Ως γνωστόν ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι μάλλον το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Εχει δηλώσει υπερήφανος γι’ αυτήν – έστω κι αν έχει κατά έναν περίεργο τρόπο λησμονήσει έναν πρώην υπουργό Εξωτερικών ονόματι Νίκο Κοτζιά – και πιστεύει ότι μέσω της συμφωνίας αυτής σε κάποια υποσημείωση της Ιστορίας κάποια στιγμή θα βρεθεί το όνομά του.

Εν είδει μανιφέστου και εν όψει διαφόρων πρωτοβουλιών του Αλέξη Τσίπρα για τον «νέο» ΣΥΡΙΖΑ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έσπευσε να δημοσιοποιήσει, με ένα μακροσκελές άρθρο στην «Αυγή», τις δικές του ιδέες για τις αλλαγές στο κόμμα.

Είναι ένα δείγμα αυτού που υποσχέθηκε οι ΣΥΡΙΖΑ; Ότι δηλαδή η κυβέρνηση θα τον βρει απέναντι και στην Βουλή και στους δρόμους;

Όποιος και αν το σκέφτηκε και όποιο και αν ήταν το σκεπτικό, η διαδικασία μετονομασίας ενός σταθμού του Μετρό, είναι για πολλούς λόγους λάθος.

Ήταν γκάφα ή μια άστοχη αναφορά, όπως εκείνο το περιβόητο «Μα καλά, απατεώνες είμαστε;», που είχε εκστομίσει σε «ανύποπτο» χρόνο η πρώην υπουργός και βουλευτής σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, Θεανώ Φωτίου, δίχως ίσως να φαντάζεται πόσο έβαζε σε πειρασμό – τουλάχιστον κάποιους – να της απαντήσουν…

Και εκεί που όλοι νόμιζαν ότι έχει κλείσει το μέτωπο στον ΣΥΡΙΖΑ για το αν ο αρχηγός θα εκλέγεται από την βάση ή όχι, έρχεται η Ρένα Δούρου και το ξανανοίγει.

Ίσως και να είναι ενδεικτικό για το συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ και για το πώς κάποια παράπλευρα ζητήματα μπορεί να ακυρώσουν διάφορα μεγαλόπνοα σχέδια.