ανήκει στους υπέρμαχους του πολέμου και προειδοποιεί «Τους πρώτους 6-12 μήνες θα προελαύνω και θα κερδίζω την μία νίκη μετά την άλλη. Δεν έχω όμως καμία προσδοκία επιτυχίας για τον δεύτερο η τρίτο χρόνο». Η στρατηγική του I. Yamamoto είναι απλή. Να επιφέρει στις ΗΠΑ συντριπτικά πλήγματα τον πρώτο χρόνο του πολέμου ώστε να τις σύρει σε διαπραγματεύσεις.
Την αξιόπιστη απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα «Πού θα επιτεθούν οι Ιάπωνες;» δίνουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ που παραβιάζουν τον ιαπωνικό ναυτικό κώδικα επικοινωνίας JN-25 και υποκλέπτουν κρίσιμες πληροφορίες για τον σχεδιασμό των Ιαπώνων. Οι Αμερικάνοι επιτελείς βασίζονται αποκλειστικά στις υποκλαπείσες πληροφορίες που δείχνουν ότι η κύρια επίθεση του Αυτοκρατορικού στόλου θα γίνει στο Μιντγουέϊ, ένα νησί που βρίσκεται 2.000 Km ΒΔ της Χαβάη, μία ιδανική θέση για επιτήρηση και έλεγχο του Ειρηνικού και για εφαλτήριο επιθέσεων εναντίον της δυτικής ακτής των ΗΠΑ. Δεν αποπροσανατολίζονται από την επιχείρηση αντιπερισπασμού που εκδηλώνουν οι Ιάπωνες εναντίον των Αλεούτιων Νήσων (κοντά στην Ασιατική πλευρά της Αλάσκας) και συγκεντρώνουν τις λιγοστές ναυτικές δυνάμεις τους (3 αεροπλανοφόρα με 233 αεροσκάφη και 25 συνοδευτικά πλοία) ΒΑ του Μιντγουέϊ.
Η ναυμαχία του Μίντγουέι
Το χρονικό διάστημα 4-7 Ιουνίου 1942 διεξάγεται η μεγαλύτερη αέρο-ναυμαχία της παγκόσμιας ιστορίας. Η Ναυμαχία του Μιντγουέϊ. Παρ’ ότι οι Ιάπωνες διαθέτουν συντριπτική υπεροπλία (8 αεροπλανοφόρα με 250 αεροσκάφη, 11 θωρηκτά, 22 καταδρομικά, 65 αντιτορπιλικά) χάνουν την κρίσιμη μάχη γιατί υστερούν απελπιστικά σε συστήματα αναγνώρισης και επικοινωνίας. Στο τέλος της σύγκρουσης έχουν χάσει τα τέσσερα μεγαλύτερα και ισχυρότερα αεροπλανοφόρα τους (Ακάγκι, Κάγκα, Σορίου, Χιρίου), ένα βαρύ καταδρομικό (βυθίστηκε), ένα βαρύ καταδρομικό (σοβαρές ζημιές), 3.500 άνδρες (μεταξύ των οποίων πολλοί πιλότοι) και 230 αεροπλάνα. Οι Αμερικάνοι χάνουν ένα αεροπλανοφόρο (Γιόρκταουν), ένα αντιτορπιλικό, 300 άνδρες και 150 αεροπλάνα.
Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το κλίμα εκείνης της εποχής. Το στρατόπεδο της δημοκρατίας παίρνει βαθιά ανάσα. Ο Άξονας δεν είναι ανίκητος. Η πρώτη πραγματικά καλή είδηση η πρώτη μεγάλη Συμμαχική νίκη. Οι μεγάλες νίκες που αλλάζουν καθοριστικά την ροή του πολέμου έρχονται πολύ αργότερα. Νίκη των Βρετανών στο Ελ Αλαμέιν (5 Νοεμβρίου 1942), νίκη των Σοβιετικών στο Στάλινγκραντ (2 Φεβρουαρίου 1943).
Μετά την Ναυμαχία του Μιντγουέϊ η πορεία του πολέμου στον Ειρηνικό αλλάζει δραματικά. οι Ιάπωνες έχοντας χάσει το ισχυρότερο μέρος του στόλου τους δεν μπορούν πλέον να επιτεθούν και περιέρχονται σε άμυνα. Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την Αυτοκρατορία του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Στην διάρκεια της ναυμαχίας και στις αεροπορικές επιχειρήσεις εναντίον των Ιαπώνων διακρίνεται ένας νεαρός (γεν. 1 Φεβρουαρίου 1914) ελληνό-αμερικάνος πιλότος. Ο σημαιοφόρος Constantine “Gus” Bebas. Ένα από τα έξη παιδιά (4 κορίτσια και ένα ακόμα αγόρι), του Γιώργη (με καταγωγή από την Μεγαλόπολη Αρκαδίας) και της Αγγελικής (με καταγωγή από τα Βρέθενα Λακωνίας) Μπίμπα (Bebas). Μίας τυπικής οικογένειας Ελλήνων μεταναστών που τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα φθάνει στις ΗΠΑ σε αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής. O Gus Bebas απογειώνεται από το αεροπλανοφόρο Hornet και βομβαρδίζει με επιτυχία το αντιτορπιλικό IJN Tanikaze (πρωί 5ης Ιουνίου) και το βαρύ καταδρομικό IJN Mogami (απόγευμα 5ης Ιουνίου). Σύμφωνα με τα επίσημα αρχεία, τα δύο πλοία δεν βυθίζονται αλλά παθαίνουν σοβαρές ζημιές και αποσύρονται από την μάχιμη υπηρεσία. Περίπου ένα μήνα μετά στις 19 Ιουλίου 1942 ο Gus Bebas σκοτώνεται κατά την διάρκεια εκπαιδευτικής άσκησης αεροπορικού βομβαρδισμού στα ανοικτά της νήσου Οάχου (Χαβάη). Το αεροπλάνο του συντρίβεται και τα πτώμα του, καθώς και του πυροβολητή William M. Stevens δεν βρέθηκαν ποτέ.
Η μητέρα του νεκρού πιλότου η κ. Αγγελική Μπίμπα σε επιστολή που απευθύνει στον Πρόεδρο F.D. Roosevelt και αναδημοσιεύει το περιοδικό TIME, αναφέρει χαρακτηριστικά
Κύριε Πρόεδρε
Σας έδωσα ένα παιδί και δεν μου στείλατε πίσω ούτε ένα φέρετρο.
Ξεσπά σάλος και κύμα συγκίνησης σε εθνικό επίπεδο. Ένα μήνα μετά Προεδρικός απεσταλμένος συνοδεύει την μητέρα του νεκρού πιλότου και την αδερφή του Άννα στα ναυπηγεία της Βοστώνης (Μασαχουσέτη) όπου σε ειδική τελετή δίνεται το όνομα του νεκρού πιλότου σε ένα νεότευκτο αντιτορπιλικό, το USS BEBAS (DF-10). Τον Απρίλιο 1943 ο Gus Bebas τιμήθηκε μετά θάνατο με το παράσημο του Διακεκριμένου Ιπτάμενου Σταυρού για την συμμετοχή του στην Ναυμαχία του Μιντγουέϊ. Το μετάλλιο και τα σχετικά έγγραφα τα παρέλαβε η μητέρα του.
Στην παραπάνω ιστορία του Gus Bebas βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα. Ποιος θα σταματήσει τις αυτοκρατορίες του κακού; Ποιος θα σώσει τις δημοκρατία και τον ελεύθερο κόσμο; Η απάντηση από τότε που άρχισε να γράφεται η ανθρώπινη ιστορία είναι μία. Εκατομμύρια γενναίοι άνθρωποι όπως ο θείος Gus και η Γιαγιά Αγγελική που τηρούν τον κώδικα τιμής.
Αρκετοί θα σκεφθούν, παλαιομοδίτικες απόψεις, τι σημασία έχουν πια οι ιστορίες μίας περασμένης και ξεπερασμένης εποχής. Σήμερα τα πράγματα και οι καταστάσεις έχουν αλλάξει.
Βρισκόμαστε στον Ιούνιο 2024 ακριβώς 82 χρόνια από εκείνη την δραματική περίοδο. Σύμφωνα με τους “έγκριτους» δημοσιογράφους και παρατηρητές η δημοκρατία βρίσκεται και πάλι εν κινδύνω γιατί η ακροδεξιά επελαύνει. Πόσο κοντά στην αλήθεια βρίσκεται αυτή η άποψη; Οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέματα. Μετά τις ευρωεκλογές 2019 και τις διεργασίες που συντελέστηκαν στον ακροδεξιό πολιτικό χώρο, η κοινοβουλευτική δύναμη των δύο ακροδεξιών κομμάτων στο ευρωκοινοβούλιο ήταν 1) ΕΣΜ (Ομάδα Ευρωπαίων Συντηρητικών-Μεταρρυθμιστών) 69 ευρωβουλευτές και 2) ID (Ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας) 49 Ευρωβουλευτές.
Στις ευρωεκλογές 2024 το ΕΣΜ πήρε 83 (+14) ευρωβουλευτές και το ID 58(+9) ευρωβουλευτές. Ε… δεν χαρακτηρίζεις αυτές τις εκλογικές επιδόσεις και τεράστια κοινοβουλευτική άνοδο. Όπως ακριβώς τα είχαμε πει από τις 8 Μαιου 2024 (Το γερμανικό κίτρινο τείχος και η Ursula Von der Leyen), μεγάλη φασαρία για την ενδεχόμενη άνοδο της ακροδεξιάς που τελικά δεν επιβεβαιώνεται από τα πραγματικά εκλογικά αποτελέσματα.
Τι συμβαίνει πραγματικά; Υπάρχει όντως κίνδυνος επανόδου του ακροδεξιού φαντάσματος πάνω από την Ευρώπη και τον πλανήτη; Ναι υπάρχει…!!! Γιατί επίορκες και ανίκανες πολιτικές ηγεσίες αφήνουν τον λαό απροστάτευτο στην νέο-φιλελεύθερη απληστία. Μοιραίο αποτέλεσμα, μεγάλες κοινωνικές ομάδες (πχ νεολαίοι) να αποστρατεύονται πολιτικά επειδή προηγουμένως συνθλίβηκαν οικονομικά και εξαναγκάστηκαν να περάσουν στο κοινωνικό περιθώριο. Έτσι βρίσκει η ακροδεξιά το «εκλογικό παράθυρο» (μειωμένη πολιτική και εκλογική συμμετοχή) για να προβάλει και πάλι στο προσκήνιο. Όσοι επισημαίνουν τον κίνδυνο της ακροδεξιάς χωρίς να αναφέρουν την πραγματική αιτία του προβλήματος, δηλαδή την εμπέδωση της φτώχειας λόγω της νέο-φιλελεύθερης αλαζονείας, είναι είτε αφελείς είτε ύποπτοι.
Μία περίπου ίδια κατάσταση έζησαν και οι φιλελεύθεροι λαοί την περίοδο του Μεσοπολέμου. Η Δημοκρατία περνούσε και τότε κρίση γιατί οι κοινωνίες ταλαιπωρούνταν σε μέγιστο βαθμό από τις επιπτώσεις της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Και τότε ο Φασισμός προέλαυνε ανεμπόδιστος γιατί κοντόφθαλμες δημοκρατικές ηγεσίες άφησαν άοπλη και ανυπεράσπιστη την δημοκρατική Ισπανία στις πάνοπλες στρατιές του Φράνκο. Η αποθράσυνση των δικτατόρων και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η μοιραία εξέλιξη της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής παρακμής της Δημοκρατίας. Στο τέλος του δρόμου της παρακμής της δημοκρατίας και του ακροδεξιού κατήφορου είναι πάντα ο πόλεμος.
Σίγουρα οι νέοι που στρατεύθηκαν για να πολεμήσουν τους Ναζί και τους Ιάπωνες στρατοκράτες δεν ήταν ευτυχισμένοι με αυτή την εξέλιξη, ούτε υποστήριζαν με φανατισμό τις πολιτικές των κυβερνήσεων τους. Όμως πολέμησαν με αυταπάρνηση τους δικτάτορες γιατί γνώριζαν και πίστευαν ακράδαντα ότι στο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα βρισκόταν η μοναδική ελπίδα καλύτερης ζωής για τις επόμενες γενιές.
Πάντα έτσι συμβαίνει από τότε που ο Ηρόδοτος άρχισε να γράφει την ιστορία. Πάντα θα υπάρχει κάποιος θείος Gus και κάποια Γιαγιά Αγγελική που θα λένε ΟΧΙ και θα νικούν τους δικτάτορες.